Βιογραφικά στοιχεία της Αγίας Αναστασίας
῾Η ἁγία ᾿Αναστασία καταγόταν ἀπό τή μεγαλούπολη Ρώμη. Ζοῦσε στά
χρόνια τοῦ βασιλέως Δεκίου καί τοῦ ἡγεμόνα Πρόβου κατά τό ἔτος 256
μ.Χ. Σέ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν ἐγκατέλειψε τή ματαιότητα τοῦ κόσμου καί
μπῆκε σέ μοναστήρι. Κάτω ἀπό τήν ἄγρυπνη πνευματική καθοδήγηση τῆς
πνευματικῆς της μητέρας Σοφίας μοναχῆς, προέκοπτε συνεχῶς στά παλαίσματα
τῆς μοναχικῆς πολιτείας, καταισχύνοντας τόν ἀρχέκακο διάβολο.
Αὐτός ὑποκινεῖ δικούς του ἀνθρώπους νά ἀναγγείλουν στόν ἡγεμόνα πώς ἡ ᾿Αναστασία κηρύττει τόν Χριστό ὡς ἀληθινό Θεό καί Δημιουργό. Λίγο πρίν ὁδηγηθεῖ στό κριτήριο, ἡ ῾Αγία ἐνισχύεται πνευματικά ἀπό τή φωτισμένη διδασκαλία τῆς γερόντισσας Σοφίας πού τήν προτρέπει νά ὑπομείνει ὡς τό τέλος τό μαρτύριο μέ γενναιότητα.
Χαρούμενη ἡ ᾿Αναστασία ὁδηγεῖται στόν ἡγεμόνα, ὅπου ἐκπλήσσει τούς παρευρισκομένους μέ τήν ἀδαμάντινη σταθερότητά της: οὔτε οἱ κολακεῖες, οὔτε οἱ ἀπειλές τήν πτοοῦν. ῾Ομολογεῖ μέ παρρησία ὅτι γιά χάρι τοῦ ἀγαπημένου της ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕτοιμη νά ὑποστεῖ ὄχι μόνο πάνδεινα βασανιστήρια, ἀλλά καί μυρίους θανάτους.
῾Ο ἡγεμόνας προστάζει πρῶτα νά τή δείρουν ἀνελέητα στό πρόσωπο, ἔπειτα νά τήν γυμνώσουν τελείως, γιά νά ντροπιαστεῖ μπροστά σέ ὅλο τό θέατρο. ῞Υστερα τήν τεντώνουν πάνω σέ πασσάλους καταφλέγοντας τό στῆθος της, τήν κοιλιά καί τά σπλάγχνα μέ ἀναμμένη φωτιά, ἐνῶ συγχρόνως τήν χτυποῦν στήν πλάτη μέ ξύλα. ῾Η ἔνθερμη προσευχή τῆς ῾Αγίας σβήνει τή σφοδρότητα τῆς φωτιᾶς.
Στή συνέχεια τήν ὑποβάλλουν στό μαρτύριο τοῦ τροχοῦ, κατά τό ὁποῖο ὅλα τά κόκκαλα τῆς ἁγίας συντρίβονται. Μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Κυρίου ὅμως, ἡ ῾Αγία θαυματουργικά βρίσκεται ὑγιής καί ὁλόσωμη, χωρίς ἴχνος πληγῆς στή σάρκα της.
Κρεμασμένη σέ ξύλο τήν καταξεσχίζουν μέ σιδερένια νύχια. Κατόπιν ὁ ἡγεμόνας προστάζει τιμωρία ὑπερβολικά ἐπώδυνη, νά τῆς κόψουν τούς μαστούς, ὅπου ἑδράζεται ἡ καρδιά. ᾿Αλλ᾿ ὁ θεῖος ἔρωτας τῆς νύμφης τοῦ Χριστοῦ κατανικᾶ καί αὐτό τό πάθος.
Στή συνέχεια τῆς ξερριζώνουν ὅλα τά δόντια καί τά νύχια. ᾿Εκείνη, σάν νά μήν αἰσθάνεται πόνο, εὐχαριστεῖ θερμά τόν Κύριο πού τήν ἀξιώνει νά συμμετέχει στά πάθη Του. Συγχρόνως βρίζει τούς ψεύτικους θεούς τοῦ τυράννου, πού ὀργισμένος διατάζει νά τῆς ξερριζώσουν καί τή γλῶσσα. Δίχως νά δειλιάσει ἡ ῾Αγία, ζητεῖ λίγη διορία γιά νά προσευχηθεῖ: εὐχαριστεῖ τόν Κύριο καί τόν παρακαλεῖ ὅσοι ἄρρωστοι τήν ἐπικαλεστοῦν σέ βοήθεια, νά τούς θεραπεύει ἀπό κάθε ἀρρώστια. ᾿Εκείνη τήν ὥρα ἀκούστηκε φωνή ἀπό τόν οὐρανό πού μαρτυροῦσε τήν πραγματοποίηση τοῦ αἰτήματός της.
῾Ο δήμιος ἐκτελεῖ τό πρόσταγμα καί τῆς κόβει μέ ξῖφος τή θεολογική γλῶσσα. ῎Επειτα ὁ Πρόβος διατάζει νά τήν ἀποκεφαλίσουν.
Τό λείψανο τῆς ῾Αγίας ριγμένο στό χῶμα γιά λίγες ἡμέρες, δέν τό ἄγγιξε πουλί ἤ θηρίο. Θεῖος ἄγγελος στάλθηκε ἀπό τούς οὐρανούς γιά νά τό παραδώσει στή διδασκάλισσά της Σοφία. ᾿Εκείνη καταφιλώντας το μέ δάκρυα, συλλογιζόταν πῶς μποροῦσε νά τό σηκώσει, ἀνήμπορη ἀπό τά γηρατειά. Τότε ξάφνου παρουσιάστηκαν δύο μεγαλοπρεπεῖς ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι σήκωσαν τό ἱερώτατο λέιψανο καί τό μετέφεραν μέσα στή Ρώμη καί τό ἀπέθεσαν στόν τάφο λαμπρά καί τιμητικά, πρός δόξαν τοῦ Θεοῦ Πατρός καί Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, μετά τοῦ ὁποίου πρέπει τιμή καί κράτος καί πρός τό ῞Αγιον Πνεῦμα νῦν καί ἀεί κα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.
Τά ἱερά λείψανα τῆς ῾Αγίας ᾿Αναστασίας φέρουν ἀκόμα δέρμα ἀπό τήν ῾Αγία, εὐωδιάζουν καί παραμένουν ἄφθαρτα. Φυλάσσονται στή ῾Ιερά Μονή ῾Οσίου Γρηγορίου ῾Αγίου ῎Ορους, ὅπου οἱ πατέρες ἔχουν τήν ῾Αγία «μεγαλύτερη ἀδελφή», στήριγμα, βοήθεια καί προστάτιδα.
᾿Αναρίθμητες εἶναι οἱ μαρτυρίες μοναχῶν ἀλλά καί ἁπλῶν πιστῶν γιά ἄμεσες θαυματουργικές καί σωτηριώδεις ἐπεμβάσεις τῆς ῾Αγίας, καί μάλιστα μέ μόνη τήν ἐπίκληση τοῦ σεπτοῦ ὀνόματός της: «῾Αγία ᾿Αναστασία, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν».
Αὐτός ὑποκινεῖ δικούς του ἀνθρώπους νά ἀναγγείλουν στόν ἡγεμόνα πώς ἡ ᾿Αναστασία κηρύττει τόν Χριστό ὡς ἀληθινό Θεό καί Δημιουργό. Λίγο πρίν ὁδηγηθεῖ στό κριτήριο, ἡ ῾Αγία ἐνισχύεται πνευματικά ἀπό τή φωτισμένη διδασκαλία τῆς γερόντισσας Σοφίας πού τήν προτρέπει νά ὑπομείνει ὡς τό τέλος τό μαρτύριο μέ γενναιότητα.
