Ἐπιστήμη καὶ εὐτυχία

π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

- Γέροντα, ἔχει διατυπωθῆ ἡ ἄποψις, ὅτι μὲ τὴν τεχνολογικὴ ἀνάπτυξι καὶ ἐξέλιξι θὰ λυθοῦν ὅλα τὰ προβλήματα. Τί λέτε;

- Τὸ ἀντίθετο συμβαίνει. Ἐπειδὴ βγάλαμε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὴν ζωή μας, ὅσο ἀναπτυσσόμεθα καὶ ἐξελισσόμεθα τεχνολογικῶς, τόσο κατερχόμεθα καὶ ὀπισθοχωροῦμε ἠθικῶς. Καὶ σήμερα ἡ τεχνολογία καὶ ἡ ἐπιστήμη ἔχουν θεοποιηθῆ. Καὶ ἴσως ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς αὐτὴν τὴν κατάπτωσι, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε τὴν ὑπερηφάνειά μας. «Πέπτωκεν ὁ ἄνθρωπος ἰσοθεΐα φαντασθείς», λέγει ἕνα τροπάριο τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπειδὴ φαντάσθηκε ὁ ἄνθρωπος, ὅτι μπορεῖ νὰ γίνη ἴσος μὲ τὸν Θεό, ἔφαγε τὸ ράπισμα καὶ σωριάστηκε κάτω. Ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει καὶ σήμερα αὐτὰ τὰ πράγματα καὶ ἴσως ἀλλὰ χειρότερα αὔριο, ὡς τίμημα τοῦ μεγάλου τολμήματος, τὸ ὁποῖο κάνουμε. Θέλουμε νὰ θεοποιήσουμε τὶς ἱκανότητές μας, τὴν ἐπιστήμη καὶ τὴν τεχνολογία, νὰ θεοποιήσουμε τὴν διάνοιά μας. Σὰν νὰ λεμε στὸν Θεό: «Δὲν ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ σένα, μποροῦμε μόνοι μας νὰ φτιάξουμε τὴν ζωή μας».
  

Ευχή βοηθείας κατά των πειρασμών

Κύριε ο Θεός μου, ο αριθμών τα πάντα εν συνέσει, ο τον ουρανόν τανύσας και την γην διαστήσας τω σω κράτει της οικείας δόξης,

ο δρακί κατέχων την σύμπασαν κτίσιν, δώρησαί μοι τω δούλω σου νίκην και ευστάθειαν κατά των πνευμάτων της πονηρίας,

ίνα συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεραμέως.

Ευχές του Αγίου Νήφωνος

Πηγή: Χριστιανός Ορθόδοξος

Σύγχυση μεγάλη ὑπάρχει. Μύλος γίνεται· εἶναι ζαλισμένοι οἱ ἄνθρωποι.

Άγιος Παΐσιος, ο Αγιορείτης

Σύγχυση μεγάλη ὑπάρχει. Μύλος γίνεται· εἶναι ζαλισμένοι οἱ ἄνθρωποι. Ὁ κόσμος εἶναι ὅπως οἱ μέλισσες. Ἂν χτυπήσεις τὴν κυψέλη, οἱ μέλισσες βγαίνουν ἔξω καὶ ἀρχίζουν «βούου...» καὶ γυρίζουν γύρω ἀπὸ τὴν κυψέλη ἀναστατωμένες. Ὕστερα ἡ κατεύθυνσή τους θὰ ἐξαρτηθεῖ ἀπὸ τὸν ἄνεμο ποὺ θὰ φυσήξει. Ἂν φυσήξει βοριάς, θὰ πᾶνε μέσα. Ἂν φυσήξει νοτιάς, θὰ φύγουν. Ἔτσι καὶ τὸν κόσμο τὸν φυσάει... «Ἐθνικὸς Βοριάς», «Ἐθνικὸς Νοτιάς», καὶ εἶναι ὁ καημένος ζαλισμένος. Ὅμως, ἂν καὶ γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μία παρηγοριά, μία σιγουριά. Μπορεῖ νὰ ξεράθηκε ἡ ἐλιά, ἀλλὰ θὰ πετάξει νέα βλαστάρια.

