Ἄγ. Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης
Μένω κατάπληκτος καὶ
θαυμάζω τὸ μεγαλεῖο των ἁγίων του Θεοῦ Μυστηρίων καὶ τὴν ἰδιότητά τους νὰ
παρέχουν ζωή.
Ὑπῆρχε κάποια γριούλα, ποῦ
εἶχε αἱμόπτυση καὶ εἶχε ὁλότελα ἑξασθενίσει, γιατί δὲν ἔπαιρνε τροφή. Χάρη στὴ
Θεία Μετάληψη τῶν Ἄχραντών του Χρίστου Μυστηρίων, μὲ τὰ ὅποια τὴν κοινώνησα, ἄρχισε
νὰ ἀναλαμβάνει τὴν ἴδια ἐκείνη ἥμερα. Κάποια νεαρὴ γυναίκα, ποῦ πλησίαζε ν' ἀποθάνει,
κοινώνησε τὰ 'Ἄχραντα Μυστήρια καὶ ἀμέσως μετά, τὴν ἴδια ἐκείνη ἥμερα, ἄρχισε νὰ
ἀναλαμβάνει, νὰ τρώγει, νὰ πίνει καὶ νὰ ὅμιλει, ἐνῶ προηγουμένως, εὑρισκόμενη
σχεδὸν σὲ ἀμνησία, παράδερνε ἔντονα καὶ δὲν ἔτρωγε οὔτε ἔπινε ὀτιδήποτε. Δόξα
στὰ ζωοποιὰ καὶ φρικτά Σου Μυστήρια Κύριε.
"Ὅλοι ἐσεῖς, ποῦ
κοινωνεῖτε τὰ ἅγια "Ἄχραντά του Θεοῦ Μυστήρια! Νὰ δοκιμάζετε τὸν ἑαυτό σας
γιὰ νὰ βλέπετε καὶ πῶς ἑνώνεστε μὲ τὸν Κύριο, ἂν δηλαδὴ ἄξια κοινωνεῖτε. Τί
παρρησία ἔχετε πρὸς τὸν Κύριο καὶ τὴ Θεοτόκο! Τί καθαρότητα πρέπει νὰ ἔχετε, τί
πραότητα, ταπείνωση καὶ ἀκακία! Τί ἀπάθεια πρὸς τὰ γήϊνα! Καὶ τί φλογερὸ πάθος
γιὰ τὶς οὐράνιες τὶς καθαρώτατες καὶ αἰώνιες ἡδονὲς καὶ ἀπολαύσεις!
Οἳ ἄνθρωποι, στὴ διάρκεια ὁλόκληρής της γήϊνης ζωῆς τους, ἀναζητοῦν τὰ πάντα, ἕκτος ἄπο τὸ Ζωοδότη Χριστὸ γι' αὐτὸ καὶ δὲν ἔχουνε πνευματικὴ ζωή, γι' αὐτὸ καὶ εἶναι παραδομένοι σὲ κάθε λογὴς πάθη, στὴν ἀπιστία, τὴν ὄλιγοπιστια, τὴν ἰδιοτέλεια, τὸ φθόνο, τὸ μίσος, τὴ δίψα γιὰ τὶς γήινες τιμὲς καὶ τὶς ἡδονὲς ἀπὸ τὰ φαγητὰ καὶ τὰ ποτά. Μονάχα στὸ τέλος τῆς ζωῆς τοὺς ἀναζητοῦν τὸ Χριστὸ —στὴ θεία Μεταληψη— κι αὐτό, ἄλλοτε ἀπὸ κάποια βοώσα ἀνάγκη κι ἄλλοτε ἀπὸ κάποια συνήθεια ἤδη ἀποδεκτὴ ἀπὸ ἄλλους ἀνθρώπους.
"Ώ, Χριστὲ Θεέ, Ζωὴ καὶ
Ἀνάστασή μας! Μέχρι ποιοῦ σημείου γίναμε ματαιόδοξοι, μέχρι ποιοῦ βαθμοῦ
τυφλωθήκαμε! Τί ὅμως θὰ μᾶς συνέβαινε, ἂν Σὲ ἀναζητούσαμε, ἂν Σὲ εἴχαμε μέσα στὴν
καρδιά μας; ' Ἡ γλώσσα εἶναι ἀνίκανη νὰ ἐκφράσει τὴ μακαριότητα, ποῦ γεύονται ὅσοι
Σὲ ἔχουν μέσα στὶς καρδιές τους. Γι'αὐτούς, Κύριε, Ἐσὺ εἶσαι καὶ στερεή, ὑγιὴς
βρώση καὶ ἀνεξάντλητη πόση καὶ ἔνδυμα φωτεινὸ καὶ ὃ ἥλιος καὶ «ἢ εἰρήνη... ἡ ὑπερέχουσα
πάντα νοῦν» (Φλπ. 4,7), ἢ χαρὰ ἢ ἄφραστη καὶ τὸ καθετί. Μαζί Σου, Κύριε, σὰν εἴμαστε,
ὅλα τα γήινα εἶναι τέφρα, εἶναι φθαρτά.
Νοιώθω ὡραία νὰ προσεύχομαι
γιὰ τοὺς συνανθρώπούς μου, ὅταν κοινωνήσω ἄξια, δηλαδὴ ἐνσυνείδητα καὶ μὲ
πλήρη ἐπίγνωση· τότε ὃ Πατέρας, ὃ Υἱὸς καὶ τὸ "Ἅγιο Πνεῦμα, ὃ Θεός μου εἶναι
μέσα μου κι ἔχω ἀπέναντι Τοῦ μεγάλη παρρησία. Ὃ Βασιλέας τῶν ὅλων εἴναι τότε
μέσα μου, σὰν σὲ οἰκητήριό Του. Ζητεῖς τότε ὅ,τι θέλεις: «Πρὸς αὐτὸν ἔλευσομεθα»,
εἶπε ὃ Κύριος, «καὶ μονὴν παρ' αὐτῶ ποιήσομεν» (Ἴωαν. 14,23)
"Ὁ ἐὰν θελητε», εἶπε ἀκόμα
ὃ Κύριος, «αἴτησασθε, καὶ γενήσεται ὕμιν» (Ἴωαν. 15,7). Ἀνοίγουμε στοὺς ἄλλους
τὴ θύρα εἰσόδου στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μέσω τοῦ Βαπτίσματος· κι ἔμεις οἳ ἴδιοι
δὲ θὰ εἰσέλθουμε σ' αὐτή; Καθαρίζουμε τοὺς ἄλλους μὲ τὴ μετάνοια καὶ
προσευχόμαστε γιὰ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τους· κι ἔμεις μήπως δὲ θὰ λάβουμε ἄφεση
τῶν ἁμαρτιῶν μας; Ἑνώνουμε τοὺς ἄλλους μὲ τὸ Χριστὸ στὸ ἅγιο Μυστήριο τῆς Θείας
Μεταλήψεως κι ἔμεις οἱ ἴδιοι μήπως δὲ θὰ ἑνωθοῦμε μαζί Του «ἐν τῇ ἀνεσπέρω ἥμερά
της Βασιλείας τοῦ Χρίστου»;
Στὸ ἄγιο Χρίσμα
μεταδίδουμε στοὺς ἄλλους τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποῦ τοὺς ἐνισχύει καὶ τοὺς
αὐξάνει πνευματικά· ἔμεις οἱ ἴδιοι μήπως δὲ θὰ λάβουμε ἰσχὺ καὶ δύναμη, ἀπὸ τὸ
Πανάγιο Πνεῦμα καὶ δὲ θ' αὐξήσουμε τὰ πνευματικά μας χαρίσματα; Ἀληθινά, ἔλπιζουμε
στερρὰ νὰ λάβουμε τὰ ἐπηγγελμένα ἀγαθὰ κατὰ τὴ Χάρη, τὸ ἔλεος καὶ τὴ
φιλανθρωπία τοῦ Σωτήρα μᾶς Θεοῦ. Εἴθε δὲ ὅλοι νὰ τὰ λάβουν! Μόνο, νὰ μὴ
παραδινόμαστε στὴ ραθυμία καὶ τὴν ἄκηδια «καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιῶμεν
εἰς ἐπιθυμίας» (πρβλ. Ρμ. 13,14) · ἃς ἔχουμε «τὸ μυστήριο τῆς πίστεως ἐν καθαρὰ
συνειδήσει» (Ἃ' Τιμ. 3,9) κι ἃς προκύπτουμε στὴν ἀγάπη πρὸς τὸ Θεὸ καὶ τὸν
πλησίον.
Σ' εὐχαριστῶ, Κύριε, γιατί
μου χαρίζεις νέα ζωὴ κάθε φορᾶ ποῦ μὲ δάκρυα μετάνοιας καὶ εὐχαριστίας τελῶ τὴ
Θεία Λειτουργία καὶ κοινωνῶ τὰ 'Ἄχραντα καὶ Ζωοποιά Σου Μυστήρια. Στὰ ἅγια Σου
Μυστήρια ὀφείλω τὴν ὡς τώρα παράταση τῆς ὕπαρξής μου, τὴν καθαρότητα τῶν τρίβων
μου καὶ τὸ καλὸν ὄνομα ἀναμεσα στὸ λαό Σου. Γι' αὐτὸ τὸ λόγο, ἃς ἁγιάζεται ὅλο
καὶ περισσότερό το 'Ὄνομά Σου τὸ μέγα μέσα μου καὶ μέσα σ' ὅλο το λαό Σου, ποῦ
φέρει τὸ "Ὄνομά Σου τὸ ἅγιο, ἀλλὰ καὶ σ' ὅλο τὸν κόσμο Σου· ἃς ἔλθει ἢ
Βασιλεία Σου, Βασιλεία δικαιοσύνης, εἰρήνης καὶ χαρᾶς ἐν Πνεύματι Ἅγιω, ἃς ἔλθει
σ' ὅλων μας τὶς καρδιές, καθῶς Σὺ εἶπες: « Ἔνοικησω ἐν αὖτοις καὶ ἔμπεριπατησω,
καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονται μοὶ εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας» (πρβλ. Β'
Κορ. 6,16-18 καὶ Λευΐτ. 26,12' Ἵερ. 3,19)
Ἄγ.Ἰωάννου
Κρονστάνδης-Μετάνοια καὶ Θεία Μετάληψη(ἔκδ.Τῆνος)
Πηγή: Ἐξομολογεῖσθε
τῷ Κυρίω