Τετάρτη 24 Ιουλίου 2019

Ἡ μεγαλύτερη ἀρετή

 
Ἀδελφοί μου, θέλω νά σᾶς μιλήσω γιά κεῖνα τά πράγματα πού συμβάλλουν στήν ὠφέλεια τῆς ψυχῆς, καί ντρέπομαι τήν ἀγάπη σας, γνωρίζοντας τήν ἀναξιότητά μου. Θά προτιμοῦσα νά  σιωπήσω, γιατί δέν τολμῶ νά σηκώσω τά μάτια μου καί  ν’ ἀντικρύσω πρόσωπο ἀνθρώπου. Ἡ συνείδησή μου μέ κατακρίνει, καί μέ πληροφορεῖ πώς εἶμαι ἀνάξιος νά γίνω ὀδηγός σας. 

Λυπᾶμαι πού προκρίθηκα νά ὁδηγῶ ἐσᾶς ἐγώ ὁ ταπεινός, ἐγώ πού εἶμαι κατώτερος ἀπὅλους σας καί δέν ἔχω λόγο «μεμαρτυρημένο» ἀπό τίς πράξεις μου καί τήν πολιτεία μου. Γνωρίζω καλά πώς Κύριος δέν μακαρίζει ποιον διδάσκει μόνο, μά ποιον  φαρμόζει πρτα τίς ντολές Του καί στερα διδάσκει. « ποιήσας καί διδάξας» λέγει, «μέγας κληθήσεται ν τ βασιλεί τν ορανν». Γιατί μόνον σοι κονε να τέτοιο δάσκαλο, προθυμοποιονται νά τόν μιμηθον. Καί δέν φελονται πό τά λόγια του τόσο, σο παρακινονται πό τά καλά του ργα. Σς παρακαλ μως, νά  μή βλέπετε τή δική μου ραθυμία, λλά ν’ κοτε τά προστάγματα το Θεο καί τίς ποθκες τν γίων Πατέρων. Γιατί ο θεοφώτιστοι Πατέρες μας δέν γραφαν καμιά ντολή, ν πρτα δέν τήν φάρμοζαν.

Ο ντολές λοιπόν το Κυρίου εναι νας δρόμος, πού μς νεβάζει λους στόν ορανό, μς δηγε στόν Θεό.
Πολλοί εναι ο δρόμοι καί ο τρόποι, πού φέρνουν τόν νθρωπο στή βασιλεία τν ορανν. μλλον ο δρόμοι ατοί φαίνονται πολλοί λλά στήν πραγματικότητα εναι νας, πού χωρίζεται σέ πολλούς, νάλογα μέ τή δύναμη καί τήν προαίρεση το καθενός.

Λέγοντας δρόμους, ννοομε τίς πνευματικές ρετές. Προπαντός τίς τρες  μεγάλες ρετές, τήν πίστη, τήν λπίδα καί τήν γάπη, καί διαίτερα τήν μεγαλύτερη πό λες, τήν γάπη, πού πάνω της θεμελιώθηκαν πίστη καί λπίδα.

Τά νόματα τς γάπης εναι πολλά, τά ργα της πίσης πολλά, τά γνωρίσματά της περισσότερα καί τά διώματά της πάμπολλα. Δέν μπορε κανείς νά  τήν περιγράψει μέ λόγια. ταν θυμμαι τό κάλλος της, εφραίνεται καρδιά μου, γεμίζω μέ γλυκύτητα καί περιέρχομαι σέ κσταση. ταν τή συλλογίζομαι, χάνω τίς σωματικές μου ασθήσεις, βγαίνω τελείως πό τήν παρούσα ζωή καί λησμον τά πράγματα το κόσμου.

Καλότυχος ενκενος, πού γκάλιασε τήν γάπη τή θεϊκή. Ατός δέν θά πιθυμήσει μέ μπάθεια κανένα κάλλος νθρώπινο.
 
Ετυχισμένος ενκενος, πού ρωτεύθηκε τήν γάπη το Χριστο, σαγηνεύθηκε πό τήν μορφιά της καί τήν πόλαυσε μέ πολύ πόθο. Ατός θ’ γιασθε στήν ψυχή.

Καλότυχος καί τρισευτυχισμένος ενκενος, πού πόθησε μ’ λη του τήν καρδιά τήν γάπη καί λλοιώθηκε πατήν πνευματικά. Ατός θά γεμίσει τήν ψυχή του μ’ εφροσύνη καί τήν καρδιά του μέ χαρά νέκφραστη.
 
Ατός πού πέκτησε την γάπη, διαφορε τελείως γιά τούς θησαυρούς το κόσμου. Ατός γεμίζει μέ τόν πλοτο τς γάπης, πού εναι νεξάντλητος.
 
Μακάριος καί τρισμακάριος ατός πού νστερνίσθηκε τήν γάπη. Μολονότι ξωτερικά φαίνεται δοξος, στήν πραγματικότητα εναι νδοξότερος πλους τούς νδόξους.

παινετός ενκενος πού ζήτησε τήν γάπη, παινετότερος κενος πού τή βρκε καί μακαριότερος κενος πού τήν γάπησε.

γάπη θεία, πού μέσα σου  βρίσκεται Χριστός! νοιξε καί σέ μς τήν πόρτα σου, γιά νά δομε τόν Χριστό, πού παθε γιά μς, καί νά λπίσουμε στό λεός Του. Νά Τόν δομε, γιά νά μήν πεθάνουμε πιά. Γέμισε τήν παρξή μας, γιά νά νοιώσουμε τό μυστήριο τς νσαρκης οκονομίας το Χριστο. σύ πού βίασες τ’ βίαστα καί πλουσιόδωρα σπλάχνα το Κυρίου μας, γιά νά σηκώσει τίς μαρτίες λων τν νθρώπων, λα καί στη δική μας ταλαίπωρη ψυχή.

θεία γάπη, θέλουμε νά σέ γνωρίσουμε καί νά μς γνωρίσεις, γιατί σο εμαστε γνωστοι. Κατοίκησε μέσα μας, γιά νά ‘ρθει Δεσπότης Χριστός νά μς πισκεφθε. Μολονότι εμαστε νάξιοι, λα νά μς γιάσεις.

λλά γιά νά σέ νοιώσουμε, πρέπει νά  γνωρίσουμε πρτα τόν Χριστό. Μόνον σάν προσπέσουμε στ’ χραντα πόδια Του, θά βιώσουμε στή ζωή μας τήν γάπη. Μόνον σάν λυτρωθομε πό τό χρέος τν μαρτιν μας, θ’ ρχίσει νά ζε μέσα μας γάπη.

ς βάλουμε λοιπόν μέσα στήν καρδιά μας τήν γάπη, πού εναι « διδάσκαλος τν Προφητν, σύνδρομος τν ποστόλων, δύναμις τν Μαρτύρων, μπνευσεις τν Πατέρων καί τελείωσις λων τν γίων».

ς μάθουμε νά δουλεύουμε καί νά ποτασσόμαστε στόν Χριστό, γιά ν’ ρχίσει ν’ νθίζει μέσα στήν ψυχή μας τό λουλούδι τς γάπης. Χριστός μς νοιξε τό δρόμο, πού πρέπει ν’ κολουθήσουμε γιά νά φτάσουμε στήν γάπη. γινε φτωχός, γιά νά γίνουμε μες πλούσιοι σέ ψυχικά χαρίσματα.

ς συγχωρέσουμε νας τόν λλον, γιά νά πολαύσουμε τ’ γαθά το Θεο καί νά δοκιμάσουμε τή γλυκύτητα πού δοκιμάζει ποιος κολουθε τόν Θεό τς γάπης.
κενος πού δέν γάπησε τόν Χριστό, τρέχει μάταια καί ποτέ δέν πρόκειται νά Τόν φτάσει, ν δέν γαπήσει πρτα τόν δελφό του.
 
κενος πού φτασε τήν γάπη, πλησίασε τόν διο  τόν Χριστό, γιατί γάπη εναι τό πλήρωμα το νόμου Του. Χωρίς γάπη καρδιά μας εναι στείρα καί δέν εφραίνεται μέ τά θαυμάσια το Θεο.
 
Σς παρακαλ, λοιπόν νά βιώσετε τήν γάπη καί νά μήν ποκάμετε καί σταματήσετε πρίν τή φτάσετε. Γιατί κάθε σκηση καί κάθε πνευματικός γώνας, πού δέν χει στόχο τήν γάπη, εναι μάταιος. Δέν εναι δυνατόν νά ναγνωρισθε κανείς σάν μαθητής του Χριστο μέ λλη ρετή ντολή, παρά μόνον μέ τήν γάπη. Τό λέει διος Κύριος: «ν τούτ γνώσονται πάντες τι μοί μαθηταί στε, άν γάπην χητε ν λλήλοις».

Γιά τήν γάπη Θεός γινε νθρωπος κι’ ζησε νάμεσά μας καί πέμεινε θεληματικά καί φρικτά πάθη, γιά νά λευθερώσει τόν νθρωπο πό τά δεσμά τς μαρτίας καί νά τόν νεβάσει στούς ορανούς.

Γιά τήν γάπη τρεξαν ο γιοι πόστολοι κενον τόν τέλειωτο δρόμο, γιά νά βγάλουν πό τό βυθό τς εδωλολατρείας καί νά φέρουν στό λιμάνι τς οράνιας βασιλείας λόκληρη τήν οκουμένη, τραβώντας την μέ τ’ γκίστρια καί τά δίχτυα το Θείου Λόγου.

Γιά τήν γάπη θυσίασαν μέ προθυμία τή ζωή τους ο θεοφόροι διδάσκαλοι τς οκουμένης, γιά νά δοξασθε ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

ς γωνιστομε, λοιπόν, νά εαρεστήσουμε τόν Χριστό μέ τήν γάπη. ταν γαπμε τούς νθρώπους καί τόν Θεό, τότε Ατός μς προσφέρει τ’ νεκτίμητα δρα Του: τήν ΠΙΣΤΗ, τήν ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ καί τήν ΕΥΛΑΒΕΙΑ. Μς χαρίζει κόμα τήν ΚΑΤΑΝΥΞΗ καί τά ΔΑΚΡΥΑ, πού καθαγιάζουν τήν ψυχή, καί  μς γεμίζει μέ ΘΕΙΟ ΦΩΣ καί ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟ.
 
Θέλουμε θερμά νά εχαριστήσουμε τόν σεβαστό Γέροντα τς . Μ. Παρακλήτου γιά τήν δοθεσα ελογία νά δημοσιεύουμε στό διαδίκτυο ποσπάσματα πό τά βιβλία τν κδόσεων τς ερς Μονς.

Πηγή: («ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ», σίου Συμεών το Νέου Θεολόγου, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ), Η άλλη όψη