Ὑπάρχει μιὰ μερίδα Χριστιανῶν, στοὺς ὁποίους ἀναπαύεται ὁ Θεός. Ὑπάρχουν ἀκόμη οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς, καὶ ὁ Καλὸς Θεός μας ἀνέχεται, καὶ πάλι θὰ οἰκονομήση τὰ πράγματα. Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι τῆς προσευχῆς μᾶς δίνουν ἐλπίδα. Μὴ φοβάσθε. Περάσαμε σὰν ἔθνος τόσες μπόρες καὶ δὲν χαθήκαμε, καὶ θὰ φοβηθοῦμε τὴν θύελλα ποῦ πάει νὰ ξεσπάση; Οὔτε τώρα θὰ χαθοῦμε. Ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του κρυμμένη δύναμη γιὰ ὤρα ἀνάγκης. Θὰ εἶναι λίγα τὰ δύσκολα χρόνια. Μιὰ μπόρα θὰ εἶναι.

Ο Άγιος Παΐσιος για το γάμο και την οικογενειακή ζωή

Κάποια φορά, ο π. Παΐσιος μου διηγείτο πως του παρουσιάσθηκε η Παναγία μας, μέρα μεσημέρι, και τον βοήθησε σε μια ανάγκη που είχε. Συνομίλησαν μαζί για λίγα λεπτά. — Πως αισθανθήκατε γέροντα; ρώτησα. — Μεγάλη χαρά… όμως αισθανόμουν και ντροπή… δυσκολεύομαι… Μητέρα του Θεού είναι… με τον Άγιο Ιωακείμ και την Αγία Άννα κινούμαι πιο άνετα!

Ο γέροντας μου διηγήθηκε την εξής Ιστορία: «Μια φορά είχε έρθει εδώ ένας Ελληνοαμερικάνος γιατρός. Ορθόδοξος ήταν αλλά δεν είχε πολλά με την θρησκεία… Ούτε τη νηστεία της Παρασκευής δεν κρατούσε… ούτε πολύ πήγαινε στην Εκκλησία. Έζησε μια εμπειρία και ήθελε να τη συζητήσει. Ένα βράδυ ενώ προσευχόταν στο διαμέρισμά του «άνοιξε ο ουρανός». Ένα φως τον έλουσε, και χάθηκε το ταβάνι και οι σαράντα όροφοι από πάνω του. Βρισκόταν λουσμένος μέσα στο φως για πολλή ώρα, δεν μπορούσε να υπολογίσει πόσο!…

Ποιά πρέπει να είναι η στάση του Χριστιανού απέναντι στους γονείς του;

Για όσους έχουν σοβαρά άρρωστους γονείς, ο Γέροντας συμβουλεύει να κάνουν για αυτούς ό,τι καλό μπορούν, να τους περιποιούνται, να τους χαϊδολογούν και να τους φέρονται τρυφερά σαν να είναι μωρά, να τους φροντίζουν παντοιοτρόπως κλπ, να τους κάνουν ακόμη όλα τα «χατίρια» για να νιώθουν χαρούμενοι. Με κάθε τρόπο πρέπει να απαλύνουμε τον σταυρό της ασθένειας. «Αν τα κάνετε αυτά», λέγει, «θα σας συμβούν δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι ο Θεός, όπως λέγει στην Παλαιά Διαθήκη, θα σας δώσει μακροζωία, και επιπλέον θα σας κάνει ένα δώρο («ίνα ευ σοι γένηται και έσει μακροχρόνιος επί της γης»). Τι δώρο; Μόνο ο Θεός γνωρίζει, αλλά Θεός είναι Αυτός, ανάλογα και τα δώρα που κάνει», πρόσθεσε.

