Χειρότερη παρερμηνεία καί
παραποίηση καί κατάχρηση τῆς ἐλευθερίας δέν παρατηρήθηκε ποτέ, ὅσο στήν ἐποχή
μας. Θά ᾽λεγε κανείς πώς, εἶναι πρωτοφανής ἡ διαστροφή τῆς ἐλευθερίας σ᾽ ὅλες
τίς ἐννοιολογικές της σημασίες.
Τό αὐτεξούσιο τοῦ "κατ’ εἰκόνα" ἀχρειώθηκε μεταπτωτικά, καί ὁ ἄνθρωπος θ᾽ ἀνακτήσει δυνάμεις μόνο μέ ἀγώνα καί τή χάρι τοῦ Πνεύματος, "οὗ δέ τό Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία" (Β´ Κορ. Γ´
17).
Ἡ
ἀληθινή ἔκφραση τῆς ἐλευθερίας δέν εἶναι ἐπιδεικτική καί θορυβώδης, ἀλλά ἐσωτερική
τῆς ψυχῆς δύναμη. Ὁ συγγραφέας τῆς "Μίμησης τοῦ Χριστοῦ" τήν ὀνομάζει
"ἐλευθερία τῆς καρδιᾶς". Ἡ ἀληθινή ἐλευθερία εἶναι πνευματική.
Ὅταν ὁ Κύριος ζητᾶ τήν καρδιά μας, αὐτό σημαίνει πώς ζητᾶ τήν ἐλευθερία μας. Ἄλλωστε, κανένας δέ σέβεται τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου τόσο, ὅσο Ἐκεῖνος πού τήν δημιούργησε. Αὐτό ὑποδηλώνεται μέ τόν ὑπέροχο στίχο τῆς Ἀποκάλυψης (Γ´ 20), ὁ ὁποῖος παρουσιάζει τόν Κύριο νά χτυπᾶ τήν πόρτα τῆς ψυχῆς μας καί νά λέει: «Ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καί ἀνοίξῃ τήν θύραν καί εἰσελεύσομαι πρός αὐτόν...».
Ὁ μέγας ἐλευθερωτής τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης εἶναι ὁ Ἰησοῦς. «Ἐάν οὖν ὁ Υἱός ὑμᾶς ἐλευθερώση, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε»
( Ἰω. Η´ 36).Μόνο ἄπιστοι καί ἄθεοι δέν ἔχουν καμιά σχέση μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό.
Ἀλλ᾽ ὅποιος δέν ἔχει σχέση μέ τό Χριστό, δέν ἔχει
σχέση μέ τήν ἐλευθερία. Οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ Τόν πολεμοῦν, γιατί ἡ ἐλευθερία
Του, κοστίζει. Τούς κοστίζει τίς ἁμαρτωλές ἡδονές. «Πᾶς ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ
τό φῶς, καί οὐκ ἔρχεται πρός τό φῶς, ἵνα μή ἐλεγχθῇ τά ἔργα αὐτοῦ» (Ἰω. Γ´ 20).
Ἀληθινά ἐλεύθεροι καί μακάριοι εἶναι "οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν
Θεόν ὄψονται" (Ματθ. Ε´ 8).
Ὅσοι
δέν ἐμπιστεύονται τό Χριστό, δέν εἶναι ἄξιοι ἐμπιστοσύνης ἀπ᾽ τούς ἀνθρώπους. Ἡ
ἐλευθερία τοῦ πνεύματος, ἡ ἐλευθερία τῆς καρδιᾶς, ξέρει νά ὑποτάσσεται, νά
πειθαρχεῖ, νά ἀγαπᾶ θυσιαστικά, νά σταυρώνει τά πάθη καί ὅλα τά ἐλαττώματα, νά
διακονεῖ, νά συγχωρεῖ καί τούς ἐχθρούς… καί νά "φέρεται ἐπί τήν
τελειότητα".
Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος
γράφοντας γι᾽ αὐτούς πού ζοῦν "ἐν ἐπιθυμίαις σαρκός ἀσελγείαις... ἐλευθερίαν
ἐπαγγελλόμενοι, αὐτοί δοῦλοι ὑπάρχοντες τῆς φθορᾶς" (Β´ Πέτρ. Β´ 19). Ὅσοι
δέν ζοῦν ἠθική χριστιανική ζωή, δέν ἔχουν δικαίωμα νά κάνουν τό δάσκαλο καί νά
μιλᾶνε γιά ἐλευθερία,"δοῦλοι ὑπάρχοντες τῆς φθορᾶς", ἐνῶ, δηλαδή, οἱ ἴδιοι
εἶναι δοῦλοι τῶν παθῶν τους.
Γιά ὅσους μάλιστα, κατέχουν
ἐξέχουσες θέσεις, βαρυσήμαντος εἶναι ὁ λόγος τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «Ἀνδρός ἐπιφανοῦς
καί πολλοῖς γνωρίμου πλημμέλεια, κοινήν ἅπασι φέρει τήν βλάβην». Καί μικρό ἀκόμα
παράπτωμα ἐπισήμου καί γνωστοῦ προσώπου, προξενεῖ σκάνδαλο καί κακό παράδειγμα
σ᾽ ὅλο τό λαό. Ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό ἡγέτες μέ ἐσωτερική, πνευματική ἐλευθερία.
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 1997, 8 Νοεμβρίου
2013
Πηγή: Αναβάσεις