Η καθημερινή λατρεία είναι μεγάλη ευλογία

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Εμείς οι ορθόδοξοι έχομε το μοναδικό προνόμιο να μπορούμε από τα λειτουργικά βιβλία να γνωρίσουμε το αγιολογικό, το δογματικό και ηθικό περιεχόμενο της κάθε εορτής. Πράγματι, έχομε τον ουρανό και την γή μέσα στην λατρεία. Γι' αυτό οι άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν ουσιαστική σχέση με τις εκκλησιαστικές ακολουθίες συνήθως είναι πνευματικά άνικμοι, ανόρεκτοι, αδύναμοι, καχεκτικοί.

Και η ζωή τους αποτελείται από διάφορα μικρογεγονότα, τα οποία γεμίζουν τη συνείδηση και τη μνήμη τους. Το βεληνεκές τους είναι μικρό, αφού δεν έχουν εποπτεία των νοητών και ουρανίων πραγμάτων. Για μας λοιπόν τους μοναχούς η καθημερινή λατρεία είναι μεγάλη ευλογία, διότι έχομε κάθε ημέρα κοινωνία με τους αγίους, αλλά και με τον Κύριο και την Θεοτόκο. Οι συχνές ακολουθίες αυξάνουν τον ορίζοντά μας και κάνουν το είναι μας να ανέρχεται από την γή στον ουρανό.

---

Πηγή: Ιερά Μονή Προφήτου Ηλία Θήρας

Ἡ Δύναμη τῆς συγγνώμης!!

Δύο αδέλφια πήγαν μαζί στην έρημο κι ασκήτευαν στην ίδια καλύβη. Ο διάβολος, φθονώντας την αγάπη τους, βάλθηκε να τους χωρίση.

'Ενα βράδυ ο νεώτερος πήγε ν'ανάψη το λυχνοστάτη, τον αναποδογύρισε και χύθηκε το λάδι. Ο μεγαλύτερος θύμωσε και του έδωσε ένα μπάτσο. Τότε ο πιο μικρός, χωρίς να ταραχτεί, έσκυψε, του έβαλε μετάνοια και είπε ταπεινά:

-Συγχώρησε την απροσεξία μου, Αδελφέ. Τώρα αμέσως θα ετοιμάσω άλλο.
 

Την ίδια νύχτα ένας ειδωλολάτρης ιερεύς, που έτυχε να βρίσκεται μέσα στο ειδώλειο, άκουσε τα δαιμόνια να κάνουν δικαστήριο μεταξύ τους. 'Ενα απ' αυτά ομολόγησε ντροπιασμένο στον αρχηγό του:

Ἡ κόλαση τῆς μεταβάσεως φύλου

 

Στὰ χρόνια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης στὸ θεοκρατικὸ βασίλειο τοῦ Ἰσραὴλ ἡ ἠθικὴ παρακμὴ λόγῳ ἀποδοχῆς εἰδωλολατρι­κῶν συνηθειῶν εἶχε φθάσει σὲ τέτοιο σημεῖο κάποτε, ὥστε οἱ γονεῖς νὰ παραδίδουν τὰ παιδιά τους σὲ ἀνθρωποθυσίες στὸ ἄγαλμα τοῦ θεοῦ Μολώχ. Ἡ θυσία πραγματοποιεῖτο μὲ καύση τῶν σαρκῶν τοῦ τρυφεροῦ παιδικοῦ σώματος.

Στὴν ἀρχὴ τῆς τρίτης μ.Χ. χιλιετίας σὲ «χριστιανικὲς» χῶρες μιὰ ἄλλου εἴδους ἀνθρωποθυσία λαμβάνει χώρα: αὐτὴ τῆς ἀλλαγῆς φύλου. Ἡ εἴδηση ποὺ ἔρχεται ἀπὸ τὴ Βρεταννία εἶναι συγκλονιστική. Σύμφωνα μὲ τὴν εἰδικὴ ἰδιωτικὴ ὑπηρεσία «UK Deed Poll Service», τουλάχιστον ἕνα παιδὶ κάτω τῶν 16 ἐτῶν κάθε μέρα ζητεῖ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ φύλου του. Ἀνώτερη ὑπάλληλος τῆς ὑπηρεσίας δήλωσε ὅτι παρόμοια περιστατικὰ συνέβαιναν κατὰ τὸ παρελθὸν ἕνα κάθε λίγους μῆνες. Σήμερα καταγράφονται 7-10 αἰτήσεις τὴν ἑβδομάδα.

