Αχ, να Σε είχα γνωρίσει πιο νωρίς

Άκουσε, Θεέ μου!

Ακόμα δεν σου έχω μιλήσει.

Όμως τώρα επιθυμώ να σου πω φιλικά "τι κάνεις; τι γίνεσαι;"

Μου είπαν ότι δεν υπάρχεις  και σαν ανόητος το πίστεψα.

Όμως χθες το βράδυ, από το βάθος του κρατήρα μιας οβίδας είδα τον Ουρανό Σου, είδα το μεγαλείο Σου.

Και τότε κατάλαβα ότι μου είχαν πει ψέματα!

Είναι παράξενο ότι χρειάστηκε να έλθω σ΄ αυτόν τον καταχθόνιο τόπο για να ανακαλύψω το Πρόσωπό Σου!

Τώρα που Σε γνώρισα, σ’ αγαπάω τρομερά, Θεέ μου!

Αυτό θέλω να το ξέρεις.

Σε λίγο να γίνει μια ακόμα απαίσια μάχη.

Ποιος ξέρει;

Μπορεί να φτάσω στο σπίτι Σου απόψε.

Δεν υπήρξαμε όμως σύντροφοι μέχρι τώρα κι αναρωτιέμαι, Θεέ μου, αν θα  με περιμένεις στην πόρτα Σου!

Μπα, να που κλαίω!

Εγώ να χύνω δάκρυα;

Τι παράξενο!…

Αχ, να Σε είχα γνωρίσει πιο νωρίς!

Απ΄ τη στιγμή που Σε συνάντησα, δεν φοβάμαι να πεθάνω, δεν φοβάμαι τίποτα.

Αχ, να Σε είχα γνωρίσει πιο νωρίς!

Πηγή: lllazaros

Τί εἶναι ἡ Θ. Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων;

π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος 

Ὅλες τὶς Τετάρτες καὶ Παρασκευὲς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς (καθὼς καὶ ὅσες συμπέσει ἑορτὴ ἁγίου) τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων. Τί εἶναι αὐτὴ ἡ Λειτουργία καὶ γιατί γίνεται μόνο κατὰ τὴ Μ. Τεσσαρακοστή;

Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἔχει ἐν χρήσει τρεῖς θ. Λειτουργίες κατὰ τὶς ὁποῖες γίνεται Θυσία: Τὴν Λειτουργία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, τὴν Λειτουργία τοῦ ἁγίου Βασιλείου καὶ τὴ Λειτουργία τοῦ ἁγίου Ἰακώβου.[...]

Ὅλες ὅμως αὐτὲς οἱ Λειτουργίες ἔχουν πανηγυρικὸ καὶ χαρμόσυνο χαρακτήρα. Ἀλλ’ ἡ Μ. Τεσσαρακοστὴ εἶναι πένθιμος περίοδος. Γὶ΄ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὅρισε νὰ μὴ γίνονται οἱ Λειτουργίες αὐτὲς παρὰ μόνο κατὰ τὰ Σάββατα καὶ τὶς Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστῆς. (Κανόνας 49ος τῆς ἐν Λαοδικεία Συνόδου). Οἱ παλιοὶ ὅμως χριστιανοὶ δὲν μεταλάμβαναν τῶν θείων Μυστηρίων μόνο κατὰ τὰ Σάββατα καὶ τὶς Κυριακές, ἀλλ’ ἀκόμη συχνότερα. Ο Μ. Βασίλειος σὲ μία ἐπιστολή του (πρὸς Καισαρία) ἀναφέρει ὅτι οἱ πιστοί της περιοχῆς τοῦ εἶχαν συνήθεια νὰ μεταλαμβάνουν καὶ τέσσερις καὶ πέντε φορὲς τὴν ἑβδομάδα! Γνώριζαν οἱ παλιοὶ Χριστιανοὶ ὅτι χωρὶς συχνὴ μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ζοῦν «ἐν Χριστῷ». Ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι μία ἀφηρημένη ἰδέα. Δὲν εἶναι μία ἀπρόσωπος δύναμη. Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ Δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδας, εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ σὲ ὁρισμένη χρονικὴ στιγμὴ ἔγινε ἄνθρωπος «δὶ’ ἠμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν» καὶ σταυρώθηκε καὶ πέθανε καὶ ἐτάφη καὶ ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καὶ ἀνελήφθη ἐν δόξη εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ «ἐκάθισεν ἐν δεξιά του Πατρός». Ὁ Χριστὸς εἶναι ἀκόμη, ὅπως εἶπε ὁ Ἴδιος, «βρῶσις καὶ πόσις», δηλαδὴ φαγητὸ καὶ ποτό. Στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας ὁ Χριστός, ὁ «Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», αὐτοπροσφέρεται στοὺς πιστοὺς ὑπὸ τὴ μορφὴ τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου, τὰ ὁποῖα ἔχουν, κατὰ τρόπο ἀπερινόητο καὶ μυστηριώδη, μεταβληθεῖ σὲ αὐτὸ τοῦτο τὸ Ἄχραντο Σῶμα Του καὶ σὲ αὐτὸ τοῦτο τὸ Τίμιο Αἷμα Του. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἁγιασμός μας, τὸ φῶς μας, ἡ ζωή μας.[...]

Ἡ οἰκογενειακή ἐκπαίδευση στό τραπέζι

Τὸ οἰκογενειακὸ τραπέζι ἀποτελεῖ τὸν χῶρο συγκέντρωσης τῆς οἰκογένειας. Βρίσκονται ὅλοι μαζί, μοιράζονται τὰ νέα τῆς ἡμέρας, χαλαρώνουν καὶ ἀνταλλάσσουν ἀπόψεις καὶ ἐμπειρίες καὶ ὅλα αὐτὰ παράλληλα μὲ τὴν κατανάλωση τοῦ γεύματος.

Ἡ ὅλη διαδικασία πέρα ἀπὸ τὸ προφανές, ἐνισχύει τοὺς δεσμοὺς τῆς οἰκογένειας καὶ δίνει τὴν εὐκαιρία στοὺς γονεῖς νὰ ἀνακαλύψουν τί πραγματικὰ ἀρέσει στὰ παιδιά τους. Ταυτόχρονα, μπορεῖ νὰ ἀποτελέσει μιά ἐκπαιδευτικὴ διαδικασία, καθὼς συχνὰ τὰ μικρὰ παιδιὰ μαθαίνουν καινούριες λέξεις κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ γεύματος.

Αρρωστημένη θρησκευτικότητα

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

«Ο χριστιανός πρέπει να αποφεύγει την αρρωστημένη θρησκευτικότητα: τόσο το αίσθημα ανωτερότητας για την αρετή του, όσο και το αίσθημα κατωτερότητας για την αμαρτωλότητά του.

Άλλο πράγμα είναι το κόμπλεξ και άλλο η ταπείνωση, άλλο η μελαγχολία και άλλο η μετάνοια…

Με επισκέφθηκε κάποτε ένας κοσμικός ψυχίατρος και μου κατηγόρησε τον Χριστιανισμό, διότι, όπως είπε, δημιουργεί ενοχές και μελαγχολία.

Του απάντησα: Παραδέχομαι ,ότι μερικοί χριστιανοί, από σφάλματα δικά τους ή άλλων, παγιδεύονται στην αρρώστια των ενοχών, αλλά κι εσύ πρέπει να παραδεχθείς, ότι οι κοσμικοί παγιδεύονται σε μια χειρότερη αρρώστια, την υπερηφάνεια. Και οι μεν θρησκευτικές ενοχές, κοντά στον Χριστό, φεύγουν με την μετάνοια και την εξομολόγηση, η υπερηφάνεια όμως των κοσμικών, που ζουν μακριά από τον Χριστό, δεν φεύγει.

---

Πηγή: Εξομολογεῖσθε τῶ Κυρίῳ

Μέσα στην Εκκλησία, πρεπει να προσευχόμαστε για όλους!!!

Άγιος Πορφύριος

Το σπουδαίο είναι να μπούμε στην Εκκλησία. Να ενωθούμε με τους συνανθρώπους μας, με τις χαρές και τις λύπες όλων. Να τους νιώθουμε δικούς μας, να προσευχόμαστε για όλους, να πονάμε για την σωτηρία τους, να ξεχνάμε τους εαυτούς μας. Να κάνομε το παν γι' αυτούς, όπως ο Χριστός για μας.

Μέσα στην Εκκλησία γινόμαστε ένα με κάθε δυστυχισμένο και πονεμένο κι αμαρτωλό. Κανείς δεν πρέπει να θέλει να σωθεί μόνος του, χωρίς να σωθούν και οι άλλοι.

Είναι λάθος να προσεύχεται κανείς για τον εαυτό του, για να σωθεί ο ίδιος. Τους άλλους πρέπει να αγαπάμε και να προσευχόμαστε να μη χαθεί κανείς· να μπούν όλοι στην Εκκλησία. Αυτό έχει αξία.

Και μ' αυτή την επιθυμία πρέπει να φύγει κανείς απ' τον κόσμο, για να πάει στο μοναστήρι η στην έρημο.

Πηγή: Αγάπη εν Χριστώ

Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με...

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού!

Το όνομα Σου προσκυνούν άγγελοι και άνθρωποι.

Το όνομα Σου τρέμουν οι δυνάμεις του Άδου.

Το όνομα Σου είναι έμπιστο όπλο προς εκδίωξη των εχθρών.

Το όνομα Σου καταφλέγει αμαρτίες και πάθη.

Λόγος εις την Δ’ Κυριακή των Νηστειών: Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Εὐαγγελιστὴν Μάρκον (ι΄ 32-45), ὁμιλία ΞΕ΄ α

Ὅταν ἦρθε ἀπὸ τὴ Γαλιλαία, δὲν ἀνεβαίνει ἀμέσως στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἐθαυματούργησε πρῶτα, ἔκλεισε τὰ στόματα τῶν Ἰουδαίων, συνομίλησε μὲ τοὺς μαθητάς του· ἐπάνω στὸ θέμα τῆς ἀκτημοσύνης. «Ἄν θέλης νὰ εἶσαι τέλειος, λέει, πούλησε τὰ ὑπάρχοντά σου»· καὶ τῆς παρθενίας. «Ὅποιος μπορεῖ νὰ καταναοήση, ἄς κατανοήση»· καὶ τῆς ταπεινοφροσύνης· «Ἄν δὲν ἀναπλεύσετε τὴ ζωή σας καὶ δὲ γίνετε σὰν παιδιά, δὲ θὰ μπῆτε στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Συνωμίλησε ἀκόμα κι ἐπάνω στὸ θέμα τῆς ἐδῶ ἀνταμοιβῆς· «Ὅποιος ἄφησε σπίτια ἤ ἀδελφούς, ἤ ἀδελφές, θὰ λάβη τὰ ἑκατονταπλάσια στὴ ζωὴ αὐτή». Καὶ γιὰ τὶς ἀμοιβὲς ἐκεῖ, «Καὶ θὰ κληρονομήσετε ζωὴν αἰώνια».

Ευχή του Αγίου Ευστρατίου στον Κύριο Ιησού Χριστό

Μεγαλύνων μεγαλύνω σε, Κύριε, ὅτι ἐπεῖδες ἐπὶ τὴν ταπείνωσίν μου καὶ οὐ συνέκλεισάς με εἰς χεῖρας ἐχθρῶν, ἀλλ' ἔσωσας ἐκ τῶν ἀναγκῶν τὴν ψυχήν μου. Καὶ νῦν, Δέσποτα, σκεπασάτω με ἡ χείρ σου καὶ ἔλθοι ἐπ' ἐμὲ τὸ ἔλεός σου, ὅτι τετάρακται ἡ ψυχή μου καὶ κατώδυνός ἐστιν ἐν τῷ ἐκπορεύεσθαι αὐτὴν ἐκ τοῦ ἀθλίου μου καὶ ῥυπαροῦ σώματος τούτου, μὴ ποτε ἡ πονηρὰ τοῦ ἀντικειμένου βουλὴ συναντήσῃ καὶ παρεμποδίσῃ αὐτήν, διὰ τὰς ἐν ἀγνοίᾳ καὶ γνώσει ἐν τῷ βίῳ τούτῳ γενομένας μοι ἁμαρτίας. Ἵλεως γενοῦ μοι, Δέσποτα, καὶ μὴ ἰδέτω ἡ ψυχή μου τὴν ζοφερὰν καὶ σκοτεινὴν ὄψιν τῶν πονηρῶν δαιμόνων, ἀλλὰ παραλαβέτωσαν αὐτὴν Ἄγγελοί σου φαιδροὶ καὶ φωτεινοί. Δὸς δόξαν τῷ ὀνόματί σου τῷ ἁγίῳ, καὶ τῇ σῇ δυνάμει ἀνάγαγέ με εἰς τὸ θεῖόν σου βῆμα. Ἐν τῷ κρίνεσθαί με μὴ καταλάβοι με ἡ χείρ τοῦ ἄρχοντος τοῦ κόσμου τούτου εἰς τὸ κατασπάσαι με τὸν ἁμαρτωλὸν εἰς βυθὸν ᾋδου, ἀλλὰ παράστηθί μοι, καὶ γενοῦ μοι σωτὴρ καὶ ἀντιλήπτωρ.

Πηγή: xristianos.gr

Πορνεία: Τι λένε οι Άγιος Παΐσιος, Πατέρες της Εκκλησίας για την αποστασία των καιρών μας;

 

Πως σχολιάζουν την πορνεία, την λαίλαπα της εποχής μας, οι  Άγιος Παΐσιος και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Επισκέφθηκα προ τεσσάρων περίπου δεκαετιών άγιον γέροντα στα Κατουνάκια. Τον παρεκάλεσα να μου πεί λόγον πνευματικής οικοδομής, αλλά και κάποιες συμβουλές για τις δυσκολίες και τα σημεία των καιρών. Αρνήθηκε κατ’αρχήν, αλλά στην επιμονή μου κάμφθηκε και ανέφερε τα εξής: «Τι να σας πω, πάτερ μου; Αυτόν τον πολιτισμό θα τον καταστρέψει η πορνεία».
Ανήσυχος, έψαξα στους Πατέρες και συγκεκριμένα στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και συν τοις άλλοις, ανέγνωσα το παρακάτω: « Τι δε είναι η πορνεία; Εξήλθε ο τότε λαός του Θεού από την Αίγυπτο εντελώς άοπλος και τους κατεδίωκε πλήθος οπλιτών. Καθώς λοιπόν έφθασαν έως την θάλασσα, οι πρώτοι διωκόμενοι, οι δεύτεροι διώκοντες, με την δύναμι και βουλή του Θεού, και με την ράβδο και το χέρι του Μωϋσέως, δικάζει τους δύο εκείνους η θάλασσα· στους πρώτους υποχωρεί σχισμένη στην μέση και τους δίνει ακίνδυνη διέλευση, τους δε διώκτες, αφού επανήλθε στην θέση της, τους έβγαλε νεκρούς σ’εκείνους τους γειτονικούς αιγιαλούς· και έτσι τους άοπλους κατέστησε πάνοπλους, αφού εσκύλευσαν τους εκβρασθέντες νεκρούς. Έπειτα τι έγινε; Διέρχονται τόπους και χώρες κατοικούμενες και ακατοίκητες αήττητοι, νικώντας όλους εκείνους που τους αντιστάθηκαν.

Ο ΠΟΥ απαιτεί η Ευρώπη να περιορίσει τον αριθμό των συμμετεχόντων στις θρησκευτικές ακολουθίες του Πάσχα…

 

  

«Υψηλές» αρχές επεμβαίνουν στη λειτουργική ζωή της εκκλησίας και καθορίζουν πως θα τιμήσουμε τα Πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου μας.

Από: Jeanne Smits

Πέμπτη 1 Απριλίου 2021

1 Απριλίου 2021 (LifeSiteNews) - Εν αναμονή του Πάσχα το περιφερειακό γραφείο της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, για την Ευρώπη δημοσίευσε ανακοινωθέν με το οποίο ζητεί περιορισμό των συμμετεχόντων στις θρησκευτικές ακολουθίες σε ολόκληρη την ήπειρο.

Με τον τίτλο «Ελαχιστοποίηση του κινδύνου COVID-19 από τους θρησκευτικούς εορτασμούς καθώς η Ευρωπαϊκή Περιφέρεια βλέπει αναζωπύρωση των περιστατικών», ο διεθνής οργανισμός με επικεφαλής τον Tedros Adhanom Ghebreyesus - έναν οπαδό της έκτρωσης, πρώην μέλος του κομμουνιστικού κόμματος και αντιδραστικό άτομο στη χώρα του, την Αιθιοπία - ζήτησε συγκεκριμένα μέτρα για όλους τους πιστούς, υποδεικνύοντας ότι οι θρησκευτικές τελετές και οι σχετικές οικογενειακές συγκεντρώσεις θα ήταν επιβαρυντικοί παράγοντες για την παρούσα κρίση υγείας.

Στον παθόντα Κύριo(προσευχη)

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, Σύ που έκλαψες για το φίλο Σου Λάζαρο και τα μάτια Σου έσταξαν δάκρυα λύπης και συμπάθειας, δέξου τα δάκρυα της πικρίας μου. Με τα πάθη Σου θεράπευσε τα πάθη μου. Με τα τραύματά Σου γιάτρεψε τα τραύματά μου. Με το Άγιο αίμα Σου άγνισε το αίμα μου και η ευωδία του ζωοποιού Σου σώματος ας μοσχομυρίσει και το δικό μου σώμα. Η χολή, που Σε πότισαν, ας γλυκάνει την ψυχή μου απ΄ τις πικρίες, που με πότισε ο αντίδικος. Το σώμα Σου, που το τάνυσαν πάνω στο Σταυρό, ας ανεβάσει σε Σένα το νου μου, που τον τράβηξαν κάτω οι δαίμονες. Το κεφάλι Σου, που έγειρε πάνω στο Σταυρό, ας υψώσει το δικό μου κεφάλι, που το ταπείνωσε ο εχθρός. Τα Πανάγια χέρια Σου, που καρφώθηκαν από τους απίστους στο Σταυρό, ας με τραβήξουν απ΄ τον γκρεμό του χαμού, όπως υποσχέθηκε το Πανάγιο Σου στόμα. Το πρόσωπό Σου, που δέχθηκε χτυπήματα και φτυσίματα από τους καταραμένους, ας ομορφήνει το πρόσωπό μου, που το ασχήμιναν οι ανομίες μου. Η ψυχή Σου, που απ΄το Σταυρό την παρέδωσες στον Πατέρα Σου, ας με οδηγήσει στη Χάρη Σου.

Δεν έχω καρδιά έμπονη για αναζήτησή Σου. Δεν έχω μετάνοια, ούτε κατάνυξη, πράγματα που φέρνουν τα παιδιά στην κληρονομιά τους. Δεν έχω, Κύριε, δάκρυ ικετευτικό. Σκοτίστηκε ο νους μου με τα βιοτικά και υλικά, και δεν έχει τη δύναμη να σε δει με πόνο και συμπάθεια. Πάγωσε η καρδιά μου απ΄το πλήθος των πειρασμών και δεν μπορεί να ζεσταθεί με τα δάκρυα της αγάπης για Σένα.

Ο πραγματικά Σοφός άνθρωπος

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

 
Σοφία είναι το να ζει κανείς με ευαγγελική «ευ­ταξία», με ευαγγελική «ακρίβεια». Αφροσύνη πάλι εί­ναι το να ζει κάποιος διασκεδάζοντας ατάκτως, ανα­λώνοντας την ψυχή του σε αμαρτίες και πάθη.

Σοφός εκείνος πού χτίζει το οικοδόμημα της ψυχής του στην τήρηση των ιερών εντολών του Ευαγγελίου. Άφρων είναι εκείνος πού πράττει το αντίθετο. Γιατί όλα όσα οικοδομούνται επάνω στον Ιησού Χριστό αντέχουν σε όλες τις καταιγίδες και φουρτούνες και στα δεινά των πειρασμών, της αμαρτίας, του θανάτου και του διαβόλου. Ότι πάλι οικοδομείται δίχως Χριστό και ερήμην του Χριστού και ενάντια στον Χριστό, εύκο­λα καταρρέει και συντρίβεται μόλις φανούν οι φουρτούνες των πειρασμών, των αμαρτιών και των παθών, μα κυρίως όταν φανούν ο άνεμος του θανάτου και του δαιμονισμού.

Σηκώ τον σταυρό σου...

Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

Τι σημαίνει να σηκώσουμε τον σταυρό μας;

Ό Κύριος λέει ότι ό καθένας από μας πρέπει να σηκώσει τον δικό του σταυρό.

Τι σημαίνει αυτό; Ποιος είναι αυτός ό σταυρός; Για τον καθένα ό σταυρός είναι διαφορετικός και αυστηρά προσωπικός, διότι για τον καθένα ό Θεός έχει ετοιμάσει τον δικό του σταυρό.

Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε ποιος είναι ό δικός μας σταυρός, να ξέρουμε ότι έχουμε σηκώσει εκείνο ακριβώς τον σταυρό πού μας προτείνει ό Θεός. Είναι πολύ επικίνδυνο να επινοούμε σταυρούς για τον εαυτό μας. Και αυτό δυστυχώς το βλέπουμε συχνά.

