Ἄν τό παιδί εἶναι γερό, ἔχη ὑγεία,
μπορεῖ νά νηστεύη. Ἄλλωστε τώρα ὑπάρχουν ἕνα σωρό τροφές νηστίσιμες. Παλιά τα
παιδιά νήστευαν καί ὅλη μέρα ἔτρεχαν καί ἔπαιζαν, ἀλλά ἔτρωγαν πολλές φορές.
Στά Φάρασα, τήν Μεγάλη Σαρακοστή ὅλοι, μικροί-μεγάλοι, ἔκαναν ἐνάτη. Μάζευαν οἱ
γονεῖς τά παιδιά στό Κάστρο, τούς ἔδιναν παιχνίδια, γιά νά παίζουν, καί στίς
τρεῖς το ἀπόγευμα, πού χτυποῦσε ἡ καμπάνα γιά Προηγιασμένη, πήγαιναν καί
κοινωνοῦσαν.
Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος : « Τά παιδιά
,ὅταν παίζουν ὅλη τήν ἡμέρα, δέν θυμοῦνται τό φαγητό. Τώρα πού θά βοηθήση καί ὁ
Χριστός, δέν θά ἀντέξουν; » Καί οἱ μεγάλοι, ὅταν δέν νηστεύουν, ἐλέγχονται
βλέποντας τά παιδιά νά νηστεύουν. Ὅταν μικρός δούλευα μέ τόν μάστορά μου γιά
πολύ καιρό σέ κάποιο σπίτι καί τρώγαμε ἐκεῖ, Τετάρτη καί Παρασκευή ἔφευγα καί
πήγαινα νά φάω στό σπίτι μου, γιατί αὐτοί δέν νήστευαν. Μιά φορά, Τετάρτη ἦταν.
Ἔφεραν νά μέ κεράσουν μπακλαβά.
- Εὐχαριστῶ, τούς εἶπα , ἀλλά
νηστεύω .
- Γιά δές , εἶπαν, μικρό παιδί νά
νηστεύη καί ἐμεῖς μεγάλοι ἄνθρωποι νά τρῶμε !
Ἀπό τό βιβλίο «Οἰκογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ/
Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής
Ἰωάννης ὁ Θεολόγος»