Διατί νά μικροψυχεῖς, ἀδελφέ;

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης 

Διατί να μικροψυχείς, αδελφέ; Τι φοβείσαι; Ειπέ μοι∙ τι δειλιάς τας θλίψεις του κόσμου; Ανδρίζου και έχε θάρρος εις τον Κύριον, ότι αυτός είναι όπου θέλει σε δυναμώσει να τας νικήσεις∙ «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. Ις, 33). Φοβείσαι τον διάβολον όπου κινεί κατ’ επάνω σου τους πειρασμούς και τας δυστυχίας; Αλλά παρηγορού, ότι ο Χριστός όπου είναι μετά σου, είναι δυνατώτερος και μεγαλύτερος από τον διάβολον∙ «μείζων εστίν ο εν ημίν, η ο εν τω κόσμω» (Α’ Ιω. δ 4).

Τρέμεις διά την ασθένειαν της φύσεώς σου; αλλά έλπιζε επί τον Κύριον του οποίου η δύναμις εν ασθενεία τελειούται και μεγαλύνεται∙ «η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται» (Β Κορ.ιβ 9).
 

Γιατί δεν καταλαβαίνουμε τη βοήθεια του Θεού

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Παλιά, θυμάμαι, πήγαιναν οι γονείς στα χωράφια και πολλές φορές μας άφηναν στην γειτόνισσα να μας προσέχη μαζί με τα παιδιά τα δικά της. Αλλά τότε ήταν ισορροπημένα τα παιδιά.

Μια ματιά έριχνε η γειτόνισσα και έκανε τις δουλειές της και εμείς παίζαμε ήσυχα. Έτσι και ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι παλιά με μια ματιά παρακολουθούσαν τον κόσμο. Σήμερα και ο Χριστός και η Παναγία και οι Άγιοι τον έναν πιάνουν από ΄δω, τον άλλον από ΄κει, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ισορροπημένοι.

Τώρα είναι μια κατάσταση…; Θεός φυλάξοι! Σαν μια μητέρα να έχη δυό-τρία προβληματικά παιδιά, το ένα λίγο χαζούλικο, το άλλο λίγο αλλοίθωρο, το άλλο λίγο ανάποδο, να έχη και κανά-δυό της γειτόνισσας να τα προσέχη, και το ένα να ανεβαίνη ψηλά και να κινδυνεύη να πέση κάτω, το άλλο να παίρνη το μαχαίρι να κόψη τον λαιμό του, το άλλο να παή να κάνη κακό στο άλλο, και αυτή συνέχεια να βρίσκεται σε εγρήγορση, να τα παρακολουθή, και εκείνα να μην καταλαβαίνουν την αγωνία της.

Εκείνοι που νομίζουν δυστυχία το να χάσουν χρήματα ή παιδιά...

Μέγας Αντώνιος

Εκείνοι που νομίζουν δυστυχία το να χάσουν χρήματα ή παιδιά ή δούλους ή ένα άλλο στοιχείο της περιουσίας τους, ας γνωρίζουν ότι πρώτα πρέπει να αρκούνται σ' εκείνα που δίνει ο Θεός. Και όταν πρέπει να τα δώσουν πίσω, να είναι πρόθυμοι και να το κάνουν με αγαθή γνώμη και να μη στενοχωρούνται διόλου για τη στέρηση ή μάλλον για την επιστροφή τους. Γιατί αφού έκαναν χρήση ξένων πραγμάτων, τα έδωσαν πάλι πίσω.

---

Πηγή: Δάκρυα Μετανοίας

Δὲν βλέπετε πού θέλουν νὰ κάμουν τὴν Ἑλλάδα παλιοψάθα;

Ὁ λόγος τοῦ Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη πάντα διαχρονικός. 

Ἀπὸ τότε φώναζε γιὰ τὸν ἐκ Δυσμῶν κίνδυνο τῶν φραγκολατίνων!

