Αυτογνωσία και θεογνωσία

Η μεγαλύτερη επιστήμη για τον άνθρωπο, γράφει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, είναι η γνώση του εαυτού του (1). Όποιος γνωρίζει τον εαυτό του, φτάνει στο πλήρωμα της γνώσεως. Ο όσιος Ισαάκ ο Σύρος παρατηρεί: «Τω γνόντι εαυτόν, η γνώσις των πάντων δέδοται αυτώ. Το γαρ γινώσκειν εαυτόν, πλήρωμα της γνώσεως των απάντων εστί» (2). Χωρίς την αυτογνωσία κάθε άλλη γνώση παραμένει μετέωρη και άσκοπη. Με την αυτογνωσία ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό του, αναγνωρίζει τη φύση του, τα όρια και τις δυνατότητες τής υπάρξεώς του, και μπορεί να τοποθετηθεί σωστά απέναντι στο Θεό, τον πλησίον και τον εαυτό του.

Γνωρίζοντας ο άνθρωπος τον εαυτό του αντιλαμβάνεται πριν απ’ όλα ότι δεν είναι αίτιος της υπάρξεώς του. Έτσι οδηγείται στην αναζήτηση της αιτίας της υπάρξεώς του, που είναι ταυτόσημη με την αναζήτηση του Θεού. Η εξεικόνιση του Θεού αποτελεί την ουσία της προσωπικής του υπάρξεως. Γι’ αυτό η αυτογνωσία οδηγεί αυτομάτως στη θεογνωσία: «Ο γαρ δυνηθείς επιγνώναι το αξίωμα της εαυτού ψυχής, ούτος δύναται επιγνώναι την δύναμιν και τα μυστήρια της θεότητος και μάλλον εντεύθεν ταπεινωθήναι» (3). Στον ίδιο λοιπόν τον άνθρωπο βρίσκονται οι πρώτες αφορμές και δυνατότητες για την προσέγγιση του Θεού. Έτσι με την αυτογνωσία καλλιεργείται η θεογνωσία. Αλλά και η θεογνωσία ενισχύει την αυτογνωσία.

Ἑσπερινὴ Εὐχὴ Παρασκευῆς

Ψυχὴ τελθιμμένη προσέρχεταί σοι, ἅγιε ∆έσποτα, καὶ μετὰ δακρύων ἐντυγχάνει σοι περὶ τοῦ λυμεῶνος Ἐχθροῦ, καὶ μετὰ ταπεινώσεως προσπίπτει δεομένη σου περὶ τοῦ θλίβοντος αὐτὴν ἀντικειμένου.

Ἐπὶ οὖν ἀναιδῶς σοι προσέρχεται, ἐπάκουσον αὐτῆς ἐν τάχει, καὶ καταφυγοῦσαν πρὸς σὲ ποθεινῶς, ἐπίσκεψαι αὐτὴν ἐπιμελῶς.

Ἐὰν ὑπερίδῃς αὐτὴν τεθλιμμένην, ἀπώλετο·

ἐὰν βραδύνῃς ἐπακοῦσαι αὐτῆς συνεχομένης, ἐξέλιπεν.

Ἐὰν δὲ διὰ τοὺς οἰκτιρμούς σου ἐπισκέψῃ αὐτήν, εὑρίσκεται·

ἐὰν ἐπιβλέψῃ ἐπ' αὐτήν, σῴζεται·

ἐὰν ἐπακούσῃς αὐτῆς, ἐνδυναμοῦται.

Μὴ ὑπερίδῃς αὐτήν, ἵνα μὴ ὑπολάβῃ ὁ Ἐχθρός, (ὅτι ἀποστάσιον δέδωκας αὐτῇ, καὶ ἀπέπεμψας αὐτήν).

Μὴ μνησθῇς τῶν κακίστων μου παροξυσμῶν, ὧν ἐγὼ παρώξυνα τὴν χάριν σου, ὦ ∆έσποτα ἐλεῆμον, καὶ μὴ ποιήσῃς κατὰ πάντα τὰ ἔργα μου, ἀλλὰ μᾶλλον δώρησαί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ χρόνον μικρόν, ἵνα εὕρω καιρὸν μετανοίας ἀληθινῆς, φιλάνθρωπε ἀγαθέ.

Ἐβάστασεν ἡ χάρις σου νεότητος ἁμαρτίας καὶ ἀνομίας πλῆθος πολύ, καὶ νῦν βαστάσοι ἀθέτησιν, παροξυσμόν, προπέτειαν.

Αποφθέγματα των Πατέρων για την Θεία Κοινωνία

Ἀββᾶς Φιλήμων

ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ στὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ μεταλάβεις τὰ θεῖα μυστήρια τοῦ Χριστοῦ, μὴ βγεῖς ἔξω χωρὶς νὰ ἔχεις τὴν τέλεια εἰρήνη. Μεῖνε στὸ ἴδιο μέρος καὶ μὴ φύγεις μέχρι τὴν ἀπόλυση. Νὰ σκέπτεσαι πὼς εἶσαι στὸν οὐρανὸ μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους γιὰ νὰ συναντήσεις τὸν Θεὸ καὶ νὰ τὸν ὑποδεχθεῖς μέσα στὴν καρδιά σου. Νὰ προετοιμάζεσαι γιὰ τὴ Θεία Κονωνία μὲ φόβο καὶ τρόμο πολύ, γιὰ νὰ μὴ μεταλάβεις ἀνάξια τὶς Ἅγιες δυνάμεις.

Ὅσιος Θεόγνωστος

ΑΝ ΑΓΑΠΑΣ τὴν ἀφθαρσία καὶ τὴν ἀθανασία, ἔλα μὲ τιμὴ καὶ εὐλάβεια καὶ πίστη στὰ ζωοποιὰ καὶ ἄφθαρτα μυστήρια, μὲ πόθο ἀκόμη νὰ ἀποδημήσεις ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτὸ ἐπειδὴ ἡ πίστη σου σὲ ὁλοκλήρωσε·ἂν φοβᾶσαι τὸν θάνατο δὲν ἑνώθηκες ἀπὸ ἀγάπη μὲ τὸν Χριστό, κι ἂς σοῦ δόθηκε ἡ τιμὴ νὰ τὸν θυσιάζεις μὲ τὰ ἴδια σου τὰ χέρια καὶ νὰ παίρνεις τὶς σάρκες του· ἂν τὸν ἀγαποῦσες θὰ βιαζόσουν νὰ φύγεις ὅπου εἶναι ὁ ἀγαπημένος σου καὶ καθόλου δὲν θὰ σκεφτόσουν τὴ ζωὴ καὶ τὴ σάρκα σου.

Πως ο Πάπας εξεθεμελίωσε από τους Ρωμαιοκαθολικούς τον Χριστό

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
 
«Θεμέλιον ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστι Ἰησοῦς Χριστὸς» (Α΄ Κορ. γ΄11). «ἐποικοδομηθέντες τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν». «Τῷ θεμελίῳ», λέγει, “τῶν Ἀποστόλων” καὶ οὐχὶ τοῦ Πέτρου, καθὼς παραφρονεῖ ἡ Παπικὴ Ἐκκλησία.Ἐὰν ὁ Κλήμης Ρώμης εἶναι διάδοχος τοῦ Πέτρου, διότι ἐχειροτονήθη ἀπὸ τὸν Πέτρο, τότε ὅσοι ἐπίσκοποι χειροτονήθησαν ἀπὸ τὸν Πέτρο εἶναι διάδοχοί του, καὶ ὄχι μόνο ὁ Κλήμης. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἐχειροτόνησε τὸν Πάπα Κλήμεντα ἐπίσκοπο Ρώμης μόνο, καὶ ὄχι τῆς οἰκουμένης ὅλης. Ἐὰν ὁ θάνατος τοῦ Πέτρου ἔδωσε τέτοιο προνόμιο στὸν Πάπα νὰ εἶναι κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ μονάρχης ἐπάνω σὲ ὅλους τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ εἰς τὰς Συνόδους, πολὺ περισσότερον πρέπει νὰ ἔχει αὐτὰ τὰ προνόμια ὁ Ἱεροσολύμων διὰ τὸν θάνατον τοῦ Χριστοῦ.

Η υπερηφάνεια γελοιοποιεί τον άνθρωπο

Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης
 
Γέροντα, τί είναι αυτό που μας κάνει να θέλουμε να γίνη γνωστό στους άλλους ό,τι καλό κάνουμε, ενώ έχει τόση γλυκύτητα, τόση απαλάδα, το να ζη και να εργάζεται κανείς στην αφάνεια;

Το πιο σπουδαίο είναι ότι, όταν ο άνθρωπος έχη εσωτερικότητα και προσπαθή να μη γίνεται γνωστό το καλό που κάνει, είναι αισθητό στους άλλους∙ όλοι τον ευλαβούνται και τον αγαπούν, χωρίς ο ίδιος να το καταλαβαίνη.

Πόσο συμπαθής είναι ο ταπεινός άνθρωπος και πόσο αποκρουστικός ο υπερήφανος! Τον υπερήφανο κανείς δεν τον αγαπάει, ακόμη και ο Θεός τον αποστρέφεται. Βλέπεις, και τα μικρά παιδιά, αν δουν κανένα παιδί λίγο υπερήφανο, το κοροϊδεύουν , ενώ ένα παιδί σιωπηλό , συνετό, πόσο το εκτιμούν! Ή, αν δουν κανέναν να περπατάη καμαρωτός-καμαρωτός, τον παίρνουν μυρωδιά και τον κοροϊδεύουν.Θυμάμαι κάποιον στην Κόνιτσα που, ενώ πέθαινε από την πείνα, φορούσε κάθε μέρα κοστούμι, γραβάτα και ρεπούμπλικο και έβγαινε στην πλατεία καμαρωτός. Τα παιδάκια, μόλις τον έβλεπαν, πήγαιναν από πίσω του και παρίσταναν πώς περπατούσε.

Ἑσπερινὴ Εὐχὴ Πέμπτης

Ἰδοὺ πάλιν προσπίπτω ἐπὶ θύραις τοῦ ἐμοῦ ∆εσπότου ἱκετεύων, παρακαλῶν, προσκυνῶν καὶ βοῶν μετὰ φόβου·

συμφέρει γὰρ τῷ οἰκέτῃ μὴ ἐκφυγεῖν τὰς χεῖρας τοῦ δεσπότου αὐτοῦ, ἁμαρτήσαντι αὐτῷ, ἀλλὰ μᾶλλον παραμένειν.

Εἰσάκουσον, ὦ ∆έσποτα, τοῦ κλαυθμοῦ μου, καὶ πρόσδεξαι τὰ ῥήματα τῆς δεήσεώς μου, ἃ προσφέρω ὁ ἁμαρτωλὸς αἰδούμενος.

Ἔκχεον ἐπὶ τὸν ἄθλιον ἐμὲ μικρὰν σταγόνα ἐπιστροφῆς τῷ ἐλέει σου, (καὶ φώτισόν μου τὴν ψυχὴν τῇ χάριτί σου,) ἵνα ἕξω μικρὰν προθυμίαν εἰς τὸ διορθώσασθαι ἐμαυτόν.

Εἰ μὴ γὰρ ἡ χάρις σου φωτίσει μου τὴν ψυχήν, οὐ δύναμαι κατανοῆσαι τὴν ἐν ἐμοὶ ἐμπάθειαν καὶ ἀμέλειαν.

Οἴμοι γάρ, ὅτι προλαβοῦσα ἡ ἁμαρτία νομὴν ἐν ἐμοὶ εὑροῦσα, καθ' ἑκάστην ἀμαυροῖ, καὶ βυθίζει με, καὶ παροργίζειν τὸν Θεὸν ὁ τάλας οὐ παύομαι, μὴ φοβούμενος τὸ πῦρ ἐκεῖνο τὸ ἄσβεστον, καὶ μὴ τρέμων τὰς ἀθανάτους τιμωρίας·

συνήθειαν γὰρ λαβοῦσα ἡ ἁμαρτία, ἕλκει με εἰς παντελῆ ἀπώλειαν.

Ἐμαυτὸν μὲν ἐλέγχω, καὶ οὐ παύομαι ἐξομολογούμενος, ἀλλὰ πάλιν ἐπιμένω τοῖς κακοῖς.

Βλέπων οὐχ ὁρῶ, ἐπειδὴ μετανοῶν πλημμελῶ.

Οὐ γνωσιμαχῶ πρὸς τὴν διάγνωσιν τῶν γινομένων, ἀλλὰ τῆς ἐμῆς κατηγορῶ μετανοίας.

Ἐπειδὴ ὡς δοῦλος εἰμὶ τῆς ἁμαρτίας, καὶ μὴ θέλων ποιῶ τὸ κακόν, καὶ ὡς στρατευθεὶς ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας, αὐτῇ ὑποτάσσομαι·

καὶ φυγεῖν δυνάμενος τελοῦμαι (αὐτῇ) διὰ τὴν βασιλεύουσάν μοι συνήθειαν.

Στὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔφθασε σὲ ὑψηλὸ ἀξίωμα ἀλλὰ ὄχι καί στὴν εὐτυχία

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ἀπό τό γράμμα σας σάν νά τρέχουν δάκρυα.

Κοπιάζετε γιά νά ἀποκτήσετε μεγάλο τίτλο.

Μ’ αὐτό νομίζετε πώς θά φθάσετε ἀμέσως καί στήν εὐτυχία.

Καί πολλοί ἄλλοι γύρω σας ἔκαναν τό ἴδιο.

Γι’ αὐτό ἔπρεπε νά παλεύετε, νά παλεύετε, νά σπρώχνετε, νά ἀνησυχεῖτε.

Ὑπολογίζατε ὅτι ἡ εὐτυχία θά ἀρχίσει γιά σᾶς μόλις λάβετε ἐκεῖνον τόν ὑψηλό τίτλο.

Μέχρι τότε θεωρούσατε τόν ἑαυτό σας δυστυχισμένο, σχεδόν ἀνύπαρκτο.

Ἐπιτέλους φθάσατε τό ἐπιθυμούμενο.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Απίστευτο ρατσιστικό παραλήρημα περιοδικού για γονείς: «Προσέχετε τις οικογένειες λευκών, φυσιολογικών, χαρούμενων ανθρώπων που μαθαίνουν τα παιδιά τους να κρατάνε τις παραδόσεις. Είναι το ίδιο επικίνδυνοι με τους τρομοκράτες»!

Το γερμανικό περιοδικό για γονείς “Baby und Familie” (Μωρό και Οικογένεια) λέει στους αναγνώστες του να προσέξουν τις οικογένειες που είναι «αφανείς» και «χαρούμενες», καθώς όλα αυτά αποτελούν προειδοποιητικά σημάδια ότι είναι «ακροδεξιοί» και άρα «επικίνδυνοι».
Με εικόνες που δείχνουν αποκλειστικά ξανθές γυναίκες και ξανθά παιδιά, το άρθρο αναφέρει ότι «συνηθισμένοι γονείς» πρέπει να αναλάβουν δράση εναντίον «δεξιών οικογενειών» (“rechte familie”) και να καταστήσουν σαφές ότι η ιδεολογία τους δεν έχει θέση στον κόσμο.
Υποστηρίζοντας ότι ο όρος «δεξιά πτέρυγα» «εγείρει ανησυχίες» και φέρνει στο νου «εμπρησμούς κέντρων προσφύγων», σκίνχεντ, και την νεοναζιστική ομάδα NSU (National Socialist Underground) που πραγματοποίησε μια σειρά από βίαιες επιθέσεις εναντίον αλλοδαπών, το «Μωρό & Οικογένεια» σημειώνει ότι οι άνθρωποι «σπάνια την συνδέουν με γυναίκες, οικογένειες και παιδιά».

Πως θα ξεχωρίσω;

Πρίν ἀπό τρία περίπου χρὀνια βρέθηκε στήν Ἑλλάδα ὁ κ. Νικόλαος Χάγεκ, ἰδιοκτήτης τῆς Ἐλβετικῆς βιομηχανίας ρολογιῶν Swatch, ἕνας ἀπό τούς ἑκατό πλουσιώτερους ἀνθρώπους στόν κόσμο. Ἔδωσε μία συνέντευξη σέ ἑλληνική ἐφημερίδα (ΒΗΜΑ, 30-6-2002), ὅπου μεταξύ ἄλλων εἶπε τά ἑξῆς:
-Τί νά τό κάνεις, ἄν ξεχωρίζεις καί δέν σέ ἐκτιμᾶ κανένας; Οὐδείς εὐτύχησε, ἔχοντας ἕναν τεράστιο τραπεζικό λογαριασμό. Ἄλλωστε, οἱ πραγματικές ἀνάγκες γιά νά ζήσουμε (βιολογικά), εἶναι ἐλάχιστες, ἀξίας δυόμιση χιλιάδων θερμίδων…
-Ἐρώτ.: Τί εἶναι αὐτό πού κάνει τούς ἀνθρώπους, νά σκέφτονται τόν ἑαυτό τους καί τίποτε ἄλλο;

-Ἀπάντ.: Εἶναι ἡ νέα κατάσταση πού ἐπικρατεῖ γύρω μας. Ἡ νέα αὐτή ἰδεολογία ὁδηγεῖ στήν κοινωνία τῶν «ἑαυτούληδων». Ἐγώ σέ ὅλη μου τήν ζωή ἤμουν εὐτυχισμένος, ἄν ἦταν εὐτυχισμένοι καί οἱ γύρω μου. Δέν μπορεῖ ἡ σύζυγός μου νά πηγαίνει καί νά ἀγοράζει ὅ,τι θέλει γιά νά φᾶμε καί νά ντυθοῦμε, καί τά παιδιά τοῦ ἄλλου νά ἀναρωτιοῦνται βλέποντάς την στό σουπερμάρκετ: «Γιατί ἡ δική μου μητέρα δέν μπορεῖ νά ἀγοράσει τίποτα ἀπό ὅλα αὐτά; Ἐπειδή εἶναι ἄνεργη;» Πῶς μπορεῖ κάποιος νά εἶναι εὐτυχισμένος, ἄν βρίσκεται μέσα σέ μιά κοινωνία τόσο ἄδικη;

Ἑσπερινὴ Εὐχὴ Τετάρτης

Ὁ πόνος λέγειν πρὸς Θεὸν ἀναγκάζει με, ἡ δὲ ἐμὴ ἀναξιότης σιωπᾶν ἐπιτρέπει μοι.

Αἱ ὀδύναι φθέγξασθαί με βιάζονται, αἱ δὲ ἁμαρτίαι μου σιγὴν ἔχειν κατεπείγουσιν.

Ἡ ψυχή μου ἀλγεῖ καὶ οἱ ὀφθαλμοί μου ἐπιθυμοῦσι δακρύων.

Ἥμαρτες, ψυχή, μετανόει.

Ἰδοὺ γὰρ αἱ ἡμέραι ἡμῶν παράγουσιν ὡς σκιά.

Φοβεροὺς καὶ φρικώδεις τόπους μέλλεις διέρχεσθαι, ψυχή μου, μετ' οὐ πολύ.

Μὴ ὑπέρθου ἡμέραν ἐξ ἡμέρας ἐπιστρέφειν πρὸς Κύριον.

Κατανύγηθι, ψυχή μου, κατανύγηθι ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἀγαθοῖς, οἷς εἴληφας παρὰ Θεοῦ καὶ οὐκ ἐφύλαξας.

Κατανύγηθι ἐπὶ πᾶσιν, οἷς ἔπραξας, καὶ ὁ Θεὸς ἐμακροθύμησεν ἐπὶ σοί, ἵνα μὴ τῷ ἐξωτέρῳ σκότει παραδοθῇς ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ.

Οἴμοι τῷ ἁμαρτωλῷ, ὅτι ἐρρύπωσα καὶ ἀεὶ ῥυπῶ τὸ καθαρὸν τῆς καρδίας μου δι' ἐμὴν χαυνότητα!

Ἡ ἀμέλειά μου καὶ ἡ ὀκνηρία μου τὴν παρρησίαν τῆς καρδίας μου κατῄσχυνε, καὶ ἡ πονηρὰ ἐπιθυμία, ὡς δεσπότης δούλῳ, ἐπιτάσσει μοι, κἀγὼ εὐθὺς ὡς νήπιος μετὰ φόβου οὕτως ὑπακούω.

Ἀποπλανᾷ με, κἀγὼ ἥδομαι.

Οἴμοι, Κύριε, ὅτι ἡ χάρις σου πάντοτε ἕλκει με εἰς τὴν ζωήν, ἐγὼ δὲ μᾶλλον τὸν θάνατον προτιμῶ.

Ἰσότιμον Ἀγγέλων σπουδάζεις με γενέσθαι, ἐγὼ δὲ τῇ μοχθηρίᾳ μου ἐμαυτὸν σμικρύνω.

Ἐπλήθυναν αἱ ἁμαρτίαι μου, Κύριε, καὶ ἀεὶ πληθύνονται, καὶ οὐκ ἔστι πέρας ἐν τῷ πλήθει αὐτῶν.

Καὶ τίς περὶ ἐμοῦ πενθήσει, ἢ παρακαλέσει;

Ο τυφλός γέροντας που έγινε ζητιάνος για να σώσει πάνω από 2.000 ορφανά

 

Μέσα στους αιώνες πολλοί μοναχοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας έγιναν παράδειγμα αγάπης και αφοσίωσης προς τους συνανθρώπους τους. Είναι αναρίθμητα τα περιστατικά ιερωμένων οι οποίοι με ιδιαίτερη αγάπη και ανιδιοτέλεια πρόσφεραν στις τοπικές κοινωνίες της Ελλάδας σε περιόδους πολέμων, φτώχειας και όχι μόνο.

Ενας σύγχρονος «άγιος» της εποχής μας υπήρξε και ο μοναχός Μελέτιος Αϊβατζίδης, γνωστός και ως «ορφανοτρόφος», ο οποίος πρόσφερε στα ορφανά, χωρίς όρια και συμβιβασμούς. Η έλλειψη της όρασής του δεν στάθηκε εμπόδιο στον αγώνα που έδωσε για τα ορφανά, τα οποία στερήθηκαν την αγάπη και τη φροντίδα των γονιών τους.
Ο ελεήμων και διορατικός γέροντας με μεγάλη αυταπάρνηση επί σειρά ετών διηύθηνε ορφανοτροφεία στην Εδεσσα, στα Γιαννιτσά και στη Νάουσα.

Στις 20 Ιανουαρίου 2012 ο π. Μελέτιος Αϊβατζίδης εκοιμήθη σε ηλικία 94 ετών και περίπου 2.000 ορφανά, τα οποία στο πρόσωπό του βρήκαν την πατρική αγκαλιά και τη στοργή, θρήνησαν τον πατέρα τους. Η «Ορθόδοξη Αλήθεια» επιχειρεί να φέρει στο φως περισσότερες λεπτομέρειες για τη ζωή του π. Μελετίου και να αναφερθεί στον γεμάτο πίστη και προσφορά βίο του.

Νοιώθω κομμάτια σήμερα, θέλω να καταθέσω τα κομμάτια της ψυχής μου ...

Ομιλία του Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου, στην ιερατική σύναξη στα γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως Καλύμνου την 17/9/2016 με θέμα «ιερωσύνη».

... Το να μας πούνε ότι είμαστε ικανοί, έξυπνοι, μορφωμένοι είναι κάτι το οποίο είναι για αυτόν τον κόσμο. Εμείς έχουμε κόσμο που θέλουμε να τους πούμε ότι δεν είναι η ζωή τους λίγα χρόνια, λίγα κιλά, λίγες κοσμικές επιτυχίες. Έχουμε να προτείνουμε κάτι πολύ διαφορετικό σε έναν κόσμο ο οποίος έχει επιβάλει το εξής μοντέλο ανθρώπου. Θα σας το πω.
Τί είναι ο άνθρωπος; Ποιά είναι η κοσμική ανθρωπολογία;

Ένας άνθρωπος ζει στην ανυπαρξία, δεν υπάρχει. Ξαφνικά με άγνωστο το πότε έρχεται στην ύπαρξη με τη σύλληψή του. Ζει κάποια χρόνια. Πόσα; Δεν ξέρουμε. Πώς θα περάσει; Αν θα έχει δυστυχίες, ευτυχίες, ποιές θα είναι αυτές; Δεν το γνωρίζουμε. Πότε θα πεθάνει; Ούτε αυτό το ξέρουμε. Ξέρουμε όμως ότι θα πεθάνει. Πάντως έτσι περνάει και είναι πολύ μικρό το χρονικό διάστημα. Και εκατό χρόνια να ζήσει είναι πολύ λίγα και είναι και πολύ λίγη η ευτυχία του και μετά πεθαίνει.

Να έχωμεν αγάπην και υπομονήν εις όλα, να μη κατακρίνωμεν, να διώκωμεν τους κακούς λογισμούς

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Ο Θεός είναι αγάπη και όλος ευσπλαγχνία. Ας μη Τον λυπώμεν εις τίποτε! Σταυρόν δι’ ημάς υπέμεινε, η κεφαλή Του τρυπημένη από τον ακάνθινον στέφανον, η πλευρά από την λόγχην, οι πόδες από τους ήλους, τα νώτα από τας μαστιγώσεις, το πανάγιον στόμα Του από την χολήν και το όξος, η καρδία Του από τον πόνον των ύβρεων και την αχαριστίαν. Γυμνός επάνω εις τον Σταυρόν, εμπρός εις τόσον δαιμονισμένον όχλον. Αυτόν, παιδιά μου, τον Ιησούν μας ας μην Τον λυπώμεν με τας απροσεξίας μας, πονά χειρότερα, εκείνοι, οι Εβραίοι, ήσαν οι εχθροί Του, ενώ ημείς είμεθα οι βαπτισμένοι εις το άγιον Όνομά Του, οι μαθηταί Του, οι αφιερωμένοι εις την υπηρεσίαν Του! Οι μαθηταί Του τον εγκατέλειψαν από τον φόβον των Εβραίων, και πόσον επικράθη δεν λέγεται! Και τώρα όσοι Τον αρνούνται, όσοι Τον εγκαταλείπουν, όσοι άλλα Του υπόσχονται και άλλα πράττουν, πως θα ευρεθούν κοντά Του κατά την ώραν της κρίσεως; Τι θα είπουν, όταν αρχίση ο Χριστός μας να απαριθμή ένα ένα τα παθήματά Του και αυτοί θα έχουν να παρουσιάσουν άρνησιν και πλήθος κακών; Ας προσέχωμεν την ζωήν μας, παιδιά μου. Να έχωμεν αγάπην και υπομονήν εις όλα, να μη κατακρίνωμεν, να διώκωμεν τους κακούς λογισμούς, να ταπεινούμεθα, να ενθυμούμεθα την δύσκολον ώραν του θανάτου και της κρίσεως. Όταν όλα αυτά τα πράττετε, να ηξεύρετε πως με το Χριστό μας θα ζήσετε αιώνια! Ωσάν άγγελοι κοντά εις τον θρόνον Του, θα ψάλλετε άσματα αιώνια και πανευφρόσυνα! Τι ευτυχία τότε! Πως όλα τα εδώ θα ξεχασθούν! Μόνον χαρά και πάσχα χωρίς τέλος! Δόξα τω Θεώ, τω διδόντι ημίν την νίκην.

Πηγή: Εξομολογεῖσθε τῶ Κυρίῳ

Ἑσπερινὴ Εὐχὴ Τρίτης

Οἴμοι, ἐν ποίᾳ καταγνώσει ἕστηκα, ἐν ποίᾳ αἰσχύνῃ κατάκειμαι!

Οὐκ ἔστι τὸ κρυπτόμενόν μου ὡς τὸ φαινόμενον.

Περὶ ἀπαθείας διαλεγομένῳ, ἡ τῶν αἰσχρῶν παθῶν μελέτη ἐν ἐμοὶ ὑπάρχει ἡμέρας καὶ νυκτός.

Περὶ ἁγνείας προϊέμενος, λόγους περὶ ἀσελγείας διενθυμοῦμαι.

Οἴμοι, οἵα ἐξέτασίς μοι ἀπόκειται!

Ἀληθῶς σχῆμα εὐσεβείας περίκειμαι, καὶ οὐ τὴν δύναμιν.

Ἐν ποίῳ προσώπῳ προσέρχομαι Κυρίῳ τῷ Θεῷ τῷ γινώσκοντι τὰ κρυπτὰ τῆς καρδίας μου;

Τοσούτοις κακοῖς ὑπεύθυνος ὑπάρχων, δειλιῶ ἱστάμενος ἐν προσευχῇ, μὴ καταβῇ πῦρ ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἐκφλέξῃ με, ὥσπερ ποτὲ τοὺς προσενεγκόντας ἐν ἐρήμῳ (πῦρ ἀλλότριον, ἐξελθὸν) πῦρ παρὰ Κυρίου κατέκαυσεν αὐτούς.

Τί οὖν ἐγὼ προσδοκήσω, πολὺ ἄπειρον βάρος ἁμαρτιῶν περικείμενος;

Πεπώρωταί μου ἡ καρδία, ἠλλοίωταί μου ὁ εὐσεβὴς λογισμός, ἐσκοτίσθη μου ἡ διάνοια.

Ἀεὶ ἐπιστρέφω ὡς κύων ἐπὶ τὸν ἴδιον ἔμετον.

Οὐκ ἔστι μοι παρρησία πρὸς τὸν ἐτάζοντα καρδίας καὶ νεφρούς·

οὐκ ἔστι μοι ἡ διάνοια καθαρά·

οὐκ ἔστι μοι δάκρυον ἐν προσευχῇ.

Κἂν στενάξω, ψύγω μου τὸ πρόσωπον τὸ ἐν αἰσχύνῃ γεγονός.

Κρούσω μου τὸ στῆθος, τὸ τῶν παθῶν οἰκητήριον, τὸ τῶν πονηρῶν λογισμῶν ἐργαστήριον.

∆όξα σοι, μόνε μακρόθυμε, δόξα σοι, μόνε ἀγαθέ, δόξα σοι, εὐεργέτα τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν.

Μεγάλοι σου οἱ οἰκτιρμοὶ ἐπὶ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἡμᾶς, Κύριε.

Η άνεση των ανθρώπων του Θεού

Βλέπεις κάτι πρόσωπα σφιγμένα. Σαν να ζορίζονται. Σαν να πασχίζουν συνεχώς να αποδείξουν κάτι. Ότι είναι σωστοί, καλοί, ηθικοί, ευπρεπείς, ευσεβείς.

Σαν να θέλουν να εντυπωσιάσουν τους άλλους, με την εμφάνισή τους, με τις ικανότητές τους, την εξυπνάδα τους, την ευλάβειά τους.

Σαν να πασχίζουν να μην διαψεύσουν τις προσδοκίες των άλλων, που ουσιαστικά είναι δικές τους προσδοκίες.

Σφίγγονται να μην εκπέσουν στα μάτια των πολλών.

Είναι πρόσωπα που ίδρωσαν ελεγχόμενα, μα που ποτέ δεν μάτωσαν παίρνοντας κάποιο ρίσκο.

-----------------------

Τὸ καλύτερο κήρυγμα

Ξεμάκραιναν ἀρκετὰ πλέον ἀπὸ τὴν ἀπόμακρη σκήτη τους. Μπροστά τους ἄρχισαν νὰ διακρίνονται τὰ πρῶτα σπίτια ἀπὸ τὴν πολυάνθρωπη μεγαλούπολη ποὺ ἦταν κι ὁ προορισμός τους. Βάδιζε μπροστὰ ὁ Γέρον­τας μὲ τὸ ραβδί του καὶ πίσω ἀκολουθοῦσε ὁ ὑποτακτικός. Ὁ δεύτερος δὲν πολυήξερε τὸν σκοπὸ τῆς καθόδου τους στὴν πόλη. Δὲν τὸν πολυενδιέφερε ἄλλωστε. Αὐτὸς ἀκολουθοῦσε τὸν Γέροντα καὶ ὑπάκουε. Βέβαια κάτι τοῦ εἶχε ἀναφέρει, ὅτι ἐπρόκειτο, ὅπως κι ἄλλη φορὰ ἔκαναν στὸ παρελθόν, νὰ συνδυάσουν τὴν ἐξασφάλιση μερικῶν ἀναγκαίων προμηθειῶν τους μαζὶ μὲ κάποια ἱεραποστολικὴ περιοδεία καὶ κήρυγμα.

Σὲ λίγη ὥρα μπῆκαν μέσα στὴν πολυσύχναστη πόλη. Κόσμος πολύς! Κι αὐτοί, ὁλόκληρη τὴν ἡμέρα μὲ τὸ βλέμμα χαμηλωμένο, μὲ τὸ νοῦ συγκεντρωμένο, ἐπισκέφθηκαν καταστήματα, ἀ­­γόρασαν προϊόντα, ἐπικοινώνησαν μὲ διά­φορους ἀνθρώπους. Σοβαροί, ἁ­­πλοί, ταπεινοί, προσεκτικοὶ σὲ κάθε τους βῆμα, σὲ κάθε τους κίνηση, ἐξασφάλισαν ὅλες τὶς προμήθειές τους, ἀλλὰ κήρυγμα δὲν ἔκαναν. Ὁ ἥλιος πῆ­ρε νὰ γέρνει στὴ δύση του. Κι αὐτοὶ πῆραν τὸν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς γιὰ τὴν ἀπόμακρη ἡσυχαστικὴ γωνιά τους. Τότε ἦταν ποὺ ὁ ὑποτακτικὸς πῆρε τὸν λόγο γιὰ πρώτη φορὰ καὶ ρώτησε τὸν Γέροντα:

–Τὸ κήρυγμα πότε θὰ γίνει; Ποῦ;

Τι να λέμε σε όσους κατηγορούν εύκολα κληρικούς

Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης

Ρωτήσαμε μιὰ μέρα τὸν Γέροντα γιὰ τὸ ἑξῆς πρόβλημα ποὺ ἀντιμετωπίζουμε: «Γέροντα, μᾶς λέτε συνέχεια νὰ ἔχουμε καλὸ λογισμό, θὰ σᾶς ποῦμε ὅμως, μία περίπτωση, γιὰ νὰ δοῦμε τί μᾶς συμβουλεύετε νὰ ἀπαντοῦμε. Ἔρχονται μερικοὶ ἄνθρωποι καὶ μᾶς λένε:

Ὁ τάδε ἱερέας παίρνει πολλὰ λεφτὰ ἀπὸ τὰ μυστήρια, ὁ δεῖνα καπνίζει πολλλὰ τσιγάρα καὶ πηγαίνει στὰ καφενεῖα, ὁ ἄλλος λένε πὼς εἶναι ἀνήθικος καί, γενικά, βγάζουν ἕνα δριμὺ κατηγορητήριο ἐναντίον τῶν κληρικῶν καὶ μάλιστα παρουσιάζουν μαζὶ κι ἀποδείξεις τῶν ὅσων λένε. Σ’ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους τί μποροῦμε νὰ λέμε;»

Τότε, ὁ Γέροντας ἄρχισε νὰ μᾶς λέει: «Γνώρισα ἐκ πείρας ὅτι σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ οἱ ἄνθρωποι εἶναι χωρισμένοι σὲ δύο κατηγορίες. Τρίτη δὲν ὑπάρχει -ἢ στὴ μία θὰ εἶναι ἢ στὴν ἄλλη. Ἡ μία, λοιπόν, κατηγορία τῶν ἀνθρώπων μοιάζει μὲ τὴ μύγα. Ἡ μύγα ἔχει τὴν ἑξῆς ἰδιότητα: νὰ πηγαίνει πάντα καὶ νὰ κάθεται σὲ ὅ,τι βρώμικο ὑπάρχει. Γιὰ παράδειγμα, ἂν ἕνα περιβόλι εἶναι γεμάτο λουλούδια, ποὺ εὐωδιάζουν, καὶ σὲ μία ἄκρη τοῦ περιβολιοῦ κάποιο ζῶο ἔχει κάνει μία ἀκαθαρσία, τότε μιὰ μύγα, πετώντας μέσα σ’ αὐτὸ τὸ πανέμορφο περιβόλι, θὰ πετάξει πάνω ἀπὸ ὅλα τὰ ἄνθη καὶ σὲ κανένα δὲν θὰ καθίσει. Μόνο ὅταν δεῖ τὴν ἀκαθαρσία, τότε ἀμέσως θὰ κατέβει καὶ θὰ καθίσει πάνω σ’ αὐτὴν καὶ θὰ ἀρχίσει νὰ τὴν ἀνασκαλεύει, ἀναπαυόμενη στὴ δυσωδία ποὺ προκαλεῖται ἀπὸ τὸ ἀνακάτεμα αὐτὸ καὶ δὲ θὰ ξεκολλᾶ ἀπὸ ἐκεῖ.

Ἑσπερινὴ Εὐχὴ Δευτέρας

∆έξαι δέησιν ῥυπαροῦ καὶ ἀκαθάρτου στόματος, ∆έσποτα τῶν ἁπάντων, φιλάνθρωπε Ἰησοῦ Χριστέ, καὶ μὴ βδελύξῃ με, ὡς ἀνάξιον ὄντα καὶ ἀσύνετον, μηδὲ τὴν ψυχήν μου τῷ ᾅδῃ προσεγγίζουσαν, ἀναξίαν κρίνῃς τῆς σῆς παρακλήσεως.

Ζήτησόν με, ὡς τὸ ἀπολωλὸς πρόβατον, ὅτι πάσης προθυμίας καὶ ἐννοίας ἔρημος γέγονα εἰς τὸ διορθώσασθαι ἐμαυτόν.

Ἐκτυφλωθεὶς γὰρ ταῖς ἡδοναῖς, ἐσκοτισμένην ἔχω μου τὴν ψυχήν, καὶ ἀπὸ τῆς μέθης τῶν παθῶν πεπωρωμένην ἔχω μου τὴν καρδίαν.

Ἐξομολογοῦμαί σοι, Κύριε, Σωτὴρ τοῦ κόσμου, πᾶσαν πικρότητα ἐμήν, πονηρίαν, ἀλογίαν.

Ἐρῶ πάλιν πᾶσαν σου τερπνότητα, γλυκύτητα, ἃς μετ' ἐμοῦ ἐποίησας ἕνεκεν τῆς χρηστότητός σου, φιλάνθρωπε.

Ἀπὸ πρώτης ἡλικίας ἐγενόμην παροξυντής, ἀπρόθυμος εἰς τὸ ἀγαθόν, πάσης κακίας ἐφευρετής, πάσης ἁμαρτίας ῥᾳδιουργός.

Αὐτὸς δέ, ὧ ∆έσποτα, ὑπερεῖδες πᾶσαν ἐμὴν πονηρίαν διὰ τοὺς πολλούς σου οἰκτιρμούς, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ.

Ἡ κεφαλή μου ἀνυψοῦται τῇ χάριτί σου, ∆έσποτα·

ταπεινοῦται δὲ πάλιν δι' ἐμὰς ἁμαρτίας.

Ἕλκει με πάλιν ἡ χάρις σου εἰς τὴν ζωήν, κἀγὼ μᾶλλον εἰς θάνατον εὐπροθύμως βαδιοῦμαι, ὅτι ἡ κακίστη τῆς χαυνότητός μου συνήθεια ἕλκει με καὶ μὴ θέλοντα πρὸς ἑαυτήν.

∆εινή ἐστιν ἡ τῶν παθῶν συνήθεια·

δεσμεύει μου τὴν διάνοιαν ἐν δεσμοῖς ἀλύτοις·

καὶ ποθεινὰ εὑρίσκονται ἀεὶ ἐμοὶ τὰ δεσμά.

Συνηθείᾳ τῶν παγίδων δεσμοῦμαι ὁ ἄθλιος, καὶ χαίρω δεσμούμενος.

Θυμίσου, όταν…

Η ζωή μας δεν είναι σπαρμένη με «ρόδα». Είναι όμως σπαρμένη με «νάρκες». Με συχνά επώδυνες ευκαιρίες, που σε μια καλοπροαίρετη καρδιά, μπορούν να ανάψουν «σπίθες» μετανοίας, και να φουντώσουν τη φωτιά της «Όντως Ζωής», όσο αυτή η καρδιά χτυπάει ακόμα!

Όταν… νιώθεις τα πάντα να καταρρέουν γύρω σου, όταν νιώθεις να πνίγεσαι και δεν έχεις κάπου να κρατηθείς, όταν η απελπισία σε κυριεύει, και πουθενά δεν βλέπεις τη λύση…

… Θυμίσου τότε που κορόϊδευες κάποιους ανθρώπους ως «γραφικούς», επειδή νιώθουν ότι υπάρχει Κάποιος στον οποίο μπορούν να στραφούν στις δυσκολίες της ζωής, Κάποιος που απαντάει σε προσευχές. Αυτούς που ξεπερνούν προβλήματα σαν τα δικά σου, με χαμόγελο και ελπίδα!

Όταν… βλέπεις το παιδί σου να κατρακυλάει στα χαμηλά σκαλοπάτια της κοινωνίας, και οι συμβουλές σου πάνε στο βρόντο, όταν δεν βρίσκεις τον τρόπο να το συγκρατήσεις, και βλέπεις όλους σου τους κόπους να χάνονται μαζί του…

… Θυμίσου αν ποτέ το δίδαξες τις υψηλές αρχές της πίστης, την αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον. Θυμίσου πόσο χρόνο αφιέρωσες να του μιλήσεις για τη σοφία του Θεού που μας αποκαλύφθηκε απ’ Αυτόν. Θυμίσου αν το δίδαξες να προσεύχεται, και τι παράδειγμα του έδωσες εσύ ο ίδιος γι’ αυτό. Θυμίσου τότε που μπροστά του κορόιδευες όσους πιστεύουν «ακόμα» σε Θεό.

Μετάστασις Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου

Ἀρκετοὶ εἶχαν τὴν ἄποψη ὅτι ὁ Ἰωάννης δὲν πέθανε, ἀλλὰ μετατέθηκε στὴν ἄλλη ζωή, ὅπως ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας. Ἀφορμὴ γι' αὐτὴ τὴν ἄποψη ἔδωσε τὸ γνωστὸ εὐαγγελικὸ χωρίο, Ἰωάννου κα’ 22. Ὅμως, ὁ ἀμέσως ἑπόμενος στίχος κα’ 23 διευκρινίζει τὰ πράγματα.

Ἡ παράδοση ποὺ ἀσπάσθηκε ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ ἕξης: Ὁ Ἰωάννης σὲ βαθειὰ γεράματα πέθανε στὴν Ἔφεσο καὶ τάφηκε ἔξω ἀπ’ αὐτήν. Ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες, ὅταν οἱ μαθητὲς του ἐπισκέφθηκαν τὸν τάφο, βρῆκαν αὐτὸν κενό.

Ἡ Ἐκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ὅτι στὸν ἀγαπημένο μαθητὴ τοῦ Κυρίου συνέβη ὅτι καὶ μὲ τὴν Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ὁ Ἰωάννης ναὶ μὲν πέθανε καὶ ἐτάφη, ἀλλὰ μετὰ τρεῖς ἡμέρες ἀναστήθηκε καὶ μετέστη στὴν αἰώνια ζωή, γιὰ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος, νὰ τί λέει σχετικά: