Μιχαὴλ
Μιχαηλίδη
"Κόσμος" τοῦ κόσμου ὁ ἄνθρωπος. Τό πιό ὄμορφο καί ἀσύγκριτο στολίδι τῆς δημιουργίας. Ἡ ἀνυπέρβλητη εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Γι' αυτό καί ἡ ἀναφώνηση ἑνός ἁγίου: «Εἶδες τόν ἄνθρωπόν σου; Εἶδες τόν Θεόν σου»! Θαυμαστά ὅλα τά χαρίσματά του, σωματικά, ψυχικά, φιλοσοφικά, ἐπιστημονικά, τεχνολογικά... ἀμέτρητα! Οὔτε ἀριθμοῦνται, οὔτε ταξινομοῦνται.
Ἀλλά καί τά λάθη του, τά ἐλαττώματά του καί τ᾽ ἁμαρτήματά του, ὄχι λιγότερα. Πόσο κατάστρεψε τό "κατ᾽ εἰκόνα"! Ὅπως σωρεύει κανείς τήν ἄμμο στή φούχτα του κι ἀδυνατεῖ νά μετρήσει τούς κόκκους, ἔτσι πολλά καί τά πάθη του, τά ψυχικά καί πνευματικά τραύματά του, οἱ λογισμοί του, οἱ πτώσεις του, τ᾽ ἁμαρτήματά του: "ἑκούσια, ἀκούσια, ἐν λόγῳ, ἐν ἔργῳ, κατά νοῦν καί διάνοιαν...". Πάμπολλα. Ἀμέτρητα! Ὅλοι δίνουμε ἐξετάσεις πνευματικές. Κάθε ἄνθρωπος.
Σήμερα, θά ποῦμε λίγα λόγια γιά τά... λόγια μας! Θέμα μας, δηλαδή, ἡ πολυλογία, ἡ φλυαρία, ἡ περιαυτολογία. Αἰώνιος διδάσκαλός μας, ἡ Ἁγία Γραφή: Καί πρῶτο, τό βιβλίο τοῦ Ἰώβ: "Μή πολύς ἐν ρήμασι γίνου" (Ι΄19).
Νά μή λές πολλά λόγια. Νά μή εἶσαι, δηλαδή, πολυλογάς. Νά μή εἶσαι φλύαρος. Καί γιατί λιγότερα λόγια; Ἰδού ἡ ἀπάντηση: «Ἐκ γάρ πολυλογίας οὐκ ἐκφεύξη ἁμαρτίας» (Παροιμ. Ι΄ 19). Μέγας ὁ κίνδυνος. Ἀπ᾽ τά πολλά λόγια πού λές, δέ θ᾽ ἀποφύγεις τήν ἁμαρτία. Θά σοῦ ξεφύγουν καί λόγια πού δέ θά ῾πρεπε νά τά πεῖς. Καί θά προσθέσει ὁ Σολομών σ᾽ ἄλλο κεφάλαιο, ὅτι: «Ὅς φυλάσσει τό ἑαυτοῦ στόμα, τηρεῖ τήν ἑαυτοῦ ψυχήν» (Παροιμ. ΙΓ´ 3).
Ὅποιος προσέχει τά λόγια πού βγαίνουν ἀπ᾽ τό στόμα του, φυλάει τήν ψυχή του. Παραμένει ἀνεπίληπτος, ἀκέραιος, ἀδιάφθορος. Μή ξεχνᾶμε πώς, τά περισσότερα καί πιό πρόχειρα ἁμαρτήματα στούς ἀνθρώπους, γίνονται μέ τή γλώσσα.
Εἶχε μεγάλη πεῖρα ἀπ᾽ τόν κοινωνικό του περίγυρο ὁ βασιλιάς Δαβίδ, γράφοντας "Παῦσον τήν γλῶσσαν σου ἀπό κακοῦ καί χείλη σου τοῦ μή λαλῆσαι δόλον" (Ψαλμ. 33, 14). Ἐπιτέλους παῦσε νά διαπλέκεις καί νά σκαρώνεις μέ τή γλώσσα σου τό κακό, καί μέ τά χείλη σου νά σχεδιάζεις δόλους καί συκοφαντίες.
Ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι ὑπεύθυνος ἐάν ἄλλοι, χωρίς λόγο, τόν ἐχθρεύονται ἤ τοῦ στήνουν δολοπλοκίες, γιά νά τοῦ κάνουν κακό. Εἶναι ὅμως ὑπεύθυνος, ἐάν ἑκούσια ἤ ἀκόμα καί ἀκούσια, ἔβλαψε μέ τά λόγια του τόν συνάνθρωπό του.
Στήν τόσο σύντομη καί ὡραιότατη προσευχή τοῦ ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου, ἀναφέρεται καί ἡ ἁμαρτία τῆς ἀργολογίας: «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργείας,φιλαρχίας καί ἀργολογίας μή μοι δῶς....».
Αὐτό, τί σημαίνει; Ὅτι ἡ ἀργολογία, ἡ πολυλογία, ἡ φλυαρία, καί μάλιστα ἡ περιαυτολογία, ἀνήκουν στά σοβαρά ἁμαρτήματα. Τέλειος, λοιπόν, καί ὁλοκληρωμένος χριστιανός, εἶναι ἐκεῖνος πού δέ σφάλλει στή γλώσσα καί τούς λόγους του. Ἰδού στάδιο γιά ἀγώνα.
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 1991 27 Σεπτεμβρίου 2013
Πηγή: Ἀναβάσεις