«Μὴν ἀφήσετε, Ἅγιοί μου αὐτὰ τὰ γκιντὶ πουλημένα κριγιάτα τῆς τυραγνίας νὰ μασκαρέψουν καὶ νὰ ἀφανίσουν τοὺς Ἕλληνες».

Τότε, ἐκεῖ ποὺ καθόμουν εἰς τὸ περιβόλι μου καὶ ἔτρωγα ψωμί, πονώντας ἀπὸ τὶς πληγές, ὅπου ἔλαβα εἰς τὸν ἀγώνα καὶ περισσότερο πονώντας διὰ τὶς μέσα πληγὲς ὅπου δέχομαι διὰ τὰ σημερινὰ δεινά τῆς Πατρίδος, ἦλθαν δύο ἐπιτήδειοι, ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων, μισομαθεῖς καὶ ἄθρησκοι, καὶ μοῦ ξηγῶνται ἔτσι: «Πουλᾶς Ἑλλάδα, Μακρυγιάννη».

Ἐγώ, στὴν ἄθλιαν κατάστασίν μου, τοὺς λέγω: «Ἀδελφοί, μὲ ἀδικεῖτε. Ἑλλάδα δὲν πουλάω, νοικοκυραῖγοι μου. Τέτοιον ἀγαθὸν πολυτίμητον δὲν ἔχω εἰς τὴν πραμάτειάν μου. Μὰ καὶ νὰ τὸ 'χα, δὲν τὸ 'δινα κανενός. Κι’ ἂν πουλιέται Ἑλλάδα, δὲν ἀγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τὸν κόσμον ἐσεῖς λογιώτατοι, νὰ μὴν θέλει νὰ ἀγοράσει κάτι τέτοιο».

Λόγος για την ομοφυλοφιλία

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

«Αλλ' ακόμη δεν ανέφερα το αποκορύφωμα των κακών, ούτε το κυριώτερον μέρος της συμφοράς απεκάλυψα, διότι πολλάκις, που ητοιμάσθην να το ειπώ εκοκκίνησα, πολλάκις δε εντράπηκα. Ποίον λοι­πόν είναι αυτό; Διότι πρέπει πλέον να το αποτολμήσωμεν να το είπωμεν. Αλλωστε θα ήτο μεγάλη ανανδρία, ενώ πρόκειται να εκριζώσωμεν κάτι κακόν, να μη τολμώμεν ούτε καν να ομιλήσωμεν δι' αυτό, ωσάν να πρόκειται η σιωπή να ιατρεύση αφ' εαυτής την ασθένειαν. Δεν θα σιωπήσωμεν λοιπόν, και αν ακόμη πρόκειται μυριάκις να εντραπώμεν και να κοκκινίσωμεν. Διότι και ο ιατρός, προκειμένου να καθαρίση την μολυσμένην πληγήν, θα παραιτηθή από του να χρησιμο­ποίηση τον σίδηρον, και να βυθίση τα δάκτυλά του εις τον πυθμένα του τραύματος; Λοιπόν, ούτε και ημείς πρόκειται να σταματήσωμεν τον λόγον αυτόν, καθ' όσον η μόλυνσις είναι χειροτέρα. Ποίον λοιπόν είναι το κακόν; Κάποιος παράδοξος και παράνομος πόθος εισήλθεν εις την ζωήν μας. Επέπεσεν ασθένεια βαρεία και αθερά­πευτος και ενέσκηψε πανώλης χει­ροτέρα όλων’ επενοήθη κάποια νέα και φοβερά παρανομία, διότι ανατρέπονται όχι μόνον οι ανθρώ­πινοι, αλλά και οι φυσικοί νόμοι. Κατήντησε λοιπόν μικρόν πράγμα η πορνεία θεωρουμένη ως συνήθης ασέλγεια. Και όπως εις τας οδύνας, το τυραννικώτερον πάθος, όταν επέλθη, καλύπτει την εντύπωσιν του προηγουμένου, έτσι και το υπερβολικόν μέγεθος αυτής της ύβρεως κάμνει το ανυπόφορον, να μη φαίνεται πλέον ως ανυπόφορον, δηλαδή την ακολασίαν περί την γυναίκα.

