Κορόιδευε ένας άθεος έναν ἱεροκήρυκα
μιά μέρα, λέγοντάς του:
- Μας μιλᾶτε κάθε τόσο γιά
φορτίο ἁμαρτιῶν καί τά παρόμοια. Πιστέψτε με, ὅμως, ὅτι προσωπικά δέν νοιώθω
κανένα τέτοιο βάρος. Ἀλήθεια, πόσο ζυγίζει ἡ ἁμαρτία;
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ πολύ
ψύχραιμα, ἀπάντησε τότε:
- Δέν μου λέτε, ἄν βάλετε
πάνω σ’ ἕνα νεκρό μιά πέτρα ἑκατό κιλῶν, θά τή νοιώση;
- Ὄχι, ἀπάντησε ἀπορημένος ὁ
ἄθεος, γιατί εἶναι νεκρός.
- Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ
σᾶς, κατέληξε ὁ ἱεροκήρυκας. Ἔξω ἀπό τή Χάρι τοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι “νεκρός
στίς παραβάσεις καί τά παραπτώματα”(Ἐφ 2, 1). Γι’ αὐτό δέν νοιώθετε τό βάρος τῆς
ἁμαρτίας.