Η ελεημοσύνη έλκει τη Χάρη του Θεού

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, που έγραψε τους βίους των αγίων της Ιταλίας σε μορφή διαλόγου κι έγινε πάπας και πατριάρχης της Ρώμης, πριν χειροτονηθεί αρχιερέας ήταν μοναχός και ηγούμενος της μονής του αγίου Ανδρέα, που είχε την επωνυμία Κλιοσκαίρη.

Μια μέρα λοιπόν, ενώ καθόταν στο κελλί του και καλλιγραφούσε, ήρθε ένα φτωχός. Ο άγιος, σαν αληθινός δούλος του Χριστού, κάλεσε το διακονητή του και τον πρόσταξε να του δώσει έξι νομίσματα. Εκείνος εκπλήρωσε την εντολή του.

Κύριε, βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο Θέλημα Σου.

Των Πατέρων της Όπτινα

  Κύριε, βοήθησέ με να αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα Θα μου φέρει η σημερινή ημέρα. Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο Θέλημα Σου.

  Στην κάθε ώρα αυτήs τηs ημέρας φώτιζέ με και δυνάμωνέ με για το κάθε τι.

  'Οποιεs ειδήσειs κι' αν λάβω στο διάστημα τηs σημερινήs ημέραs, δίδαξέ με, να τιs δεχθώ με ηρεμία και με την πεποίθηση ότι προέρχονται από το άγιο θέλημά Σου.

  Καθοδήγησε τιs σκέιψειs και τα συναισθήματά μου σε όλα τα έργα μου και τα λόγια μου. Σε όλεs τιs απρόοπτεs περιστάσειs μη με αφήσηs να ξεχάσω, ότι τα πάντα προέρχονται απο Σένα.

  Δίδαξέ με να συμπεριφέρομαι σε κάθε μέλοs τηs οικογενείαs μου με ευθύτητα και σύνεση, ώστε να μην συγχύσω και στενοχωρήσω κανένα.

  Κύριε, δοs μου την δύναμη να υποφέρω τον κόπο και όλα τα γεγονότα τηs ημέραs αυτηs καθ' όλη την διάρκειά τηs.

  Καθοδήγησε την θέλησή μου και δίδαξέ με να προσεύχομαι να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και να αγαπώ.

Ο ρόλος του γονέα χρειάζεται…

Οι γονείς παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο σύνολο των τομέων ζωής και δράσεων του παιδιού, διαμορφώνουν την προσωπικότητά του, συμβάλλουν στη γνωστική και συναισθηματική του ανάπτυξη, καλλιεργούν την κοινωνική και ηθική του συνείδηση και βεβαίως βοηθούν στη μετάβαση του παιδιού από το στενό οικογενειακό στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον αλλά και στη μετάβαση του παιδιού από την βρεφική και παιδική ηλικία στην ηλικία της ωριμότητας.

Όλοι μας έχουμε νιώσει πόσο δύσκολο είναι να είσαι γονιός σήμερα. Ο ρόλος των γονιών δοκιμάζεται και η διαπαιδαγώγηση των παιδιών έχει γίνει μια δύσκολη υπόθεση. Οι γονείς καλούνται ν’ αντιμετωπίσουν αλλαγές που συμβαίνουν σε όλα τα επίπεδα, κοινωνικό, πολιτισμικό, οικονομικό αλλά και αλλαγές σε επίπεδο αξιών και θεσμών. Οι γονείς χρειάζονται ενθάρρυνση και στήριξη προκειμένου να προσαρμοστούν στα νέα κοινωνικά δεδομένα και ν’ ανταποκριθούν στο δύσκολο ρόλο που έχουν αναλάβει, ο οποίος ούτε αντικαθίσταται ούτε και αναπληρώνεται από το ρόλο άλλων θεσμών.

Τι στολίζεις τον εαυτό σου; Αυτή η εμφάνιση δεν είναι γυναίκας που ικετεύει!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Μα και η ενδυμασία μας στο ναό να είναι καλή από κάθε πλευρά. Να είναι κόσμια και όχι εξεζητημένη. Γιατί το κόσμιο είναι σεμνό, ενώ το εξεζητημένο είναι άσεμνο.