Το οικογενειακό τραπέζι

Εὐτυχισμένα παιδιὰ δημιουργεῖ τὸ κοινὸ οἰκογενειακὸ τραπέζι ἐπιβεβαιώνει ἔρευνα τεσσάρων βρεττανικῶν πανεπιστημίων. Τὰ παιδιὰ ποὺ μεγαλώνουν σὲ παραδοσιακὲς καὶ εὐτυχισμένες οἰκογένειες, ἔχοντας κοντὰ καί τούς δύο γονεῖς τους καὶ τρώγοντας τακτικὰ μαζί τους, εἶναι πιθανότερο νὰ ἔχουν ἀργότερα εὐτυχισμένες ζωές, ἀποκαλύπτει ἔρευνα τῶν βρεττανικῶν πανεπιστημίων Ἔσσεξ, Ὀξφόρδης, Γουόρικ καὶ Σάρεϊ, δεῖγμα τῆς ὁποίας ἦταν περίπου 100.000 ἄνθρωποι σὲ 40.000 νοικοκυριά.

Σύμφωνα μὲ τὴν ἔρευνα, τὸ νὰ τρώει ἕνα παιδὶ μαζὶ μὲ τὴν οἰκογένειά του, τοὐλάχιστον τρεῖς φορὲς τὴν ἑβδομάδα, ἀποτελεῖ παράγοντα – κλειδὶ γιὰ τὴ δημιουργία στενῶν δεσμῶν μὲ τοὺς γονεῖς του. Ἡ μελέτη ἐπιβεβαίωσε τὴν κεντρικὴ σημασία τῆς παραδοσιακῆς οἰκογενειακῆς μονάδας γιὰ τὰ παιδιὰ καὶ τὴν ἰσορροπία τους ὅταν μεγαλώσουν. Διαπιστώθηκε μάλιστα ὅτι ἡ κατάρρευση μίας οἰκογένειας (πχ. λόγῳ χωρισμοῦ τῶν γονέων) κάνει περισσότερο κακὸ στὸ παιδὶ καὶ ἀπὸ τὸ ἐὰν αὐτὸ ζοῦσε στὴ φτώχεια. Ἡ μελέτη κατέδειξε ἀκόμη ὅτι «οἱ σχέσεις μεταξὺ τῶν ἴδιων τῶν γονιῶν καὶ μὲ τὰ παιδιά τους εἶναι σημαντικὲς γιὰ τὴ νοητικὴ καὶ συναισθηματικὴ ἀνάπτυξη τῶν τελευταίων καὶ γιὰ τὴ σταθερότητα τῶν οἰκογενειῶν». Ἀκόμα, τονίζεται ὅτι «τὰ παιδιὰ εἶναι πιὸ εὐτυχισμένα μὲ τὴν οἰκογενειακὴ κατάστασή τους, ἂν οἱ γονεῖς εἶναι εὐτυχισμένοι μὲ τὴ σχέση ποὺ οἱ ἴδιοι ἔχουν μεταξύ τους». «Ἀκόμα καὶ ἕνα γεῦμα ἢ ἕνα δεῖπνο ἀπὸ κοινοῦ μὲ ὅλη τὴν οἰκογένεια εἶναι σημαντικό», ὑπογραμμίζουν οἱ ἐρευνητὲς καὶ ἀναφέρουν ὅτι τὰ παιδιὰ ποὺ τρῶνε συχνὰ μαζὶ μὲ τοὺς γονεῖς τους, δηλώνουν πολὺ συχνότερα ὅτι εἶναι εὐτυχισμένα, σὲ σχέση μὲ ὅσα παιδιὰ δὲν τρῶνε ποτὲ μαζὶ μὲ τὴν οἰκογένειά τους ἢ τρῶνε μαζὶ λιγότερες ἀπὸ τρεῖς φορὲς τὴν ἑβδομάδα.

---

Πηγή: (Εφημερίδα “Έθνος”), Χριστιανός Ορθόδοξος, Ενωμένη Ρωμηοσύνη, Τράπεζα Ιδεών

Η βίωση της χαρμολύπης στην ορθόδοξη πνευματικότητα

Η περίοδος του Τριωδίου και ιδιαίτερα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι για την Αγία μας Εκκλησία η ιερότερη χρονική διάρκεια του ενιαυτού.

Είναι το νοητό στάδιο όπου ο κάθε πιστός καλείται να δώσει τον προσωπικό του αγώνα για την ψυχοσωματική του κάθαρση από τους ρίπους της αμαρτίας.