Χαρούμενη ἡ ᾿Αναστασία ὁδηγεῖται στόν ἡγεμόνα, ὅπου ἐκπλήσσει τούς παρευρισκομένους μέ τήν ἀδαμάντινη σταθερότητά της: οὔτε οἱ κολακεῖες, οὔτε οἱ ἀπειλές τήν πτοοῦν. ῾Ομολογεῖ μέ παρρησία ὅτι γιά χάρι τοῦ ἀγαπημένου της ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕτοιμη νά ὑποστεῖ ὄχι μόνο πάνδεινα βασανιστήρια, ἀλλά καί μυρίους θανάτους.
῾Ο ἡγεμόνας προστάζει πρῶτα νά τή δείρουν ἀνελέητα στό πρόσωπο, ἔπειτα νά τήν γυμνώσουν τελείως, γιά νά ντροπιαστεῖ μπροστά σέ ὅλο τό θέατρο. ῞Υστερα τήν τεντώνουν πάνω σέ πασσάλους καταφλέγοντας τό στῆθος της, τήν κοιλιά καί τά σπλάγχνα μέ ἀναμμένη φωτιά, ἐνῶ συγχρόνως τήν χτυποῦν στήν πλάτη μέ ξύλα. ῾Η ἔνθερμη προσευχή τῆς ῾Αγίας σβήνει τή σφοδρότητα τῆς φωτιᾶς.
Στή συνέχεια τήν ὑποβάλλουν στό μαρτύριο τοῦ τροχοῦ, κατά τό ὁποῖο ὅλα τά κόκκαλα τῆς ἁγίας συντρίβονται. Μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Κυρίου ὅμως, ἡ ῾Αγία θαυματουργικά βρίσκεται ὑγιής καί ὁλόσωμη, χωρίς ἴχνος πληγῆς στή σάρκα της.
Κρεμασμένη σέ ξύλο τήν καταξεσχίζουν μέ σιδερένια νύχια. Κατόπιν ὁ ἡγεμόνας προστάζει τιμωρία ὑπερβολικά ἐπώδυνη, νά τῆς κόψουν τούς μαστούς, ὅπου ἑδράζεται ἡ καρδιά. ᾿Αλλ᾿ ὁ θεῖος ἔρωτας τῆς νύμφης τοῦ Χριστοῦ κατανικᾶ καί αὐτό τό πάθος.
Στή συνέχεια τῆς ξερριζώνουν ὅλα τά δόντια καί τά νύχια. ᾿Εκείνη, σάν νά μήν αἰσθάνεται πόνο, εὐχαριστεῖ θερμά τόν Κύριο πού τήν ἀξιώνει νά συμμετέχει στά πάθη Του. Συγχρόνως βρίζει τούς ψεύτικους θεούς τοῦ τυράννου, πού ὀργισμένος διατάζει νά τῆς ξερριζώσουν καί τή γλῶσσα. Δίχως νά δειλιάσει ἡ ῾Αγία, ζητεῖ λίγη διορία γιά νά προσευχηθεῖ: εὐχαριστεῖ τόν Κύριο καί τόν παρακαλεῖ ὅσοι ἄρρωστοι τήν ἐπικαλεστοῦν σέ βοήθεια, νά τούς θεραπεύει ἀπό κάθε ἀρρώστια. ᾿Εκείνη τήν ὥρα ἀκούστηκε φωνή ἀπό τόν οὐρανό πού μαρτυροῦσε τήν πραγματοποίηση τοῦ αἰτήματός της.
῾Ο δήμιος ἐκτελεῖ τό πρόσταγμα καί τῆς κόβει μέ ξῖφος τή θεολογική γλῶσσα. ῎Επειτα ὁ Πρόβος διατάζει νά τήν ἀποκεφαλίσουν.
Τό λείψανο τῆς ῾Αγίας ριγμένο στό χῶμα γιά λίγες ἡμέρες, δέν τό ἄγγιξε πουλί ἤ θηρίο. Θεῖος ἄγγελος στάλθηκε ἀπό τούς οὐρανούς γιά νά τό παραδώσει στή διδασκάλισσά της Σοφία. ᾿Εκείνη καταφιλώντας το μέ δάκρυα, συλλογιζόταν πῶς μποροῦσε νά τό σηκώσει, ἀνήμπορη ἀπό τά γηρατειά. Τότε ξάφνου παρουσιάστηκαν δύο μεγαλοπρεπεῖς ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι σήκωσαν τό ἱερώτατο λέιψανο καί τό μετέφεραν μέσα στή Ρώμη καί τό ἀπέθεσαν στόν τάφο λαμπρά καί τιμητικά, πρός δόξαν τοῦ Θεοῦ Πατρός καί Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, μετά τοῦ ὁποίου πρέπει τιμή καί κράτος καί πρός τό ῞Αγιον Πνεῦμα νῦν καί ἀεί κα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.
Τά ἱερά λείψανα τῆς ῾Αγίας ᾿Αναστασίας φέρουν ἀκόμα δέρμα ἀπό τήν ῾Αγία, εὐωδιάζουν καί παραμένουν ἄφθαρτα. Φυλάσσονται στή ῾Ιερά Μονή ῾Οσίου Γρηγορίου ῾Αγίου ῎Ορους, ὅπου οἱ πατέρες ἔχουν τήν ῾Αγία «μεγαλύτερη ἀδελφή», στήριγμα, βοήθεια καί προστάτιδα.
᾿Αναρίθμητες εἶναι οἱ μαρτυρίες μοναχῶν ἀλλά καί ἁπλῶν πιστῶν γιά ἄμεσες θαυματουργικές καί σωτηριώδεις ἐπεμβάσεις τῆς ῾Αγίας, καί μάλιστα μέ μόνη τήν ἐπίκληση τοῦ σεπτοῦ ὀνόματός της: «῾Αγία ᾿Αναστασία, πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν».
Θαύματα της Αγίας.
Απόσβεση πυρκαϊάς το 1890
Το 1890 πυρκαγιά εξερράγη στο δάσος της Ιεράς Μονής μας μεταξύ των
περιοχών Αλωνάκι και Άγιος Θεολόγος. Οι πατέρες ,όταν είδαν τη φωτιά,
πήραν αξίνες ,πριόνια ,τσεκούρια και άλλα σχετικά για την κατάσβεση.
Πήραν μαζί τους και ένα μουλάρι ,πάνω στο οποίο κρέμασαν ένα τορβά
(ταγάρι) με τα τίμια λείψανα της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας ,και
έσπευσαν ταχέως προς το πυρπολούμενο δάσος.
Όταν πλησίασαν αρκετά στη φωτιά ,μια αντίθετη πνοή ανέμου έστρεψε αντίθετα τις φλόγες προς την πλευρά που βρίσκονταν οι πατέρες. Φοβισμένοι οι αδελφοί
μήπως κυκλωθούν από τις φλόγες, άρχισαν να απομακρύνονται, εγκαταλείποντας το μουλάρι μόνο του. Το μουλάρι είχε ήδη πολιορκηθεί από τις φλόγες, ενώ οι πατέρες απαρηγόρητοι θρηνούσαν την απώλεια των τιμίων λειψάνων.
Σε λίγα λεπτά διαπίστωσαν ότι το μουλάρι παραδόξως διέσχισε τριακόσια περίπου μέτρα φλογισμένης περιοχής, χωρίς να πάθει τίποτε, μεταφέροντας άθικτο το ιερό φορτίο. Μόλις το ζώο βγήκε από τις φλόγες ,η φωτιά έσβησε μόνη της
Εξάλειψη ακρίδων το 1912
Το 1912 πυκνότατα νέφη ακρίδων απλώθηκαν πάνω από τη χερσόνησο της Σιθωνίας .Εκεί ευρίσκοντο πολλά μετόχια αγιορειτικών Ιερών Μονών ,μεταξύ των οποίων και το δικό μας ,στην περιοχή του Νέου Μαρμαρά, πλησίον του χωριού Παρθενών.Οι ακρίδες έπεσαν επάνω στα εκατό ελαιόδενδρα του μετοχίου , τα οποία αποξήραναν τελείως.
