Την επομένη της ορκωμοσίας του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, γυναίκες
και υποστηρικτές τους διαδήλωσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, την
Ουάσινγκτον, την Νέα Υόρκη και αλλού, στην πιθανότατα μαζικότερη
διαμαρτυρία στην αμερικανική ιστορία.
Το ημερολόγιο έδειχνε 21 Ιανουαρίου 2017, μια ημέρα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Προέδρου των ΗΠΑ από τον ορκισμένο εχθρό της παγκοσμιοποίησης Ντόναλντ Τραμπ, και ο Τζώρτζ Σόρος άνοιγε τα χαρτιά του για το τί θα ακολουθούσε…
Η πιο εύγλωττη διατύπωση για το τί μεθόδευε ο Τζωρτζ Σόρος εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ είδε το φως της δημοσιότητας στους New York Times, την ναυαρχίδα του τύπου που ο Εβραίος κερδοσκόπος είχε πρόσφατα εξαγοράσει:
“Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ νίκησε την Χίλαρυ Κλίντον, αυτό ενεργοποίησε μια σπλαχνική ανταπόκριση στις μάζες των Αμερικανίδων και το τραύμα τους φαίνεται πως θα λάβει την μορφή ενός πολιτικού ξεσηκωμού μακράν ισχυρότερου του Tea Party”, έγραφε η Gail Collins, δίνοντας το σύνθημα για μια εποχή μεθοδικά οργανωμένων, γιγάντια χρηματοδοτημένων και συστηματικά προβαλλόμενων πολιτικών διαμαρτυριών με σκοπό την ανατροπή του Αμερικανού Προέδρου και συναφείς πολιτικούς στόχους σε μια πλειάδα χωρών που ο Τζώρτζ Σόρος διατηρούσε ισχυρή παρουσία.
Κάποιος εργάστηκε συστηματικά, ώστε μισό εκατομμύριο κόσμου να συγκεντρωθεί στην Ουάσινγκτον ακριβώς την πρώτη ημέρα της θητείας του νέου Προέδρου.
Αλλά, ας αφήσω την Gail Collins να τα πει καθαρά και ξάστερα: “Έχουμε μια εξέγερση ενάντια στη σεξουαλική παρενόχληση που διατρέχει τους πολιτικούς και ψυχαγωγικούς κόσμους, των εστιατορίων και της επικοινωνίας. Και επιτέλους προσπαθούμε να επικεντρωθούμε στον Ντόναλντ Τραμπ που δεν αντιμετωπίσαμε ως έθνος το 2016. Ο Τραμπ είναι πραγματικά πίσω από τα πάντα – η εκλογή του έβλαψε και φόβισε τις γυναίκες τόσο πολύ που δεν υπάρχει τίποτα άλλο να κάνουν παρά να επαναστατήσουν και να προσπαθήσουν να αλλάξουν τον κόσμο”.
Αυτό που θα ακολουθούσε την ορκωμοσία Τραμπ δεν είχε προηγούμενο: 4 χρόνια καταρρακτώδους επικοινωνιακής βροχής ερωτικών αιτιάσεων εγκληματικής υφής εις βάρος του, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο να “παίζουν” σε όλα τα μεγάλα αμερικανικά δίκτυα, ίσως πλην του Fox News.
Στο άρθρο της, η δημοσιογράφος των New York Times συμπυκνώνει σε λίγες λέξεις τον απώτατο πολιτικό σκοπό: “Βλέπω τις μαύρες γυναίκες ως την ψυχή του Δημοκρατικού Κόμματος” (“I see black women as the heart of the Democratic Party”).
Δεν άργησαν να σημειωθούν φαντασμαγορικές αποκαλύψεις βιασμών και κακοποίησης, με αυτές που διαδόθηκαν παγκοσμίως να γίνονται από γυναίκες ηθοποιούς στην τελετή απονομής των Βραβείων Όσκαρ – της γιορτής της βιομηχανίας του παγκόσμιου θεάματος με έδρα την Καλιφόρνια των ΗΠΑ.
Ο Τζωρτζ Σόρος εργαλειοποιεί τις γυναίκες
Πίσω από την μαζικές διαμαρτυρίες “Παρέλαση των Γυναικών” (Women’s March) στην Ουάσινγκτον και “Μια Ημέρα Χωρίς την Γυναίκα” (A Day Without a Woman) που έλαβαν χώρα από τις αρχές του 2017 στις ΗΠΑ είναι ένας πλούσιος άνδρας: ο δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος.
