Πασχάλιος Εγκυκλιος [2019]

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἔφθασε ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἡ ἡμέρα τοῦ Πάσχα! «Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν Σαββάτων, ἡ βασιλὶς καὶ κυρία, ἑορτῶν ἑορτὴ καὶ πανήγυρίς ἐστι πανηγύρεων», ψάλλουμε μὲ τὴν θεολογικὴ καὶ θεόπνευστη γλῶσσα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Εἶναι ὄντως μεγάλη καὶ μοναδικὴ ἑορτὴ καὶ πανήγυρις, ἡ μεγαλύτερη ἀπὸ ὅλες. Εἶναι ξεχωριστὴ καὶ ἁγία ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως. Εἶναι αὐτὴ γιὰ τὴν ὁποία μίλησαν οἱ προφῆτες, αὐτὴ γιὰ τὴν ὁποία κατ’ οὐσίαν δημιουργήθηκε ὁ κόσμος, αὐτὴ γιὰ τὴν ὁποία ζοῦμε κι ἐμεῖς. Εἶναι «ἡ ἡμέρα ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος». Εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου. Ἂν καὶ τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως ἐπισυμβαίνει ὄρθρου βαθέος, τὸ ξημέρωμα, τὸ χάραγμα, τῆς «μιᾶς τῶν Σαββάτων», πρὶν ἀκόμη φωτίσει ἡ ἡμέρα, ἡ ἀπερχόμενη νύκτα, ἡ παροῦσα νύκτα τῆς Ἀναστάσεως, εἶναι «σωτήριος καὶ φωταυγής, ἱερὰ καὶ πανέορτος», διότι ἀποτελεῖ «προάγγελο» καὶ προμήνυμα τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας τῆς Ἐγέρσεως. 

Μὲ τὴν Ἀνάστασή Του ὁ Κύριος πρωτίστως ἐνίκησε τὸν θάνατο, «Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει» (Ρωμ. στ΄ 9). «Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; Ποῦ σου ᾍδη τὸ νίκος;», ἀναφωνεῖ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος· ποῦ εἶναι τὸ δολοφονικὸ κεντρί σου, ποῦ ἡ νικηφόρος κυριαρχία σου;

Στὸν θριαμβευτικὸ ὕμνο τῆς ἡμέρας, τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν» ποὺ ψάλλουμε συνέχεια καὶ ἐπαναληπτικά, ἀπὸ τὶς δεκατέσσερις λέξεις ποὺ περιέχει οἱ τέσσερις «θανάτῳ, θάνατον, νεκρῶν καὶ μνήμασι» παραπέμπουν στὸ φοβερὸ γεγονὸς τοῦ θανάτου. Αὐτὸ ποὺ τὶς μεταμορφώνει σὲ λέξεις γεμάτες χαρά, ζωὴ καὶ νίκη εἶναι ἡ λέξη «πατήσας». Ὁ Κύριος κατεπάτησε τὸν θάνατο. Ζοῦμε πλέον σὲ κόσμο ποὺ ὁ θάνατος εἶναι δέσμιος καὶ ἡττημένος, χωρὶς ἐξουσία καὶ κυριαρχία ἐπάνω μας.

Δεύτερη συνέπεια τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ συντριβὴ τοῦ διαβόλου, ἡ κατάργηση τῆς δυνάμεως καὶ τοῦ κράτους του. Ὁ Κύριος «κατήργησε τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τουτέστι τὸν διάβολον» (Ἑβρ. β΄ 14), κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο. Ὁ διάβολος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔφερε τὸν θάνατο καὶ συνεπῶς ἡ νίκη κατὰ τοῦ θανάτου συνεπάγεται τὴν κατάργηση τῆς δυνάμεως τοῦ διαβόλου.

Ζοῦμε πλέον σὲ κόσμο ποὺ ὁ θάνατος δὲν ἔχει ὀλέθριες συνέπειες καὶ ὁ διάβολος δὲν ἔχει δύναμη. Αὐτὸ ποὺ κυριαρχεῖ εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ὁ Χριστός, ἡ δόξα καὶ ἡ χάρις Του. «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, ζωὴν χαρισάμενος». Ὁ θάνατος ἔδωσε τὴ θέση του στὴν ζωή.

Ὑπάρχει καὶ μία τρίτη συνέπεια, ἕνα μεγάλο δῶρο τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου· «Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο», εἶναι «πρωτότοκος τῶν νεκρῶν». Ἡ δική Του ἀνάσταση ἐπαγγέλλεται καὶ προμηνύει καὶ τὴν δική μας. Ὅπως ὁ Κύριος ἔπαθε, σταυρώθηκε, ἀπέθανε ἐπὶ τοῦ σταυροῦ καὶ ἐτάφη σὲ μνημεῖο ποὺ σφραγίσθηκε καὶ ἀσφαλίσθηκε, στὴ συνέχεια δὲ ἀναστήθηκε «ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος», ἔτσι κι ἐμεῖς δὲν εἴμαστε δέσμιοι τοῦ τάφου καὶ τοῦ θανάτου ἀλλὰ προορισμένοι γιὰ ζωὴ αἰώνια καὶ ἀνάσταση.

Ἡ νίκη κατὰ τοῦ θανάτου, ἡ συντριβὴ τοῦ διαβόλου καὶ ἡ δική μας ἀνάσταση ἐκ τῶν νεκρῶν, ἀφοῦ ὁ Κύριος ἀναστήθηκε μὲν αὐτεξουσίως ἀλλὰ «συνανέστησε καὶ τὸν Ἀδὰμ παγγενῆ», δηλαδὴ ὅλους μας ἔβγαλε ἀπὸ τὰ μνημεῖα στὰ ὁποῖα θὰ τοποθετηθοῦμε, κρύβουν μέσα τοὺς κάτι ἀκόμη μεγαλύτερο. Αὐτὸ εἶναι ἡ «ἐκτυπωτέρα» μετοχὴ στὴν ἀνέσπερη ἡμέρα τῆς βασιλείας τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ ἡ πλήρης κοινωνία στὴν αἰώνια δόξα Του.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅλα αὐτὰ ἀποτελοῦν δῶρα τοῦ Θεοῦ, ἀφορμὲς καὶ αἴτια χαρᾶς, εὐφροσύνης καὶ ἀγαλλιάσεως. Ὅλα αὐτὰ καθιστοῦν τὴ γιορτὴ τοῦ Πάσχα ὄντως «Λαμπρὴ» καὶ γιὰ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς καλεῖ νὰ λαμπρυνθοῦμε γιὰ τὴν πανήγυρη, νὰ ἀγκαλιασθοῦμε ἐν ἀγάπῃ μεταξύ μας, νὰ συγχωρήσουμε τὰ πάντα ἐπὶ τῇ ἀναστάσει καὶ ἔτσι νὰ ἑνώσουμε τὶς φωνές μας ψάλλοντες μὲ τὴν καρδιὰ καὶ τὰ χείλη μας «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος».

«Δεῦτε, λοιπόν, λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς», «δεῦτε ἀπολαύσετε τῆς καλῆς ταύτης καὶ λαμπρᾶς πανηγύρεως» καὶ «δοξάσατε Χριστὸν τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν»

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Μετὰ πασχαλίων εὐχῶν καὶ προσρήσεων

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