Δέηση προς τον Χριστό

Μια τρικυμία,Κύριε, τρομερή ταράζει

το μαθητή σου. Ξύπνησε προτού χαθώ.

Ή εντολή σον άρκεί τα κύματα να πέσουν.

Τολμώ ένα ψέλλισμα: Χριστέ, μη με πιέζεις,

μη μ' αφανίσεις με των θλίψεων το φορτίο.

Δεν είναι λίγοι, καί χειρότεροι από μένα,

Πού τους σπλαχνίστηκες. Μη μ' επικρίνεις όσο αξίζω.

Παρακαλώ σε, λάφρυνε από το καντάρι το περσότερο.

Το φόρτωμα καί μιας μονάχα μέρας ποιος τ' αντέχει;

Σέ ποιόν να τρέξω να σωθώ πού οι πίκρες με βαραίνουν

Το φως σε κάνει να συνειδητοποιείς τι είναι το σκοτάδι

"Ο άνθρωπος καλλιεργώντας την αρετή συνειδητοποιεί το βάθος της αμαρτίας, και όχι το ανάποδο".

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
------------------------
Ο ταπεινός καταλαβαίνει την βλάβη της υπερηφανείας.
Ο ανεξίκακος καταλαβαινει την αστοχία της μνησικακίας.
Ο εγκρατείς καταλαβαίνει την ρυπαρότητα της πορνείας.
Ο ελεήμων καταλαβαίνει την αιχμαλωσία της φιλαργυρίας.
Αυτός που γεύεται την θεία παρηγορία καταλαβαίνει την δυστυχία που φέρνει η ελπίδα μονάχα στην ανθρώπινη παρηγοριά.

Το Ημερολόγιο του Μοναστηρίου (Βιβλιοπαρουσίαση)

 

Γράφει η Ευαγγελία Κ. Λάππα, μαθήτρια Β’ Λυκείου 

 

Όλοι ξέρουμε πως η Ελλάδα έχει προσφέρει πάρα πολλά στην ανθρωπότητα. Κάποια μέρη της, κάποιες από τις πόλεις της, έχουν μείνει στην ιστορία και έχουν γραφτεί πολλά γι αυτές, όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα κτλ. Άλλες πάλι βρίσκονται στην αφάνεια. Δεν τιμούνται για κανένα λόγο, μόλις και μετά βίας υπάρχουν στα χωρία των βιβλίων. Δεν γίνεται αναφορά γι’ αυτές στις ιστορικές ομιλίες και αγνοούνται στις ιστορικές εκδηλώσεις. Και ποια η δικαιολογία για όλα αυτά; «Δεν είναι μέσα στα σύνορα της Ελλάδας, ανήκουν στην τάδε χώρα, δεν ξέρουμε τίποτε για αυτές, άρα δεν έχουν καμία αξία, δεν πρόσφεραν τίποτα!» Πόσο μας απατούν όμως τα φαινόμενα! Αυτές οι πόλεις, που λέμε ότι δεν έχουν αξία, όχι μόνο πρόσφεραν τόσα ανεκτίμητα αγαθά κι τόσο σημαντικές υπηρεσίες στους αγώνες του Έθνους, ήταν και οι ίδιες ΜΑΝΕΣ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ!

Η προσευχή της Αγάπης!

Κύριε,

Κάνε με ὄργανο τῆς εἰρήνης.

Κάνε στὴ θέση τοῦ μίσους, νὰ βάζω τὴν ἀγάπη.

Στὴ θέση τῆς ὕβρης, νὰ βάζω τὴν συγγνώμη.

Στὴ θέση τῆς πλάνης, νὰ βάζω τὴν πίστη.

Στὴ θέση τῆς διχόνοιας, νὰ βάζω τὴν ἕνωση.

Στὴ θέση τῆς ἀπελπισίας, νὰ βάζω τὴν ἐλπίδα....

Στὴ θέση τῆς λύπης, νὰ δίνω τὴ χαρά.

Κύριε,

Κάνε νὰ μὴ ζητῶ τόσο νὰ παρηγορηθῶ, ὅσο νὰ παρηγορῶ.

Νὰ μὴ ζητῶ τόσο νὰ ἀγαποῦμαι, ὅσο νὰ ἀγαπῶ.

Γιατὶ ὅταν δίνουμε λαβαίνουμε.

Ὅταν λησμονοῦμε τὸν ἑαυτό μας, τὸν ξαναβρίσκουμε.

Ὅταν συγχωροῦμε λαβαίνουμε τὴν ἄφεση.

Ὅταν ἀποθνῄσκουμε, βρίσκουμε τὴν αἰώνια ζωή.

Αμήν!

Πηγή: Εκκλησία Παναγίας Αγίας Νάπας

«ΛΟΧΙΑ ΙΤΣΙΟ ΗΡΩΑ»

www.erosellas.blogspot.gr --- Οι ΕΡΩΣ ΕΛΛΑΣ ερμηνεύουν τον Ύμνο, ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Ηρωϊκό έφεδρο Λοχία Δημήτρη Ίτσιο, ο οποίος στις 6 Απριλίου 1941 προκάλεσε υπέρμετρη ζημιά στους Γερμανούς εισβολείς κατά την διάρκεια της Μάχης των Οχυρών Μεταξά. Ο Δ. Ίτσιος αρνήθηκε να εγκαταλείψει το πολυβολείο του και έπεσε μαχόμενος υπέρ Πατρίδος. Μουσική: Φώτης Μήλιος, Στίχοι: Αρτ Κυδωνάκης. Ειδική επιμέλεια: Παναγιώτης Σαββίδης. Ακολουθούν οι στίχοι: Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας για να βλέπετε όλα τα βίντεο μας: www.youtube.com/user/EROSHELLAS1

Εγώ είμαι Αυτός που θα πάρεις αύριο...

Διηγείται ο πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης:

Κάποτε μια χριστιανή εξομολογήθηκε σε αυτόν στο παρεκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους.

Μετά την εξομολόγηση, ενώ παρέμειναν οι δικοί της, για να πάρουν σειρά, εκείνη...κατέβηκε στον κεντρικό Ναό και μπήκε μέσα να προσκυνήσει. Ο Ναός ήταν άδειος. Άναψε ένα κεράκι και άρχισε να προσκυνάει τις εικόνες.

Και τότε είδε, για μια στιγμή την Ωραία Πύλη ανοικτή και πάνω στην Αγία Τράπεζα να κάθεται ένας ωραίος ξανθός νέος.

Μόλις τον είδε, του έβαλε τις φωνές:

- Δεν ντρέπεσαι, του είπε, να κάθεσαι πάνω στην Αγία Τράπεζα; Κατέβα κάτω γρήγορα, βγες έξω... Αλλά τέτοιοι είστε εσείς οι νέοι, κακομαθημένοι, ασεβείς, χαραμοφάηδες, τεμπέληδες, μακρυμάλληδες, αναρχικοί...

Ἡ Παναγία θύμιαζε στή Μεγίστη Λαύρα

Ο γέρο-Θεόφιλος, αδελφός της Μονής αυτής, σε μια πνευματική συζήτηση που είχαμε, πριν από 40 περίπου χρόνια, μου είπε τα εξής :

«Αδελφέ πάτερ Ανδρέα, επειδή και συ είσαι εξαρτηματικός αδελφός της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας, κι εδώ έβαλες μετάνοια για να γίνεις μοναχός και επομένως σαν παράδελφος μου, που είσαι, σου λέγω, πως πρέπει πάντοτε να είμαστε προσεκτικοί και νηφάλιοι. Η προσευχή με την υπακοή πρέπει αδελφές να είναι ενωμένες, όπως είναι οι φτερούγες στα πουλιά, για να μπορεί ο άνθρωπος να έχει πνευματική προκοπή και να πετάει με το νου του, από τα γήινα στα ουράνια.

Γι΄ αυτό να προσέχεις μου είπε, όταν πηγαίνεις στην εκκλησία για να προσευχηθείς ή να ψάλλεις : α) να μην παίρνεις ποτέ ψηλά τα ίσια και να μην ψάλλεις με άτακτες φωνές, β) και όταν μπαίνεις στην εκκλησία για να προσευχηθείς, θα πρέπει κάθε έννοια, κάθε φροντίδα και μέριμνα, που σε αποσπά και χωρίζει από τη προσευχή, να την αφήνεις έξω από την πόρτα της εκκλησίας, αν θέλεις να δέχεται ο Θεός την προσευχή και την ψαλμωδία σου, και να έχεις μισθό αιώνιο και όχι κατάκριση.