Το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, αποτελεί νόμο του Ελληνικού κράτους από το 2015. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, για το 2018 είχαμε 94 σύμφωνα συμβίωσης μεταξύ ανδρών και 40 μεταξύ γυναικών.
Από τον Μάιο του 2018 είναι νόμιμη και η αναδοχή παιδιών από τα ομόφυλα ζευγάρια.
Υπάρχει επιπρόσθετα το αίτημα από τις σχετικές κοινότητες να προχωρήσει η κατοχύρωση της συμβίωσης μεταξύ των ομόφυλων ατόμων με τη θεσμοθέτηση του πολιτικού γάμου μεταξύ των.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Είναι ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων αληθινός Γάμος;
Ας δούμε το θέμα στην ουσία του.
Η ομοφυλοφιλική ένωση ουδέποτε είναι Γάμος.
Το ότι κάτι αποκαλείται γάμος δεν το κάνει γάμο. Ο γάμος ήταν ανέκαθεν μια συμφωνία-δέσμευση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας που από τη φύση της έχει προορισθεί για τη δημιουργία παιδιών, για την εκπαίδευσή τους μέσα στην οικογένεια, για την ενότητα και την ευημερία των συζύγων.
Οι υποστηρικτές του «γάμου» του ίδιου φύλου προτείνουν κάτι εντελώς διαφορετικό. Προτείνουν την ένωση δύο ανδρών ή δύο γυναικών.
Αυτή η ένωση αρνείται τις αυτονόητες βιολογικές, φυσιολογικές και ψυχολογικές διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών που βρίσκουν την ολοκλήρωσή τους μέσα στο γάμο.
Αρνείται επίσης ένα συγκεκριμένο και κύριο σκοπό του γάμου: τη διαιώνιση του ανθρώπου και την ανατροφή των παιδιών.
Δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα δεν μπορούν ποτέ να θεωρηθούν τα ίδια.
Η ομοφυλοφιλική ένωση παραβιάζει το Φυσικό Νόμο.
Ο γάμος δεν είναι μια οποιαδήποτε σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων. Είναι μια σχέση ριζωμένη στην στην ανθρώπινη φύση και επομένως διέπεται από το φυσικό νόμο.
Ο άγραφος ηθικός νόμος, η ανθρώπινη συνείδηση με άλλα λόγια, έχει τη ρίζα της στην ανθρώπινη φύση, είναι καθολικός και αμετάβλητος. Εφαρμόζεται σε όλη την ανθρωπότητα, χωρίς να έχει διδαχθεί επίσημα, κατά τον ίδιο τρόπο. Υπαγορεύει και απαγορεύει με σαφή τρόπο παντού και πάντα. Ο Απόστολος Παύλος έγραψε στην Προς Ρωμαίους επιστολή του ότι ο φυσικός νόμος είναι εγγεγραμμένος στην καρδιά κάθε ανθρώπου. (Ρωμ. 2, 14-15).
Κάθε κατάσταση που θεσμοθετεί την καταστρατήγηση του σκοπού της σεξουαλικής πράξης, παραβιάζει το φυσικό δίκαιο και τον σχετιζόμενο διαχρονικό κανόνα της ανθρώπινης ηθικής.
Ο ομοφυλοφιλικός «γάμος» στερεί πάντοτε από το παιδί είτε τον πατέρα είτε τη μητέρα.
Είναι προς το συμφέρον του παιδιού να ανατρέφεται με την παράλληλη φροντίδα του φυσικού του πατέρα και της φυσικής του μητέρας. Αυτό επιβεβαιώνεται από τις προφανείς δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και περιγράφονται σε πολλά παιδιά που είναι ορφανά ή ανατρέφονται από τον ένα μόνο γονέα, ή από συγγενή ή από θετό γονέα.
Η δύσκολη κατάσταση των παιδιών που μεγαλώνουν στερημένα από την αρμονική συμβίωση με τους φυσικούς τους γονείς, θα αποτελεί το κανόνα για όλα τα παιδιά που μεγαλώνουν σε καθεστώς ενός τέτοιου «γάμου».