Εν όψει ολοσχερούς καταστροφής της βλαστήσεως του μετοχίου,ο οικονόμος αυτού Γέρων Ανδρέας Γρηγοριάτης εζήτησε να του στείλουν εσπευσμένως ,ένα ιερέα από την Μονή μας με άγια λείψανα. Η Μονή τότε έστειλε τον τότε ιερομόναχο
παπα-Αθανάσιο με το αριστερό πόδι και τη θήκη με το αίμα της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας.
Φθάνοντας στο μετόχι ο παπα-Αθανάσιος , έψαλε , ετέλεσε αγιασμό και παράκληση.
Αμέσως μετά τον αγιασμό οι ακρίδες έκαναν την εξής εργασία.
Άρχισαν να τρώγουν όλα τα άχρηστα χόρτα και τα ζιζάνια ,και έτσι άφηναν τα χρήσιμα οπωροκηπευτικά να αναπτυχθούν ελεύθερα. Αυτό απάλλαξε το μετόχι και από πρόσθετη κηπουρική εργασία και από πολλά αγροτικά χέρια.
Κατόπιν εμφανίστηκαν χιλιάδες γλάροι ,που έπεσαν πάνω στις ακρίδες και τις κατέφαγαν.
Αυτόπτης μάρτυς του θαύματος ήταν και ο Μητροπολίτης Κασσανδρείας Ειρηναίος.
Διανομή νομισμάτων [1931]
Ο μακαριστός πατήρ Γελάσιος , πρώην αδελφός της Ιεράς Μονής μας και κατόπιν Σιμωνοπετρίτης, μας διηγήθηκε τα εξής:
Όταν ήμουν δόκιμος στο Μοναστήρι του Οσίου Γρηγορίου ,μια νύχτα ,στην ακολουθία του Όρθρου, καθόμουν σε κάποιο στασίδι της Λιτής. Την στιγμή που εξεφώνησε ο διάκονος : <<Την Θεοτόκον και Μητέρα του Φωτός εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνομεν>> και άρχισε η Θ΄Ωδή, είδα να εξέρχονται από την Ωραία Πύλη δυο γυναίκες σεμνότατες και μεγαλοπρεπείς. Η πρώτη φαινόταν περίπου 60 χρονών ,η δεύτερη πολύ νεαρή. Τότε άρχισαν να περιφέρονται σε όλα τα στασίδια ,και η νεαρή εμοίραζε νομίσματα μόνο σ` εκείνους που υπεδείκνυε η μεγαλύτερη γυναίκα.
Έτσι άρχισε η διανομή από τον μακαριστό ηγούμενο παπα-Αθανάσιο. Στους υπολοίπους πατέρες, σε άλλους έδινε ,σε άλλους όχι. Όταν με πλησίασαν ,έδωσαν και σε μένα ένα νόμισμα. Αργότερα ,όταν διηγήθηκα στον άγιο Γέροντά μου παπα-Αθανάσιο τα φοβερά αυτά πράγματα ,μου απάντησε ότι η πρώτη γυναίκα ήταν η Κυρία Θεοτόκος και η δεύτερη η αγία Αναστασία η ρωμαία.
Εναργής προστασία [1935]
Ο μακαριστός γερο-Εφραίμ Γρηγοριάτης αδελφός της Ιεράς Μονής μας(+1991) διηγήθηκε τα εξής:
Επί ηγουμενίας του αγιοτάτου ηγουμένου παπα-Αθανασίου , είδα στον ύπνο μου ότι βρέθηκα στην αυλή της Ιεράς Μονής μας και με πλησίασαν δυο γυναίκες που συζητούσαν έντονα μεταξύ τους για κάποιο θέμα. Η μία από αυτές με έπιασε από τους ώμους ,με τράνταξε γερά και μου είπε: <<Τι νομίζετε ,εσείς διοικείτε το Μοναστήρι ή εμείς; Πριν λίγο καιρό δεχτήκατε δύο δοκίμους που είναι φαύλοι στο χαρακτήρα. Εσύ το γνωρίζεις αυτό και το κρύβεις. Πήγαινε γρήγορα να το πεις στον ηγούμενο, και να τους διώξετε αμέσως.>>
Ξύπνησα και πονούσα ακόμα από το τράνταγμα. Πήγα τότε και διηγήθηκα καταλεπτώς όσα είδα στον Γέροντά μας, τον παπα-Αθανάσιο. Εκείνος μου είπε ότι η μία απ` αυτές ήταν η προστάτης μας αγία Αναστασία και η άλλη η αγία Ιουλίττα,από την οποία έχουμε τμήμα λειψάνου. Την επομένη ο Γέροντάς μας έδιωξε από το Μοναστήρι τους υπόπτους ,οι οποίοι κατέληξαν στη φυλακή και είχαν κακό τέλος.
Προειδοποίηση θανάτου [1951]
Ο διάκονος Κορνήλιος ήταν αδελφός της Ιεράς Μονής μας .Είχε πολλή αρετή ,ειρήνη και πραότητα . Χειροτονήθηκε διάκονος στην πανήγυρη της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας ,29 Οκτωβρίου 1946, ως επίσης και εκοιμήθη εν Κυρίω πάλι στην εορτή της Αγίας ,στις 29 Οκτωβρίου 1951, ακριβώς την ώρα που είχε γίνει η χειροτονία του.
Λίγο πριν κοιμηθεί, είπε ότι είδε μια γυναίκα που του έδωσε μια λευκή στολή για να τη φορέσει. Εκοιμήθει πολύ νέος σε ηλικία 27 ετών, διότι υπέφερε από την καρδιά του.
Λέγεται δε από τους παλαιοτέρους Γρηγοριάτες πατέρες ότι η αγία Αναστασία εμφανιζόταν σε πατέρες λίγο πριν το θάνατό τους και τους προειδοποιούσε για το επικείμενο τέλος τους. Σημειωτέον επίσης ότι κοιμηθεί ένας αδελφός ,προ της εξοδίου ακολουθίας ,που γίνεται στο Καθολικό της Ιεράς Μονής , μεταφέρεται πρώτα στο παρεκκλήσι της αγίας Αναστασίας , και εκεί τον ξενυχτούν οι ζώντες με Τρισάγιο και ανάγνωση ψαλτηρίου.
Οι γιατροί μιλούν για θαύμα και… εκείνος για την Αγία Αναστασία
(06/12/2005 18:27)
Σε εποχές που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται προς τα γήινα και αγνοούν και περιφρονούν και αμφισβητούν την ουράνια πολιτεία, σε εποχές που λησμονούν και ειρωνεύονται τον Δημιουργό, Εκείνος δεν παύει να δείχνει δια του υιού Του και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό και των Αγίων του, την αγάπη Του. Δεν παύει να φροντίζει, με το μοναδικό τρόπο που Εκείνος γνωρίζει, αυτούς που τον αναζητούν. Δεν παύει να καλεί ως καλός Ποιμένας τα απολωλότα πρόβατα, ενισχύοντας την πίστη τους. Δεν παύει να γιατρεύει, να κατηχεί και να οδηγεί το πιο τέλειο δημιούργημά του μέσα από σειρά ανεξήγητων, για πολλούς από εμάς, γεγονότων, που είθισται να ονομάζουμε σήμερα θαύματα.
Σε καιρούς λοιπόν γενικής αμφισβήτησης και κλονισμού της πίστης, ο καλός Θεός συνηθίζει να μιλά και να επικοινωνεί με τρόπο θαυματουργικό, ώστε οι πιστοί που γεύονται τη δωρεά της Χάρης του Υψίστου, να αποκτούν βιώματα τέτοια, τα οποία καθιστούν ακλόνητη την πίστη τους. Όλοι λίγο-πολύ οι Χριστιανοί έχουμε γευθεί και ζήσει –αν και δεν την αξίζουμε- τη θεία χάρη, έχουμε βιώσει στην προσωπική μας ζωή το θαύμα. Και οι περισσότεροι από εμάς δεν παύουμε να το αναζητούμε μέχρι και την τελευταία αναπνοή μας. Το θαύμα που αποκλειστικά παρουσιάζει στο τεύχος αυτό ο «Σ.Ο.» σχετίζεται με ένα 35χρονο νεαρό, ο οποίος κτύπησε πολύ σοβαρά με το όχημα που οδηγούσε και ενώ οι γιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά και περίμεναν το βέβαιο κατ’ αυτούς θάνατο, εκείνος έζησε το θαύμα μέσα από την θεία παρέμβαση της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας.
Τρία χρόνια μετά το θαυματουργικό γεγονός πήραμε την άδεια του νεαρού καλού φίλου και συνεργάτη να δημοσιεύσουμε το θαύμα, υπό την προϋπόθεση πως δεν θα δημοσιεύσουμε τα στοιχεία του. Και αυτό, γιατί δεν επιθυμεί να γίνει «τροφή» στα τηλεοπτικά κανάλια και σε κάθε λογής «περίεργους» σύγχρονους αμφισβητίες της αδιάλειπτης παρουσίας του Θεού. Η διήγηση του αγαπητού Κώστα, συνδέεται, όπως ήδη αναφέραμε με την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία τη μνήμη της οποίας η Αγία Εκκλησία μας τιμά στις 29 Οκτωβρίου. Λείψανα της Αγίας σώζονται στην Ιερά Μονή του Οσίου Γρηγορίου στο Άγιο Όρος. Στο μοναστήρι μάλιστα στις 12 Νοεμβρίου (29 Οκτωβρίου με το Παλαιό Ημερολόγιο) γίνεται μεγάλο πανηγύρι. Η εορτή αυτή έχει αποκτήσει εδώ και τρία χρόνια για έναν εκλεκτό φίλο και συνεργάτη του «Σ.Ο.» ξεχωριστή σημασία, αφού δια μέσου της Αγίας Αναστασίας βίωσε το θαύμα κατά τέτοιο τρόπο που άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια στη ζωή του. Βέβαια ο στενός κύκλος του αλλά και ο ηγούμενος της Μονής Οσίου Γρηγορίου αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης, γνωρίζουν τα στοιχεία και εκ της διηγήσεως θα κατανοήσουν σε ποιον αναφέρεται η διήγηση.
Το ατύχημα
Ο νεαρός Κώστας, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, επέστρεφε από την Αθήνα, στην πόλη που κατοικεί στις 11 Σεπτεμβρίου 2002, με τη μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού. Είχε μόλις τακτοποιήσει ορισμένες εργασίες και επέστρεφε καταπονημένος. Κατά τη διαδρομή, η μοτοσικλέτα ανατρέπεται και ο ίδιος στην κυριολεξία απογειώνεται και πέφτει με ορμή σε μια κολώνα. Η σύγκρουση, όπως διηγείται ο ίδιος προκαλεί θραύση στη λεκάνη και στα πλευρά και στις απολήξεις των πέντε χαμηλών σπονδύλων της σπονδυλικής του στήλης. Μία εκ των απολήξεων κόβει μία φλέβα, η οποία προκαλεί σύμφωνα με τη διάγνωση των θεράποντων ιατρών οπισθοπεριτωναϊκό αιμάτωμα από την εσωτερική αιμορραγία. Το γεγονός αυτό έκανε τους γιατρούς να σηκώσουν στην κυριολεξία τα χέρια, αφού τέτοια περίπτωση δεν δεχόταν χειρουργική επέμβαση. Μετά την πάροδο 24ωρών στην εντατική, ο Κώστας εξαντλημένος από την απώλεια αίματος οδηγείται στο χειρουργείο. «Ήμουν ετοιμοθάνατος, είχα χάσει τρία κιλά αίμα, όταν οι γιατροί αποφασίζουν να κάνουν μια προσπάθεια σωτηρίας. Με χειρουργούν στην κοιλιακή χώρα για να μην αφήσουν να πεθάνω όπως οι ίδιοι, είπαν αργότερα, χωρίς ιατρική προσπάθεια. Η εγχείρηση αποτυχαίνει, αφού δεν κατάφεραν να φθάσουν στο σημείο που χρειαζόταν και απλώς περίμεναν, όπως έλεγαν, να πεθάνω», διηγείται εμφανώς συγκινημένος σήμερα ο Κώστας.
Το ανεξήγητο
Κατά περίεργο, όμως τρόπο, και ενώ οι δικοί του ανέμεναν το μοιραίο, ο Κώστας, έζησε. «Η φλέβα έκλεισε μόνη της και οι γιατροί μιλούν μέχρι σήμερα για θαύμα», λέει. Ο νεαρός πατέρας παραμένει στο νοσοκομείο επί δέκα ημέρες. Γυρίζει εν συνεχεία σπίτι του και μετά την πάροδο 15 ημερών περνά και πάλι το κατώφλι του νοσοκομείου για μια ακόμη επέμβαση, με την οποία καθαρίζεται το αιμάτωμα. Στις 26 Οκτωβρίου του 2002, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, επιστρέφει στο σπίτι, στη καλή σύζυγο του και τα δύο κοριτσάκια του. Η βελτίωση στην υγεία του, όπως ομολογεί ο ίδιος είναι ραγδαία. Μέχρι το σημείο, αυτό τίποτε δεν του είχε προκαλέσει εντύπωση.
Η συνομιλία με την Αγία
Τα ξημερώματα της 29ης Οκτωβρίου, όμως ένα όνειρο ή όραμα αλλάζει τη ζωή του, αφού δίνει την απάντηση σ’ αυτό που οι γιατροί αποκάλεσαν ομόφωνα θαύμα. Να πως διηγήθηκε ο ίδιος, το όνειρο αυτό. «Βλέπω μία κοντή και πολύ νεαρή κοπέλα, που φορούσε ένα σκούρο γκριζωπό ράσο και ένα μαντήλι-κάτι σαν κουκούλα-στο κεφάλι να με πλησιάζει. Δεν μπορούσα, ωστόσο, να διακρίνω το πρόσωπό της. Εξέπεμπε, όμως η παρουσία της μια εξαιρετική γλυκύτητα. Περπατούσε χιαστά πάνω από ένα τεράστιο φίδι, για το οποίο έδειχνε αδιαφορία. Εντύπωση μου προκαλούσε και το χρώμα του ουρανού αλλά και το πρωτόγνωρο –αλλόκοτο- πρωτοφανές φως της ημέρας. Πριν προλάβω να την ρωτήσω ποια είναι σταματάει σε μία απόσταση 4-5 μέτρων και μου λέει. «Είμαι η Αγία Αναστασία. Εγώ σε έσωσα». Το ύφος της έδειχνε πως δεν έκανε κάτι σπουδαίο, πιθανόν για να μην νιώσω υποχρεωμένος για την πράξη της. Με ιδιαίτερα προκλητικό και δύσπιστο ύφος την ρωτώ. «Γιατί με έσωσες;» Και εκείνη με ύφος που έδειχνε πως απλώς ακολούθησε κάποια εντολή μου απαντά: «Γιατί μου το ζήτησε η Παναγία». Όπως αναφέρει, ο Κώστας κατά τη διάρκεια της συνομιλίας η παρουσία της Αγίας Αναστασίας είχε δημιουργήσει στην όλη ατμόσφαιρα μια εξαιρετική γλυκύτητα.
Έκδηλα συγκλονισμένος από το όνειρο-όραμα ο Κώστας σηκώνεται και τηλεφωνεί σε ένα γνωστό του και φίλο του μοναχό. Εκείνος στην κυριολεξία ξαφνιάζεται από το πρωινό τηλεφώνημα. Ο Κώστας αποκρύπτει το όνειρο του και απλώς ρωτά τον μοναχό. «Ξέρεις τίποτε για καμία Αγία Αναστασία;», Όπως μας λέει, μέχρι τότε είχε ακούσει για την Αγία Αναστασία τη Φαρμακολύτρια, αλλά ουδέποτε την είχε επικαλεστεί. «Ποια Αγία Αναστασία, τη Ρωμαία που γιορτάζει σήμερα;» απαντά ο μοναχός. Η απάντηση του μοναχού, συγκλονίζει ακόμη περισσότερο τον Κώστα. Αποφεύγει, όμως να πει, οτιδήποτε για το όνειρο.
Λίγες ημέρες, αργότερα ο Κώστα δέχεται ένα τηλεφώνημα, από γνωστό του ιερωμένο, ο οποίος ενδιαφέρθηκε να μάθει για την πορεία της ανάρρωσής του. Κατά τη συζήτηση, του αναφέρει πως όταν συναντηθούν, θα του αναφέρει ένα όνειρο με την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία, προκειμένου να λύσει ορισμένες απορίες του. Η επιμονή όμως του ιερωμένου να του πει περί τίνος πρόκειται έκαμψε τον Κώστα, που του είπε εν τάχει τι είχε συμβεί. «Κώστα, ξέρεις που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή και γιατί επέμεινα να μου πεις;» είπε ο ιερωμένος. Και πρόσθεσε χωρίς να αναμένει απάντηση. «Είμαι στη Ιερά Μονή Γρηγορίου, στο Άγιο Όρος και σε λίγο πρόκειται μαζί με άλλους προσκυνητές να προσκυνήσουμε το Άγιο λείψανό της, το οποίο βρίσκεται στη Μονή». Για δεύτερη φορά ο Κώστας συγκλονιζόταν. «Καταλαβαίνεις το σόκ που έπαθα», μας λέει.
Λόγω, της εργασίας του ο Κώστας επισκέπτεται σχεδόν σε καθημερινή βάση Ιερούς Ναούς και μοναστήρια. Έτσι, τον Απρίλιο του 2004, εξιστορούσε σε ένα μοναχό, έξω από την πύλη του μοναστηριού του στο Λουτράκι της Κορινθίας το όνειρο. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, περνά κάποιο αυτοκίνητο. Ο οδηγός του και η μικρή κόρη του ήταν γνωστοί στο μοναχό. Τον χαιρετούν και καθώς απομακρύνονται ο μοναχός λέει στον Κώστα. «Ο κύριος …. Κώστα έχει τάμα να χτίσει ένα εκκλησάκι στην περιοχή προς τιμή της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας. Και γι’ αυτό την κόρη του την ονόμασε Αναστασία».
Όλα αυτά έχουν στην κυριολεξία προκαλέσει ακλόνητα θεμέλια πίστης στον Κώστα και στην οικογένεια του αλλά και στους φίλους του. Ο ίδιος φροντίζει να μην λείπει στο πανηγύρι που γίνεται προς τιμή της Αγίας Αναστασίας κάθε χρόνο στη Μονή Οσίου Γρηγορίου και διατηρεί μια σχέση επικοινωνίας με την Αγία Αναστασία μέσω της καθημερινής προσευχής του. Το βέβαιο είναι πως αυτή η γνωριμία του με την Αγία Αναστασία του άλλαξε ολόκληρη τη ζωή. Μέσω της γνωριμίας αυτής, έθεσε προτεραιότητα στο θέλημα του Χριστού και βιώνει καθημερινά το θαύμα της Ορθόδοξης πίστης. Δόξα τω Θεώ
Συντάκτης: Θεοπούλα Παναγιώτου
Πηγή: Στύλος Ορθοδοξίας (Τευχ. Νοεμβ. 2005)
Θεραπεία καρκίνου
Πρωτοχρονιά του 1989 ήλθε στο σπίτι μου η εξαδέλφη μου Ευ. Φ. από την Τήνο ,με τον άνδρα της και τη μοναχοκόρη της Σ. ,17 ετών ,που είχε καρκίνο στο κεφάλι. Το πρόσωπο της κόρης είχε παραμορφωθεί τελείως, τα πόδια της είχαν στραβώσει και είχαν παραλύσει. Κάποτε ήταν μια ευπαρουσίαστη κοπέλα.
Οι γονείς της ,απελπισμένοι που οι γιατροί είπαν πως το παιδί δεν έχει ζωή,μας ερώτησαν μήπως εμείς έχουμε άλλον καλύτερο ιατρό. Αφού τους φιλοξένησα στο σπίτι μου ,την άλλη μέρα πήγαμε στο Ιατρικό Κέντρο ,στον κ. Βασίλη Κέκη. Μετά από διάφορες εξετάσεις και αξονική τομογραφία διαφόρων ιατρών ,ο κ. Κέκης είπε: << Δυστυχώς το παιδί δεν έχει ζωή ,και μη το ταλαιπωρείτε >>. Πατέρας και μάνα άρχισαν τότε να χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο και να κλαίνε απαρηγόρητα. Προσπάθησα να τους παρηγορήσω και να τους πείσω ότι με το λάδι της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας το παιδί θα γίνει καλά. Τηνάλλη μέρα άλειψα το κεφάλι του παιδιού με λάδι ,έβαλε και στο στόμα του. Εν τω μεταξύ τηλεφώνησα στους Πατέρες της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου να της κάνουν Παράκληση και Θεία λειτουργία υπέρ αναρρώσεώς της.
Πήγαμε στο Νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ. Αφού το εξέτασε ο κ. Καψαλάκης , κούνησε απελπισμένα το κεφάλι του και είπε: <<Αργήσατε πολύ.Θα κάνουμε όμως ό,τι μπορούμε>>. Τότε η μητέρα του κάθε ημέρα άλειφε το παιδάκι με λαδάκι της Αγίας και διάβαζε την Παράκλησή της . Σε μία εβδομάδα έκανε δύο εγχειρήσεις ,και η βιοψία έδειξε κακοήθη όγκο με κακές εξελίξεις.
Ξαφνικά το παιδί άρχισε να καλυτερεύει .Κάθε ημέρα και καλύτερα.Έκτοτε ο ιατρός παρακολουθούσε το παιδί επί δύο χρόνια ,ώσπου είπε:<<Είναι πολύ καλά ,και δεν χρειάζεται να το ξαναφέρετε>>.
Σήμερα η Σ. είναι ένα ευπαρουσίαστο κορίτσι ,τελείωσε το Λύκειο ,παρέλασε ως σημαιοφόρος στις 28 Οκτωβρίου και των Τριών Ιεραρχών ,στην εύρεση
της Παναγίας της Τήνου. Τώρα σπουδάζει σε κάποια σχολή.
Επίσης μια γνωστή μου η κ. Χαρίκλεια Π., μητέρα δύο μικρών παιδιών , είχε καρκίνο στο νεφρό. Έκανε εγχείρηση ,το αφαίρεσαν ,και σε λίγους μήνες ο καρκίνος έκανε μετάσταση σε όλο της το σώμα . Από τη μέση και κάτω έμεινε παράλυτη. Της έδωσα το λάδι της αγίας Αναστασίας ,αλέίφτηκε ,και απότότε άρχισε να καλυτερεύει. Στην αρχή περπατούσε με πατερίτσες , μετά με μπαστούνι ,τώρα είναι τελείως καλά. ……
Βαρβάρα Παπανικολάου
Αθήνα
Πηγή: ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΓΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ
Όταν πλησίασαν αρκετά στη φωτιά ,μια αντίθετη πνοή ανέμου έστρεψε αντίθετα τις φλόγες προς την πλευρά που βρίσκονταν οι πατέρες. Φοβισμένοι οι αδελφοί
μήπως κυκλωθούν από τις φλόγες, άρχισαν να απομακρύνονται, εγκαταλείποντας το μουλάρι μόνο του. Το μουλάρι είχε ήδη πολιορκηθεί από τις φλόγες, ενώ οι πατέρες απαρηγόρητοι θρηνούσαν την απώλεια των τιμίων λειψάνων.
Σε λίγα λεπτά διαπίστωσαν ότι το μουλάρι παραδόξως διέσχισε τριακόσια περίπου μέτρα φλογισμένης περιοχής, χωρίς να πάθει τίποτε, μεταφέροντας άθικτο το ιερό φορτίο. Μόλις το ζώο βγήκε από τις φλόγες ,η φωτιά έσβησε μόνη της
Εξάλειψη ακρίδων το 1912
Το 1912 πυκνότατα νέφη ακρίδων απλώθηκαν πάνω από τη χερσόνησο της Σιθωνίας .Εκεί ευρίσκοντο πολλά μετόχια αγιορειτικών Ιερών Μονών ,μεταξύ των οποίων και το δικό μας ,στην περιοχή του Νέου Μαρμαρά, πλησίον του χωριού Παρθενών.Οι ακρίδες έπεσαν επάνω στα εκατό ελαιόδενδρα του μετοχίου , τα οποία αποξήραναν τελείως.
Εν όψει ολοσχερούς καταστροφής της βλαστήσεως του μετοχίου,ο οικονόμος αυτού Γέρων Ανδρέας Γρηγοριάτης εζήτησε να του στείλουν εσπευσμένως ,ένα ιερέα από την Μονή μας με άγια λείψανα. Η Μονή τότε έστειλε τον τότε ιερομόναχο
παπα-Αθανάσιο με το αριστερό πόδι και τη θήκη με το αίμα της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας.
Φθάνοντας στο μετόχι ο παπα-Αθανάσιος , έψαλε , ετέλεσε αγιασμό και παράκληση.
Αμέσως μετά τον αγιασμό οι ακρίδες έκαναν την εξής εργασία.
Άρχισαν να τρώγουν όλα τα άχρηστα χόρτα και τα ζιζάνια ,και έτσι άφηναν τα χρήσιμα οπωροκηπευτικά να αναπτυχθούν ελεύθερα. Αυτό απάλλαξε το μετόχι και από πρόσθετη κηπουρική εργασία και από πολλά αγροτικά χέρια.
Κατόπιν εμφανίστηκαν χιλιάδες γλάροι ,που έπεσαν πάνω στις ακρίδες και τις κατέφαγαν.
Αυτόπτης μάρτυς του θαύματος ήταν και ο Μητροπολίτης Κασσανδρείας Ειρηναίος.
Διανομή νομισμάτων [1931]
Ο μακαριστός πατήρ Γελάσιος , πρώην αδελφός της Ιεράς Μονής μας και κατόπιν Σιμωνοπετρίτης, μας διηγήθηκε τα εξής:
Όταν ήμουν δόκιμος στο Μοναστήρι του Οσίου Γρηγορίου ,μια νύχτα ,στην ακολουθία του Όρθρου, καθόμουν σε κάποιο στασίδι της Λιτής. Την στιγμή που εξεφώνησε ο διάκονος : <<Την Θεοτόκον και Μητέρα του Φωτός εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνομεν>> και άρχισε η Θ΄Ωδή, είδα να εξέρχονται από την Ωραία Πύλη δυο γυναίκες σεμνότατες και μεγαλοπρεπείς. Η πρώτη φαινόταν περίπου 60 χρονών ,η δεύτερη πολύ νεαρή. Τότε άρχισαν να περιφέρονται σε όλα τα στασίδια ,και η νεαρή εμοίραζε νομίσματα μόνο σ` εκείνους που υπεδείκνυε η μεγαλύτερη γυναίκα.
Έτσι άρχισε η διανομή από τον μακαριστό ηγούμενο παπα-Αθανάσιο. Στους υπολοίπους πατέρες, σε άλλους έδινε ,σε άλλους όχι. Όταν με πλησίασαν ,έδωσαν και σε μένα ένα νόμισμα. Αργότερα ,όταν διηγήθηκα στον άγιο Γέροντά μου παπα-Αθανάσιο τα φοβερά αυτά πράγματα ,μου απάντησε ότι η πρώτη γυναίκα ήταν η Κυρία Θεοτόκος και η δεύτερη η αγία Αναστασία η ρωμαία.
Εναργής προστασία [1935]
Ο μακαριστός γερο-Εφραίμ Γρηγοριάτης αδελφός της Ιεράς Μονής μας(+1991) διηγήθηκε τα εξής:
Επί ηγουμενίας του αγιοτάτου ηγουμένου παπα-Αθανασίου , είδα στον ύπνο μου ότι βρέθηκα στην αυλή της Ιεράς Μονής μας και με πλησίασαν δυο γυναίκες που συζητούσαν έντονα μεταξύ τους για κάποιο θέμα. Η μία από αυτές με έπιασε από τους ώμους ,με τράνταξε γερά και μου είπε: <<Τι νομίζετε ,εσείς διοικείτε το Μοναστήρι ή εμείς; Πριν λίγο καιρό δεχτήκατε δύο δοκίμους που είναι φαύλοι στο χαρακτήρα. Εσύ το γνωρίζεις αυτό και το κρύβεις. Πήγαινε γρήγορα να το πεις στον ηγούμενο, και να τους διώξετε αμέσως.>>
Ξύπνησα και πονούσα ακόμα από το τράνταγμα. Πήγα τότε και διηγήθηκα καταλεπτώς όσα είδα στον Γέροντά μας, τον παπα-Αθανάσιο. Εκείνος μου είπε ότι η μία απ` αυτές ήταν η προστάτης μας αγία Αναστασία και η άλλη η αγία Ιουλίττα,από την οποία έχουμε τμήμα λειψάνου. Την επομένη ο Γέροντάς μας έδιωξε από το Μοναστήρι τους υπόπτους ,οι οποίοι κατέληξαν στη φυλακή και είχαν κακό τέλος.
Προειδοποίηση θανάτου [1951]
Ο διάκονος Κορνήλιος ήταν αδελφός της Ιεράς Μονής μας .Είχε πολλή αρετή ,ειρήνη και πραότητα . Χειροτονήθηκε διάκονος στην πανήγυρη της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας ,29 Οκτωβρίου 1946, ως επίσης και εκοιμήθη εν Κυρίω πάλι στην εορτή της Αγίας ,στις 29 Οκτωβρίου 1951, ακριβώς την ώρα που είχε γίνει η χειροτονία του.
Λίγο πριν κοιμηθεί, είπε ότι είδε μια γυναίκα που του έδωσε μια λευκή στολή για να τη φορέσει. Εκοιμήθει πολύ νέος σε ηλικία 27 ετών, διότι υπέφερε από την καρδιά του.
Λέγεται δε από τους παλαιοτέρους Γρηγοριάτες πατέρες ότι η αγία Αναστασία εμφανιζόταν σε πατέρες λίγο πριν το θάνατό τους και τους προειδοποιούσε για το επικείμενο τέλος τους. Σημειωτέον επίσης ότι κοιμηθεί ένας αδελφός ,προ της εξοδίου ακολουθίας ,που γίνεται στο Καθολικό της Ιεράς Μονής , μεταφέρεται πρώτα στο παρεκκλήσι της αγίας Αναστασίας , και εκεί τον ξενυχτούν οι ζώντες με Τρισάγιο και ανάγνωση ψαλτηρίου.
Οι γιατροί μιλούν για θαύμα και… εκείνος για την Αγία Αναστασία
(06/12/2005 18:27)
Σε εποχές που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται προς τα γήινα και αγνοούν και περιφρονούν και αμφισβητούν την ουράνια πολιτεία, σε εποχές που λησμονούν και ειρωνεύονται τον Δημιουργό, Εκείνος δεν παύει να δείχνει δια του υιού Του και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό και των Αγίων του, την αγάπη Του. Δεν παύει να φροντίζει, με το μοναδικό τρόπο που Εκείνος γνωρίζει, αυτούς που τον αναζητούν. Δεν παύει να καλεί ως καλός Ποιμένας τα απολωλότα πρόβατα, ενισχύοντας την πίστη τους. Δεν παύει να γιατρεύει, να κατηχεί και να οδηγεί το πιο τέλειο δημιούργημά του μέσα από σειρά ανεξήγητων, για πολλούς από εμάς, γεγονότων, που είθισται να ονομάζουμε σήμερα θαύματα.
Σε καιρούς λοιπόν γενικής αμφισβήτησης και κλονισμού της πίστης, ο καλός Θεός συνηθίζει να μιλά και να επικοινωνεί με τρόπο θαυματουργικό, ώστε οι πιστοί που γεύονται τη δωρεά της Χάρης του Υψίστου, να αποκτούν βιώματα τέτοια, τα οποία καθιστούν ακλόνητη την πίστη τους. Όλοι λίγο-πολύ οι Χριστιανοί έχουμε γευθεί και ζήσει –αν και δεν την αξίζουμε- τη θεία χάρη, έχουμε βιώσει στην προσωπική μας ζωή το θαύμα. Και οι περισσότεροι από εμάς δεν παύουμε να το αναζητούμε μέχρι και την τελευταία αναπνοή μας. Το θαύμα που αποκλειστικά παρουσιάζει στο τεύχος αυτό ο «Σ.Ο.» σχετίζεται με ένα 35χρονο νεαρό, ο οποίος κτύπησε πολύ σοβαρά με το όχημα που οδηγούσε και ενώ οι γιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά και περίμεναν το βέβαιο κατ’ αυτούς θάνατο, εκείνος έζησε το θαύμα μέσα από την θεία παρέμβαση της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας.
Τρία χρόνια μετά το θαυματουργικό γεγονός πήραμε την άδεια του νεαρού καλού φίλου και συνεργάτη να δημοσιεύσουμε το θαύμα, υπό την προϋπόθεση πως δεν θα δημοσιεύσουμε τα στοιχεία του. Και αυτό, γιατί δεν επιθυμεί να γίνει «τροφή» στα τηλεοπτικά κανάλια και σε κάθε λογής «περίεργους» σύγχρονους αμφισβητίες της αδιάλειπτης παρουσίας του Θεού. Η διήγηση του αγαπητού Κώστα, συνδέεται, όπως ήδη αναφέραμε με την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία τη μνήμη της οποίας η Αγία Εκκλησία μας τιμά στις 29 Οκτωβρίου. Λείψανα της Αγίας σώζονται στην Ιερά Μονή του Οσίου Γρηγορίου στο Άγιο Όρος. Στο μοναστήρι μάλιστα στις 12 Νοεμβρίου (29 Οκτωβρίου με το Παλαιό Ημερολόγιο) γίνεται μεγάλο πανηγύρι. Η εορτή αυτή έχει αποκτήσει εδώ και τρία χρόνια για έναν εκλεκτό φίλο και συνεργάτη του «Σ.Ο.» ξεχωριστή σημασία, αφού δια μέσου της Αγίας Αναστασίας βίωσε το θαύμα κατά τέτοιο τρόπο που άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια στη ζωή του. Βέβαια ο στενός κύκλος του αλλά και ο ηγούμενος της Μονής Οσίου Γρηγορίου αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης, γνωρίζουν τα στοιχεία και εκ της διηγήσεως θα κατανοήσουν σε ποιον αναφέρεται η διήγηση.
Το ατύχημα
Ο νεαρός Κώστας, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, επέστρεφε από την Αθήνα, στην πόλη που κατοικεί στις 11 Σεπτεμβρίου 2002, με τη μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού. Είχε μόλις τακτοποιήσει ορισμένες εργασίες και επέστρεφε καταπονημένος. Κατά τη διαδρομή, η μοτοσικλέτα ανατρέπεται και ο ίδιος στην κυριολεξία απογειώνεται και πέφτει με ορμή σε μια κολώνα. Η σύγκρουση, όπως διηγείται ο ίδιος προκαλεί θραύση στη λεκάνη και στα πλευρά και στις απολήξεις των πέντε χαμηλών σπονδύλων της σπονδυλικής του στήλης. Μία εκ των απολήξεων κόβει μία φλέβα, η οποία προκαλεί σύμφωνα με τη διάγνωση των θεράποντων ιατρών οπισθοπεριτωναϊκό αιμάτωμα από την εσωτερική αιμορραγία. Το γεγονός αυτό έκανε τους γιατρούς να σηκώσουν στην κυριολεξία τα χέρια, αφού τέτοια περίπτωση δεν δεχόταν χειρουργική επέμβαση. Μετά την πάροδο 24ωρών στην εντατική, ο Κώστας εξαντλημένος από την απώλεια αίματος οδηγείται στο χειρουργείο. «Ήμουν ετοιμοθάνατος, είχα χάσει τρία κιλά αίμα, όταν οι γιατροί αποφασίζουν να κάνουν μια προσπάθεια σωτηρίας. Με χειρουργούν στην κοιλιακή χώρα για να μην αφήσουν να πεθάνω όπως οι ίδιοι, είπαν αργότερα, χωρίς ιατρική προσπάθεια. Η εγχείρηση αποτυχαίνει, αφού δεν κατάφεραν να φθάσουν στο σημείο που χρειαζόταν και απλώς περίμεναν, όπως έλεγαν, να πεθάνω», διηγείται εμφανώς συγκινημένος σήμερα ο Κώστας.
Το ανεξήγητο
Κατά περίεργο, όμως τρόπο, και ενώ οι δικοί του ανέμεναν το μοιραίο, ο Κώστας, έζησε. «Η φλέβα έκλεισε μόνη της και οι γιατροί μιλούν μέχρι σήμερα για θαύμα», λέει. Ο νεαρός πατέρας παραμένει στο νοσοκομείο επί δέκα ημέρες. Γυρίζει εν συνεχεία σπίτι του και μετά την πάροδο 15 ημερών περνά και πάλι το κατώφλι του νοσοκομείου για μια ακόμη επέμβαση, με την οποία καθαρίζεται το αιμάτωμα. Στις 26 Οκτωβρίου του 2002, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, επιστρέφει στο σπίτι, στη καλή σύζυγο του και τα δύο κοριτσάκια του. Η βελτίωση στην υγεία του, όπως ομολογεί ο ίδιος είναι ραγδαία. Μέχρι το σημείο, αυτό τίποτε δεν του είχε προκαλέσει εντύπωση.
Η συνομιλία με την Αγία
Τα ξημερώματα της 29ης Οκτωβρίου, όμως ένα όνειρο ή όραμα αλλάζει τη ζωή του, αφού δίνει την απάντηση σ’ αυτό που οι γιατροί αποκάλεσαν ομόφωνα θαύμα. Να πως διηγήθηκε ο ίδιος, το όνειρο αυτό. «Βλέπω μία κοντή και πολύ νεαρή κοπέλα, που φορούσε ένα σκούρο γκριζωπό ράσο και ένα μαντήλι-κάτι σαν κουκούλα-στο κεφάλι να με πλησιάζει. Δεν μπορούσα, ωστόσο, να διακρίνω το πρόσωπό της. Εξέπεμπε, όμως η παρουσία της μια εξαιρετική γλυκύτητα. Περπατούσε χιαστά πάνω από ένα τεράστιο φίδι, για το οποίο έδειχνε αδιαφορία. Εντύπωση μου προκαλούσε και το χρώμα του ουρανού αλλά και το πρωτόγνωρο –αλλόκοτο- πρωτοφανές φως της ημέρας. Πριν προλάβω να την ρωτήσω ποια είναι σταματάει σε μία απόσταση 4-5 μέτρων και μου λέει. «Είμαι η Αγία Αναστασία. Εγώ σε έσωσα». Το ύφος της έδειχνε πως δεν έκανε κάτι σπουδαίο, πιθανόν για να μην νιώσω υποχρεωμένος για την πράξη της. Με ιδιαίτερα προκλητικό και δύσπιστο ύφος την ρωτώ. «Γιατί με έσωσες;» Και εκείνη με ύφος που έδειχνε πως απλώς ακολούθησε κάποια εντολή μου απαντά: «Γιατί μου το ζήτησε η Παναγία». Όπως αναφέρει, ο Κώστας κατά τη διάρκεια της συνομιλίας η παρουσία της Αγίας Αναστασίας είχε δημιουργήσει στην όλη ατμόσφαιρα μια εξαιρετική γλυκύτητα.
Έκδηλα συγκλονισμένος από το όνειρο-όραμα ο Κώστας σηκώνεται και τηλεφωνεί σε ένα γνωστό του και φίλο του μοναχό. Εκείνος στην κυριολεξία ξαφνιάζεται από το πρωινό τηλεφώνημα. Ο Κώστας αποκρύπτει το όνειρο του και απλώς ρωτά τον μοναχό. «Ξέρεις τίποτε για καμία Αγία Αναστασία;», Όπως μας λέει, μέχρι τότε είχε ακούσει για την Αγία Αναστασία τη Φαρμακολύτρια, αλλά ουδέποτε την είχε επικαλεστεί. «Ποια Αγία Αναστασία, τη Ρωμαία που γιορτάζει σήμερα;» απαντά ο μοναχός. Η απάντηση του μοναχού, συγκλονίζει ακόμη περισσότερο τον Κώστα. Αποφεύγει, όμως να πει, οτιδήποτε για το όνειρο.
Λίγες ημέρες, αργότερα ο Κώστα δέχεται ένα τηλεφώνημα, από γνωστό του ιερωμένο, ο οποίος ενδιαφέρθηκε να μάθει για την πορεία της ανάρρωσής του. Κατά τη συζήτηση, του αναφέρει πως όταν συναντηθούν, θα του αναφέρει ένα όνειρο με την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία, προκειμένου να λύσει ορισμένες απορίες του. Η επιμονή όμως του ιερωμένου να του πει περί τίνος πρόκειται έκαμψε τον Κώστα, που του είπε εν τάχει τι είχε συμβεί. «Κώστα, ξέρεις που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή και γιατί επέμεινα να μου πεις;» είπε ο ιερωμένος. Και πρόσθεσε χωρίς να αναμένει απάντηση. «Είμαι στη Ιερά Μονή Γρηγορίου, στο Άγιο Όρος και σε λίγο πρόκειται μαζί με άλλους προσκυνητές να προσκυνήσουμε το Άγιο λείψανό της, το οποίο βρίσκεται στη Μονή». Για δεύτερη φορά ο Κώστας συγκλονιζόταν. «Καταλαβαίνεις το σόκ που έπαθα», μας λέει.
Λόγω, της εργασίας του ο Κώστας επισκέπτεται σχεδόν σε καθημερινή βάση Ιερούς Ναούς και μοναστήρια. Έτσι, τον Απρίλιο του 2004, εξιστορούσε σε ένα μοναχό, έξω από την πύλη του μοναστηριού του στο Λουτράκι της Κορινθίας το όνειρο. Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, περνά κάποιο αυτοκίνητο. Ο οδηγός του και η μικρή κόρη του ήταν γνωστοί στο μοναχό. Τον χαιρετούν και καθώς απομακρύνονται ο μοναχός λέει στον Κώστα. «Ο κύριος …. Κώστα έχει τάμα να χτίσει ένα εκκλησάκι στην περιοχή προς τιμή της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας. Και γι’ αυτό την κόρη του την ονόμασε Αναστασία».
Όλα αυτά έχουν στην κυριολεξία προκαλέσει ακλόνητα θεμέλια πίστης στον Κώστα και στην οικογένεια του αλλά και στους φίλους του. Ο ίδιος φροντίζει να μην λείπει στο πανηγύρι που γίνεται προς τιμή της Αγίας Αναστασίας κάθε χρόνο στη Μονή Οσίου Γρηγορίου και διατηρεί μια σχέση επικοινωνίας με την Αγία Αναστασία μέσω της καθημερινής προσευχής του. Το βέβαιο είναι πως αυτή η γνωριμία του με την Αγία Αναστασία του άλλαξε ολόκληρη τη ζωή. Μέσω της γνωριμίας αυτής, έθεσε προτεραιότητα στο θέλημα του Χριστού και βιώνει καθημερινά το θαύμα της Ορθόδοξης πίστης. Δόξα τω Θεώ
Συντάκτης: Θεοπούλα Παναγιώτου
Πηγή: Στύλος Ορθοδοξίας (Τευχ. Νοεμβ. 2005)
Θεραπεία καρκίνου
Πρωτοχρονιά του 1989 ήλθε στο σπίτι μου η εξαδέλφη μου Ευ. Φ. από την Τήνο ,με τον άνδρα της και τη μοναχοκόρη της Σ. ,17 ετών ,που είχε καρκίνο στο κεφάλι. Το πρόσωπο της κόρης είχε παραμορφωθεί τελείως, τα πόδια της είχαν στραβώσει και είχαν παραλύσει. Κάποτε ήταν μια ευπαρουσίαστη κοπέλα.
Οι γονείς της ,απελπισμένοι που οι γιατροί είπαν πως το παιδί δεν έχει ζωή,μας ερώτησαν μήπως εμείς έχουμε άλλον καλύτερο ιατρό. Αφού τους φιλοξένησα στο σπίτι μου ,την άλλη μέρα πήγαμε στο Ιατρικό Κέντρο ,στον κ. Βασίλη Κέκη. Μετά από διάφορες εξετάσεις και αξονική τομογραφία διαφόρων ιατρών ,ο κ. Κέκης είπε: << Δυστυχώς το παιδί δεν έχει ζωή ,και μη το ταλαιπωρείτε >>. Πατέρας και μάνα άρχισαν τότε να χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο και να κλαίνε απαρηγόρητα. Προσπάθησα να τους παρηγορήσω και να τους πείσω ότι με το λάδι της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας το παιδί θα γίνει καλά. Τηνάλλη μέρα άλειψα το κεφάλι του παιδιού με λάδι ,έβαλε και στο στόμα του. Εν τω μεταξύ τηλεφώνησα στους Πατέρες της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου να της κάνουν Παράκληση και Θεία λειτουργία υπέρ αναρρώσεώς της.
Πήγαμε στο Νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ. Αφού το εξέτασε ο κ. Καψαλάκης , κούνησε απελπισμένα το κεφάλι του και είπε: <<Αργήσατε πολύ.Θα κάνουμε όμως ό,τι μπορούμε>>. Τότε η μητέρα του κάθε ημέρα άλειφε το παιδάκι με λαδάκι της Αγίας και διάβαζε την Παράκλησή της . Σε μία εβδομάδα έκανε δύο εγχειρήσεις ,και η βιοψία έδειξε κακοήθη όγκο με κακές εξελίξεις.
Ξαφνικά το παιδί άρχισε να καλυτερεύει .Κάθε ημέρα και καλύτερα.Έκτοτε ο ιατρός παρακολουθούσε το παιδί επί δύο χρόνια ,ώσπου είπε:<<Είναι πολύ καλά ,και δεν χρειάζεται να το ξαναφέρετε>>.
Σήμερα η Σ. είναι ένα ευπαρουσίαστο κορίτσι ,τελείωσε το Λύκειο ,παρέλασε ως σημαιοφόρος στις 28 Οκτωβρίου και των Τριών Ιεραρχών ,στην εύρεση
της Παναγίας της Τήνου. Τώρα σπουδάζει σε κάποια σχολή.
Επίσης μια γνωστή μου η κ. Χαρίκλεια Π., μητέρα δύο μικρών παιδιών , είχε καρκίνο στο νεφρό. Έκανε εγχείρηση ,το αφαίρεσαν ,και σε λίγους μήνες ο καρκίνος έκανε μετάσταση σε όλο της το σώμα . Από τη μέση και κάτω έμεινε παράλυτη. Της έδωσα το λάδι της αγίας Αναστασίας ,αλέίφτηκε ,και απότότε άρχισε να καλυτερεύει. Στην αρχή περπατούσε με πατερίτσες , μετά με μπαστούνι ,τώρα είναι τελείως καλά. ……
Βαρβάρα Παπανικολάου
Αθήνα
Πηγή: ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΓΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