Ο Εθνάρχης και αισυμνήτης Ιωάννης Καποδίστριας [1776 - 27 Σεπτεμβρίου 1831]

 

(Ιωάννης Καποδίστριας, Κυβερνήτης της Ελλάδας, Δωρεά Οικ. Αλέξανδρου Κόσκορου, Συλλογή του Μουσείου Καποδίστρια – Πηγή: https://www.capodistriasmuseum.gr/i-kapodistrias/)

Ευαγγελία Κ. Λάππα

26 Σεπτεμβρίου 2022

Ο Εθνάρχης, αισυμνήτης¹ και «άγιος» της πολιτικής Ιωάννης Καποδίστριας αποτελεί το πρότυπο του πολιτικού της μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, Ελλάδας.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας γεννήθηκε 31 Ιανουαρίου 1776 (π.ημ.) /10 Φεβρουαρίου 1777 στη Κέρκυρα και ήταν το έκτο από τα δέκα παιδιά του Αντωνίου – Μαρία Καποδίστρια και της Αδαμαντίας Γονέμη, από αριστοκρατική οικογένεια της Λεμεσού της Κύπρου. Στα 1795 – 1797 σπούδασε Ιατρική, Νομική και Φιλοσοφία στον Πανεπιστήμιο της Πάντοβας και το 1809, πήγε στην Ρωσία, όπου έγινε υπουργός Εξωτερικών.

Στις αρχές του 1821, στο Συνέδριο του Λάιμπαχ², έπεισε την Ιερή Συμμαχία να μην καταπνίξει την Ελληνική επανάσταση, η οποία μόλις άρχιζε, και πίεζε μυστικά το τσάρο της Ρωσίας να μεροληπτήσει υπέρ των Ελλήνων, με αποτέλεσμα να αρχίζει η σύγκρουση μεταξύ τους. Στο τέλος ο Καποδίστριας παραιτήθηκε από τη Ρωσική κυβέρνηση.

Ημερίδα με θέμα: 1922-2022 ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΔΥΝΗΣ [Κυριακή, 2 Οκτωβρίου 2022]

 

EΠEΤΕΙΟΣ EΘΝΙΚHΣ O∆YΝΗΣ

ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΚΑI ΜΑΡΤΥΡIΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ EΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Κυριακή 2 Ὀκτωβρίου 2022 17:00 - 21:00

Αἴθουσα Ἑνώσεως Σμυρναίων Νικαίας Πειραιῶς

Μην κρίνεις ακόμα κι αν βλέπεις

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Δὲν εἶναι ὅλοι παλιάνθρωποι, ἐκεῖνοι ποὺ κάνουν ἐγκλήματα.

Ἀκόμη κι ἂν εἶναι ἀναίσθητος, ἂν θέλετε, ποὺ ἐλάχιστοι εἶναι οἱ πωρωμένοι καὶ οἱ ἀναίσθητοι. Οἱ ἄλλοι βρίσκονται σὲ μιὰ δύσκολη ὥρα, ἀτείχιστοι, καὶ τοὺς ἁρπάζει τὸ κακὸ καὶ τοὺς βάζει καὶ κάνουν τὰ μύρια ὅσα. 

Ἔτσι ἔλεγε ὁ Γέροντας Πορφύριος: “Δὲν εἶναι, βρέ, ὅλοι φονιάδες, οὔτε ὅλοι παλιάνθρωποι ποὺ κάνουν ἐγκλήματα, ἀλλ’ εἶναι ἀτείχιστοι, δὲν ἀγωνίζονται, δὲν ἐξομολογοῦνται, δὲν μεταλαβαίνουν, δὲν προσεύχονται, δὲν προσπαθοῦν. Κι εἶναι καλὲς ψυχές, ἀλλὰ μένουν ἔτσι, ξέφραγα ἀμπέλια, ὅπως λέει ἡ λαϊκὴ ἔκφραση. Καὶ τοὺς πιάνει καὶ τοὺς σκηκώνει τὸ κακό. Καὶ τοὺς βάνει νὰ κάνουνε φόνο καὶ νὰ κάνουν τόσα καὶ μετά, μετὰ ἀπὸ λίγο μετανοιώνουνε, στενοχωριοῦνται, ὑποφέρουνε, νιώθουν σὰν νά ‘ναι στὴν κόλαση”. 

Υγειονομικοί: Συρροή κόσμου στο πλευρό τους

 

Εκατοντάδες υγειονομικοί εξακολουθούν να διώκονται αναίτια από την κυβέρνηση

Υγειονομικοί: Μεγάλη συρροή κόσμου καταγράφηκε, όπως αναμενόταν, το βράδυ του Σαββάτου (24/9) στο Πάρκο Ελευθερίας στην Αθήνα.

Κεντρικοί ομιλητές ήταν ο καθηγητής ανοσολογίας Σουχαρίτ Μπακντί και ο καθηγητής νομικής Ρέινερ Φούλμιχ.

Πως μπορούμε Παππούλη μου, να αγαπήσουμε τον Χριστό;

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

«Πρέπει παιδί μου, να μην ακολουθούμε τη μέση οδό του Χριστιανού, γιατί αυτή είναι πολύ δύσκολη. Πρέπει να ξεπεράσουμε το στάδιο αυτό και ν’ ανέβουμε ψηλά.

Τότε είναι όλα εύκολα. Όταν δεν πέφτουμε σε αμαρτίες τότε είμεθα εκτός της μέσης οδού και είμεθα οι πραγματικοί Χριστιανοί». - Πώς μπορούμε Παππούλη μου, να αγαπήσουμε τον Χριστό; «Η αγάπη μας προς τον Χριστό, παιδί μου, πραγματοποιείται ως εξής:
Σηκώνουμε τον εσωτερικό μας εαυτό προς τον Θεό και τον επικαλούμεθα. Βλέποντας όμως τη φύση, τα δένδρα, τα λουλούδια, τα πουλιά, τις μέλισσες, τα άνθη, τη θάλασσα, τα ψάρια, τα άστρα, το φεγγάρι, τον ήλιο, και τα τόσα άλλα υπέροχα δημιουργήματά του, στρέφουμε το νου προς τον Θεόν και δοξάζοντάς Τον μέσα απ’ αυτά, προσπαθούμε να τα καταλάβουμε πόσο ωραία και θαυμάσια είναι και αγωνιζόμαστε να τα αγαπήσουμε. Όταν τα αγαπήσουμε όλα αυτά, τότε η αγάπη μας ανεβαίνει προς τον δημιουργό μας και έτσι πραγματικά και αληθινά Τον αγαπάμε. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αγάπη των δημιουργημάτων, αλλά ακόμη περισσότερη πρέπει να είναι η αγάπη μας προς τον συνάνθρωπό μας. Γι’ αυτό πρέπει να πραγματοποιούμε επισκέψεις στα Νοσοκομεία, στις Φυλακές, στα Ορφανοτροφεία, στα Γηροκομεία κ.λ.π. και γι’ αυτό το σκοπό και μόνο θα πρέπει να γίνονται αυτές. Τότε η αγάπη μας είναι ειλικρινής».
 

Γέροντας Πορφύριος 

---

Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας, Εξομολογεῖσθε τῶ Κυρίῳ

Ο Εθνομάρτυρας Νικόλαος Καπετανίδης [1889 - 21 Σεπτεμβρίου 1921]

 

 (Πηγή: Πρώτο Θέμα)

Ευαγγελία Κ. Λάππα

17 ετών

15 Ιουλίου 2022

Ο Νίκος Καπετανίδης γεννήθηκε το 1889 στη Ριζούντα της Τραπεζούντας και σπούδασε στο περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας¹, από το οποίο αποφοίτησε το 1905. Εργάστηκε στην τράπεζα των αδελφών Φωστηρόπουλων ενώ ταυτόχρονα ασχολούταν και με τη δημοσιογραφία.

Την περίοδο 1910-1911 συνεργάστηκε με τον Φίλωνα Κτενίδη², μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του ποντιακού ελληνισμού, ο οποίος εξέδιδε το δεκαπενθήμερο περιοδικό «Επιθεώρηση», που κυκλοφόρησε συνολικά σε 24 τεύχη, με τα 6 τελευταία υπό τη διεύθυνση του Νίκου Καπετανίδη, λόγω αποχώρησης του Κτενίδη για σπουδές. Στη συνέχεια δημοσίευσε κείμενά του και στην εφημερίδα «Ο Φάρος της Ανατολής» και στην «Ηχώ του Πόντου». Το 1917 έκδωσε την εφημερίδα «Σάλπιγξ», η οποία κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια της Ρωσικής κατοχής.

Ἡ Βυζαντινή μουσική θεραπεύει τήν κατάθλιψη

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Μιά φορά εἶχε κάποιος δαιμόνιο, ὁ βασιλιάς Σαούλ, καί πήγαινε ὁ Δαβίδ καί τοῦ ἔψαλλε καί ὁ δαίμονας ἔφευγε. Πήγαινε μέ τό ψαλτήρι-τό ψαλτήρι ἦταν ὄργανο. Ὅταν τόν ἔπιανε τό δαιμόνιο τῆς μελαγχολίας, πήγαινε ὁ Δαβίδ καί τοῦ ‘παιζε τό ψαλτήρι κι ἔτσι ἔφευγε ὁ δαίμονας. Ποῦ ‘ναι αὐτοί πού τρέχουνε νά βροῦνε θεραπεία γιά τήν κατάθλιψη.

Ὅταν μάθουνε βυζαντινή μουσική καί ἰδοῦνε τή μαυρίλα νά ‘ρχεται, πάπ! ἕνα δοξαστικό κι ἡ μαυρίλα πού ἔρχεται νά σέ καταλάβει, ὡς ἕνα εἶδος ψυχικῆς μελαγχολίας, γίνεται ὕμνος πρός τόν Θεό. Ἐγώ τό πιστεύω αὐτό. Ἀπόλυτα τό πιστεύω. Σᾶς τό λέω ὅτι ἕνας μουσικός, πού ἀγαπάει τή μουσική, πού εἶναι εὐσεβής, μπορεῖ μιά δυσκολία του νά τήνε κάνει ἔργο μουσικό ἤ ἕνα ἕτοιμο ἔργο νά τό ψάλει, νά τό ἀποδώσει. Ἔτσι, προκειμένου νά κλαίει καί νά καταπιέζεται, προσφέρει μιά δοξολογία στόν Θεό».

«Τι να ψηφίσω Γέροντα;» Πως απάντησαν οι Όσιος Πορφύριος και Γέροντας Παΐσιος

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβιτης

Ρώτησε κάποιος τον Γέροντα, τι πρέπει να ψηφίσει στις βουλευτικές εκλογές. Eκείνος του απάντησε παραβολικά:

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σαν την κλώσσα: Κάτω από τα φτερά της σκεπάζει και άσπρα πουλάκια και μαύρα πουλάκια».

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν πολιτικοποιείται και πολύ περισσότερο δεν κομματικοποιείται. Σκεπάζει με την αγάπη όλους, χωρίς να ταυτίζεται με φατρίες.

Κάποτε ο Γέροντας με ρώτησε πώς πάνε τα πολιτικά πράγματα. Του απάντησα ότι γενικά δεν πάνε καλά. Κι ο Γέροντας είπε:

Να μη μας χωρίζει απ’ τον Χριστό η αμαρτία

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Όταν αγαπάς τον Χριστό, παρόλες τις αδυναμίες και τη συναίσθηση που έχεις γι’ αυτές έχεις τη βεβαιότητα ότι ξεπέρασες τον θάνατο, γιατί βρίσκεσαι στην κοινωνία της αγάπης του Χριστού.

Τον Χριστό να τον αισθανόμαστε σαν φίλο μας. Είναι φίλος μας. Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει: «Εσείς είστε φίλοι μου …;» (Ιω. 15,14).

Σαν φίλο να τον ατενίζομε και να τον πλησιάζομε. Πέφτομε; Αμαρτάνομε; Με οικειότητα, με αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχομε κοντά του· όχι με φόβο ότι θα μας τιμωρήσει αλλά με θάρρος, που θα μας το δίδει η αίσθηση του φίλου.

Να του πούμε: «Κύριε, το έκανα, έπεσα, συγχώρεσέ με». Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάει, ότι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη και μας συγχωρεί.

Να μη μας χωρίζει απ’ τον Χριστό η αμαρτία.

Όταν πιστεύουμε ότι μας αγαπάει και τον αγαπάμε, δεν θα αισθανόμαστε ξένοι και χωρισμένοι απ’ Αυτόν, ούτε όταν αμαρτάνουμε.

Έχουμε εξασφαλίσει την αγάπη Του κι όπως και να φερθούμε, ξέρομε ότι μας αγαπάει.

Πηγή: Αγάπη εν Χριστώ

Οι ψευδόσοφοι και η ανάπηρη δικαιοσύνη τους

Ἁγιος Ἰουστίνου Πόποβιτς

Ἡ Δικαιοσύνη καὶ ἡ Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ ἐνοχλοῦν τοὺς ἀνόμους, ἐνοχλοῦν αὐτοὺς ποὺ εἶναι ἀνήμποροι ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες, ἐνοχλοῦν ὅλους ὅσοι εἶναι μεθυσμένοι ἀπὸ τὰ διάφορα πάθη. Μήπως καὶ σήμερα δὲν κραυγάζουν οἱ Χριστομάχοι: σταύρωσον, σταύρωσον αὐτόν! Μήπως καὶ σήμερα δὲν ζητοῦν τὴν κεφαλὴ τοῦ Ἰησοῦ ἀπὸ τὴν Ναζαρέτ;

Ὦ ναί, ὅταν οἱ ἄνθρωποι τρελαθοῦν ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια, ὅταν ἀλλοφρονήσουν ἀπὸ τὴν αὐταρέσκεια, τότε δὲν τοὺς χρειάζεται ὁ Θεός, δὲν χρειάζονται τὴν Δικαιοσύνη Του ἀφοῦ ἀνακηρύσσουν τὸν ἑαυτό τους γιὰ Θεό. Προτείνουν τὴν ἐλάχιστη καὶ ψεύτικη ἀλήθεια τους ὡς τὴν μεγάλη, τὴν σωτήρια ἀλήθεια. Ἀνακηρύσσουν ἀκόμα, τὴν ἐλάχιστη γήϊνη, δική τους ἀνάπηρη δικαιοσύνη ὡς τὴν μέγιστη δικαιοσύνη: δὲν μᾶς χρειάζεται ἡ Δικαιοσύνη τοῦ Χριστοῦ, δὲν θέλουμε τὴν Δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ.

Πώς φεύγει η ανασφάλεια, η απελπισία, η κατάθλιψη

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Όλα τα κακά αισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η απογοήτευση, που πάνε να κυριεύσουν την ψυχή, φεύγουν με την ταπείνωση.

Αυτός που δεν έχει ταπείνωση, ο εγωιστής, δεν θέλει να του κόψεις το θέλημα, να τον θίξεις, να του κάνεις υποδείξεις. Στενοχωρείται, νευριάζει, επαναστατεί, αντιδρά, τον κυριεύει η κατάθλιψη.

Η κατάσταση αυτή θεραπεύεται με τη χάρη. Πρέπει η ψυχή να στραφεί στην αγάπη του Θεού. Η θεραπεία θα γίνει με το ν’ αγαπήσει τον Θεό με λαχτάρα.

Πολλοί άγιοί μας μετέτρεψαν την κατάθλιψη σε χαρά με την αγάπη προς τον Χριστό. Παίρνανε δηλαδή την ψυχική δύναμη, που ήθελε να τη συντρίψει ο διάβολος, και τη δίνανε στον Θεό και τη μεταβάλλανε σε χαρά και αγαλλίαση.

Η αξία του κόπου

 

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Πρέπει νὰ ἦταν τὸ ἔτος 1929, δηλαδὴ ὅταν ὁ Ἅγιος ἦταν σὲ ἡλικία 35 ἐτῶν. Ἦταν καλοκαίρι, καὶ ξεκίνησε ἀπὸ τὸ Βράνιε μὲ προορισμὸ τὸ Μοναστήρι τοῦ ἁγίου Προχόρου. Πήγαινε συχνὰ στὸ Μοναστήρι αὐτό, μὲ τὸ ὁποῖο καὶ εἶχε ἰδιαίτερο σύνδεσμο, γιατὶ εἶχε μεγάλη ἀγάπη στὸν ἅγιο Πρόχορο. Ἦταν ἤδη καθηγητὴς Πανεπιστημίου στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ στὸ Βελιγράδι.

Ὁ δρόμος μέχρι τὸ Μοναστήρι ἦταν δύσβατος καὶ γι’ αὐτὸ ἀρκετὰ κουραστικός. Ὁ Ἅγιος, γιὰ νὰ ὑπερνικᾶ αὐτὲς τὶς δυσκολίες, χρησιμοποιοῦσε κάποιο ἁπλὸ αὐτοκίνητο, γιὰ νὰ διασχίσει τὸν βουνήσιο δρόμο ποὺ ὁδηγοῦσε στὸ Μοναστήρι.

Σὲ μιὰ λοιπὸν τέτοια ἐπίσκεψή του συνάντησε στὸν δρόμο του μιὰ γερόντισσα, κι ἀμέσως κατάλαβε ὅτι κι αὐτὴ κατευθυνόταν μὲ τὰ πόδια πρὸς τὸ Μοναστήρι. Τότε ὁ Ἅγιος ἔκανε νόημα στὸν ὁδηγὸ νὰ σταματήσει καὶ προσκάλεσε τὴ γριούλα νὰ ἀνέβει στὸ αὐτοκίνητο, γιατί, ὅπως τῆς ἐξήγησε, κι ἐκεῖνος πήγαινε ὅπου καὶ αὐτή.

Η χριστιανική θρησκεία μεταβάλλει τον άνθρωπο και τον θεραπεύει

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Για πολλούς, όμως, η θρησκεία είναι ένας αγώνας, μια αγωνία κι ένα άγχος. Γι' αυτό πολλούς απ' τους «θρήσκους» τους θεωρούνε δυστυχισμένους, γιατί βλέπουνε σε τι χάλια βρίσκονται.

Και πράγματι. Γιατί αν δεν καταλάβει κανείς το βάθος της θρησκείας και δεν την ζήσει, η θρησκεία καταντάει αρρώστεια και μάλιστα φοβερή.

Τόσο φοβερή, που ο άνθρωπος χάνει τον έλεγχο των πράξεών του, γίνεται άβουλος κι ανίσχυρος, έχει αγωνία κι άγχος και φέρεται υπό κακού πνεύματος (δηλ. δαιμονικής ενέργειας).

Το φάρμακο στην τρέλα των σκέψεων

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Για μένα η σκέψη, η κάθε σκέψη, είναι το μεγαλύτερο βάσανο που υπάρχει κάτω από τον ουρανό μέχρι να μεταμορφωθεί σε Θεο-σκέψη, σε Χριστο-σκέψη, δηλαδή μέχρι να λογοποιηθεί, να νοηματοδοτηθεί.
 

Αλήθεια η σκέψη είναι κόλαση, αν δεν μεταμορφωθεί σε Χριστο-σκέψη.
 

Χωρίς τον λόγο η ανθρώπινη σκέψη βρίσκεται συνέχεια στην άλογη παραφροσύνη, στο παραλήρημα, στη σατανική ανόητη αυτοβεβαίωση, σε εκείνο το σατανικό: η σκέψη για τη σκέψη, σε αναλογία με το l’ art pour l’ art.

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ...!

 

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ...!

ΕΚΚΛΗΣΗ της Π.Ε.ΦΙ.Π. για ΣΧΟΛΙΚΑ ΕΙΔΗ...

(δείτε τα στοιχεία επικοινωνίας μας: www.pefip.gr)

 

Άγιος Πορφύριος: «Ο Χριστιανός δεν ζει για τον εαυτό του…»

Ο χριστιανός, που ζει για τον εαυτό του δεν είναι χριστιανός, διότι δεν ζει εκκλησιαστικά. Ο αληθινά χριστιανός ζει για τον Θεό και για τον συνάνθρωπο, μιμούμενος τους χριστιανούς της πρώτης Εκκλησίας. Τότε είναι, που ζούμε κατά το πρότυπο των πρώτων χριστιανών [1], όταν ζούμε «κοινοβιακά» (κοινό θέλημα, κοινή ουσία, κοινή περιουσία, «άπαντα κοινά»). Η γνήσια εκκλησιαστική ζωή των Πράξεων, πρέπει να αποτελέσει το πρότυπο και των σημερινών εκκλησιαστικών κοινοτήτων-ενοριών. Τότε, στα πρώτα 200 χρόνια του Χριστιανισμού, η εκκλησιαστική κοινότητα λειτουργούσε ως ένα μεγάλο Κοινόβιο. Αυτή η αρχέγονη τέλεια εκκλησιαστική χριστιανική ζωή (η εν Χριστώ ενότης και κοινότης) διασώθηκε μέχρι σήμερα στα ορθόδοξα Μοναστήρια-Κοινόβια. Ο τρόπος ζωής των μοναστικών ενοριών, (δηλαδή των Κοινοβιακών Μοναστηριών) θα πρέπει να γίνει το πρότυπο για τις σημερινές κοσμικές ενορίες (τις εκκλησιαστικές κοινότητες που λειτουργούν μέσα στον κόσμο).

[1] Οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν σαν πρότυπο την ζωή των Αποστόλων και του Κυρίου. Η αποστολική ομάδα με Γέροντα τον Κύριο, συνιστά το πρώτο πρότυπο Κοινοβιακό μοναστήρι.

«Η θεραπεία της ψυχής κατά τον Γέροντα Πορφύριο»

Πηγή: Αγιορείτικες Μνήμες

Θεανθρώπινος πολιτισμός

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Ο σκοπός του θεανθρώπινου πολιτισμού είναι να μεταμορφώσει όχι μόνο τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα, αλλά μέσω αυτών και όλη την κτίση. Αλλά πώς μπορεί να πραγματοποιηθεί ο σκοπός αυτός; Μόνο με τα θεανθρώπινα μέσα. Και αυτά είναι οι ευαγγελικές αρετές: πίστη και αγάπη, ελπίδα και προσευχή, νηστεία και ταπείνωση, πραότητα και ευσπλαχνία, φιλοθεΐα και φιλανθρωπία. Όποιος ασκεί τις αρετές αυτές οικοδομεί την θεανθρώπινη ορθόδοξη κουλτούρα και τον πολιτισμό. Ο άνθρωπος που πράττει τις αρετές αυτές μεταβάλλει την ψυχή του από άσχημη σε όμορφη, από σκοτεινή σε φωτεινή, από αμαρτωλή και ζοφερή σε Χριστοειδή, ενώ το σώμα του το μεταβάλλει σε πλαίσιο το οποίο πλαισιώνει την Χριστοειδή ψυχή του.

Με τη σιωπή, την ανοχή και την προσευχή ωφελούμε τον άλλον μυστικά

Όταν βλέπουμε τους συνανθρώπους μας να μην αγαπούν τον Θεό, στενοχωρούμαστε. Με τη στενοχώρια δεν κάνουμε απολύτως τίποτα. Ούτε και με τις υποδείξεις. Ούτε αυτό είναι σωστό. Υπάρχει ένα μυστικό· αν το καταλάβουμε, θα βοηθήσομε. Το μυστικό είναι η προσευχή μας, η αφοσίωσή μας στον Θεό, ώστε να ενεργήσει η χάρις Του.

Εμείς, με την αγάπη μας, με τη λαχτάρα μας στην αγάπη του Θεού, θα προσελκύσουμε την χάρη, ώστε να περιλούσει τους άλλους, που είναι πλησίον μας, να τους ξυπνήσει, να τους διεγείρει προς το θείο έρωτα. Ή, μάλλον, ο Θεός θα στείλει την αγάπη Του να τους ξυπνήσει όλους. Ό,τι εμείς δεν μπορούμε, θα το κάνει η χάρις Του. Με τις προσευχές μας θα κάνομε όλους άξιους της αγάπης του Θεού.

Για ποιο λόγο οφείλουμε να αγαπάμε τους συνανθρώπους μας;

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Εικόνα της αγάπης και της φιλανθρωπίας και μάλιστα τέλεια και παν-τέλεια είναι ο Κύριος Χριστός. Εφόσον εμείς βιώσαμε, και ασταμάτητα βιώνουμε αυτή την αγάπη του Χριστού, την οποία με τίποτα δεν αξίζουμε, είμαστε υποχρεωμένοι μ’ αυτήν, εξ’ αυτής και λόγω αυτής, να αγαπάμε ο ένας τον άλλον.

Αυτή είναι η νέα αγάπη και η νέα εντολή περί αγάπης. Νέα, επειδή αγαπά τον άνθρωπο και κατά την αμαρτία του. Νέα, επειδή ελεεί τον αμαρτωλό, ενώ καταδικάζει την αμαρτία του. Νέα επειδή δεν σκοτώνει τον αμαρτωλό λόγω της αμαρτίας του, αλλά θανατώνει την αμαρτία, σώζοντας τον αμαρτωλό.

Ο «άρχων» της Νέας Τάξης

 

 

Ευαγγελία Κ. Λάππα

17 ετών

7 Αυγούστου 2022

Το παρακάτω ποίημα αποτελεί μια (ελεύθερη) ποιητική προσέγγιση των πεπραγμένων της ελίτ που νομίζουν ότι κυβερνούν τον κόσμο. Λέω νομίζουν, γιατί στην πραγματικότητα, ο Θεός είναι αυτός που ελέγχει τα πάντα και όποιος προσπαθεί να Τον πολεμήσει, συντρίβεται. Αναφέρεται δε, σε κάθε «άρχοντα» με πολιτική, ιατρική, κοινωνική ή άλλη θέση που καταχράζεται την εμπιστοσύνη του απλού λαού διατελώντας ξένα, για την Ορθοδοξία και το Έθνος μας, συμφέροντα.

    

Ο «άρχων» της Νέας Τάξης

  

Ο άρχων της επανεκκίνησης,

της σκοτεινής διακίνησης,

***

του μεγάλου, του ψέματος,

της προδοσίας, του αίματος,

***