Ο καλύτερος τρόπος για ν’ αλλάξεις μια κοινωνία είναι ν’ αλλάξεις τους βασικούς προσανατολισμούς τη κρατικής παιδείας. Ο Γκουστάβ Λε Μπον στο βιβλίο του «Ψυχολογία των μαζών» γράφει: «Η παιδεία που παρέχεται στη νεολαία μιας χώρας, επιτρέπει να προεικάσουμε λίγο το πεπρωμένο αυτής της χώρας». Γι’ αυτό η Εκκλησία έχει ενδιαφέρον για την ποιότητα της παιδείας που παρέχεται από το κράτος.
Προφανώς η Εκκλησία δεν περιμένει από το σχολείο να την υποκαταστήσει στο διδακτικό της έργο. Το σχολείο δεν μπορεί να κάνει ποιμαντική. Προσφέρει γνώσεις και δεξιότητες . Μαθαίνει στους μαθητές του το πώς να μαθαίνουν. Τους διδάσκει στοιχειωδώς την ανθρώπινη πείρα σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης επιστήμης και δραστηριότητας.
Ένας τέτοιος τομέας όμως, ένα ερευνήσιμο επιστητό με πλούσια κοιτάσματα πνευματικών και πολιτισμικών θησαυρών, είναι η ιστορία της Εκκλησίας σε όλες τις πτυχές της. Όχι, δηλ., μόνον ως προς τους αγώνες της με τους αιρετικούς, τους διωγμούς και τις άλλες αναστατώσεις της, αλλά και ως προς την ευεργετική επίδρασή της στις δομές του Κράτους, στον εμπλουτισμό, για παράδειγμα, του κοσμικού δικαίου, υπό την επίδραση της διδασκαλίας της, με προοδευτικές αρχές κοινωνικής δικαιοσύνης.
Πέραν τούτου έχει έναν πλούτο λόγου και ποικιλία λατρευτικών τελετών, που δεν μπορεί κανείς εύκολα να αγνοήσει, εκτός και αν είναι ιδεολογικά τοποθετημένος στην αντίπερα όχθη και θέλει να αγνοήσει ή και να αντιστρατευθεί ότι γεννήθηκε ή μεταφυτεύθηκε και ευδοκίμησε σ’ αυτόν τον τόπο.
π. Θ. Α. Β.
Πηγή: Ι. Ν. Αγία Βαρβάρα Πατρών