Ο
χριστιανός, που ζει για τον εαυτό του δεν είναι χριστιανός, διότι δεν ζει
εκκλησιαστικά. Ο αληθινά χριστιανός ζει για τον Θεό και για τον συνάνθρωπο,
μιμούμενος τους χριστιανούς της πρώτης Εκκλησίας. Τότε είναι, που ζούμε κατά το
πρότυπο των πρώτων χριστιανών [1], όταν ζούμε «κοινοβιακά» (κοινό θέλημα, κοινή
ουσία, κοινή περιουσία, «άπαντα κοινά»). Η γνήσια εκκλησιαστική ζωή των
Πράξεων, πρέπει να αποτελέσει το πρότυπο και των σημερινών εκκλησιαστικών
κοινοτήτων-ενοριών. Τότε, στα πρώτα 200 χρόνια του Χριστιανισμού, η
εκκλησιαστική κοινότητα λειτουργούσε ως ένα μεγάλο Κοινόβιο. Αυτή η αρχέγονη
τέλεια εκκλησιαστική χριστιανική ζωή (η εν Χριστώ ενότης και κοινότης)
διασώθηκε μέχρι σήμερα στα ορθόδοξα Μοναστήρια-Κοινόβια. Ο τρόπος ζωής των
μοναστικών ενοριών, (δηλαδή των Κοινοβιακών Μοναστηριών) θα πρέπει να γίνει το
πρότυπο για τις σημερινές κοσμικές ενορίες (τις εκκλησιαστικές κοινότητες που
λειτουργούν μέσα στον κόσμο).
[1] Οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν σαν πρότυπο την ζωή των Αποστόλων και του
Κυρίου. Η αποστολική ομάδα με Γέροντα τον Κύριο, συνιστά το πρώτο πρότυπο
Κοινοβιακό μοναστήρι.