Σάββατο 27 Μαΐου 2023

Ιωάννου Μόσχου «Πνευματικό Λειμωνάριο»


Ο αββάς Παλλάδιος μας διηγήθηκε και αυτό.
Ήταν κάποιος στρατιώτης από την Αλεξάνδρεια, που τον έλεγαν Ιωάννη και ζούσε με αυτό τον τρόπο.
Όλη την ημέρα, από το πρωί μέχρι το απόγευμα, καθόταν στο μοναστήρι του στις σκάλες του Αγίου Πέτρου, φορώντας ένα τρίχινο ρούχο και πλέκοντας ζεμπίλια, σιωπώντας και χωρίς να μιλά σε κανέναν.
Καθόταν στο μοναστήρι και με μόνη απασχόληση το εργόχειρο του και λέγοντας μελωδικά μόνον αυτό.
«Κύριε, εκ των κρυφίων μου καθάρισόν με»

Παρασκευή 26 Μαΐου 2023

Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά: Να σταματήσει ΤΩΡΑ ο σεξουαλικός εκμαυλισμός των παιδιών μας. ΌΧΙ στη ψυχολογική κακοποίηση τους!

 

na stamatisei tora o seksoualikos ekmavlismos ton paidion mas oxi sti psyxologiki kakopoiisi tous 01 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Να σταματήσει ΤΩΡΑ ο σεξουαλικός εκμαυλισμός των παιδιών μας.

ΌΧΙ στη ψυχολογική κακοποίηση τους!

Αθήνα, 26 Μαΐου 2023

Με θλίψη πληροφορηθήκαμε το περιστατικό ψυχολογικού βιασμού ολόκληρης τάξης Δημοτικού σχολείου και ιδιαιτέρως ενός εκ των μαθητών, από το περιεχόμενο ταινίας σεξουαλικού- ομοφυλοφιλικού περιεχομένου που προβλήθηκε στα πλαίσια εφαρμογής του σχολικού προγράμματος Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης(1).

Χρόνια τώρα το «Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά»(2) προειδοποιεί για τις καταστροφικές συνέπειες των προγραμμάτων «Συμπεριληπτικής Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης» στις ψυχές και στα σώματα των παιδιών.

Η υπόσχεση πως η «δεξιότητα» αυτή θα βοηθήσει τα παιδιά να καλλιεργήσουν υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις και να προλάβουν σχετικές δυσάρεστες καταστάσεις αποτελεί συνειδητή παραπλάνηση των γονέων και των παιδιών τους εκ μέρους της πολιτείας.

Πέμπτη 25 Μαΐου 2023

Φατμέ, Θεοδοσία, Θεοδούλη...



Κορίτσι μὲ πολλὰ χαρίσματα εἶναι ἡ Φατμέ. Ἀπὸ τὰ μικρά της χρόνια τῆς ἀρέσει τὸ θέατρο. Δάσκαλοι καὶ γονεῖς τὴ θαυμάζουν. Ὑποδύεται μὲ τέτοια φυσικότητα τοὺς ρόλους της ποὺ καταπλήσσει τοὺς θεατές.

Στὴν ἀφρικανικὴ ὅμως χώρα ποὺ ζεῖ δὲν ὑπάρχουν τὰ μέσα γιὰ νὰ καλλιεργήσει τὸ ταλέντο της. Βρῆκε ὡστόσο μιὰ καλὴ εὐκαιρία γιὰ σπουδὲς γύρω ἀπὸ τὸ θέατρο καὶ τὸν κινηματογράφο καὶ πῆγε στὴν Ἀμερική. Ἐπέστρεψε στὴν πατρίδα της μὲ μεγαλεπήβολα σχέδια νὰ διακριθεῖ.

Σὲ μιὰ συνάντηση μὲ τοὺς συναδέλφους της συμφώνησαν νὰ ἀνεβάσουν στὸ θέατρο ἕνα σπουδαῖο ἔργο. Σ᾿ αὐτὸ μία ἔπρεπε νὰ ὑποδυθεῖ τὸν ρόλο Μοναχῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἦταν τὸ κύριο πρόσωπο τοῦ ἔργου καὶ γύρω ἀπὸ αὐτὸ ἐκτυλισσόταν ὅλη ἡ πλοκή του. Ὅλοι θεωροῦν τὴ Φατμὲ ὡς τὸ πιὸ κατάλληλο πρόσωπο. Σκέφτηκαν μάλιστα ὅτι θὰ βοηθηθεῖ πολύ, ἂν ἐπισκεφθεῖ τὴν Ἑλλάδα καὶ παραμείνει ἕνα διάστημα σὲ γυναικεῖο Μοναστήρι, γιὰ νὰ ζήσει ἀπὸ κοντὰ τὴ ζωὴ ποὺ κάνουν οἱ Μοναχές.

Τρίτη 23 Μαΐου 2023

Ο φιλάνθρωπος Θεός όμως, που εργάζεται για την σωτηρία του κάθε ανθρώπου, έβαλε στο νού της τη μνήμη των οδυνηρών κολάσεων και την αρχική δόξα και τιμή, από την οποία είχε ξεπέσει.


Κάποια μοναχή πολεμήθηκε με λογισμούς πορνείας. Κι επειδή δεν μπορούσε να υπομείνει τον πόλεμο, έφυγε από το μοναστήρι της και γύρισε στον κόσμο.

Δεν άργησε να καταλήξει σε πορνείο. Έμεινε εκεί αρκετά χρόνια και πλούτισε πολύ , γιατί ήταν πολύ όμορφη.

Ο φιλάνθρωπος Θεός όμως, που εργάζεται για την σωτηρία του κάθε ανθρώπου, έβαλε στο νού της τη μνήμη των οδυνηρών κολάσεων και την αρχική δόξα και τιμή, από την οποία είχε ξεπέσει.

Και εκείνη αφού τα’αναλογίστηκε όλα αυτά, εγκατέλειψε πλούτη και περιουσία, κι έτρεξε στο μοναστήρι της , σαν προβατίνα που γλύτωσε από το στόμα των λύκων.

Κυριακή 21 Μαΐου 2023

Άστο γι’ αύριο...!


Ο διάβολος κάποτε κάλεσε όλους τους δαίμονες και ζήτησε από τον καθένα να του προτείνει ένα σχέδιο που θα είναι ιδιαίτερα καταστρεπτικό για τους ανθρώπους. Οι δαίμονες πρότειναν ο καθένας το δικό του σχέδιο, αλλά στο τέλος ο διάβολος επαίνεσε εκείνον που πρότεινε την αναβολή. «Εγώ, είπε, θα λέω σ’ όλους τους Χριστιανούς πως όλα όσα τους λέει η Εκκλησία είναι ορθά και αληθινά, αλλά δεν είναι ανάγκη από τώρα να τα εφαρμόζουν! Τώρα μπορούν να ζούν όπως θέλουν και να ασχοληθούν αργότερα με την σωτηρία της ψυχής τους».

Παρασκευή 19 Μαΐου 2023

Πως είναι δυνατόν να περάσουν χίλια χρόνια σαν μια ημέρα;


 ~ Παλαιά ζοῦσε ἕνας μοναχός σ᾿ἕνα μοναστήρι καί ἀναρωτιόταν: «Πῶς μποροῦν νά περάσουν χίλια χρόνια μέσα σέ μία ἡμέρα; Τόσο ὡραία εἶναι στόν παράδεισο καί τόση μεγάλη μακαριότης ὑπάρχει, ὥστε χίλια χρόνια φαίνονται σάν μία ἡμέρα!»

Ὁ μοναχός αὐτός ἦταν στό διακόνημα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καί ἦταν μεγάλος στήν ἡλικία. Προσευχόταν στήν Κυρία Θεοτόκο πολλά χρόνια καί τῆς ἔλεγε: «Ὦ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, παρακάλεσε τόν Σωτῆρα μας Χριστό νά μοῦ δείξη πῶς μποροῦν νά περάσουν χίλια χρόνια σάν μία ἡμέρα; Διότι γνωρίζω ὅτι ὁ λόγος αὐτοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἀληθινός». Πράγματι προσευχήθηκε καί μετά ἀπό τρία χρόνια, ἰδού τί τοῦ ἔδειξε ὁ Θεός:

Ἐπειδή, ὅπως εἴπαμε, ἦταν ἐκκλησιαστικός, μετά τήν νυκτερινή ἀκολουθία παρέμεινε μόνος του στήν ἐκκλησία γιά νά διαβάση τούς Χαιρετισμούς τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Τό κλειδί τῆς ἐκκλησίας τό εἶχε στό χέρι καί τόν σκοῦφο του τόν εἶχε ἀφήσει στό ἀναλόγιο.


Τετάρτη 17 Μαΐου 2023

Ρομπέν των Δασών: Ένας… ορθόδοξος μάρτυρας!


Ο Ελληνοαμερικανός Ορθόδοξος, πατέρας Ιωάννης Ρωμανίδης (†2001) που ήταν απόφοιτος του Πανεπιστημίου Γέηλ και αργότερα καθηγητής στα Πανεπιστήμια Χάρβαρντ, Αθηνών και Θεσσαλονίκης, αποκαλύπτει, ότι ο Ρόμπεν του Λόκσλεϋ ή «Ρομπέν των Δασών», ήταν ένας Ορθόδοξος επαναστάτης o oποίος μαζί με τον αδελφικό του φίλο «Μικρό Ιωάννη» πολέμησαν κατά των Φραγκονορμανδών εισβολέων στην Mάχη του Χέιστινγκς το 1066 μ.Χ.

Στη διάρκεια εκείνης της εποχής, κάποιοι Ιρλανδοί Σάξωνες πιάστηκαν σκλάβοι, μερικοί πήγαν στην μητέρα Κωνσταντινούπολη για να ενταχθούν στο τάγμα των Βαράγγων του «Βυζαντινού» Έλληνα αυτοκράτορα και κάποιοι άλλοι σαν τον Ρομπέν των Δασών, παρέμειναν στην πατρίδα τους να παλέψουν εναντίον του βάρβαρου εισβολέα.

Δευτέρα 15 Μαΐου 2023

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ. Αληθινή ιστορία από τον «κήπο της Όπτινα»


– Φτάνει, δεν θα φιλοξενήσεις κανέναν πια στο σπίτι,μου είπε μία μέρα αυστηρά ο γέροντας.
– Πάτερ, εσείς μου δώσατε ευλογία να δέχομαι προσκυνητές.
– Κάποτε έδινα ευλογία, μόνο που η κοινή συγκατοίκηση δεν σας ωφελεί πια και από σήμερα απαγορεύεται να ξαναφιλοξενήσετε.

Πρέπει να ακούσω τον γέροντα. Πόση ντροπή όμως αισθάνθηκα που δεν μπόρεσα να φιλοξενήσω για ένα βράδυ μια οικογένεια με πολλά παιδιά. Το μωρό κλαίει στην αγκαλιά της μάνας του. Είναι αργά και τα παιδιά νυστάζουν, ενώ στο ξενοδοχείο των προσκυνητών απαγόρευονται τα μικρά παιδιά. Τους εξηγώ μπερδεμένη ότι ο στάρετς δεν μου δίνει ευλογία να φιλοξενήσω προσκυνητές και νιώθοντας ενοχή τους ζητώ να με συγχωρήσουν.
– Σωστά, πρέπει να ακούμε τον στάρετς, λέει η κουρασμένη μητέρα. Να, παιδιά, ένα μάθημα σημαντικό από το άγιο μοναστήρι. Σε κάποιους από σας δεν αρέσει η υπακοή. Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα για τους μοναχούς και τα μικρά παιδιά;
– Η υπακοή!

Σάββατο 13 Μαΐου 2023

Τὸ καλύτερο κήρυγμα



Ξεμάκραιναν ἀρκετὰ πλέον ἀπὸ τὴν ἀπόμακρη σκήτη τους. Μπροστά τους ἄρχισαν νὰ διακρίνονται τὰ πρῶτα σπίτια ἀπὸ τὴν πολυάνθρωπη μεγαλούπολη ποὺ ἦταν κι ὁ προορισμός τους. Βάδιζε μπροστὰ ὁ Γέρον­τας μὲ τὸ ραβδί του καὶ πίσω ἀκολουθοῦσε ὁ ὑποτακτικός. Ὁ δεύτερος δὲν πολυήξερε τὸν σκοπὸ τῆς καθόδου τους στὴν πόλη. Δὲν τὸν πολυενδιέφερε ἄλλωστε. Αὐτὸς ἀκολουθοῦσε τὸν Γέροντα καὶ ὑπάκουε. Βέβαια κάτι τοῦ εἶχε ἀναφέρει, ὅτι ἐπρόκειτο, ὅπως κι ἄλλη φορὰ ἔκαναν στὸ παρελθόν, νὰ συνδυάσουν τὴν ἐξασφάλιση μερικῶν ἀναγκαίων προμηθειῶν τους μαζὶ μὲ κάποια ἱεραποστολικὴ περιοδεία καὶ κήρυγμα.
Σὲ λίγη ὥρα μπῆκαν μέσα στὴν πολυσύχναστη πόλη. Κόσμος πολύς! Κι αὐτοί, ὁλόκληρη τὴν ἡμέρα μὲ τὸ βλέμμα χαμηλωμένο, μὲ τὸ νοῦ συγκεντρωμένο, ἐπισκέφθηκαν καταστήματα, ἀ­­γόρασαν προϊόντα, ἐπικοινώνησαν μὲ διά­φορους ἀνθρώπους. Σοβαροί, ἁ­­πλοί, ταπεινοί, προσεκτικοὶ σὲ κάθε τους βῆμα, σὲ κάθε τους κίνηση, ἐξασφάλισαν ὅλες τὶς προμήθειές τους, ἀλλὰ κήρυγμα δὲν ἔκαναν. Ὁ ἥλιος πῆ­ρε νὰ γέρνει στὴ δύση του. Κι αὐτοὶ πῆραν τὸν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς γιὰ τὴν ἀπόμακρη ἡσυχαστικὴ γωνιά τους. Τότε ἦταν ποὺ ὁ ὑποτακτικὸς πῆρε τὸν λόγο γιὰ πρώτη φορὰ καὶ ρώτησε τὸν Γέροντα:
–Τὸ κήρυγμα πότε θὰ γίνει; Ποῦ;


Πέμπτη 11 Μαΐου 2023

Ὁ Γερο-Παχώμιος καί το μεγάλο φίδι


Στη Σκήτη των Ιβήρων, στην Καλύβη των Αγίων Αποστόλων, στην συνοδεία εκείνη ήταν και ο Γερο-Παχώμιος. Στο πρόσωπό του έβλεπε κανείς ολοφάνερα ζωγραφισμένη την αγιότητα. Το γεροντάκι αυτό ήταν πολύ απλό και τελείως αγράμματο, μα πολύ χαριτωμένο.

Όταν ερχόταν για να εκκλησιαστεί τις γιορτές στο Κυριακό της Σκήτης ποτέ του δεν καθόταν στο στασίδι, αλλά στεκόταν πάντα όρθιος (ακόμα και στις ολονυκτίες) και έλεγε την ευχή. Όταν τύχαινε να τον ρωτήσει κανείς “πού βρίσκεται η ακολουθία;” απαντούσε: “Ψαλτήρια! Ψαλτήρια λένε οι πατέρες”. Όλα τα έλεγε ψαλτήρια. Ούτε από ψαλτικά ήξερε εκτός απ’ το Χριστός Ανέστη που έψαλλε το Πάσχα.

Τρίτη 9 Μαΐου 2023

Οι Εθνομάρτυρες διαδηλωτές πεσόντες υπέρ της Κύπρου [9 Μαΐου 1956]

 

oi ethnomartyres diadilotes pesontes yper tis kyprou 01        
Από αριστερά προς τα δεξιά: Ο Φραγκίσκος Νικολάου, ο Ευάγγελος Γεροντής και ο Ιωάννης Κωνσταντόπουλος.
(Πηγή: Η ΕΟΚΑ απηγχόνισε δύο Άγγλους δεκανείς, Εφημερίδα «Ελευθερία», 12 Μαΐου 1956, σελίδα 1.)

  Ευαγγελία Κ. Λάππα

8 Μαρτίου 2023

Στις 9 Μαΐου 1956, με αφορμή την επικείμενη εκτέλεση των αγωνιστών της ΕΟΚΑ Μιχαήλ Καραολή1 και Ανδρέα Δημητρίου2, οργανώθηκε από την Πανελλήνια Επιτροπή Ενώσεως Κύπρου (ΠΕΕΚ) πάνδημο συλλαλητήριο στην πλατεία Ομονοίας στην Αθήνα. Ανάμεσα στους διαδηλωτές βρίσκονταν ο Ευάγγελος Γεροντής, ο Ιωάννης Κωνσταντόπουλος και ο Φραγκίσκος Νικολάου.

Τις πρώτες πρωινές ώρες, η τότε Ελληνική αγγλοκίνητη3 «τριφασική4» Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή επεχείρησε να απαγορεύσει το συλλαλητήριο. Mε την πίεση όμως που άσκησε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Δωρόθεος5, στον υφυπουργό Εσωτερικών Δημήτριο Μακρή6, αναγκάσθηκε να υπαναχωρήσει.

Παρηγοριά σε πατέρα για τον θάνατο και την εκταφή του παιδιού του (θαυμαστές εμφανίσεις αγίου Παϊσίου)


“Τον Ιανουάριο του 2004 έχασα στη γέννα ένα γιο μου. Τον αεροβάπτισα Νικόλαο.
Ο Άγιος σε ενύπνιο μού έδειξε πού βρίσκεται.
Βρεθήκαμε σε ένα παραδεισένιο τοπίο.
Γαλάζιο φως,τρούλοι Εκκλησιών.
Το παιδί μου είπε:
“Βλέπεις ,πατέρα, τι καλά που είμαι;”.
»Τόν Σεπτέμβριο του 2007, τήν νύκτα πρό της εκταφής του γυιου μου Νικολάου, στην Μονή Καλαμίου Αργολίδος, είδα σε ενύπνιο τόν Άγιο άφθαρτο πάνω σέ μία μαρμάρινη πλάκα.
Κι ενώ απορούσα, πώς μετά 13 χρόνια είναι τόσο ζωντανός, σηκώνεται, με κτυπά όπως πάντα στό κεφάλι. Μου κόβεται ή ανάσα από τήν έκπληξη.
Και μου λέει:
“Πήγαινε, νά κάνης αυτό πού είναι νά κάνεις,  θα είμαι μαζί σου, δεν θά καταλάβης τίποτα. Βιάσου, θά βρεις κατακλυσμό μπροστά σου. Θά είμαι εκεί. Βιάσου, γιατί τώρα περιμένω μιά μάννα μέ άρρωστό της παιδί”.
Τήν ώρα της έκταφής εβρεχε παντού, εκτός από τό σημείο του παιδικού τάφου. Δέν κατάλαβα πόνο. (Στήν πορεία προς τήν Μονή κατακλυσμός, δέν έβλεπα μπροστά μου).
Όλα έγιναν, όπως μου τά είχε πει την προηγούμενη νύκτα.


Πηγή: (από το βιβλίο “Όσιος Παΐσιος” (Μαρτυρίες- Περιστατικά- Διδαχές), σ. 164 των εκδόσεων της Ενωμένης Ρωμηοσύνης), Αντέχουμε…, Αβέρωφ

Κυριακή 7 Μαΐου 2023

Τὰ μάτια μου ἐπάνω σου


Ἀμέριμνο τὸ μικρὸ παιδὶ μέσα στὸ πάρκο. Τρέχει καὶ παίζει καὶ γελᾶ. Ὅλο εὐτυχία. Γιὰ τὸ παιχνίδι; Γιὰ τὴν ἐλευθερία ποὺ νιώθει; Γιὰ τὴν παρέα μὲ τὰ ἄλλα παιδιά; Γιὰ τὴν ἀμεριμνησία του;

Ἀσφαλῶς καὶ γι’ αὐτά. Πιὸ πολὺ ὅμως γιὰ τὸ ἄλλο: Γιὰ τὸ ὅτι ἔχει πίσω του μιὰ γονεϊκὴ παρουσία, τὴ μητέρα, τὸν πατέρα, τέσσερα μάτια ποὺ τὸ ἀκολουθοῦν ὅπου πάει, ποὺ τὸ προστατεύουν μὲ τὸ γλυκὸ ἀγκάλιασμά τους. Δυὸ βλέμματα καρφωμένα ἐπάνω του.

Τρέχει καὶ παίζει τὸ παιδί, γελᾶ καὶ χαίρεται. Καὶ κάθε τόσο γυρνᾶ τὸ πρόσωπό του πίσω. Θὰ συναντήσει τὸ βλέμμα τοῦ πατέρα, τῆς μητέρας; Ὡραῖα! Συνεχίζουμε...

Κάποτε συναντᾶ ἕναν κίνδυνο, μιὰ ἀπειλὴ γιὰ τὴν ἀδύναμη ὑπόστασή του. Τρεχάλα πίσω, στὰ χέρια τοῦ πατέρα, στὴν ἀγκαλιά του. «Τί φοβήθηκες, καλό μου; Ἀφοῦ ἐγὼ εἶμαι ἐδῶ. Σ’ ἀφήνω ποτὲ μόνο σου;».

Ἀφήνει ποτὲ ὁ γονιὸς τὸ μικρὸ παιδὶ μόνο του;...

Παρασκευή 5 Μαΐου 2023

Μια μέρα δύο φίλοι Ρωμιοί...


«Μια μέρα δύο φίλοι Ρωμιοί ανέβηκαν σε ένα από τα βαποράκια του Βοσπόρου. Στο πλοίο κάθισαν ανάμεσα σε δύο Χοτζάδες.
Ο ένας από τους Χοτζάδες διάβαζε το Κοράνιο και ατενίζοντας πότε τον Ουρανό και πότε την θάλασσα φαινόταν βυθισμένος στις σκέψεις του.

Οι δύο Ρωμιοί κουβεντιάζοντας έριχναν πότε πότε κρυφές ματιές στους Χοτζάδες και χαμογελούσαν ειρωνικά. Και μια στιγμή ο ένας είπε ψιθυριστά ¨ βρέθηκα εν μέσω δύο ληστών¨.
 Όταν το βαποράκι έφθασε σε μία από τις πολλές αποβάθρες του Βοσπόρου κατέβηκε ο Ρωμιός που είπε την κουβέντα για τους δύο ληστές. Κατέβηκε αμέσως και ένας από τους δύο Χοτζάδες και τον πήρε από πίσω.


Τετάρτη 3 Μαΐου 2023

Το ελάφι της Παναγίας



Το μοναστήρι της Παναγίας του Μεσοβουνιού ήταν κρυμμένο, στα χρόνια της τουρκοκρατίας, πίσω από ένα ψηλό βουνό, στ’ αριστερά του δρόμου που πάει από τον θεσσαλικό κάμπο στην Άρτα.
Το μονοπάτι του επικίνδυνο. Μόνο κατσίκια και ντόπιοι χωρικοί μπορούσαν να το περάσουν. Όλοι μιλούσαν για την παλιά δόξα της μονής και για την αίγλη της. Στα μαύρα χρόνια όμως της σκλαβιάς ήταν και αυτό βουτηγμένο στη φτώχεια.
Πανηγύριζε κάθε χρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου, στο Γενέσιο της Θεοτόκου. Γινόταν το πιο λαμπρό πανηγύρι της περιοχής της Αργιθέας. Κι είχαν το έθιμο οι μοναχοί να σφάζουν ένα μοσχάρι, να το βράζουν στα καζάνια του μαγειρείου και μετά την εκκλησία να το μοιράζουν σαν ευλογία στους πιστούς.
Το πανηγύρι της χρονιάς είχε σταματήσει να γίνεται με λαμπρότητα εδώ και χρόνια. Το μοναστήρι δεν είχε ούτε ένα σφαχτό να προσφέρει. Κι αυτό το πράγμα έθλιβε πολλούς. Το θεωρούσαν γρουσουζιά, καθώς και περιφρόνηση της Παναγίας.
– Τι να κάνουμε; τους απαντούσε ο ηγούμενος. Ούτε κοκόρι δεν έχει απομείνει.
Ανάμεσα σ’ αυτούς που θλίβονταν ήταν κι ένας γέροντας μοναχός, ασπρογένης, που πλησίαζε τα ογδόντα.

Δώσε ψωμί και πάρε Παράδεισο...



Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Δεν πρόσεξες στο Ευαγγέλιο την παραβολή των δέκα παρθένων; Εκείνες που ασκούσαν την παρθενία αλλά δεν είχαν ελεημοσύνη, έμεναν έξω από τη γιορτή του γάμου.

Γιατί, από τις δέκα, οι πέντε ήταν συνετές και οι πέντε άμυαλες. Οι συνετές είχαν πάρει λάδι για τα λυχνάρια τους.
Οι άμυαλες δεν είχαν πάρει, και γι' αυτό τα λυχνάρια τους άρχισαν να σβήνουν. Τότε ζήτησαν λάδι από τις συνετές.

Εκείνες όμως αποκρίθηκαν: «Όχι, γιατί δεν θα φτάσει ούτε για μας ούτε για σας» (Ματθ. 25, 9). Δεν αρνήθηκαν από ασπλαχνία ή κακία, αλλ' από έλλειψη χρόνου, γιατί ερχόταν ήδη ο γαμπρός, και από φόβο, μήπως μείνουν όλες έξω. Και τις συμβούλεψαν: «Καλύτερα να πάτε σ' εκείνους που πουλάνε λάδι και ν' αγοράσετε για τα λυχνάρια σας». Είχαν κι αυτές λυχνάρια, αλλά δεν είχαν λάδι.

Τρίτη 2 Μαΐου 2023

Ο Μιλτιάδης του Καλπακίου, Χαράλαμπος Κατσιμήτρος [1886−20 Φεβρουαρίου 1962]

 

xaralampos katsimitros 02 

Ευαγγελία Κ. Λάππα

28 Απριλίου 2023

Ο Χαράλαμπος Κατσιμήτρος χαρακτηρίζεται, από την γράφουσα, ως Μιλτιάδης του Καλπακίου. Ο αντιστράτηγος Κατσιμήτρος μεγαλούργησε στο Έπος του 1940 και στη συνέχεια συκοφαντήθηκε και φυλακίστηκε, όπως και ο μεγάλος Μαραθωνομάχος στρατηγός Μιλτιάδης.
    

Ο Χαράλαμπος Κατσιμήτρος γεννήθηκε στο χωριό Κλειτσός της Ευρυτανίας στις 1 Ιανουαρίου 1886. Γονείς του ήταν ο Γεώργιος και η Βασιλική Κατσιμήτρου, αγρότες και κτηνοτρόφοι στο χωριό Κλειτσός του νομού Ευρυτανίας. Είχε έναν αδελφό, τον ιερέα Νικόλαο και δύο αδελφές, την Ανδρομάχη και την Καλλιόπη.

Το 1904 ο Χαράλαμπος κατετάγη, ως εθελοντής στον Ελληνικό στρατό. Το 1911 εισήλθε στην Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών, από την οποία αποφοίτησε με το βαθμό του Ανθυπασπιστή του Πυροβολικού, το Σεπτέμβριο του 1912.

Δευτέρα 1 Μαΐου 2023

Τα σταφύλια...


Μια φτωχιά γυναίκα περνούσε κάποτε δίπλα από ένα αμπέλι γεμάτο σταφύλια.

«Πως θα ’θελα να είχα ένα τσαμπί απ’ αυτά!» είπε μέσα της. Εκείνη τη στιγμή, περνούσε ο νοικοκύρης του αμπελιού. Τη χαιρετά και της λέει:
-Κυρούλα, θα ’θελες κανένα σταφύλι; Και στην καταφατική απάντηση της, χώθηκε μέσα στ’ αμπέλι για να κόψει.

Η γυναίκα περίμενε. Πέντε, δέκα λεπτά, ένα τέταρτο πέρασαν, χωρίς ο αμπελουργός να φανεί. Βαρέθηκε λοιπόν να τον περιμένει και με την ιδέα πως ο άνθρωπος την είχε ξεχάσει, ξεκίνησε να φύγει. Μα να! Την ίδια στιγμή, κρατώντας ένα πανέρι με διαλεχτά σταφύλια, φαίνεται μπροστά της και της λέει χαμογελώντας:
-Με συμπαθάς που άργησα. Μα ήθελα να σου διαλέξω μερικά καλά.


Σάββατο 29 Απριλίου 2023

Αββάς Ποιμήν


  1. Ο άρχοντας της περιοχής θέλησε κάποτε να δει τον αββά Ποιμένα, αλλά ο γέροντας δεν δεχόταν. Τότε έπιασε τον γιο της αδελφής του, τάχα για κάποιο κακούργημα, και τον έκλεισε στη φυλακή λέγοντας: «Αν έρθει ο γέροντας να με παρακαλέσει γι’ αυτόν, θα τον ελευθερώσω». Πήγε λοιπόν κλαίγοντας η αδελφή του στην πόρτα του γέροντα, εκείνος όμως δεν της έδωσε καμία απόκριση. Αυτή του έβαλε τις φωνές: «Άσπλαχνε, λυπήσου με, τον έχω μοναχοπαίδι». Εκείνος όμως έστειλε κάποιον να της πει: «Ο Ποιμήν παιδιά δεν έκανε», και έτσι αυτή έφυγε. Ο άρχοντας, όταν το άκουσε, έστειλε να του πουν: «Έστω με έναν λόγο πες μου, και θα τον αφήσω ελεύθερο». Και ο γέροντας του έστειλε απάντηση: «Εξέτασε την υπόθεσή του με βάση τους νόμους· και αν είναι άξιος να καταδικαστεί σε θάνατο, ας πεθάνει. Αν όμως δεν είναι, κάνε όπως νομίζεις».

Πέμπτη 27 Απριλίου 2023

Η Παναγία, το λάδι και το ψωμί


Ἡ κυρα-Μαρία, ἡ «Καραβίδαινα», νεωκόρος, «κλησάρισσα» στὴν ἐνορία τῆς «Παναγίας τοῦ Κουρσαλᾶ» στὸ Κορωπί, μπῆκε στὴν παγωμένη ἐκκλησιὰ ἐκεῖνο τὸ βροχερὸ χειμωνιάτικο ἀπόγευμα τῆς Κατοχῆς. Ἡ ἐκκλησιὰ ἦταν σκοτεινὴ καὶ ἔρημη. Τὸ λιγοστὸ φῶς ποὺ ἔμπαινε ἀπὸ τὰ πλαϊνὰ παράθυρα δὲν ἦταν ἀρκετὸ γιὰ νὰ φωτίσει τὸ μέσα μέρος της, στὴ μεριὰ τοῦ τέμπλου. Οὔτε καντήλι οὔτε κερὶ ὑπῆρχε ἀναμμένο. Ποῦ νὰ βρεθεῖ λάδι; Εἶχε περάσει σχεδὸν μία βδομάδα καὶ τὰ καντήλια ἦταν ὅλα σβηστά. Κι ἡ ἴδια ἡ κλησάρισσα, χήρα γυναῖκα, ἤτανε νηστικιὰ ἐδῶ καὶ τρεῖς μέρες. Δὲν εἶχε λίγο ψωμὶ νὰ βάλει στὸ στόμα της, οὔτε ξεροκόμματο. Καμμιὰ δουλειὰ δὲν εἶχε νὰ κάνει στὴν ἐκκλησιὰ ἐκεῖνο τὸ ἀπόγευμα ἡ κυρὰ-Μαρία. Τὶς δουλειὲς τὶς εἶχε κάνει ὅλες ἀπὸ τὸ πρωί. Στὴν ἐκκλησιὰ μπῆκε μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ κάνει παρέα στὴ φιλενάδα της, τὴν Παναγία τοῦ τέμπλου, καὶ νὰ κλάψει τὸν πόνο της. Πῆρε ἕνα σκαμνί, κάθισε μπροστὰ ἀπὸ τὴν εἰκόνα καὶ βυθίστηκε στὶς σκέψεις της. Ἡ εἰκόνα ἤτανε σκοτεινή, μόνο ἕνα ἀντιφέγγισμα στὸ ἀσημένιο της φωτοστέφανο φαινόταν. Κι ἄλλες φορὲς εἶχε καθίσει ἔτσι κοντὰ στὴν Παναγία, ἀλλὰ τότε ἡ εἰκόνα ἤτανε φλύαρη, τῆς μιλοῦσε καὶ τῆς ἔλεγε πολλά.