Να βιώσει την ορθόδοξη πνευματικότητα, η οποία ταυτίζεται με την ανάκτηση της αυθεντικής του φύσεως, από τη φθορά και την αμαρτία, «εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφ.4,13).

Η προπαρασκευή μας για τον εορτασμό του Πάσχα είναι ταυτόσημη με την πνευματική μας προαγωγή και ωρίμανση, ώστε να καταστούμε «σύμμορφοι της εικόνος του Υιού (του Θεού)» (Ρωμ.8,29).

Ὁ Σταυρὸς τῆς Μυτιλήνης

Πέρασε μόλις ἕνας μήνας ἀπὸ τότε ποὺ γράψαμε στὸ Περιοδικό μας γιὰ ἕναν πελώριο Σταυρὸ ποὺ κατασκευάσθηκε στὸν Πειραιά, καὶ μόλις ἔφθασε κατὰ τμήματα μὲ τὸ πλοῖο στὴ Μυτιλήνη, ἡ Ἀστυνομία πῆρε τὰ τμήματά του, τὰ ἔκλεισε σὲ μιὰ ἀποθήκη καὶ τὰ φύλασσε ὡς ἀπαγορευμένο ὑλικὸ ἐκτελώντας ἄνωθεν ἐντολές.

Ὅπως ὅμως μᾶς πληροφορεῖ ὁ ἱστότοπος «dimokratianews» (5-3-2019), 36 πολίτες τῆς Μυτιλήνης κατασκεύασαν ἕνα μεγάλο μεταλλικὸ Σταυρό, τὸν ὁποῖο τοποθέτησαν στὴ θέση Ἀπελλῆ στὴν περιοχὴ Τσαμάκια μὲ θέα πρὸς τὴν Μικρὰ Ἀσία. Τοὺς συνέλαβε ὅμως μέσα στὴ νύχτα ἡ Ἀστυνομία καὶ τοὺς ὁδήγησε στὰ κρατητήρια, τοὺς παρέπεμψε δὲ στὸ αὐ­τόφωρο μὲ τὰ ἀδικήματα περὶ αὐθαίρετης κατάληψης δημόσιου κτήματος καὶ αὐθαίρετης κατασκευῆς. Καὶ ἐνῶ πρὸ ὀλίγων μηνῶν ὁ τσιμεντένιος σταυρός, τὸ κορυφαῖο αὐτὸ σύμβολο τῆς Θρησκείας μας, ποὺ βρισκόταν στὸ ἴδιο σημεῖο, καταστράφηκε ἀπὸ «ἀγνώστους», χωρὶς νὰ ἐν­διαφερθεῖ κανεὶς γιὰ τὸν ἐντοπισμὸ τῶν δραστῶν, μόλις στήθηκε ὁ νέος σταυρός, οἱ «δράστες» ὁδηγήθηκαν στὸ αὐτόφωρο.

Γιατί ἀνάβουμε τὸ καντήλι

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Πρῶτον: Γιατί ἡ πίστη μας εἶναι φῶς. Ὁ Χριστὸς εἶπε:«Ἐγὼ εἰμὶ τὸ φῶς τοῦ κόσμου». Τὸ φῶς τῆς κανδήλας μᾶς θυμίζει τὸ φῶς, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς καταυγάζει τὶς ψυχές μας.

Δεύτερον: Γιὰ νὰ μᾶς θυμίζει, ὅτι καὶ ἡ ζωὴ μας πρέπει νὰ εἶναι φωτεινὴ σὰν τῶν ἁγίων, δηλαδὴ τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τοὺς ὀνομάζει «τέκνα φωτός».

Τρίτον: Γιὰ νὰ εἶναι ἔλεγχος στὰ σκοτεινά μας ἔργα καὶ στὶς κακές μας ἐνθυμήσεις καὶ ἐπιθυμίες. Καὶ ἔτσι νὰ τὰ ἐπαναφέρει ὅλα στὸ δρόμο τοῦ φωτὸς τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου. Γιὰ νὰ λάμψει «τὸ φῶς ἡμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως εἴδωσιν ἡμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέρα ἡμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς».

Ο γίγαντας των παθών και πώς θεραπεύεται

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΗΣ ΦΙΛΑΥΤΙΑΣ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ

Φιλαυτία εἶναι ἡ ὑπερβολικὴ ἀγάπη ποὺ τρέφουμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας. Φοβόμαστε μὴν πάθουμε κάποιο κακό, μὴν ἐκτεθοῦμε σὲ κάποιον κίνδυνο! Θέλουμε νὰ τὰ ἔχουμε ὅλα δικά μας, νὰ μὴ μᾶς λείπει ἀπολύτως τίποτε! Θέλουμε τὰ πάντα νὰ γίνονται γιὰ τὴ δική μας διευκόλυνση!

Κατὰ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἡ φιλαυτία εἶναι ἡ μητέρα τῶν παθῶν, ἀπὸ τὴν ὁποία γεννήθηκαν καὶ τὰ ὑπόλοιπα πάθη. Ὁ ἅγιος Θεὸς δὲν μᾶς ἔπλασε μὲ πάθη. Μᾶς ἔπλασε «κατ’ εἰκόνα» καὶ «καθ’ ὁμοίωσίν» του. Μὲ τὴν ἐλεύθερη θέλησή μας ἁμαρτήσαμε! Ἀλλὰ ἀντὶ νὰ μετανοήσουμε γιὰ τὴν παρακοή μας, θελήσαμε μὲ νοσηρὸ τρόπο νὰ προστατεύσουμε τὸν ἑαυτό μας. Ἔτσι δημιουργήθηκε τὸ πρῶτο πάθος, τὸ πάθος τῆς φιλαυτίας, ποὺ μοιάζει μὲ μεγάλο κορμὸ δένδρου ἀπὸ τὸν ὁποῖο ξεπετάγονται σὰν λαίμαργα βλαστάρια καὶ ἄλλα πάθη.

Οι τριμερήτες

Τα χείλη του μουδιασμένα ζητούσαν νερό. Είχε τρεις μέρες να φάει και να πιει κάτι. Ακολουθίες πολύωρες, μετάνοιες, μελέτη, ο κανόνας στο κελί του, η κατα μόνας αγρυπνία. Όλα μαζί του δίνανε μια μικρή γεύση από την άσκηση των μεγάλων ασκητών της ερήμου που ζούσανε έτσι όχι για μερικές ημέρες αλλά σχεδόν όλη τους την ζωή. 

--------------------

Ήταν τυπικό του μοναστηριού του να κρατούνε τριήμερη -απόλυτη- νηστεία οι πατέρες μέχρι την πρώτη Προηγιασμένη. Ήταν παράδοση να κάνουνε ένα γερό ξεκίνημα στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Θεματική Εβδομάδα [2018-2019]: ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΙ στον ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ του «φύλου χωρίς ταυτότητα» !

 
Για τρίτη συνεχή χρονιά το Υπουργείο Παιδείας εντάσσει στη θεματολογία της λεγόμενης «Θεματικής Εβδομάδας» το θέμα της Ταυτότητας Φύλου.

Η Ταυτότητα Φύλου αποτελεί βασικό δομικό χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του καθενός μας, ακρογωνιαίο λίθο, τόσο για την προσωπική μας τελείωση, όσο και για την ομαλή λειτουργία της κοινωνίας. Το να αισθάνεται και να λειτουργεί το αγόρι ως άνδρας και το κορίτσι ως γυναίκα, αποτελεί προϋπόθεση για μια ομαλή οικογενειακή και δημόσια ζωή.
 

Προκύπτουν μεγάλες και ΣΟΒΑΡΕΣ ευθύνες για το ΥΠΕΠΘ !

Το ΥΠΕΠΘ μέσω της "Θεματικής Εβδομάδας" στα Γυμνάσια,  προπαγανδίζει σε μαθητές και εκπαιδευτικούς  ανεύθυνες, κατευθυνόμενες,  ψευδείς και  διαστρεβλωμένες  ψυχολογικές προσεγγίσεις περί της Ταυτότητας Φύλου (*βλ. σχετικά: "Τι πραγματικά σημαίνει Ταυτότητα Φύλου; ")

Το ίδιο Υπουργείο  -περιέργως- δεν έχει επιδείξει ανάλογη ευαισθησία σε θέματα επιτακτικότερα για τους εφήβους, όπως την αντιμετώπιση των συνεπειών των  πρώιμων σεξουαλικών σχέσεων, τις αμβλώσεις, την παραβατικότητα των νέων, την περιφρόνηση των θεσμών και αξιών  που στηρίζουν την κοινωνία, τα διαζύγια και τα αίτια διάλυσης της Ελληνικής οικογένειας.

Διαβάστε περισσότερα »

Διαβάστε περισσότερα »

Ήταν μια απλή γυναίκα...

 

Ένα χειμωνιάτικο πρωϊνό ο περίφημος Ρουμάνος ασκητής Κλεόπας Ιλίε βρισκόταν στο Ιερό ενός μοναστηριακού Ναού και διάβαζε γονατιστός την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως.
 

Μετά από λίγη ώρα μπήκε στην Εκκλησία για να προσευχηθεί μια γυναίκα που είχε έρθει στο Μοναστήρι από το βράδυ.
 

«Προσκυνούσε όλες τις εικόνες και έκανε παντού μετάνοιες, διηγείται ο π. Κλεόπας. Δεν γνώριζε ότι κάποιος ήταν μέσα στην Εκκλησία. Την παρατηρούσα συνεχώς από την Ωραία Πύλη. Εκείνη, αφού προσκύνησε τις εικόνες, γονάτισε στο μέσον της Εκκλησίας, ύψωσε τα χέρια της και έλεγε από την καρδιά της αυτά τα λόγια:

- Κύριε, μη με εγκαταλείπης! Κύριε, μη με εγκαταλείπης!

Τό Μέγα Ἀπόδειπνο

Εἶναι μέσα στὴ φύση τοῦ ἀνθρώπου ριζωμένο ἕνα ἀλλόκοτο πρωτόγονο συναίσθημα μπροστὰ στὸ φαινόμενο τοῦ ὕπνου. Ὁ ζωντανός, ὁ ἐργαζόμενος, ὁ σκεπτόμενος, ὁ γεμάτος δραστηριότητα ἄνθρωπος, καμπτόμενος ἀπὸ τὴν φυσιολογικὴ κόπωση, καταλαμβάνεται ἀπὸ μία ἀκατανίκητη ἀνάγκη νὰ παραδοθεῖ στὴν ἀγκάλη τοῦ ὕπνου. Οἱ αἰσθήσεις, οἱ διανοητικὲς λειτουργίες, οἱ δυνάμεις τοῦ σώματος ἀτονοῦν καὶ ὁ ζωντανὸς γίνεται σὰν νεκρός. Εἰκόνα τοῦ θανάτου ὁ ὕπνος.

Μυστήριο γιὰ τοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους τῶν περασμένων ἐποχῶν. Ὥρα ποὺ ἐνεδρεύουν οἱ πονηρὲς δυνάμεις τοῦ κόσμου τούτου, ὁρατὲς καὶ ἀόρατες, γιὰ νὰ κακοποιήσουν ἢ καὶ ἁπλῶς νὰ πειράξουν τὸν ἀνυπεράσπιστο ἄνθρωπο. Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο δὲν θὰ ὑπάρχει ἀνθρώπινο ὂν ποὺ νὰ μὴν αἰσθάνθηκε τὴν ἀνάγκη, ἀφήνοντας προσωρινὰ τὸν κόσμο τῶν ζώντων γιὰ νὰ περάσει στὸ μυστήριο τῆς εἰκόνας τοῦ θανάτου, νὰ στρέψει τὸ νοῦ του στὸ Θεό του καὶ νὰ ζητήσει ἀπὸ αὐτὸν προστασία καὶ σκέπη.

Ἀρχὴ πνευματικῶν ἀγώνων

Ἀνοίγουν οἱ πύλες τῆς Ἀγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Εἶναι ἡ πιὸ κατανυκτική, ἡ πιὸ πνευματική, ἡ πιὸ ὡραία περίοδος τοῦ ἔτους.

Καλούμαστε πιὸ σοβαρά, πιὸ ὑπεύθυνα, πιὸ ὥριμα νὰ δοῦμε τὸ σπουδαῖο θέμα τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς μας καὶ νὰ προετοιμασθοῦμε γιὰ τὴ μεγάλη ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, γιὰ ἕναν ἀληθινὸ καὶ πνευματικὸ ἑορτασμό.

Ἕνας ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ συγ­κεκριμένα τὸ δοξαστικὸ τῶν αἴνων τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς ἀρχίζει μὲ τὰ ἑξῆς λόγια: «Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή…». Λίγο πρὶν οἱ ὕμνοι μᾶς παρουσίασαν τὴ Μεγάλη Τεσσαρα­κοστὴ ὡς στάδιο ἀρετῶν, στὸ ὁποῖο ὅσοι θέλουν μποροῦν νὰ εἰσέλθουν καὶ ν᾿ ἀγωνισθοῦν. Καὶ τώρα μᾶς λέει ὁ ὑμνωδὸς πὼς ἔφθασε ὁ καιρὸς γιὰ ν᾿ ἀρχίσουν οἱ πνευματικοὶ ἀγῶνες, τὰ πνευματικὰ ἀθλήματα.

Μετανόησε και προσκόμισε στον Κύριο τα δάκρυά σου σαν μύρο μετανοίας

Φωτογραφία: ῾Ο πατήρ Πορφύριος καί ὁ πατήρ ᾿Επιφάνιος

π. ᾿Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Κάποτε πῆγε νά τόν συμβουλευθῆ ἕνας εὐκατάστατος ἡλικιωμένος κύριος πῶς νά διαθέση τήν περιουσία του συντάσσοντας τή διαθήκη του. ῏Ηταν ἄτεκνος.
῾Ο Γέροντας τόν συμβούλευσε ν᾿ ἀρχίση νά διαθέτη τήν περιουσία του -ἡ ὁποία ἦταν ἀρκετή-, ὅσο ἀκόμη θά βρισκόταν στή ζωή. ᾿Εκεῖνος ἀντιδροῦσε μέ τή δικαιολογία, ὅτι τά χρειάζεται γιά τά γεράματά τοῦ ἰδίου καί τῆς συζύγου του.
-῞Αμα ἀρρωστήσει ἡ γυναίκα μου, πάτερ, τοῦ ἔλεγε,τί θά γίνει;
-῾Ο Θεός θά δεῖ τήν ἀγαπῶσα καρδία σου καί δέν θά δώσει ἀσθένεια, ἀπάντησε ὁ Γέροντας.
Αὐτός παρά ταῦτα δέν ὑπάκουσε. Μετά τό θάνατο τῆς συζύγου του ὁ Γέροντας τόν προέτρεπε ἐκ νέου νά δώση ἐλεημοσύνη.
-Πάτερ, ἔλεγε ἐκεῖνος, θά τά ἀφήσω μέ διαθήκη σέ...
 φιλανθρωπικά ἱδρύματα!

Η ακηδία αχρηστεύει τον άνθρωπο

Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης

- Γέροντα, τι διαφορά υπάρχει ανάμεσα στην ακηδία και την αθυμία;

- Ακηδία είναι η πνευματική τεμπελιά, ενώ η ραθυμία αναφέρεται και στην ψυχή και στο σώμα. Καλύτερα όμως να λείψουν και τα δύο.

Η ακηδία και η ραθυμία μερικές φορές κολλούν και σε ψυχές που έχουν πολλές προϋποθέσεις για πνευματική ζωή, που έχουν ευαισθησία, φιλότιμο.

Σε έναν αδιάφορο ο πειρασμός δεν κάνει τόσο κακό. Ένας ευαίσθητος όμως άνθρωπος, αν στενοχωρηθή, νιώθει μετά ακηδία. Πρέπει να βρη τί τον στενοχώρησε και να το αντιμετωπίση πνευματικά, για να ξαναβρή το κουράγιο και να πάρη μπρος η μηχανή του. Να προσέχη να μην αφήνη αθεράπευτες πληγές, γιατί μετά κάμπτεται από τα τραύματά του. Το ψυχικό τσάκισμα, το οποίο στην συνέχεια φέρνει και το σωματικό, τον αχρηστεύει. Ο γιατρός δεν βρίσκει τίποτε, γιατί την βλάβη την έχει προκαλέσει ο πειρασμός. Πόσες ψυχές που έχουν φιλότιμο, ευαισθησία, τις βλέπω αχρηστευμένες!