Με ένα καλά σχεδιασμένο στρατηγικό πλάνο ερεθισμού των γυναικών, των μαύρων και των μεταναστριών στις ΗΠΑ έχει θέσει ως στόχο την αλλαγή των εκλογικών συσχετισμών στις επόμενες Προεδρικές Εκλογές εις βάρος του Ντόναλντ Τραμπ. Μάλιστα, εκ παραλλήλου εργάστηκε ώστε οι επόμενες εκλογές να γίνουν πολύ, πολύ ενωρίτερα από το τέλος της προβλεπόμενης θητείας του μεγιστάνα των ακινήτων που σάρωσε τον “βάλτο της Ουάσινγκτον” εν μία νυκτί.
Έκθεση που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2017 από τον οργανισμό
“Κέντρο
Ερευνών ΜΜΕ” διαπίστωσε ότι ο Soros και τα Ιδρύματα Ανοικτής Κοινωνίας
(Open Society Foundations) που διευθύνει συνεισέφεραν 246 εκατομμύρια
δολάρια μεταξύ 2010 και 2014 σε 100 από τις 544 ομάδες που έχουν
καταχωριστεί ως εταίροι του συστήματος διαμαρτυριών “Παρέλαση Γυναικών”.
Η “Παρέλαση Γυναικών” είναι ο κύριος διοργανωτής στις ΗΠΑ της παγκόσμιας καμπάνιας για γενική απεργία που οι σχεδιαστές της τής έδωσαν το ευφάνταστο όνομα “Ημέρα Χωρίς την Γυναίκα”, που πραγματοποιήθηκε την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και η οποία ενθαρρύνει τις γυναίκες να αποφύγουν να εργάζονται, να φορούν κόκκινα και να σταματήσουν τα ψώνια (shopping).
Η λογική της γιγάντιας χρηματοδότησης και της γενικής εκδίπλωσης αυτών των επιδοτούμενων κινημάτων σε κάθε κρίσιμη Πολιτεία είναι αυτή μιας καθολικής μεταφοράς ψήφων από τους Ρεπουμπλικάνους στους Δημοκρατικούς, με πρωταγωνιστές τις μαύρες γυναίκες. Γι αυτό και συνοδεύθηκε από το λογικό της συμπλήρωμα: την καμπάνια “Οι Ζωές των Μαύρων Μετράνε” (Black Lives Matter).
Πώς και γιατί στήθηκε το σύστημα “Me Too”
Στον πυρήνα αυτού του γιγάντιου εκλογικού σχεδίου βρίσκεται η καμπάνια Me Too (“Κι Εγώ Επίσης”).
Ας πάρουμε για παράδειγμα το σύστημα “Me Too” στο Μεξικό. Η ανάλυση που βρίσκουμε στο επίσημο site των Ιδρυμάτων Ανοικτής Κοινωνίας του Τζωρτζ Σόρος είναι διαφωτιστική:
“Τον περασμένο μήνα (Μάρτιος του 2019), οι γυναίκες στο Μεξικό κατέφυγαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να καταγγείλουν τη βία που ζουν στην καθημερινή τους ζωή, διαμαρτυρόμενες υπό τη σημαία του #MeToo στο Twitter για να εγκαλέσουν εκείνους που διαιωνίζουν την κακομεταχείριση των γυναικών, καθώς και εκείνους που δεν κάνουν τίποτα για να το σταματήσουν”.
Το ιδιαίτερο με αυτήν την διαμαρτυρία ήταν η οργάνωση και η στόχευσή της:
1. Κατονομάζουν μαζικά
“Για πρώτη φορά στο διαδίκτυο, οι περισσότερες γυναίκες κατονόμασαν τους επιτιθέμενους εις βάρος τους, καθώς και τους οργανισμούς στους οποίους εργάζονται ως υπόλογους”, διαβάζουμε στον ιστότοπο του Τζωρτζ Σόρος. Πρόκειται για μια απόφαση που θέλει ορατά λιγότερο θάρρος, όταν κάποια γνωρίζει πως δίπλα και πίσω της βρίσκονται τα ισχυρότερα δικηγορικά γραφεία της χώρας της, με τα έξοδα πληρωμένα από διεθνείς μη-κερδοσκοπικούς παίκτες, όπως οι ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από τον Τζωρτζ Σόρος.
2. Επέλαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
“Επιπλέον, όχι μόνο εκατοντάδες γυναίκες μοιράστηκαν τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά μερικές έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν μια ποικιλία λογαριασμών #MeToo στο Twitter που χρησιμεύουν ως ενισχυτές για τις φωνές τους”. Πρόκειται για καλά χρηματοδοτούμενους πυρήνες ψηφιακής προπαγάνδας, με μεγάλο αρχείο, ετοιμότητα και ισχυρή παρουσία στα νέα μέσα.
3. Νομικές διώξεις και αιματηρές αποζημιώσεις
“Υπό αυτήν την έννοια, αυτή η στιγμή #MeToo δεν αφορά μόνο το φως σε ένα πρόβλημα – βία που βασίζεται στο φύλο εναντίον των γυναικών – και την ένωση των γυναικών. Αφορά επίσης τη λογοδοσία και τις αποζημιώσεις”, αναφέρει το site του Τζωρτζ Σόρος. Λογοδοσία και Αποζημιώσεις: Οι ένοχοι στο δικαστήριο και οι εταιρείες τους ή αυτοί θα απειλούνται με εξοντωτικά πρόστιμα και χρηματικές επανορθώσεις.
4. Στοχεύουν σε ασφυκτικό νομικό πλαίσιο
Ο απώτατος, διακηρυγμένος στόχος της καμπάνιας MeToo είναι “οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες για την δραστική αντιμετώπιση του ανησυχητικά γενικευμένου φαινομένου της ερωτικής παρενόχλησης και κακοποίησης ιδίως στο εργασιακό περιβάλλον”.
Τί συνέβη στην Ελλάδα
Ακριβώς με την λαθραία εκλογή του Τζο Μπάιντεν ως Προέδρου των ΗΠΑ, τίθεται σε εφαρμογή η μεθόδευση MeToo και στην Ελλάδα. Τόσο η μεθοδολογία όσο και η στοχαστική, επικοινωνιακή και αφηγηματική δομή είναι φωτοτυπίες της ήδη γνωστής αρχετυπικής μεθόδευσης που είδαμε να ξεδιπλώνεται στις ΗΠΑ και αλλού.
Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό που συνδέει τις φαινομενικά αυτοτελείς υποθέσεις που έρχονται αυτοβούλως στο φως από κατά δική τους ομολογία θιγόμενες ή θιγόμενους είναι η ετεροχρονισμένη αποκάλυψη: όλες σχεδόν οι περιπτώσεις που κατακλύζουν τα φιλόξενα μέσα ενημέρωσης έχουν λάβει χώρα στο (απώτατο) παρελθόν.
Το δεύτερο εξίσου εντυπωσιακό χαρακτηριστικό είναι πως οι δημόσια κατονομαζόμενοι ως αυτουργοί δεν κινούν διαδικασίες καταγγελίας και δίωξης για συκοφαντική δυσφήμιση εις βάρος τους από τις ή τους παρουσιαζόμενους ως θιγόμενους. Είναι προφανώς εξαιρετικά εύκολο να φέρεις σε δυσχερή δικονομική θέση κάποιον που σε καταγγέλλει για βιασμό, κακοποίηση ή απρεπή συμπεριφορά χρόνια μετά το υποτιθέμενο περιστατικό. Τί τους έχει πείσει να παραιτηθούν κάθε τέτοιου δικαιώματος;
Ποιοι θα πρέπει να ανησυχούν; Προφανώς οι άνθρωποι της δημόσιας σφαίρας: πολιτικοί, διαμορφωτές της κοινής γνώμης, καλλιτέχνες. Κοινή ανάγκη όλων: για να υπάρχουν, πρέπει να μπορούν να βγαίνουν στην Τηλεόραση.
Αν υπήρχε κάποιος που να έχει την οργανωτική υποδομή και τα χρήματα για να ξεκινήσει ένα γενικό πογκρόμ εις βάρος δικαίων και αδίκων, αυτός θα μπορούσε να καθορίσει όχι μόνον την νέα σύνθεση της δημόσιας σφαίρας, αλλά και αυτό καθαυτό το αποτέλεσμα των επομένων εκλογών. Αρκούν ένα-δυο πολιτικά επιλεγμένα hit.
Αυτός ο κάποιος θα μπορούσε να γείρει την πλάστιγγα προς τα κεντροαριστερά, τον αγαπημένο πολιτικό χώρο του Τζωρτζ Σόρος διεθνώς, παίρνοντας από το χεράκι ορατά πολλές γυναίκες-ψηφοφόρους: αυτή τη φορά πυρ και μανία κατά των “ανδρικών, εκμεταλλευτικών, βίαιων και καταχρηστικών τοτέμ”. Σε περιπτώσεις όπου η κεντροαριστερά σέρνεται, όπως στην Ελλάδα, μια τέτοια βοήθεια από τον Από Μηχανής Θεό θα ήταν σωτήρια για να επανέλθει στην κυβέρνηση.
Με νόμους-καρμανιόλες και την ερωτική προσέγγιση στην ιδιωτική ή εργασιακή ζωή να τίθεται υπό καινούριο πλαίσιο καχυποψίας, ελέγχου και πειθάρχησης, κάθε δημόσιο πρόσωπο βρίσκεται στην λίστα αυτού του κάποιου: που σαν έτοιμος από καιρό, παρακολουθεί με το μάτι του Μεγάλου Αδερφού και πατάει το κουμπί του επικοινωνιακού θανάτου για όποιον δεν κάθεται καλά.
Πηγή: aristeia.site, Τράπεζα Ιδεών