Πῶς νιώθουμε
τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ; Πῶς εἶναι νά ζοῦμε
μέ τήν αἴσθηση ὅτι εἴμαστε μπροστά στό Θεό;
Ὁπωσδήποτε δέν μπορῶ νά ζῶ μπροστά στό Θεό καί νά ἔχω τήν αἴσθηση τῆς παρουσίας Του, ὅταν ἡ
συνείδησή μου μέ κατηγορεῖ. Τό πρῶτο πράγμα πού νιώθω ὅταν ἡ συνείδησή μου μέ ἐλέγχει εἶναι νά ἀποφύγω νά θυμᾶμαι τό Θεό
καί τόν ἔλεγχο τῆς συνείδησής μου. Δέν θέλω οὔτε νά ἀκούω γί΄ Αὐτόν. Θέλω νά
κρυφτῶ , σάν τούς πρωτοπλάστους, ὅταν παρέβησαν τήν ἐντολή Του.
Πῶς ξέρουμε ὅτι
εἶναι ἕτοιμη ἡ ψυχή μας, νά ζήσει μετά
τό θάνατο τοῦ σώματος, ὡς πνεῦμα στόν πνευματικό κόσμο; Πῶς εἶναι ὁ ἄνθρωπος ὡς
πνεῦμα; Πῶς εἶναι ἡ μορφή του; Πῶς εἶναι ὁ κόσμος του, οἱ σκέψεις του, οἱ
προσδοκίες του, οἱ χαρές καί οἱ λύπες του; Ξέρουμε ὅτι διαφέρουν οἱ σωματικές
χαρές καί οἱ θλίψεις ἀπό τίς χαρές καί τίς θλίψεις τοῦ πνεύματος. Τίς
σωματικές νιώθουμε μέ τίς αἰσθήσεις τοῦ σώματος, Τό ἴδιο καί τίς χαρές καί λύπες τοῦ
πνεύματος, τίς νιώθουμε μέ τίς πνευματικές αἰσθήσεις.
Ὅτι ὁ ἄνθρωπος
εἶναι σωματική καί πνευματική ὀντότητα, ὅτι ἔχει σῶμα ὑλικό καί σῶμα πνευματικό
φαίνεται ἀπό τήν διαφορετική ζωή πού κάνουν οἱ δύο αὐτές ὀντότητες, οἱ ὁποῖες
συχνά δέν εἶναι συμβατές καί τό σῶμα ἀντιμάχεται τό πνεῦμα. Ὅταν τό σῶμα εἶναι ἀκμαῖο,
τό πνεῦμα εἶναι ἐξασθενημένο.
Ἔντονη αἴσθηση
τοῦ πνευματικοῦ κόσμου ἔχουν οἱ μοναχοί ,οἱ ὁποῖοι φεύγουν ἀπό αὐτόν τόν
κόσμο.''Ἤ φεύγων φεῦγε ἤ ἐμπαίζων ἔμπαιζε τόν μάταιον αὐτόν κόσμο.''
Παραθέτουμε ἕνα
μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τό Γεροντικόν του Ἱδρύματος Ἀπόστολος Βαρνάβας ποῦ δείχνει
πῶς εἶναι ὁ πνευματικός ἀγώνας τοῦ ἀνθρώπου πού ἀκολουθεῖ τό Χριστό: ''Εἶπεν ὁ Ἀββᾶς
Ἰωάννης. Ὁμοιάζω μέ ἄνθρωπον πού κάθεται κάτω ἀπό μεγάλο δένδρον καί βλέπει
θηρία πολλά καί ἑρπετά νά ἔρχονται ἐπάνω του. Καί ὅταν δέν μπορεῖ νά σταθεῖ ἐναντίον
των, τρέχει ἐπάνω εἰς τό δένδρον. καί σώζεται. Ἔτσι καί ἐγώ. Κάθομαι εἰς τό
κελλίον μου καί βλέπω τούς κακούς λογισμούς νά ἔρχονται ἐναντίον μου. Καί ὅταν
δέν ἠμπορέσω νά τούς νικήσω, καταφεύγω εἰς τόν Θεόν μέ τήν προσευχή καί σώζομαι
ἀπό τόν ἐχθρόν.''
Πηγή: Εξομολογεῖσθε
τῶ Κυρίῳ