Για έναν αναστημένο πνευματικά δεν υπάρχει, καθόλου αγωνία, φόβος και άγχος διότι και τον θάνατο τον περιμένει με χαρά

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Αδύνατο είναι, να νιώσουμε την θεία παρηγοριά (την παραδεισένια γλυκύτητα), εάν δεν αποφύγουμε την κοσμική και εάν δεν πεθάνει τελείως το κοσμικό μας φρόνημα. Θα πρέπει το κοσμικό φρόνημα, αφού πεθάνει, να γίνει φυτόχωμα, για να αναπτυχθεί μέσα μας το θείο φρόνημα, διότι οι θείες ηδονές δεν γεννιούνται από τις σωματικές ηδονές αλλά από τις σωματικές ωδίνες, που γίνονται στους αγώνες με επίγνωση και διάκριση για την αγάπη του Χριστού από τα φιλότιμα παιδιά Του, για να απεκδυθούν τον παλαιό τους άνθρωπο (τον κοσμικό).

Κυριακή του Θωμά: Ο Θεός φώς εστί (Δογματικό Θεολογικό)

π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος

Κατ’ αρχάς χριστιανοί μου εύχομαι να γεμίσουν οι καρδιές όλων σας, από το αιώνιο λυτρωτικό φως που ξεπήδησε από την Ανάσταση του Κυρίου, Αμήν.

Το σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα του Ευαγγελιστού Ιωάννου, μας διαλάλησε την αλήθεια ότι ο Θεός ημών φως εστί. Το λυτρωτικό αυτό φως, το πήραμε κατά πρώτον στη βάπτισή μας, και είναι έκδηλο όχι μόνο στα μωρά αλλά και στους μεγάλους. Πιστεύω πως όλοι σας το έχετε παρατηρήσει αυτό -μια έντονη φωτεινότητα περιβάλλει κυρίως το πρόσωπο του νεοβαπτιζομένου. Έχω μαρτυρία από μια ξένη που όταν βαπτίστηκε ομολόγησε ότι λούστηκε μέσα σε υπερκόσμιο φως.

Ο Ιερός Χρυσόστομος μας βεβαιώνει ότι οι πρωτόπλαστοι Αδάμ και Εύα, πριν από την πτώση τους ήσαν ενδεδυμένοι από την άνωθεν δόξα, δηλαδή αντί για ρούχα ο Θεός τους είχε ντύσει με τη Δόξα Του. Η αμαρτία όμως που εγένετο με την παρακοή, τους γύμνωσε από τη Θεία Δόξα και τη θεοδημιούργητη στολή, την θεοϋφαντη όπως λέγεται, και έτσι είδαν τη γύμνια τους. Για να τους ράψει κατόπιν η αμαρτία τους δερμάτινους χιτώνας, δηλαδή τους χιτώνες της φθοράς και του θανάτου.

Η Βάπτισις λοιπόν που σφραγίζεται από το Πανάγιον Πνεύμα δια του Αγίου Χρίσματος «σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου, αμήν», μας ενδύει με την θεοϋφαντη στολή της θείας δόξης, δηλαδή του αιωνίου φωτός. Οι παλιοί ιερείς, ενθυμούμαι, ότι αμέσως μετά το Βάπτισμα και Χρίσμα, παίρνοντας τα λευκά εσώρουχα του βρέφους, εκφωνώντας έλεγον: «ενδύεται ο δούλος του Θεού Τάδε, χιτώνα ευφροσύνης και αγαλλιάσεως» και όχι όπως σήμερα τα νέα τυπικά το λέγουν «τον της δικαιοσύνης». Μας λέγει λοιπόν ο Άγιος Κύριλλος ο Ιεροσολύμων, ότι ο νεοφώτιστος που ξεντύνεται από τα παλιά ενδύματα της αμαρτίας, με το βάπτισμά του, ενδύεται εκείνα που είναι λουσμένα μέσα στο φως και προσδίδουν στην ψυχή μια λευκοφορεμένη λαμπρότητα. Αυτά κατά τον Άγιον.

Ύδωρ το ζών

Άγιος Παΐσιος

Κάποτε ἕνας ζωγράφος ἐπισκέφτηκε τόν Γέροντα Παΐσιο στό κελί του.

Ὁ γέροντας μέ ἐκεῖνο τό πηγαῖο καί διδακτικό χιοῦμορ ποῦ τόν διέκρινε, τόν ρώτησε: Βρέ παιδάκι μου, θά μποροῦσες νά μέ ζωγραφίσεις ἕνα πίνακα μέ τό θέμα ποῦ θά σοῦ πῶ; Θέλω νά τόν τοποθετήσω στό κελί μου!

Ὁ καλλιτέχνης προθυμότατα , λέει στόν π. Παΐσιο: Γέροντα μέ τά χαρᾶς. Αὐτή εἶναι ἡ δουλειά μου. Τί θά θέλατε νά ἔχει ὁ πίνακας ζωγραφικῆς ποῦ θά ἑτοιμάσω;

Μπορεῖς νά ζωγραφίσεις μερικά βουνά; Εὔκολο εἶναι γέροντα ἀπαντάει ὁ Ζωγράφος.

Μπορεῖς νά ζωγραφίσεις καί μερικά δέντρα ποῦ θά σοῦ πῶ; Βεβαίως γέροντα.

Ἀφοῦ λοιπόν ὁ γέροντας τοῦ εἶπε καί μερικά πράγματα πού θά ἤθελε νά ἔχει ὁ πίνακας, στό τέλος τοῦ λέει: Μπορεῖς νά ζωγραφίσεις καί μία βρύση ποῦ νά τρέχει νερό;

Μά γέροντα, δέν εἶναι καθόλου δύσκολο γιά μένα, ἀπαντάει μέ ἁπλότητα ὁ ζωγράφος.

Καί τότε ὁ π. Παΐσιος τόν ρωτάει: Ἀπό τήν βρύση πού θά εἶναι στόν πίνακα μπορεῖ κάποιος νά πιεῖ νερό καί νά ξεδιψάσει; Ἐ ὄχι, βέβαια γέροντα, ἀπάντησε ὁ ζωγράφος.

Καί ὁ γέροντας τοῦ εἶπε : Τόσο λοιπόν διαφέρουν τά ἔργα τῶν ἀνθρώπων ἀπό τά ἔργα τοῦ Θεοῦ!

Ὅσο λοιπόν μπορεῖ νά ξεδιψάσει κανείς ἀπό τό νερό μιᾶς ζωγραφισμένης βρύσης , ἄλλο τόσο μπορεῖ νά ξεδιψάσει κανείς ἀπό τά ἔργα τῶν ἀνθρώπων.

Ἡ ἀνθρώπινη ὕπαρξη ξεδιψᾶ ἀληθινά καί μόνο ἀπό τά ἔργα τοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος ἄλλωστε προσφέρει τό "ὕδωρ τό ζῶν".

---

Πηγή: Κάθε μέρα…!

Παναγία η Ζωοδόχος Πηγή

Ήταν γύρω στα 450 μΧ, όταν ένας βυζαντινός στρατιώτης, Λέοντας στο όνομα, έκοβε βόλτες σ' ένα δασάκι στα μέρη της βασιλεύουσας, όταν ξάφνου βλέπει μπροστά του έναν τυφλό άνθρωπο να του ζητάει λίγο νερό για να σβήσει τη δίψα του. Ο Λέοντας προθυμοποιήθηκε να του βρει και να του φέρει νερό. Έψαξε λοιπόν, στο δάσος για να βρει νερό αλλά μάταια και έτσι, επέστρεφε λυπημένος.

Τότε όμως, άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει: «Ου χρεών σε, Λέων, αγωνιάν, το γαρ ύδωρ εγγύς», δηλαδή, «Δεν χρειάζεται Λέων να αγωνιάς, να άγχεσαι, να στεναχωριέσαι, το νερό είναι δίπλα σου». Και πάλι ακούει τη φωνή την άγνωστη να τον προστάζει: «Λέων βασιλιά, πάρε απ' το νερό αυτό και δώσε να πιει να ξεδιψάσει ο τυφλός άνθρωπος και κάτι ακόμα, άλειψε μ' αυτό τα μάτια του και αμέσως θα καταλάβεις ποια είμαι εγώ που σου μιλώ».

«Με συγχωρείτε Άγιε Άγγελε. Μπορώ να περάσω;»

π. Ιάκωβος Τσαλίκης 

Μάς διηγήθηκε πολιός αγιορείτης ιερομόναχος, πνευματικό παιδί του οσίου γέροντος παπα Φιλάρετου, ηγουμένου της Μονής Κωνσταμονίτου.

«Όταν γέρασε ο π.Φιλάρετος δυσκολευόταν να ανέβει τη σκάλα που οδηγούσε στο ηγουμενείο. Μια φορά πλησιάσαμε αθόρυβα με έναν άλλο νέο μοναχό και τον ακούσαμε να συνομιλεί με κάποιον αόρατο επισκέπτη: «Ευχαριστώ πολύ. Αύριο πάλι εδώ την ίδια ώρα.»

Μετά από επιμονή των δύο νέων μοναχών και πιθανόν προς ωφέλεια τους, ο άγιος παπούλης τούς ομολόγησε ότι ερχόταν Άγγελος Κυρίου κάθε μέρα την ίδια ώρα ο οποίος τον βοηθούσε να ανέβει τη σκάλα.

Συνεχή θαύματα του Aγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης

Τα θαύματα του αγίου τελειωμό για τους πιστεύοντες δεν έχουν..έχουν γραφεί τόμοι και θα συνεχίζονται να γράφονται όσο υπάρχει ζωή και βάσανα αρρώστιες και προβλήματα..Αναφέρουμε σήμερα στην αναρτησή μας πιο κάτω μια επώνυμη μαρτυρία βρισκοντάς την στο διαδικτυο..από μας δεν είναι διασταυρωμένη αλλα ποιος ο λόγος από την άλλη πλευρά να είναι ψέμα..υπάρχουν αναφορές σε άλλα πολλά γεγονότα για ψεύδη αλλά ποιος ο λόγος για έναν άγιο..

Hταν Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2006 ξημερώματα Δευτέρας, όταν εγώ και η Δέσποινα ολοκληρώναμε τις τελευταίες εργασίες για την ανακαίνηση του σπιτιού μου. Τότε ξαφνικά σ΄ όλο το σπίτι υπήρξε έντονα η μυρωδιά από λιβάνι... και αναρωτηθήκαμε ποιος θα μπορούσε να λιβανίζει τέτοια ώρα;!Τί κι αν βγήκαμε στο μπαλκόνι, τι κι αν έίχε περάσει μια ώρα, η μυρωδιά δυνάμωνε. Έντονο μύρο είχε κατακλείσει όλο το σπίτι! Κοιταχτήκαμε στα μάτια και φύγαμε γρήγορα-γρήγορα φοβισμένοι μη γνωρίζοντας τι συμβαίνει. Όταν σταματήσαμε τις εργασίες και φύγαμε από το σπίτι η έντονη μυρωδιά σταμάτησε. Μετά από τρεις μέρες ένοιωθα απίστευτη εξάντληση και αδιαθεσία. Για πρώτη μου φορά επισκέφθηκα νοσοκομείο. Hταν 22 Νοεμβρίου 2006.Η πρώτη επίσημη διάγνωση των γιατρών ήταν οτι το συκώτι μου είχε σχεδόν καταστραφεί και μόνο από θαύμα θα μπορούσα να ζήσω. Τότε αποκρίθηκα στη Δέσποινα και της είπα: ΅θέλω να με πας κάπου να προσευχηθώ... υπάρχει κάποιο κοντινό μοναστήρι εδώ στην Αθήνα;¨ κι εκείνη μου απάντησε γνωρίζω για το μοναστήρι του Αγίου Κυπριανού στη Φυλή, για κάποιο άλλο μοναστήρι στην Πεντέλη και για τον Άγιο Εφραίμ στη Νέα Μάκρη. Αμέσως της απάντησα θέλω να με πάρεις απο δω και να με πας κατευθείαν εκει, στον Άγιο Εφραίμ! Φύγαμε λαθραία από το νοσοκομείο με την πεταλούδα των ορών στα χέρια μη γνωρίζοντας που ακριβώς πηγαίναμε.

Παρακλητικός Κανών στην Αγία Ειρήνη την Μεγαλομάρτυρα

Ὁ Ἱερεύς: Εὐλογητός ὁ Θεός ἠμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν.
Δόξα σοί, ὁ Θεός ἠμῶν, δόξα σοί.
Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἠμίν καί
καθάρισον ἠμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον, Ἀγαθέ τάς ψυχᾶς ἠμῶν.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός
ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὁ Ἱερεύς· Ὅτι Σου ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Προσοχή στην φαντασία

 

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

- Γέροντα, έχετε πει ότι πρέπει να αποφεύγουμε κατά την ώρα της προσευχής να φέρνουμε στον νου μας διάφορες εικόνες από την ζωή του Χριστού κ.λπ. Γιατί;

- Για να μη μας πλανέσει ο διάβολος με φαντασίες. Η φαντασία είναι καλή, είναι μεγάλη δύναμη, αν αξιοποιηθεί. Μερικοί άνθρωποι μπορεί λ.χ, να δουν τώρα ένα τοπίο και μετά από έναν χρόνο να το θυμούνται ακριβώς όπως είναι και να το ζωγραφίσουν. Αυτό είναι μια ικανότητα που την δίνει ο Θεός στον άνθρωπο, αλλά ο διάβολος την εκμεταλλεύεται. Εκείνοι που πλανιούνται, ό,τι βλέπουν ή διαβάζουν, το φαντάζονται όπως θέλουν και ύστερα αυτήν την φανταστική εικόνα την πιστεύουν για πραγματικότητα. Για να βοηθηθούν, χρειάζονται πολλή παρακολούθηση οι καημένοι, γιατί συνέχεια τους ξεγε­λάει ο διάβολος.

Γι’ αυτό, όποιος έχει εκ φύσεως φαντασία, πρέπει να προβληματίζεται, όταν του λένε ότι δεν σκέφτεται σωστά, και να βάζει ερωτηματικά στον λογισμό του. Είχα γνωρίσει μία απλή γυναίκα, που προσευχόταν συνέχεια και παρακαλούσε τον Χριστό να Τον δει εδώ σ’ αυτήν την ζωή, μια που δεν θα τον έβλεπε, καθώς έλεγε, στην άλλη ζωή. Ο Χριστός πράγματι της παρουσιάσθηκε την ώρα της Θείας Κοινωνίας μέσα στο Άγιο Ποτήριο ως βρέφος, με ματωμένα μαλλάκια, και ύστερα χάθηκε, και έτσι μπόρεσε να κοινωνήσει. Μετά από αυτό το γεγονός άρχισε να την δουλεύει ο εχθρός με τον λογισμό ότι κάτι είναι. Από ’κει και πέρα την δούλευε με την φαντασία και της παρουσίαζε συνέχεια κινηματογραφικές ταινίες. Όταν βγήκα μια φορά στον κόσμο, την είχα βρει σε ένα σπίτι και άκουσα τις φαντασίες που έλεγε σε άνδρες και γυναίκες που είχαν συγκεντρωθεί εκεί. Τρόμαξα να την φέρω σε λογαριασμό. Η μόνη λύση ήταν να της δώσω ένα γερό ξεσκόνισμα μπροστά σε όλους, για να γίνουν γνωστές οι πλάνες της και να ταπεινωθεί.