Πάσχα σημαίνει πέρασμα,
διάβαση, πορεία. Από το θάνατο στη ζωή το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη εορτή της
Ορθοδοξίας. Η Ανάσταση του Χριστού νίκησε τη φθορά και το θάνατο.
“Χριστός ανέστη εκ νεκρών
θανάτω θάνατον πατήσας”. Ο πρώτος λόγος του Χριστού στις μυροφόρες ήταν το
“χαίρετε”.
Η χαρά χαρακτηρίζει τη ζωή
των αληθινών χριστιανών. Το “χαίρετε” είναι ο καλύτερος και ωραιότερος
χαιρετισμός για παντού και πάντοτε. Ο αναστηθείς Χριστός χάρισε την αφοβία του
θανάτου στον κόσμο. Δεν είναι διόλου μικρό αυτό το γεγονός.
Ο σύγχρονος άνθρωπος από το φόβο του μην πεθάνει πεθαίνει πριν πεθάνει. Η αγωνία του θανάτου που πνίγει τον κόσμο βρίσκει διέξοδο στην πίστη στην ανάσταση του Χριστού.
Με την Ανάστασή του ο
Χριστός χαρίζει αληθινή χαρά στον άκοσμο κόσμο, ειρήνη στον ανειρήνευτο
άνθρωπο, ζωή στην ψευτοζωή και παλιοζωή, ελπίδα στα πολλά αδιέξοδα, βεβαιότητα
χαράς ουράνιας.
Τα κόκκινα αυγά, οι άσπρες
λαμπάδες, τα σουβλιστά αρνιά, οι ασπασμοί, οι ευχές, η εορταστική ατμόσφαιρα,
θέλουν όλα κάτι να φανερώσουν από την αλήθεια της Αναστάσεως του Χριστού. Η
ελληνορθόδοξη παράδοση έχει ζωντανά στοιχεία που είναι δύσκολο να εξοβελίσει
μια ορθολογιστική διανόηση, επηρμένα ακατήχητη στα της πίστης.
Ο λαός επί ένα σαρανταήμερο
λέγοντας “Χριστός Ανέστη” και απαντώντας “Αληθώς Ανέστη” ομολογεί την πίστη
στην Ανάσταση. Τα ελληνικά έθιμα έχουν μια κρυμμένη θεολογία. Το φιλί της
αγάπης, στο πρώτο “Χριστός Ανέστη” τη νύχτα της Αναστάσεως, μαρτυρεί την αγάπη
του αναστάντος Χριστού στον κόσμο.
Σημαίνει κατάργηση της
εχθρότητας, της αντιπαλότητας, της εξουσιαστικότητας, της αδιαλλαξίας. Στη λήθη
απόψε κάθε διαφορά, πικρία και ψυχρότητα.
Ο ιερός υμνωδός στοργικά
προτρέπει όλους: “Συγχωρήσωμεν πάντα τη αναστάσει” και έτσι τότε “αλλήλους
περιπτυξώμεθα”.
Το τσούγκρισμα των κόκκινων
αυγών δηλώνει τσάκισμα της κακίας, ευκαιρία επικοινωνίας, διαπροσωπικών αγαθών
σχέσεων, ανοιχτού διαλόγου, έξαρση χαράς. Χαίρεται και όποιος νικά και όποιος
χάνει κατά το τσούγκρισμα των αυγών.
Ο εσπερινός του Πάσχα
λέγεται Αγάπη. Το ευαγγέλιο λέγεται σε όλες τις γλώσσες. Η Ορθοδοξία δεν είναι
ελληνική αλλά οικουμενική.
Ο Χριστός δεν ήλθε στον
κόσμο μόνο για τους Ιουδαίους ή τους Έλληνες, αλλά για όλους τους ανθρώπους,
τους οποίους θέλει να φέρει στο φως το αληθινό της πραγματικής επιγνώσεως, διά
της αληθινής αγάπης.
Στο Άγιον Όρος δεν έχει
βεγγαλικά, οβελίες, μουσικές και φωνές. Στην εαρινή ησυχία, στην καταπληκτική
σιγή της αναστάσιμης νύχτας, στη λαμπρή μεταμεσονύχτια θεία λειτουργία, στο φως
των κεριών, που άναψαν από το “ανέσπερον φως”, μυστικά εορτάζεται η μεγάλη
πανηγύρι της μοναδικής και ανεπανάληπτης αυτοανάστασης.
Ψάλουμε τη νίκη του θανάτου
διά του θανάτου του Χριστού. Ο μεγάλος δογματικός θεολόγος της εκκλησίας μας, ο
άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, διαλαλεί πανευφρόσυνα: “Ως όντως ιερά και πανέορτος
αύτη η σωτήρος νυξ και φωταυγής της λαμπροφόρου ημέρας της εγέρσεως”.
Στο Άγιον Όρος το Πάσχα
εορτάζεται μυστικά στα βάθη των καρδιών.
Οι μοναχοί προετοιμασμένοι
με τη νηστεία, την προσευχή, την ελεήμονα καρδία και την καρδιακή κατάνυξη της
μεγάλης σαρακοστής και της μεγαλοβδομαδιάτικης ανάτασης ψάλλουν το “Χριστός
Ανέστη” σιγά, αργά, κατανοητά, δοξολογικά και ευχαριστιακά.
Ο Χριστός δεν είναι του
παρελθόντος, της ιστορίας και της θρησκείας αλλά της καρδιάς τους, του τώρα. Η
χάρη και χαρά καλύπτει τον ταπεινό τους αγώνα, η αγωνία υποχωρεί και η Ανάσταση
δίνει ανάταση και αναψυχή. Πάσχα Κυρίου Πάσχα, πέρασμα σε έναν άλλο τρόπο
σκέψεως και ζωής, ελευθερίας, ειρήνης και χάριτος.
Πηγή: Διακόνημα