Ένα παιδί οικογένειας ομόφυλου «γάμου», θα στερείται πάντοτε τη φυσική του μητέρα ή τον πατέρα του. Θα στερηθεί το πρότυπο, αλλά και τα διαφορετικά στοιχεία που έχει να ωφεληθεί, είτε από τον πατέρα είτε από τη μητέρα. Θα ανατραφεί αναγκαστικά από ένα άτομο που δεν έχει καμία σχέση αίματος μαζί του. Ο γάμος ατόμων του ίδιου φύλου και η επιθυμία τους να γίνουν κηδεμόνες παιδιών αγνοεί τα πραγματικά συμφέροντα του παιδιού.
Η αναγνώριση τέτοιου τύπου συμβίωσης ως «γάμου» με πλήρη δικαιώματα, δίνει κύρος και προωθεί τον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής.
Στο όνομα της «οικογένειας», ο γάμος ατόμων του ίδιου φύλου χρησιμεύει για την επικύρωση όχι μόνο τέτοιων συμβιώσεων, αλλά ολόκληρου του ομοφυλοφιλικού τρόπου ζωής, σε όλες τις παραλλαγές του, της αμφισεξουαλικής και της τρανσέξουαλ συμπεριφοράς.
Το Αστικό Δίκαιο διαμορφώνει τις αρχές της ζωής του ανθρώπου μέσα στην κοινωνία. Διαδραματίζει πολύ σημαντικό και καθοριστικό ρόλο και επιδρά στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς. Διαμορφώνει τη ζωή μιας κοινωνίας και μεταβάλλει βαθιά τις αντιλήψεις και τις αξίες όλων των μορφών συμπεριφοράς. Η νομική αναγνώριση του «γάμου» μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, εξασθενεί και μειώνει συγκεκριμένες και βασικές ηθικές αξίες, υποτιμά τον παραδοσιακό γάμο και χαλαρώνει τα δημόσια ήθη.
Ο ομοφυλοφιλικός «γάμος» μετατρέπει ένα ηθικό λάθος σε Πολιτικό Δικαίωμα.
Οι ομοφυλόφιλοι ακτιβιστές υποστηρίζουν ότι ο «γάμος» του ίδιου φύλου είναι θέμα πολιτικών δικαιωμάτων, παρόμοιο με τον αγώνα για τη ισότητα μεταξύ όλων των φυλών στη δεκαετία του 1960. Αυτό είναι λάθος.
Καταρχήν, η σεξουαλική συμπεριφορά και η φυλή είναι διαφορετικές πραγματικότητες. Ένας άνδρας και μια γυναίκα, που θέλουν να παντρευτούν, μπορεί να είναι διαφορετικοί στα χαρακτηριστικά τους: ο ένας μπορεί να είναι μαύρος, ο άλλος άσπρος. Ο ένας πλούσιος, ο άλλος φτωχός. Ή ο ένας ψηλός, ο άλλος κοντός. Καμία από αυτές τις διαφορές δεν αποτελούν ανυπέρβλητα εμπόδια στον γάμο. Τα δύο άτομα εξακολουθούν να είναι άνδρας και γυναίκα και έτσι τηρούνται οι προδιαγραφές της φύσης.
Ο «γάμος» του ίδιου φύλου αντιτίθεται στη φύση. Δύο άτομα του ίδιου φύλου, ανεξάρτητα από τη φυλή, τον πλούτο, το ανάστημα, τη σπουδαιότητά τους ή τη φήμη τους, δεν θα μπορέσουν στην ουσία ποτέ να παντρευτούν, εξαιτίας της ανυπέρβλητης βιολογικής ασυμφωνίας τους. Και αυτό δεν αποτελεί προσβολή πολιτικού δικαιώματος.
Ουδέποτε δημιουργείται φυσική οικογένεια, αλλά μια εξ αρχής στείρα ένωση.
Ο παραδοσιακός γάμος εν δυνάμει συνοδεύεται από την γέννηση παιδιών και τη δημιουργία οικογένειας. Οι ετερόφυλοι γονείς πρέπει να βιάσουν τη φύση για να αποτρέψουν τη γέννηση των παιδιών τους, με τη χρήση συγκεκριμένων αποτρεπτικών τεχνικών. Αντίθετα, ο «γάμος» του ίδιου φύλου είναι εγγενώς στείρος. Εάν οι «σύζυγοι» θέλουν ένα παιδί, πρέπει να παρακάμψουν τη φύση με δαπανηρά, τεχνητά μέσα ή να χρησιμοποιήσουν παρένθετη μητέρα.
Ο ομόφυλος «γάμος» καταστρέφει την πολιτική ενός κράτους που στηρίζει την οικογένεια προς χάριν όλης της κοινωνίας.
Από τους κύριους λόγους, για τους οποίους το κράτος προσφέρει μεγάλη υποστήριξη στον γάμο, είναι διότι από τη φύση του και το σχεδιασμό του, ο γάμος παρέχει τις φυσιολογικές συνθήκες και μια σταθερή, στοργική, ηθική και δημιουργική ατμόσφαιρα, η οποία είναι ευεργετική για την ανατροφή των παιδιών.
Αυτή η ποιοτική και σταθερή οικογενειακή ατμόσφαιρα βοηθά στην επιβίωση ενός έθνους και στην ενίσχυση της κοινωνίας μέσω της δημιουργίας πολλών και ικανών νέων πολιτών. Ο ομοφυλοφιλικός «γάμος» δεν παρέχει τέτοιους όρους.
Ο πρωταρχικός στόχος, αντικειμενικά, είναι η προσωπική ικανοποίηση δύο ατόμων, των οποίων η ένωση είναι στείρα από τη φύση της. Επομένως, δεν έχει την δυναμική και τις προοπτικές του φυσικού γάμου, και τα δικαιώματα που ενδεχομένως θα αποκτήσει μια τέτοια ένωση προς χάριν των αποκτηθέντων παιδιών δεν θα αξιοποιηθούν όπως στο φυσικό γάμο.
Η νομιμοποίηση αυτού του «γάμου» επιβάλλει την βίαιη αποδοχή και υποστήριξή του από το σύνολο της κοινωνίας.
Με τη νομιμοποίηση της «συμβίωσης» ή του «γάμου» μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, το κράτος γίνεται ο επίσημος και ενεργός υποστηρικτής τους. Το κράτος καλεί τους δημόσιους υπαλλήλους να δημιουργήσουν νέα τελετή, της ομόφυλης σύζευξης, διατάζει τα δημόσια σχολεία να διδάξουν την αποδοχή αυτού του τύπου οικογένειας στα παιδιά (Θεματική Εβδομάδα), τιμωρεί κάθε δημόσιο υπάλληλο, θρησκευτικό φορέα ή τυχαίο πολίτη που εκφράζει την αποδοκιμασία του ως ομοφοβικό και ρατσιστή.Το κράτος εξασφαλίζει στους «συζύγους» ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Καλύπτει έξοδα υγείας και άλλα οικογενειακά δικαιώματα «συζύγων»με ισότιμο τρόπο.
Στην ιδιωτική σφαίρα, οι γονείς βλέπουν τα παιδιά τους να εκτίθενται όλο και περισσότερο στο σχολείο σ’ αυτή τη νέα «ηθική», χωρίς να τους αναγνωρίζεται το δικαίωμα της διαφωνίας, οι επιχειρήσεις, που προσφέρουν υπηρεσίες γάμου, θα υποχρεωθούν να τις παρέχουν και στις ομάδες ομοφυλοφίλων, οι ιδιοκτήτες ακινήτων θα πρέπει να συμφωνήσουν να αποδεχθούν τα ομόφυλα ζευγάρια ως μισθωτές και άλλα πολλά.
Σε κάθε περίσταση, όπου ο γάμος επηρεάζει την κοινωνία, το κράτος θα περιμένει από τους Χριστιανούς αλλά και όλους τους πολίτες, που υποστηρίζουν τον φυσικό γάμο μεταξύ άνδρα και γυναίκας, να προδώσουν τη συνείδησή τους, είτε με τη σιωπηλή αποδοχή είτε με την ενεργή σύμπραξη, και να αποδεχθούν μια επίθεση στη φυσική τάξη και τη θρησκευτική ηθική.
Ο ομοφυλοφιλικός «γάμος» είναι ακόμη ένα βήμα στη κατηφόρα που ξεκίνησε με την σεξουαλική επανάσταση.
Στη δεκαετία του 1960, η κοινωνία πιέστηκε να δεχτεί κάθε είδους ανήθικες σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών. Σήμερα βλέπουμε μια νέα σεξουαλική επανάσταση, όπου ζητείται από την κοινωνία να δεχτεί την παρά φύση γενετήσια σχέση και το «γάμο» του ίδιου φύλου.
Εάν ο ομοφυλοφιλικός «γάμος» γίνει αποδεκτός. ως ένα βήμα στη σεξουαλική «ελευθερία», ποιά λογικά επιχειρήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να σταματήσουν τα επόμενα βήματα: την αποδοχή της αιμομιξίας, της παιδεραστίας, της κτηνοβασίας και των άλλων μορφών αφύσικης σεξουαλικής συμπεριφοράς; Πράγματι, ριζοσπαστικά στοιχεία ορισμένων προοδευτικών υποκουλτούρων, ήδη υποστηρίζουν τέτοιες εκτροπές.
Ο ομοφυλοφιλικός «γάμος» προσβάλλει τον Θεό.
Αυτός είναι ο πιο σημαντικός λόγος, για τον οποίο η ομοφυλοφιλική ένωση δεν μπορεί ποτέ να γίνει αποδεκτή. Κάθε φορά που κάποιος παραβιάζει τη φυσική τάξη, που έχει θεσπίσει ο Θεός, αμαρτάνει διότι Τον προσβάλλει. Όποιος δηλώνει ότι αγαπάει, σέβεται και υπακούει στον Θεό, πρέπει να υπακούει στο θέλημά Του, το οποίο στην πραγματικότητα αφορά το δικό του αληθινό του συμφέρον.
Ο γάμος δεν είναι κατασκεύασμα του κράτους. Δεν είναι μια απλή φυσιολογική ή νομική διαδικασία. Δεν υπάρχει για να προστατεύσει μιά βιολογική διαδικασία αναπαραγωγής και ανάπτυξης παιδιών. Δεν είναι μόνο για την εξασφάλιση τροφής, στέγης και την εξασφάλιση συμβατικής «αγάπης» και εφοδίων για τα παιδιά.
Είναι το βασικό εργαστήρι που οργανώνεται και σφυρηλατείται η προσωπικότητα, που αποκτώνται αρχές ,σχέσεις και ικανότητες, εκεί που ολοκληρώνεται η ύπαρξη, επιτυγχάνεται η τελείωση και κατακτάται η αθάνατη δόξα του κάθε ανθρώπου.
Θεσμοθετήθηκε από τον Θεό στον Παράδεισο για τους πρώτους γονείς μας, τον Αδάμ και την Εύα. Διαβάζουμε στο Βιβλίο της Γένεσης: «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον... άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς, και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός, λέγων αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην..» (Γεν. 1, 28-29).
Το ίδιο δίδαξε και ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός: «... από δε αρχής κτίσεως άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς ο Θεός. Ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και τη μητέρα. και προσκολληθήσετε προς τη γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μία» (Μάρκ. 10, 6-7).
Η Γένεσις διδάσκει επίσης, πως ο Θεός τιμωρεί τα Σόδομα και τα Γόμορρα για την αμαρτία της ομοφυλοφιλίας: «... και Κύριος έβρεξε επί Σόδομα και Γόμορρα θείον, και πυρ παρά Κυρίου εξ ουρανού, και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας και πάσαν την περίχωρον και πάντας τους κατοικούντες εν ταις πόλεσι, και τα ανατέλοντα εκ της γης» (Γέν. 19, 24-25).
Από τα παραπάνω καθίσταται σαφές, πως ο ομοφυλοφιλικός «γάμος» δεν είναι με κανέναν τρόπο γάμος και δεν προωθεί το συμφέρον των εμπλεκομένων σε αυτόν.
Η αποδοχή και επίσημη θεσμοθέτηση του, δεν θα βοηθήσει την
κοινωνία, τα παιδιά και την πατρίδα μας, αλλά αντιθέτως, θα δράσει
υπονομευτικά στο θεσμό της οικογένειας και την ευημερία των παιδιών μας.
Παρακαλούμε να υπερασπιστείτε το Χριστιανικό Γάμο, ως σταθερή, διαχρονική, σωματική και πνευματική ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας.
Πηγές:
2. https://www.news247.gr/koinonia/syntagmatiko-to-symfono-symviosis-sta-omofyla-zeygaria.6654386.html
5. https://www.protothema.gr/politics/article/538721/psifistike-sumfono-sumviosis/
6. http://www.arcadiaportal.gr/news/politikos-gamos-omofylofilon-neoi-trigmoi-ston-syriza
7. Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ. Η ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ. ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ Η ΖΩΗ.
Πηγή: Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά