Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ὡς μέγας γεωπολιτικός, ἀντιοικουμενιστὴς καὶ ἀντινεοποχίτης

Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας

Λίγες μέρες πρὶν τὴν βεβήλωση τῆς ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ στὴν Κωνσταντίνου-ΠΟΛΗ ὑπὸ τῶν ἀγαρηνῶν καὶ οἱ τοῦρκοι ξεσάλωσαν, οἱ τοκογλύφοι ξεσάλωσαν, ὅλοι ξεσάλωσαν καὶ μένει νὰ "ξεσαλώσουν " οἱ πραγματικοὶ φίλοι τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ, οἱ Ἅγιοί μας. Γιὰ ἕναν τέτοιο θὰ μιλήσουμε ποὺ εἶναι Μέγας φίλος τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ καὶ διαχρονικὸς ἀγγελιοφόρος τῆς Ρωμιοσύνης. Δὲν θὰ πραγματευθοῦμε τὶς παρακάτω θέσεις μας ἀπὸ τὶς θολὲς βιβλιογραφικὲς πηγὲς τῆς Δύσης, ὅσον ἀφορᾶ τὴν προσωπικότητα τοῦ Ἁγίου καὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου ποὺ πολλὲς φορὲς στάζουν χολὴ καὶ ἱστορικὸ δηλητήριο μὲ στόχο νὰ ἀπομειώσουν τὸ Παγκόσμιο κύρος του.

Ἀλλὰ θὰ καταθέσουμε τὰ νάματα τῶν πηγῶν τῆς Ἑλληνικῆς καρδιᾶς καὶ τῆς Ρωμαίικης παράδοσης ποὺ ξέρει νὰ τὸν τιμάει ἐδῶ 1500 χρόνια μὲ ὕμνους καὶ ὠδὲς πνευματικὲς σὲ πεῖσμα τῶν Καρλομάγνιων ἐργατῶν τῆς ἀνέραστης ἀπὸ ΘΕΙΑ ΑΓΑΠΗ σημερινῆς προσπάθειας τῆς παγκοσμιοποίησης.

Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος καὶ ἡ Ἁγία Ἑλένη ἡ μητέρα αὐτοῦ ἀπαρτίζουν τὸ κατεξοχὴν γεωπολιτικὸ δίδυμο τῆς Παγκόσμιας ἱστορικῆς ἀνατροπῆς , ὄχι μόνο γιὰ....

τὴν ἀπελθοῦσα ἱστορία ἀλλὰ κυρίως γιὰ τὶς δικές μας ἡμέρες.

Πόσες μεταγενέστερες αὐτῶν Αὐτοκρατορίες-Δυνάστες καὶ Τύραννοι προσπάθησαν νὰ τοὺς μιμηθοῦνε ἀκόμη καὶ μέχρι σήμερα, ὅλες ὅμως γκρεμίζονται στὰ τάρταρα τῆς παραφροσύνης καὶ τοῦ ἑωσφορικοῦ ἐγωισμοῦ τους καὶ αὐτὸ γίνεται κατεξοχὴν γιατί δὲν ἀναγνώρισαν τὸ Μυστήριο τοῦ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ καὶ τὸ Παγκόσμιο Γεγονὸς τῆς Ἀνάστασης τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ ὡραία Ἑλένη τῆς Σπάρτης πῆρε τὸν ἐκλεκτό τῆς σαρκικῆς καρδιᾶς της τὸν Πάρι  καὶ  τράβηξε πρὸς τὴν Τροία.

Τὸ ἴδιο αὐτὸ  Ἑλληνικὸ ὄνομα ποὺ ἀκούγεται στὰ Ὁμηρικὰ Ἔπη τῆς Ἰλιάδος φέρει ἡ Ἁγία Ἑλένη, δεῖγμα τῆς ἀδιάσπαστης ἱστορικῆς συνέχειας καὶ γενετικῆς συνάφειας τοῦ  λαοῦ μας.

Μὲ τὴν μόνη διαφορὰ ἡ Ἰσαπόστολος Ἁγία Ἑλένη παίρνει τὸν ἀγαπημένο υἱὸ της τὸν Ἅγιο Κωνσταντῖνο καὶ συμβαδίζουν στὸν δρόμο πρὸς τὴν ΚΑΘ΄ ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗ, δρόμο ποὺ τοὺς χάραξε ὁ Ἐκλεκτός τῆς Καρδιᾶς τους Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ μὲ Θεοσημεῖα (ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ).

Μὲ μία ἁπλὴ κίνηση καὶ εὐλογημένη πορεία μεταφορᾶς τῆς πρωτεύουσας τῆς Αὐτοκρατορίας στὸ μεταίχμιο δυὸ ἠπείρων-μέχρι καὶ σήμερα γεωπολιτικῶν πόλων,  τίναξαν τότε στὸν ἀέρα τὸ παγκόσμιο μυστήριο τῆς ἀνομίας ποὺ ἤδη ἐνεργοῦσε καὶ θεμελίωσαν Κρατικὴ Ὑπόσταση πνευματικῆς Αὐτοκρατορίας, ὅπου στὸ διάβα τῶν αἰώνων αὐτὴ ¨χώνεψε¨ μὲ συναλληλία, ἰσοτιμία καὶ σεβασμὸ λαούς, φυλὲς καὶ γλῶσσες  διὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ καὶ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ.

Ἡ Ἁγία Ἑλένη παρόλο τὸ προχωρημένο τῆς ἡλικίας τῆς συνέχισε τὴν Γεωπολιτική της εἰρηνικὴ ἐκστρατεία στὴν Παλαιστίνη καὶ ΘΕΙΑ ΝΕΥΣΗ ἔφερε στὴν Παγκόσμια ἐπιφάνεια τοῦ πλανήτη μᾶς τὰ ἀδιάψευστα ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ τῆς πνευματικότητας τῆς Νέας Ρωμαϊκῆς  Αὐτοκρατορίας.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ καὶ ἡ ΑΝΑΣΤΑΣΗ  ἀπὸ τότε ἦταν τὰ φυλακτήρια τῆς τότε πρώτης πνευματικῆς  καὶ πραγματικῆς παγκοσμιοποίησης τῶν Λαῶν ποὺ ἔφερνε τὸ Ὑπὲρ Πὰν Ὄνομα τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ καὶ ὁριοθετοῦσε τὰ σύνορά της στὶς πορεῖες ποὺ χάραξαν "οἱ ὡραῖοι πόδες τῶν Εὐαγγελιζόντων τὴν ΕΙΡΗΝΗ"  Ἀποστόλων καὶ κυρίως ἐπὶ τῶν Ἱεραποστολικῶν  διαδρομῶν τοῦ ΘΕΙΟΥ  Παύλου.

Τὸ γεγονὸς ὅτι ἐπὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἡ ἐπίσημη γλώσσα ἦταν τὰ λατινικὰ δὲν ἀποστερεῖ τὴν οὐσιαστικῆς σημασίας συμβολὴ τῆς Ἑλληνίδας μητέρας του Ἁγίας Ἑλένης στὴν Ἑλληνιστικὴ παιδεία τοῦ υἱοῦ της καὶ στὴν ἐπίγνωση ἐκ μέρους τοῦ Αὐτοκράτορα τῶν στρατηγικῶν-πολιτισμικῶν ἐπιλογῶν τοῦ ἄλλου Μεγάλου τῆς Ἱστορίας μας, Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.

Μετὰ τὸ παγκόσμιας ἱστορικῆς σημασίας διάταγμα τῶν Μεδιολάνων ὅλοι οἱ δρόμοι ὁδηγοῦσαν στὴν ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗ ὅπου ἀναδυόταν ἡ Νέα Ρώμη καὶ ταυτόχρονα στὴν Δύση τῆς παλαιᾶς Ρώμης κάποιοι ἔσπερναν σπόρους φθόνου καὶ διχόνοιας γιὰ νὰ ἀναρριχηθοῦν ἀργότερα νοητὲς τσουκνίδες μὲ τὰ δηλητήρια τῶν σχισματικῶν αἱρέσεων, τῶν δολοφονικῶν δῆθεν σταυροφοριῶν καὶ ἄλλων μέχρι σήμερα ἐνεργειῶν ποὺ δείχνουν ἀπύθμενο μίσος καὶ ἰδιοτέλεια.

Ἄραγε ὑπάρχει ἐκ μέρους τῶν Δυτικῶν ἴχνος εἰλικρινοῦς καταλαγῆς πέρα ἀπὸ τὶς συγνῶμες καὶ τὰ προσποιητὰ χειροφιλήματα;

Τὸ πόσο ἀγαπᾶμε οἱ Δυτικοὶ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο συνιστᾶ ἀπὸ μόνο του τὸ γεγονὸς αὐτὸ δείκτη τῆς εἰλικρίνειάς τους ἀπέναντι στὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορικὴ διαδρομὴ τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἀναρωτηθήκαμε  πόσοι Ἱεροὶ Ναοὶ εἶναι ἀφιερωμένοι στὴν μνήμη καὶ τὴν τιμὴ τῶν Ἁγίων καὶ Ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης στὴν Δύση; Ἂν ναὶ, πόσοι;

Πόσοι δυτικοὶ φίλοι μας φέρουν τὸ ὄνομα αὐτό;

Γιατί ἀντίθετα στὴν Ρωμαίικη Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια εἶναι τόσο πνευματικὰ δημοφιλεῖς αὐτοὶ οἱ Ἅγιοι;

Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή.

Οἱ πρόγονοί μας γνώριζαν πολὺ καλὰ ποιοὶ ἦταν οἱ στυλοβάτες τῆς Ρωμιοσύνης καὶ θεωροῦσαν τοὺς ἑαυτοὺς τους πνευματικὰ παιδιὰ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καὶ τῆς Ἁγίας Ἑλένης.

Παράλληλα γνώριζαν ὅτι ἐξ αἰτίας τῆς ἀγάπης καὶ τῆς τιμῆς στὰ πρόσωπα τῶν ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΩΝ  ὑπέφεραν στὸ διάβα τῆς ἱστορίας ἀπὸ τὸ μίσος καὶ τὸ κόμπλεξ τῶν δῆθεν Σταυροφόρων τῆς Δύσης ποὺ μὲ καταστροφὲς καὶ βιαιοπραγίες προσπαθοῦσαν νὰ βεβηλώσουν τὸ τεράστιο  πνευματικὸ ἔργο ποὺ ἐπιτέλεσαν οἱ Ἅγιοι Κωνσταντῖνος καὶ Ἑλένη στὴν οἰκουμένη.

Ἀντίθετα οἱ κατατρεγμένοι πρόγονοί μας σὰν ἀντίδοτο τῆς δυτικῆς μοχθηρῆς ζηλοτυπίας ἔσπειραν καὶ ἀνήγειραν ἑκατοντάδες πάλλευκα ἐκκλησάκια στὴν μνήμη αὐτῶν τῶν δύο Ἁγίων σὲ ὅλη τὴν ἐνδοχώρα τῆς ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ, δίνοντας καὶ μάλιστα τὸ ὄνομα αὐτῶν τῶν  δύο Ἁγίων στὰ παιδιὰ τοὺς κατὰ κόρον. 

Μάλιστα στὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας τὸ ὄνομα Κωνσταντῖνος ἦταν συνυφασμένο μὲ τὸ ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ τοῦ σκλαβωμένου γένους μας.

Ἡ προσωπικὴ ζωὴ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου δὲν ἦταν ρόδινη, τὸν πολέμησαν ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρές, ἀλλὰ δὲν τὸν σάλεψαν ἀπὸ τὴν Πίστη του. Ἄλλωστε τὸ ὄνομά του στὰ Ἑλληνικὰ σημαίνει ΕΥ-ΣΤΑΘΙΟΣ, δηλ. καλὰ σταθερὸς, ἀμετάβλητος ἀπὸ τὸ λατινικὸ constant.

Καὶ αὐτὸ τὸ ἀπέδειξε σὲ ὅλη τὴν βιωτὴ του προασπίζοντας σταθερά το Δόγμα τῆς ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ μὲ τοὺς Ἅγιους Θεοφόρους καὶ Οἰκουμενικοὺς Πατέρες, καθιερώνοντας μάλιστα τὴν ἀνάγκη σύγκλισης Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὅταν διακινδύνευε τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς ¨βαρεῖς λύκους¨ τῶν αἱρέσεων.

Εἶναι δυνατὸν καὶ ἐμεῖς σὰν παιδιὰ τῆς γνήσιας Ρωμιοσύνης τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου νὰ περάσουμε καλὰ στὰ χέρια τῆς σημερινῆς Παναίρεσης τῶν νεοποχιτῶν ποὺ ζήλεψε τὴν Νέα Ρώμη καὶ στὴν θέση της βάλθηκε νὰ φτιάξει τὴν Νέα Ἐποχὴ διασαλεύοντας τὰ θεμέλια τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ μὲ ἑκατόμβες Ἀθώων θυμάτων;

Ὅλες οἱ σημερινὲς κρίσεις (οἰκονομικὲς-κοινωνικὲς-γεωπολιτικὲς) ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν διαφημιζόμενη Παναίρεση τῆς Νέας Ἐποχῆς ποὺ πολεμάει λυσσαλέα τὴν Πνευματικὴ Νέα ΡΏΜΗ δηλ. τὴν Ρωμιοσύνη τοῦ Μεγ. Κωνσταντίνου.

Καὶ ὅλες οἱ λύσεις θὰ δοθοῦν ὅταν ξεφτίσει τὸ πνευματικὸ ὑπόβαθρο τῆς διαφημιζόμενης Παναίρεσης καὶ ἔχει στὶς μέρες μας ἤδη ξεφτίσει γιατί ἀδυνατεῖ νὰ δώσει καθαρὲς ἀπαντήσεις στὴν χειμαζόμενη ἀνθρωπότητα τῶν καιρῶν μας.

Νὰ λοιπὸν γιατί ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος σήμερα εἶναι τόσο ἐπίκαιρος περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορᾶ!!!

Ἀκριβῶς γιατί χάραζε καὶ ἀσκοῦσε γεωπολιτικὴ καὶ γεω-στρατηγικὴ πάνω σε ἕνα ἄλλο ὑπόβαθρο ποὺ εἶχε σὰν σημεῖο ἀναφορᾶς τὸν πνευματικὸ ἄνθρωπο καὶ τὶς πραγματικές του ἀνάγκες.

Ἀκριβῶς γιατί ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἦταν Οἰκουμενικὸς καὶ ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοπραξίας πάνω στὰ Δόγματα τῶν Πατέρων, στοιχεῖα ποὺ σήμερα συγκρούονται ἀμείλικτα μὲ τὴν παναίρεση τοῦ πολυδιάστατου οἰκουμενισμοῦ.

Σὲ νησὶ τοῦ Αἰγαίου ἕνας Γέροντας πρὶν πολλὰ χρόνια θὰ συλλειτουργοῦσε τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης μὲ ἀνώτερο ἐκκλησιαστικὸ παράγοντα γνωστὸ γιὰ τὶς οἰκουμενιστικὲς θέσεις του ποὺ ἐκεῖνα τὰ χρόνια οἱ ἀπόψεις αὐτὲς γενικότερα δὲν εἶχαν τόσο διασαφηνισθεῖ στὸ ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα.

Ἀποβραδὶς εὐπρεπίζοντας τὸν Ἱερὸ Ναὸ διαπίστωσε ὅτι κάποιοι ἀθεόφοβοι εἴχαν κατουρήσει τὰ λευκὰ μάρμαρα τοῦ Πρόναου ἐν ἀγνοία του. Ἡ μυρωδιὰ ἦταν ἀνυπόφορη ἀλλὰ καὶ τὰ στίγματα τῆς δυσχρωμίας δὲν ἔφευγαν μὲ τίποτε ἀπὸ τὰ πεντελικὸ λιθόστρωτο πὰρ ὅλες τὶς φιλότιμες προσπάθειές του. Ἔτσι τὸ βράδυ κοιμήθηκε στενοχωρημένος. 

Ξημερώματα μεταξὺ ὕπνου καὶ ξύπνιου παρουσιάσθηκε ἔμπροσθέν του ἕνας Ρωμαῖος Στρατιωτικὸς μὲ τὴν μορφὴ τοῦ  Ἁγίου Κωνσταντίνου σὲ μεγάλη  εἰκόνα ποὺ εἶχαν μέσα στὸν Ἱερὸ Ναὸ καὶ τοῦ εἶπε ὁλοζώντανα

-ἂν τελικὰ συλλειτουργοῦσες μὲ αὐτὸν θὰ ἐπέτρεπα νὰ βρωμίσουν καὶ τὰ μάρμαρα τοῦ κυρίως Ναοῦ.

Ὁ Γέροντας σηκώθηκε ἀνήσυχος δὲν ἤξερε τί νὰ κάνει. Τὸ ξημέρωμα τὸν βρῆκε μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου νὰ προσεύχεται ἱκετευτικά.

Ξεκίνησε μὲ βαριὰ καρδιὰ τὸν Ὄρθρο ἀλλὰ ὁ ἀρχιμανδρίτης δὲν φαινόταν ἀκόμα. Ἕνα παπαδάκι τοῦ ἔφερε τὴν εἴδηση , ὁ ἱερέας ποὺ θὰ λειτουργοῦσε μαζί του ἀδυνατοῦσε νὰ προσέλθει γιατί ἀποβραδὶς ἦταν κλινήρης ἀπὸ λουμπάγκο.

Ὁ Γέροντας τὰ ἑπόμενα χρόνια ὅταν τοῦ ἄνοιγαν συζήτηση γιὰ τὰ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα κάποιων ἔφερνε τὸ περιστατικὸ ποὺ ἔζησε μὲ τὸν Μεγάλο Κωνσταντῖνο καὶ τὰ κατουρημένα μάρμαρα.

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό