Προσευχὴ γιὰ ἕναν ἁρμονικὸ γάμο

Πατέρα, στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι γραμμένο στὸ Λόγο Σου ὅτι ἡ ἀγάπη Σου εἶναι ἐκκεχυμένη μέσα στὶς καρδιές μας διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ μᾶς δόθηκε. Ἐπειδὴ εἶσαι μέσα μας, ἀναγνωρίζουμε ὅτι ἡ ἀγάπη Σου μᾶς κυβερνᾶ ἐντελῶς. Πιστεύουμε ὅτι ἡ ἀγάπη Σου ἐκδηλώνεται πλήρως ἑνώνοντάς μας ἐν ἀληθείᾳ, τελειοποιώντας μας γιὰ κάθε ἔργο ἀγαθὸ νὰ κάνουμε τὸ θέλημά Σου, ἐνεργώντας μέσα μας τὸ εὐάρεστο στοὺς ὀφθαλμούς Σου.

Τὸ Ἔπος τοῦ ᾽40 καὶ τὸ πνεῦμα του

Τὸ ἔπος τοῦ ᾽40, ἡ περιφανὴς καὶ περίλαμπρη νίκη τῶν Ἑλλήνων κατὰ τοῦ ἰταλικοῦ φασισμοῦ, καθὼς καὶ ἡ γενναία ἀντίσταση τῆς Ἑλλάδας ἐνάντια στὶς σιδηροφράκτες στρατιὲς τοῦ Χίτλερ, κατέπληξε τὴν Οἰκουμένη! Ἔγινε ἀντικείμενο παγκόσμιου θαυμασμοῦ. Ἀντικείμενο παγκόσμιας ἕλξεως.

Ἀναπτέρωσε τὸ ἠθικὸ τῶν φιλελευθέρων λαῶν τῆς Γῆς καὶ ἔδωσε χρόνο καὶ καιρὸ στὸ Στρατόπεδο τῶν Συμμάχων νὰ ἑτοιμαστεῖ γιὰ τὴν ἀποτελεσματικὴ ἀντιμετώπιση τῶν Ἰμπεριαλιστῶν καὶ τὴ διάλυση τοῦ Τριπλοῦ Ἄξονα!

Τὸ πνεῦμα τοῦ ἔπους τοῦ ᾽40 εἶναι πνεῦμα ἡρωικό, ἱστορικό, φι- λελεύθερο, θρησκευτικὸ, ἑλληνικὸ «πνεῦμα πολυσύνθετο, πολυ- μερές, πολυσχιδές».

ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΟΛΛΑΕΙ!!! - Για τους Λίγους...

 

Η ιστορία μίλησε και απέδειξε ότι ο ηρωισμός γεννιέται με τις θυσίες. Ακόμα, και εν όψει πανδημίας και κάθε δυσκολίας κανένα εμπόδιο δεν είναι ικανό να υπερνικήσει την έκφραση σεβασμού και τιμής σε αυτούς που χάρισαν σε εμάς την ζωή. Το αυτονόητο απαιτεί παρελάσεις για τις εθνικές επετείους με μέτρα μα πάνω από όλα παρελάσεις με εθνική περηφάνια και ελληνική ψυχή!

 

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=tQ6NWssjrxQ

Παρακλητικός Κανών στόν Ἅγιό Δημήτριο

Ὁ Ἱερεύς: Εὐλογητός ὁ Θεός ἠμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν.

Δόξα σοί, ὁ Θεός ἠμῶν, δόξα σοί.

Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἠμίν καί καθάρισον ἠμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον, Ἀγαθέ τάς ψυχᾶς ἠμῶν.

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.

Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.

Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Δύο σύγχρονα φοβερά θαύματα του Αγίου Δημητρίου στά 1906, στον τότε Πασά της Θεσαλονίκης…

Πριν λίγες μέρες ψάχνοντας στο παλιό σεντούκι τού σπιτιού μου, και σέ κάποια παραμελημένα βιβλία μου, βρήκα μια ξεχωριστή περιγραφή για δυό φοβερά θαύματα του Αγίου Δημητρίου πού είχε κάνει στα 1906 και πού ελάχιστοι σήμερα τά γνωρίζουν…

Τά βρήκα σ΄ ένα βιβλίο αυτοβιογραφίας με τίτλο « Ο Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, 1884 – 1980» , με 700 τόσες σελίδες, όλες ξεχωριστές και υπέροχες. Όποιος το διαβάσει δεν θα χάσει…

Τις μέρες αυτές λοιπόν πού γιορτάζουμε τον Άγιο Δημήτριο θα παραθέσω μία άγνωστη περιγραφή, απ΄ αυτές πού σήμερα ίσως και να σπανίζουν…

«….Μετά δύο ημέρας φθάσαμε εις Θεσσαλονίκην, η οποία τότε κατείχετο ύπό των Τούρκων και, επειδή εγώ άπό μικρός είχον ευλάβειαν είς τον Άγιο Δημήτριο, παρεκάλουν τον φίλον μου Νικόλαον να εξέλθωμεν του ατμόπλοιου, διά να προσκυνήσωμεν τον τάφον του Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου.

Εξελθόν­τες μετέβημεν και προσκυνήσαμε μετά κατανύξεως τον Τάφον του Αγίου και, επιστρέψαντες εις τι ξενοδοχείον Ελληνικόν, εμείναμεν ολόκληρον την ημέραν και το εσπέρας.
  

O άγιος Δημήτριος ο Mυροβλήτης. Αρματωμένος την Αρματωσιά του Θεού.

Φώτης Κόντογλου

O άγιος Δημήτριος μαζί με τον άγιο Γεώργιο, είναι τα δυο παλληκάρια της χριστιανοσύνης. Aυτοί είναι κάτω στη γη, κ’ οι δυο αρχάγγελοι Mιχαήλ και Γαβριήλ είναι απάνω στον ουρανό. Στα αρχαία χρόνια τους ζωγραφίζανε δίχως άρματα, πλην στα κατοπινά τα χρόνια τους παριστάνουνε αρματωμένους με σπαθιά και με κοντάρια και ντυμένους με σιδεροπουκάμισα. Στον έναν ώμο έχουνε κρεμασμένη την περικεφαλαία και στον άλλον το σκουτάρι, στη μέση είναι ζωσμένοι τα λουριά που βαστάνε το θηκάρι του σπαθιού και το ταρκάσι πόχει μέσα τις σαγίτες και το δοξάρι. Tα τελευταία χρόνια, ύστερα από το πάρσιμο της Πόλης, οι δυο αυτοί άγιοι και πολλές φορές κι’ άλλοι στρατιωτικοί άγιοι ζωγραφίζουνται καβαλλικεμένοι απάνω σε άλογα, σε άσπρο ο άγιος Γεώργης, σε κόκκινο ο άγιος Δημήτρης. Kι’ ο μεν ένας κονταρίζει ένα θεριό κι’ ο άλλος έναν πολεμιστή, τον Λυαίο. Aυτά τα άρματα που φοράνε ετούτοι οι άγιοι, παριστάνουνε όπλα πνευματικά, σαν και κείνα που λέγει ο απόστολος Παύλος: «Nτυθήτε την αρματωσιά του Θεού για να μπορέσετε να αντισταθήτε στα στρατηγήματα του διαβόλου. Γιατί το πάλεμα το δικό μας δεν είναι καταπάνω σε αίμα και σε κρέας, αλλά καταπάνω στις αρχές, στις εξουσίες, καταπάνω στους κοσμοκράτορες του σκοταδιού σε τούτον τον κόσμο και καταπάνω στα πονηρά πνεύματα στον άλλον κόσμο. Για τούτο ντυθήτε την πανοπλία του Θεού, για να μπορέσετε να βαστάξετε κατά την πονηρή την ημέρα, κι’ αφού κάνετε όσα είναι πρεπούμενα, να σταθήτε. Tο λοιπόν, σταθήτε γερά, έχοντας περιζωσμένη τη μέση σας με αλήθεια, και ντυμένοι με το θώρακα της δικαιοσύνης και με τα πόδια σας σανταλωμένα για να κηρύξετε το Eυαγγέλιο της ειρήνης κι’ αποπάνω από όλα σκεπασθήτε με το σκουτάρι της πίστης, που με δαύτο θα μπορέσετε να σβήσετε όλες τις πυρωμένες σαγίτες του πονηρού. Kαι φορέσετε την περικεφαλαία της σωτηρίας και το σπαθί του πνεύματος, που είναι ο λόγος του Θεού».

Βυζαντινή εικόνα του Αγίου Δημητρίου με μύρο από το τάφο του μεγαλομάρτυρα στη Θεσσαλονίκη

Η βυζαντινή μικροψηφιδωτή εικόνα του Αγίου Δημητρίου με μύρο από τον τάφο του,

τα σύμβολα των Παλαιολόγων και τις επιγραφές.

Το Σασοφεράτο (Sassoferrato) είναι μία μικρή πόλη στην επαρχία της Αγκόνας (Ancona) στην Ιταλία και βρίσκεται χτισμένο στο μέρος που κάποτε βρισκόταν η αρχαία πόλη Sentinum. Μετά την ολοκληρωτική καταστροφή του Sentinumαπό του Γότθους και τους Λομβαρδούς, περίπου το έτος 1000, θα χτιστεί ένα νέο κάστρο από τους κατοίκους της περιοχής που θα μετατραπεί σε μία μικρή πόλη γύρω στο 1200.

Η εικόνα που παριστάνει τον Άγιο Δημήτριο ήρθε στο Δημοτικό Μουσείο του Σασοφεράτο από την συλλογή του ουμανιστή Niccolò Perotti (1429 – 1480), ο οποίος γεννήθηκε στο Σασοφεράτο και ήταν μαθητής και φίλος του Έλληνα παπικού καρδινάλιου Βησσαρίωνα, τον οποίον συνόδευσε στην αποστολή του στην Μπολόνια κατά τα έτη 1450 – 1455. Σύμφωνα με τον ιστορικό Sergio Bettini, ο Βησσαρίων είναι που κατά πάσα πιθανότητα χάρισε την εικόνα στον Perotti, ο οποίος αργότερα την αντιχάρισε στη γενέθλια πόλη του.

Προσευχή στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστό, κατανυκτική και ικετήριος

(Αγίου Συμεών του Θαυμαστορείτου - για τους αισχρούς λογισμούς)

Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, αθάνατε Λόγε του Θεού, ο δημιουργός και κυβερνήτης όλων των φυσικών πραγμάτων της Κτίσεως, ο προ αιώνων γεννηθείς από τον Πατέρα Υιός μονογενής, και ο ίδιος προελθών αφράστως από τα σπλάχνα της αγίας Παρθένου, λαβαίνοντας σάρκα δίχως ν' αλλοιωθείς ή να συμφυρθείς, όπως εσύ μόνο γνωρίζεις, για να λυτρώσεις απ' την τυραννία του εχθρού τους ανθρώπους που εσύ έπλασες‡ εσύ, που δίχως να χωριστείς από το Πατέρα, συναναστράφηκες μ' εμάς τους αχρείους δούλους σου εσύ, που είσαι το φως της απάθειας και διώχνεις το σκοτάδι της αμάθειας‡ η λαμπρότητα των νηφάλιων ψυχών και η παγκόσμια χαρά όλων των Ορθοδόξων, η γλυκύτητα των Αγγέλων και των ψυχών‡ που είσαι όλο κάλλος που δεν το χορταίνουμε, όλος γλυκασμός, όλος θερμός πόθος και επιθυμία‡ εσύ, που είσαι για το νου, ο οποίος αντιλαμβάνεται καθαρά τη σχέση του μαζί σου, η ατελείωτη ευτυχία‡ εσύ, που από τη φύση σου είσαι αγαθός, εύσπλαχνος και ελεήμων, διώξε, σε παρακαλώ, από μένα το ταλαίπωρο τους κακούς λογισμούς που με παρενοχλούν εσύ, που είσαι καρδιογνώστης και βλέπεις τ' απόκρυφα βάθη της καρδίας μου, γνωρίζεις πως αυτοί είναι παρά τη θέλησή μου. Συγχώρεσέ με, παντοκράτωρ Δέσποτα, και ας μη γίνουν όλα αυτά ένας σωρός αμαρτιών, αλλά σπλαχνίσου με και στείλε από τον άγιο και δοξασμένο θρόνο τη χάρη σου, να επισκιάσει την ασθένεια του αχρείου δούλου σου.

Ο Δεκάλογος των συζύγων

1. Μην κάνετε το δάσκαλο στο/στη σύντροφό σας. Ο καλύτερος τρόπος να τον διδάξετε είναι να τον αγαπάτε.

2. Ο γάμος είναι μια διαρκής, αλλά ωραία περιπέτεια, που βοηθάει να ανακαλύπτουμε τον αληθινό εαυτό μας, τον ψυχικό κόσμο του συντρόφου μας
και να γνωρίσουμε τον Θεό.

3. Το σύντροφο μας τον αποδεχόμαστε όπως είναι, με τις αδυναμίες και τις ιδιοτροπίες του, και όχι όπως εμείς θα θέλαμε να είναι. Η οικογένεια είναι παλαίστρα και γυμναστήριο.

4. Προσπαθείτε να καταλάβετε το/τη σύζυγό σας. Μην λησμονείτε ότι ο άντρας σκέφτεται περισσότερο με τη στεγνή λογική, ενώ η γυναίκα με την καρδιά.

5. Μην προσπαθείτε να επιβάλετε τη γνώμη σας και να διορθώσετε το/τη σύντροφό σας. Φροντίστε καλύτερα να διορθώσετε τον εαυτό σας.

Ἡ ὥρα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἔφτασε

 

Ποιὸς σᾶς εἶπε ὅτι δὲν ὑπάρχουν "ΑΓΙΑ ΣΩΜΑΤΑ προσφυγες" πού θέλουν ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΑΤΡΙΣΘΟΥΝ στὶς Ἐκκλησιὲς τῆς χιλιόχρονης Ρωμηοσύνης στὴν Κωνσταντίνου ΠΟΛΗ; Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ἔφτασε…. ΑΥΤΟΣ θὰ ὁδηγήσει τὴν χορεία τῶν Ἁγίων στὸ ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ πρὶν πᾶμε ἐμεῖς.

"Στης Ἑλλάδος τὴν αὐλὴ  δὲν θὰ φτάνει τὸ σκοινί".

- Ρὲ Μητσάρα σὲ λίγες μέρες γιορτάζεις, τί δῶρο φέτος θέλεις νὰ σοῦ κάνουμε, ρώτησαν οἱ λιμενεργάτες τὸν μικροκαμωμένο συνάδελφό τους.

Ὁ Μητσάρας "ὁ Γίγαντας" μὲ τὸ παρατσούκλι καὶ πολύτεκνος στὶς ὑποχρεώσεις τῆς ζωῆς, φιλότιμος καὶ ἀγαπητὸς ἀνάμεσα στοὺς συνεργάτες του, δεχόταν εὐχαρίστως κάθε χρονιὰ παραμονὴ τοῦ Αἳ Δημητρίου τὸ ταπεινὸ δῶρο ἀπὸ τοὺς φίλους του.

- Ἕνα σκοινί! Τοὺς εἶπε κοπτά.

- Τί νὰ τὸ κάνεις βρὲ Δημήτρη τὸ σκοινί; Εἴπαμε νὰ σοῦ κάνουμε ἕνα ἁπλὸ δῶρο, ἀλλὰ μὴν μᾶς τρελάνεις κιόλας.

Ψηλά το κεφάλι βρε παλληκάρι!

Κυριακή μεσημέρι. Μόλις επιστρέψαμε στο σπίτι από την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία όπου κοινωνήσαμε όλοι μαζί. Ετοιμαστήκαμε για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την εβδομάδα που έρχεται…

Η σύζυγος με την βοήθεια του Θεού, είναι έγκυος στον τέταρτο μήνα. Καθώς ετοιμάζει το κυριακάτικο τραπέζι, βγήκα έξω με τους δύο γιους μου να παίξουμε μπάλα και να ασχοληθώ λίγο μαζί τους. Είναι ευκαιρία σήμερα που είναι Κυριακή και δεν εργάζομαι, να έρθουμε πιο κοντά…

Καθώς παίζουμε, παρατηρώ τα παιδιά μου ότι είναι πολύ χαρούμενα που ο μπαμπάς τους είναι σήμερα εκεί, μαζί τους. Ξέρεις πατέρα ποια είναι η καλύτερή μου ημέρα; Η Κυριακή, γιατί είσαι όλος δικός μας… Έτσι μου είχε πει κάποτε ο μεγάλος μου  γιός που είναι επτά χρονών. Τα βλέπω που είναι ξέγνοιαστα και γελούν συνέχεια και ένα σφίξιμο με πιάνει στο στομάχι…

Γκολ!!! Μπαμπά, σου έβαλα γκολ!!! Όταν μεγαλώσω θα γίνω ποδοσφαιριστής, μου λέει ο μεγάλος. Όταν μεγαλώσω θα γίνω πιλότος και θα σας βλέπω από ψηλά, μου λέει ο μικρός, που είναι τεσσάρων χρονών. Δεν αντέχω… Το σφίξιμο στο στομάχι έγινε λυγμός και τα μάτια μου βούρκωσαν… Τα δάκρυα που κύλησαν λες και δεν βγήκαν από τα μάτια μου. Είναι λες και βγήκαν από την καρδιά μου… Αναρωτιέμαι, τι μέλλον ετοιμάζουμε για αυτές τις ψυχούλες; Τι θα βρουν μπροστά τους τις ημέρες που έρχονται; Γιατί με τις επιλογές μας ή ακόμα με την ανοχή μας στις επιλογές των άλλων αδικήσαμε τόσο πολύ τα παιδιά μας;

Δώρησέ μου μετάνοια, Κύριε…

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος

Νύν έτι και σήμερον κατησχυμένω προσώπω και εις γήν νεύοντι, τολμώ λαλήσαι προς σέ τον Δεσπότην και Δημιουργόν τών απάντων. Εγώ δέ είμι γη και σποδός, όνειδος ανθρώπων, σκώληξ τω όντι και ούκ άνθρωπος, όλως κατεγνωσμένος και κατώδυνος.

Πώς ατενίσω σοι, Δέσποτα; Εν ποία καρδία; Εν ποίω συνειδότι; Εν ποία γλώσση λαλήσω σοι; Πώς δέ τήν αρχήν ποιήσω της εμής εξομολογήσεως; Ποίων αμαρτιών άφεσιν ο τάλας αιτήσω πρότερον; Τών έν γνώσει ασυγγνώστως και τών έν παραβάσει αγίων Σου εντολών, ή τών έν καταθέσει πονηρών λογισμών;

Άλλ’ ώ Δέσποτα, ώς έχων της μακροθυμίας τό πέλαγος έμφυτον και της ευσπλαγχνίας τήν άβυσσον, μή παραχώρησης κοπήναι με τον αχάριστον ώς τήν συκήν τήν άκαρπον μηδέ αρπάσης με ανέτοιμον, μηδέ παραστήσης τήν ψυχήν μου στηλίτευμα ελεεινών τω φοβερώ και αδεκάστω σου βήματι. Άλλ’ ώς αγαθός Θεός και φιλάνθρωπος, ελέησόν με τόν αχάριστον, τόν πεπωρωμένον, τόν αναπολόγητον, τόν καταδεδικασμένον, τόν άξιον πάσης κολάσεως και τιμωρίας.

Κυριακή ΣΤ' Λουκά: Ομιλία περί της θεραπείας του δαιμονιζομένου των Γαδαρινών

 
Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς
  

Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας.

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, Κεφ. Η. 27 – 39.

Τω καιρώ εκείνω, Εξελθόντι τω Ιησού εις την γην των Γαδαρινών, υπήντησεν αυτώ ανήρ τις εκ της πόλεως, ός είχε δαιμόνια εκ χρόνων ικανών, και ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο, και εν οικία ουκ έμενεν, αλλ’ εν τοις μνήμασιν. Ιδών δέ τον Ιησούν και ανακράξας, προσέπεσεν αυτώ και φωνή μεγάλη είπε: τί εμοί και σοί, Ιησού, υιέ του Θεού του υψίστου; Δέομαί σου, μή με βασανίσης. Παρήγγειλε γάρ τω πνεύματι τω ακαθάρτω εξελθείν απο του ανθρώπου. Πολλοίς γάρ χρόνοις συνηρπάκει αυτόν, και εδεσμείτο αλύσεσι, και πέδαις φυλασσόμενος, και διαρρήσσων τα δεσμά ηλαύνετο υπό του δαίμονος εις τας ερήμους. Επηρώτησε δέ αυτόν ο Ιησούς λέγων: τί σοί εστιν όνομα? Ο δέ είπε, λεγεών’ ότι δαιμόνια πολλά εισήλθεν εις αυτόν’ και παρεκάλει Αυτόν ίνα μή επιτάξη αυτοίς εις την άβυσσον απελθείν. Ήν δέ εκεί αγέλη χοίρων ικανών βοσκομένων εν τω όρει, και παρεκάλουν αυτόν ίνα επιτρέψη αυτοίς εις εκείνους εισελθείν. Και επέτρεψεν αυτοίς. Εξελθόντα δέ τα δαιμόνια απο του ανθρώπου, εισήλθον εις τους χοίρους, και ώρμησεν η αγέλη κατά του κρημνού εις την λίμνην και απεπνίγη. Ιδόντες δέ οι βόσκοντες το γεγενημένον, έφυγον, και απήγγειλαν εις την πόλιν και εις τους αγρούς. Εξήλθον δέ ιδείν το γεγονός, και ήλθον προς τον Ιησούν» και εύρον καθήμενον τον άνθρωπον, αφ’ ού τα δαιμόνια εξεληλύθει, ιματισμένον και σωφρονούντα παρά τους πόδας του Ιησού, και εφοβήθησαν. Απήγγειλαν δέ αυτοίς οι ιδόντες πώς εσώθη ο δαιμονισθείς. Και ηρώτησαν Αυτόν άπαν το πλήθος της περιχώρου των Γαδαρηνών απελθείν απ’ αυτών, ότι φόβω μεγάλω συνείχοντο. Αυτός δέ εμβάς εις το πλοίον υπέστρεψεν. Εδέετο δέ Αυτού ο ανήρ, αφ’ ού εξεληλύθει τα δαιμόνια, είναι σύν Αυτώ’ απέλυσε δέ αυτόν ο Ιησούς λέγων: υπόστρεφε εις τον οίκόν σου και διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός. Και απήλθε καθ’ όλην την πόλιν κηρύσσων όσα εποίησεν αυτώ ο Ιησούς. 
  

Η μυρωδιά του λιβανιού

Ήταν πολύ κουραστικό αυτό το ταξίδι. Είχε, εξάλλου, πολύ καιρό να το κάνει. Θυμόταν τον εαυτό του στο Λύκειο, όταν πήγε να επισκεφτεί για τελευταία φορά τη γιαγιά του, την κυρα-Θοδόσαινα στα Τρόπαια της Γορτυνίας.

Και τώρα, τριτοετής φοιτητής της Φιλοσοφικής, να που ξαναπαίρνει τον ίδιο δρόμο. Τι τον έκανε να φύγει από την Αθήνα, τη «Βαβυλώνα τη μεγάλη»; Ούτε και ο ίδιος ήξερε.
Πάντως ένα είναι σίγουρο, πως πνιγόταν. Πνιγόταν από τους φίλους, τα μαθήματα, τους γονείς, απ’ όλους. Ένιωθε πως κανείς δεν τον καταλάβαινε, κανείς δεν μπορούσε να γίνει κοινωνός στην αναζήτησή του για πλέρια αλήθεια και γνησιότητα. Κι αυτή ακόμη η χριστιανική του παρέα τον έπνιγε.
Όλοι τους ήταν τακτοποιημένοι, όλοι τους είχαν ταμπουρωθεί πίσω από κάποιες συνταγές, κάποιες ρετσέτες σωτηρίας και δεν έλεγαν να κουνηθούν από ‘κει. Μα αυτός... Αυτός ήταν διαφορετικός.

Θεοτόκε Παρθένε

Θεοτόκε Παρθένε,
εὐλογημένη Μαρία κεχαριτωμένη,
Δέσποινα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς,
εὐλο­γημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου,
ὅτι σωτῆρα ἔτεκες,
τόν μονογενῆν Υἱὀν τοῦ Θεοῦ
καί Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Στην Ολλανδία ο κατήφορος της ευθανασίας συνεχίζεται

 

 

Εμμανουήλ Παναγόπουλος, Αμ. Επ. Καθηγητής Χειρ/κής ΕΚΠΑ, τ. Συντ/στής Δ/ντής Χειρ/ργός ΕΣΥ

Πρόσφατες (Οκτ. 2020) αναρτήσεις ξένων ιστοσελίδων (the guardian.com, bbc.com, κ.α) και ελληνικών εφημερίδων (on time, Πρώτο Θέμα) μας ενημέρωσαν για την νέα κατρακύλα της Ολλανδίας στο ζήτημα της ευθανασίας.

Μετά από πολύμηνες συζητήσεις μεταξύ των μελών της τετρακομματικής κυβέρνησης συνασπισμού της Ολλανδίας, η Κυβέρνηση απεδέχθη την πρόταση του Υπουργού της Υγείας Hugo de Jonge για την νομιμοποίηση της ενεργητικής ευθανασίας σε παιδιά 1 έως 12 ετών που πάσχουν από ανίατες ασθένειες και βρίσκονται στο τελικό στάδιο χωρίς ελπίδα βελτίωσης και με ανυπόφορη ταλαιπωρία. Ο Υπουργός Υγείας σε πρόσφατο γράμμα του προς το Ολλανδικό Κοινοβούλιο αναφέρθηκε σε έρευνα που έδειξε ότι υπάρχει ανάγκη ενεργού τερματισμού της ζωής μεταξύ ιατρών και γονέων σε παιδιά ηλικίας 1-12 ετών με ανίατες ασθένειες και ανυπόφορη ταλαιπωρία. Ο Υπουργός είπε ότι ο νόμος δεν θα αλλάξει αλλά οι ιατροί που θα εκτελούν ευθανασία στην πιο πάνω ηλικιακή ομάδα σύμφωνα με τους όρους που θα θέσει ειδική ομάδα ιατρών και νομικών, δεν θα διώκονται ποινικά. Αυτή η ρύθμιση θα ενεργοποιηθεί τους προσεχείς μήνες.

Η απλότητα στον άνθρωπο

Διηγήθηκε ένας από τους Αγίους Πατέρες την ακόλουθη ιστορία που άκουσε στην έρημο της Θηβαϊδας. Συνέβηκε κάποτε και πέρασε από την έρημο ένας μεγάλος πνευματικός και στην αρετή περιβόητος. Τότε πολλοί από τους Πατέρες έτρεχαν και εξομολογούντο σ’αυτόν, μεταξύ τους δε πήγε και ένας απλός και άκακος άνθρωπος βοσκός στο επάγγελμα, που δεν ήξερε τι θα πει αμαρτία, μόνη του δε επιθυμία ήταν πως να κερδίσει το παράδεισο.

Ο πνευματικός τότε του είπε να κρατεί τον ίσιο δρόμο και θα φθάσει στο παράδεισο. Άκακος όπως ήταν ερμήνευσε κατά γράμμα τα λόγια του πνευματικού και περπατώντας τρεις μέρες έφτασε σ’ένα μοναστήρι και εξομολογήθηκε στον ηγούμενο τον πόθο του. Από τα λόγια του ο ηγούμενος εννόησε την απλότητα και ακεραιότητα του, τον δέχτηκε στο μοναστήρι και αφού τον έκαμε μοναχό τον έβαλε να «φιλοκαλή» την Εκκλησίαν, δηλαδή τον έκαμε νεωκόρο.

Προσευχή σε απειλή σεισμού

Ο Θεός ο μέγας, και φοβερός, και θαυμαστός, ο μόνος αληθινός, ο ποιών πάντα και μετασκευάζων. Ο επιβλέπων επί την γην και ποιών αυτήν τρέμειν . Ο απτόμενος των ορέων και καπνίζονται. Ο σείων την υπ ‘ ουρανών εκ θεμελίων, οι δε στύλοι αυτής ου σαλεύονται. Ο τα θεμέλια της γης σαλεύων , ήδρασται δε τω σω νεύματι. Ον πάντα φρίσσει και τρέμει από προσώπου της δυνάμεώς σου. Ότι ανυπόστατος η οργή της επί ημάς τους αμαρτωλούς απειλής σου, αμέτρητόν τε και ανεξιχνίαστον το έλεος της επαγγελίας σου. Αυτός μνήσθητι των οικτιρμών σου, Κύριε, και τα ελέη σου παράσχου ημίν, ότι από του αιώνος εισί. Στήριξον την κτίσιν, στερέωσον την γην, παύσον τον κλόνον αυτής, έδρασον την δονηθείσαν οικουμένην , και μη συναπολέσης ημάς ταις ανομίαις ημών , μηδέ καταδικάσης ημάς ταις αμαρτίαις ημών, εν τοις κατωτάτοις της γης.

Ότι συ ει ο Θεός ημών, Θεός του ελεείν και σώζειν, και συ την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Από το « Αγιοπατερικό Προσευχητάρι »

Ο Νεομάρτυς Άγιος Ιωάννης ο Μονεμβασιώτης [21 Οκτωβρίου 1773]

Ο Άγιος Ιωάννης καταγόταν από οικογένεια λευιτική. Ο ιερέας πατέρας του είχε γεννηθεί στο Γεράκι της Λακωνίας και η μητέρα του στις Γούβες Μονεμβασιάς. Το 1770, την περίοδο των Ορλοφικών, έγινε στην περιοχή επιδρομή Αλβανών που έφερε την καταστροφή. Ο πατέρας του φονεύτηκε ενώ η μητέρα του και ο ίδιος αιχμαλωτίστηκαν και οδηγήθηκαν στο σκλαβοπάζαρο της Λάρισας. Και οι δυο πουλήθηκαν σε έναν Οθωμανό από τη Θεσσαλονίκη. Ο αφέντης του Ιωάννη, επειδή ήταν άτεκνος, επεδίωκε να υιοθετήσει το μικρό ορφανό Χριστιανόπουλο.

Γι΄ αυτό το λόγο καθημερινά προσπαθούσε να τον κάνει να αλλαξοπιστήσει. Όμως εκείνος, παρά τα παρακάλια και τις απειλές, έμενε σταθερός στην πίστη του. Εκνευρισμένος ο Τούρκος από τη στάση του Ιωάννη, τον οδήγησε μια μέρα με το γυμνό του ξίφος στην αυλή ενός τζαμιού της Λάρισας. Εκεί με τη βοήθεια και άλλων Οθωμανών προσπάθησαν με κλωτσιές και χτυπήματα να τον κάνουν να υποχωρήσει. Εκείνος όμως απαντούσε ανδρεία: “Δε γίνομαι Τούρκος. Εγώ Χριστιανός είμαι και Χριστιανός θέλω ν΄ αποθάνω.” Η γυναίκα του Οθωμανού προσπάθησε με μάγια, βοηθούμενη από άλλες γριές Τουρκάλες, να διαστρέψει την πίστη του. Μάταια όμως. Η Θεία Χάρη προστάτευε το νεαρό Ιωάννη.

Να νηστεύετε παιδιά μου...

Αναφερόμενος ο Γέροντας Ιάκωβος στο θέμα της νηστείας μεταξύ άλλων έλεγε και τα εξής (επί λέξει):

«Η νηστεία είναι εντολή του Θεού. Γι αυτό και μεις να νηστεύουμε παιδιά μου. Δε μ' έβλαψε η νηστεία μέχρι σήμερα που ειμαι 70 χρονών. Η μητέρα μου μ' έμαθε νηστεία παδιόθεν. Δεν κάνω τον υποκριτή ότι, παιδιά μου, νηστεύω, αλλά αυτά με δίδαξαν οι γονείς μου και μέχρι σήμερα αυτά τηρώ, τέκνα μου. Δεν με έβλαψε ποτέ η νηστεία κι ας έχω ασθένειες...

... πάνω μου.