Ἅγιος Πορφύριος
Ἡ θεία χάρις μᾶς διδάσκει τὸ δικό μας χρέος. Για νὰ τὴν
προσελκύσουμε, θέλει ἀγάπη, λαχτάρα. Ἡ χάρις του Θεοῦ θέλει θειο ἔρωτα. Ἡ ἀγάπη
ἀρκεῖ, για νὰ μᾶς φέρει σε κατάλληλη «φόρμα» για προσευχή. Μόνος Του θὰ ἔλθει ὁ
Χριστὸς καὶ θὰ ἐγκύψει στὴν ψυχή μας, ἀρκεῖ νὰ βρεῖ ὁρισμένα πραγματάκια που νὰ
Τὸν εὐχαριστοῦν. ἀγαθὴ προαίρεση, ταπείνωση καὶ ἀγάπη. Χωρὶς αὐτὰ δὲν μποροῦμε
νὰ ποῦμε «Κυριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον μὲ»
Ὁ παραμικρὸς γογγυσμὸς κατὰ του πλησίον ἐπηρεάζει τὴν ψυχὴ σας καὶ δὲν μπορεῖτε νὰ προσευχηθεῖτε. Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ὅταν βρίσκει ἔτσι τὴν ψυχή, δὲν τολμάει νὰ πλησιάσει.
Νὰ ζητᾶμε νὰ γίνει τὸ θέλημα του Θεοῦ. αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ
συμφέρον, τὸ πιὸ ἀσφαλὲς για μᾶς καὶ για ὅσους προσευχόμαστε. Ὁ Χριστὸς θὰ μᾶς
τὰ δώσει ὅλα πλουσια. Ὅταν ὑπάρχει ἔστω καὶ λίγος ἐγωισμός, δὲν γίνεται τίποτα.
Ὅταν ὁ Θεὸς δὲν μᾶς δίδει κάτι που επιμονα ζητᾶμε, ἔχει
τὸ λόγο Του. Ἔχει κι ὁ Θεὸς τὰ «μυστικα» Του.