Αυτό ακριβώς μας παραγγέλλει και ο απόστολος Παύλος, όταν λέει: «Θέλω να προσεύχονται οι άνδρες σε κάθε  τόπο, σηκώνοντας προς τον ουρανό χέρια όσια, χωρίς οργή και δισταγμό ολιγοπιστίας.
 

Ἀσθενεῖς ἐν ἁμαρτία καὶ ὑγιεῖς ἐν μετανοία

Ποῖος εἶναι ὁ λόγος πού μᾶς ἔπλασε ὁ Θεός; Τήν ἀπάντησιν μᾶς τήν δίδει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής: «Ὁ Θεός μᾶς ἐδημιούργησε, διά νά γίνωμε κοινωνοί τῆς Θείας Φύσεως καί μέτοχοι τῆς ἀϊδιότητός Του καί νά ἀναδειχθοῦμε ὅμοιοί Του μέ τήν κατά Χάριν θέωσιν, διά τήν ὁποίαν ἔχουν συσταθῆ καί παραμένουν ὅλα τά ὄντα καί ἔχουν παραχθῆ καί γίνει ὅλα τά μή ὄντα»⁽¹⁾.

Διά νά μή χάσωμε τήν μεγίστην αὐτήν δωρεάν τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, πρέπει νά θεραπευθοῦμε ἀπό τήν ἀσθένειαν τῆς ψυχῆς μας, πού εἶναι ἡ ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία δέν εἶναι μία λανθασμένη ἤ μία ἄτοπη κίνησις πού κάνει ὁ ἄνθρωπος καί πού διά νά τήν διορθώσῃ χρειάζεται μία τυπική «συγγνώμη». Ἡ ἁμαρτία εἶναι μία κίνησις ἀντίθετη πρός τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἀνταρσία πνευματική κατά τοῦ Θεοῦ!


  Ἡ κάθε ἁμαρτία εἶναι μία μικρή ἐπανάστασις τοῦ ἀνθρώπου κατά τοῦ Θεοῦ. Διά τῆς ἁμαρτίας ὁ ἄνθρωπος διαχωρίζεται ἀπό τόν Θεόν, ἀπομακρύνεται, φεύγει ἀπό τήν Χάριν τῆς Ἐκκλησίας, ἀποξενώνεται, ἀπομονώνεται, καταστρέφεται, τελικά νεκρώνεται. Ὁπότε, ἀκολουθεῖ ὁ σκοτισμός τοῦ νοῦ καί ἡ νέκρωσις τῶν πνευματικῶν δυνάμεων. Ἡ ἁμαρτία εἶναι κίνησις θεομαχίας. Εἶναι θεομάχος, δηλαδή εἶναι ἑαυτομάχος, βλάπτει, ἀρρωσταίνει καί καταστρέφει τόν  ἑαυτόν μας.

Ὁ πρῶτος πού ἁμάρτησε εἶναι ὁ Διάβολος: «...ἀπ᾽ ἀρχῆς ὁ Διάβολος ἁμαρτάνει...» (Α´ Ἰωάν. γ´, 8). Κανένας δέν εἶχε ἁμαρτήσει πρίν ἀπό αὐτόν. Ἁμάρτησε μέ τήν ἰδικήν του προαίρεσιν καί ἀπό τό ἔργον του ὠνομάσθηκε ''διάβολος''. Ἐνῷ ἦταν ὁ πρῶτος ἀπό τούς ἀγγέλους, κατήντησε νά διαβάλλῃ, δηλαδή νά συκοφαντῇ τόν Θεόν εἰς τούς Πρωτοπλάστους. Αὐτός ὡδήγησε τόν προπάτορα Ἀδάμ εἰς τήν παρακοήν καί εἰς τήν ἐξορίαν. 
 

Τὸ καμίνι τῶν θλίψεων

Τὸ καμίνι τῶν θλίψεων, μετάβαλέ το εἰς δρόσον

Κύριε, ἀξίωσέ μας νὰ μὴν πτοούμεθα ἀπὸ τὰ πυρὰ

τῶν δυσκολιῶν μας, ἀλλ᾿ ἐν μέσῳ τῆς φλογός,

ἂς στεκώμαστε καὶ ἐμεῖς ὅπως οἱ τρεῖς παίδες

ψάλλοντες, «Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ».

Κυριακή Α’ Λουκά: Η μεγάλη ψαριά

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

(Λουκ. ε’ 1-11)

Δοτήρας κάθε αγαθού είναι ο Κύριος. Κι όλα τα δώρα του Θεού είναι τέλεια. Έχουν τέτοια τελειότητα, που κάνουν τους ανθρώπους να θαυμάζουν. Το θαύμα δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά ένα δώρο του Θεού, αξιοθαύμαστο. Οι άνθρωποι θαυμάζουν τα δώρα του Θεού, λόγω της τελειότητάς τους.

Αν οι άνθρωποι ζούσαν με την αγνότητα και την αναμαρτησία του παραδείσου, δε θα περίμεναν από το Θεό ν’ αναστήσει νεκρούς, να πολλαπλασιάσει τους άρτους ή να γεμίσει τα δίχτυα με ψάρια, για να πουν ύστερα: «Κοιτάξτε το θαύμα!» Θα το έλεγαν αυτό για κάθε πλάσμα του Θεού, κάθε στιγμή και με κάθε ανάσα της ζωής τους. Καθώς όμως οι άνθρωποι συνήθισαν στην αμαρτία, κάθε θαύμα από τ’ αναρίθμητα που κάνει ο Θεός στον κόσμο, έχει γίνει για τους ανθρώπους συνηθισμένο θέμα. Για να μη μείνουν τα θέματα αυτά όμως τελείως απαρατήρητα, για να μην υποβιβαστούν εντελώς, ο Θεός με την ευσπλαχνία Του προς τον άρρωστο άνθρωπο του δίνει ένα ακόμα θαύμα από τ’ αμέτρητα που του έχει δωρίσει, για να τον ξυπνήσει από τη σκοτεινή και ψυχοφθόρα συνή­θεια να μη βλέπει κάτι υπερφυσικό στα θαύματα.

Κατεβλήθη!

Ἦταν ὑπόδουλοι, ἀλλὰ δὲν ἦταν δοῦλοι. Ἦταν σκλαβωμένοι, μὰ δὲν ἔγιναν σκλάβοι ποτέ. 

Ἦταν τα­πεινοὶ καὶ καταφρονεμένοι, εἶχαν ὅ­μως ὑπέροχο καὶ ὑψηλὸ φρόνημα καὶ ἀρχον­τικὴ καρδιά. Ἦταν φτωχοί, μὰ πλούτιζαν τὸν κόσμο.

Δὲν εἶχαν πτυχία, διδακτορικὲς διατριβές, τίτλους καθηγεσίας· εἶχαν ὅμως τὴν ἀληθινὴ θεολογία. Ἦταν ζυμωμένοι μὲ τὴν Παράδοση. Ἦταν φορεῖς τῆς ἀλή­θειας τῶν Πατέρων, τῶν Ἀποστόλων, τοῦ Εὐαγγελίου.

Ἦταν ἀληθινοί.

Οἱ Πατριάρχες καὶ οἱ Ἐπίσκοποι τῆς περιόδου τῆς Τουρκοκρατίας. Τῆς σκοτεινῆς περιόδου τῆς δουλείας.

Κι ὅταν δέχθηκαν τὴ μεγάλη πρόκληση, δὲν δίστασαν!

Οἱ μικροί, οἱ φτωχοί, οἱ ἀδύναμοι, οἱ διωγμένοι καὶ περιφρονούμενοι καὶ καταπιεζόμενοι εἶπαν τὸ μεγάλο ΟΧΙ!

Γιατί αποτυγχάνει στις μέρες μας κάθε ηθική αγωγή

Κωνσταντίνος Γανωτής

Εδώ μας μάζεψε η οδυνηρή αίσθηση της αποτυχίας μας στην αγωγή των παιδιών μας. Καμιά εποχή στην Ιστορία δεν μαρτυρείται να είχε τέτοια αποτυχία αγωγής και να το νιώθει τόσο έντονα.

Βλέπομε πολλοί με πόνο και άλλοι με ενόχληση τους σημερινούς νέους, τα παιδιά μας, κακόκεφα και αγριεμένα, απρόθυμα να δουλεύουν, αδιάφορα για τις οικογενειακές και κοινωνικές μας σχέσεις, διψασμένα μόνο για ηδονές και τρόπους απόκτησής τους.

Δεν βλέπομε όμως εμείς οι μεγάλοι ότι οι νέοι μας είναι πολύ λίγοι και δεν επαρκούν, για να σηκώσουν το βάρος της επιβίωσης μιας κοινωνίας με πολλούς γέροντες και συνταξιούχους. Σιγά-σιγά το συνειδητοποιούν αυτό οι νέοι μας, ενώ ξοδεύουν τα υστερήματα των εισοδημάτων των γονιών τους και απολαμβάνουν τα ακίνητα και τις δωρεές των προγόνων τους και συγχρόνως παραιτούνται από υποχρεώσεις και εγκαταλείπουν τους γεννήτορές τους στα γηροκομεία.

Το οξυγόνο της ψυχής

To πρώτο και κύριο που έχουμε να πούμε για την προσευχή είναι ότι όποιος προσεύχεται συνομιλεί με το Θεό. Τι θα πει να είσαι άνθρωπος και να μιλάς στο Θεό ποιος δεν το ξέρει. Να εκφράσει όμως με λόγια αυτή την τιμή κανείς δεν το μπορεί. […]

Η προσευχή σε χωρίζει από τα άλογα ζώα και σε ενώνει με τους αγγέλους. Κι ο άνθρωπος που αφιερώνει όλη του τη ζωή με επιμέλεια στις προσευχές και στη λατρεία του Θεού γρήγορα θα μετατεθεί στην πολιτεία των αγγέλων, στη δική τους την τιμή, την ευγένεια , τη σοφία και τη σύνεση. Τι πιο άγιο, πιο καλό, πιο ευγενικό και γεμάτο σοφία από τους συνομιλητές του Θεού; Αν αυτούς που μιλούν με τους σοφούς τους κάνει η συνεχής συναναστροφή να πάρουν γρήγορα κάτι από τη σοφία τους, τι θα μπορούσαμε να πούμε για κείνους που μιλούν με το Θεό και προσεύχονται; Πόση σοφία, πόση αρετή, και σύνεση και αγνότητα, πόση γλυκύτητα συμπεριφοράς τους γεμίζει η προσευχή και η δέηση; […]

Κύριε και Θεέ μου

Κύριε και Θεέ μου, δως μου δύναμη να κυριαρχώ στα λόγια μου. Μην επιτρέπεις να γίνομαι αφορμή να λυπούνται άλλοι άνθρωποι από τα λόγια μου. Και όταν κάποτε βρεθώ ένοχη-ος σε αμάρτημα της γλώσσας, βοήθησέ με να το καταλάβω και να σπεύσω χωρίς αναβολή να επανορθώσω το λάθος και να εξομολογηθώ την αδικία που έκανα.

Κύριε, αξίωνέ με πάντα να χρησιμοποιώ την γλώσσα μου, για να οικοδομώ τους άλλους και να υμνώ το Άγιο Όνομά Σου.
 

Αμήν.

 

---

Πηγή: Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος  

Άγιος Ευστάθιος και η συνοδεία του, Θεοπίστη η σύζυγος του, Αγάπιος και Θεόπιστος τα παιδιά του [20 Σεπτεμβρίου]

Εὐστάθιον βοῦς παγγενῆ χαλκοῦς φλέγει, Καὶ παγγενῆ σὺ τοῦ Θεοῦ σῴζεις Λόγε. Εἰκάδι Εὐστάθιος γενεῇ ἅμα βοῒ καύθη.

Βιογραφία Ο Ευστάθιος ήταν αξιωματικός περίβλεπτος στη Ρώμη και στη χριστιανική πίστη προσήλθε με θαυμαστό τρόπο. Όταν κάποτε κυνηγούσε ένα ελάφι, είδε στα κερατά του να φέρει σταυρό και άκουσε μία φωνή που τον καλούσε στην ορθή πίστη. Έτσι πίστεψε και βαπτίστηκε με το όνομα Ευστάθιος από Πλακίδας που ονομαζόταν πριν, καθώς επίσης και η γυναίκα του Τατιανή σε Θεοπίστη, αλλά και τα δυο τους παιδιά Αγάπιος και Θεόπιστος.

Ἑλληνικὴ Γλώσσα: Ἡ παλαιότερη καταγεγραμμένη ζωντανὴ γλώσσα στὸν κόσμο!

Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα εἶναι μία ἀπὸ τὶς ἰνδοευρωπαϊκὲς γλῶσσες. Ἀποτελεῖ τὸ μοναδικὸ μέλος ἑνὸς ἀνεξάρτητου κλάδου τῆς ἰνδοευρωπαϊκῆς οἰκογένειας γλωσσῶν. Ἀνήκει ἐπίσης στὸν βαλκανικὸ γλωσσικὸ δεσμὸ (ἢ Balkansprachbund). Στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, ἔχουμε γραπτὰ κείμενα ἀπὸ τὸν 15ο αἰώνα π.Χ. μέχρι σήμερα.

Ἡ ἑλληνικὴ ὑπῆρξε στὴν ἀρχαιότητα ἡ πιὸ διαδεδομένη γλώσσα στὴν Μεσόγειο καὶ στὴν Νότια Εὐρώπη κυρίως ἐξαιτίας τοῦ πλήθους τῶν ἀποικιῶν ποὺ εἶχαν ἱδρυθεῖ ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες στὶς ἀκτὲς τῆς Μεσογείου καὶ ἔφτασε νὰ εἶναι ἡ γλώσσα τοῦ ἐμπορίου ἀκόμα καὶ μέχρι τὰ τέλη τῆς Ἀλεξανδρινῆς περιόδου.

Τὸ πρῶτο μεγάλο πλῆγμα ποὺ δέχθηκε ἡ Ἑλληνικὴ γλώσσα ἦταν ἡ μεταρρύθμιση τοῦ 1976 μὲ τὴν κατάργηση τῶν ἀρχαίων Ἑλληνικῶν καὶ ἡ διὰ νόμου καθιέρωση τῆς Δημοτικῆς καὶ τοῦ μονοτονικοῦ, ποὺ σήμερα κατάντησε ἀτονικό.

Πανάγαθε Πατέρα, Φιλάνθρωπε Κύριε Ιησού Χριστέ, Πανάγιον Πνεύμα, Τριάς ομοούσιε...

Πανάγαθε Πατέρα, Φιλάνθρωπε Κύριε Ιησού Χριστέ, Πανάγιον Πνεύμα, Τριάς ομοούσιε, Σ΄ευχαριστώ διά την πρόνοιαν που έδειξες και σήμερον για μένα εναν ανάξιον αμαρτωλόν. Σε παρακαλώ βοήθα με να κατανοήσω την αγάπην Σου, για να μπόρεση και η δική μου καρδιά να σ΄ αγαπήση, όσον είναι δυνατόν, σύμφωνα με την δύναμιν που παρέχεις σ΄εμέ.

Πανάγαθε Θεέ, αιώνιε Λυτρωτά, ομολογώ ότι είμαι ανάξιος να φιλοξενήσω μέσα μου το Πυρ της Θεότητος, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, αλλά σύμφωνα με την υπόσχεσίν Σου, «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ», σε παρακαλώ αξίωσέ με και μείνε μέσα μου και γω εν Σοι. Ελέησέ με Κύριε, και άνοιξε την καρδίαν μου να Σε δεχθή ολόκληρον, χωρίς να μπορή να χωρέση τίποτε άλλο. Γίνου Συ βασιλεύς μου και κυβέρνησε το καράβι της ζωής μου σύμφωνα με το θέλημά Σου. Κατέργασέ με ναόν άγιόν Σου, όπου θα επιτελήται αγιωσύνη του Αγίου ονόματός Σου. Κατάκαυσε πυρί αΰλω τας αμαρτίας μου, τας άκανθας των παθών, απάλλαξε με από τα έργα της σαρκός και χάρισέ μου τον καρπόν του Αγίου Πνεύματός Σου. Αξίωσέ με να σοι εξομολογούμαι εν αγαλλιάσει, να σε ζητώ εν φόβω, να σε υπακούω με πίστη και αγάπην. Και με ενα λόγον χάρισε μου τα δώρα πού χαρίζεις σε κάθε ενα πού με πίστη προσέρχεται και Σε δέχεται εντός του, την κατά Χριστόν ζωή, η δόξα του Θεού επί γης και η Σωτηρία εις τους ανθρώπους.

Πρεσβείαις της Υπεραγίας Θεοτόκου, των Αΰλων Σου Λειτουργών, και πάντων Σου των Αγίων. Αμήν

Ο Γέρων Ιωαννίκιος Διονυσιάτης (1942-2006)

(Από την Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου Αγίου Όρους)

---

Πηγή: (Ετήσια Έκδοσις της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους «Ο Όσιος Γρηγόριος» περίοδος β΄, έτος 2006, αριθμ. 31), Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος

Γιατί;

Δύο μῆνες μετὰ τὴ φονικὴ φωτιὰ στὸ Μάτι καὶ τὶς κοντινὲς περιοχὲς ἕνα πελώριο «Γιατί;» αἰωρεῖται ἐναγώνιο πάνω ἀπὸ τὴν γκρίζα ἀτμόσφαιρα τοῦ τόπου τῆς τραγωδίας.

Τί ἦταν ὅλο αὐτὸ τὸ παρανάλωμα τῆς φω­τιᾶς ποὺ σὰν πύρινη λάβα σάρωσε τὰ πάν­τα καὶ δημιούργησε ἑκατόμβη νεκρῶν; Ἦταν ἁπλῶς ἀνθρώπινη ἀδυναμία μπρο­στὰ στὰ τυφλὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως; Ἦταν συνέπεια ἐλλιποῦς κρατικῆς ὀργανώσεως; Ἦταν ἀποτέλεσμα δεκαετιῶν αὐθαιρεσίας; Ἦταν ἐκδήλωση ὀργῆς τοῦ Θεοῦ καὶ τιμωρία γιὰ τὴν ἀσέβεια τῶν ἀρχόντων τοῦ τόπου καὶ τοὺς ἀντίθεους νόμους τους;

Τὸ ἐρώτημα ἀπασχόλησε καὶ ἐξακολου­θεῖ νὰ ἀπασχολεῖ ἔντονα τὴν κοινωνία μας. Ἡ ἀπάντηση ὅμως σ᾿ αὐτὸ δὲν εἶναι τόσο σκοτεινή, ὅσο παρουσιάσθηκε στὶς ποικίλες συζητήσεις καὶ ἔντονες ἀντιπαρα­θέ­σεις.

Πανικός στη Βρετανία- Ανθρωποι μετατρέπονται σε ζόμπι από απαγορευμένο ναρκωτικό

Σχόλιο Τ.Ι.: Η άλλοτε (αυτο)καυχώμενη ως Χώρα της Βίβλου, που δεν δίστασε να χύσει ποταμούς αιμάτων για τον έλεγχο του ναρκωτικών στην Κίνα, οδηγώντας στην αποχαύνωση έναν ολόκληρο λαό, βρίσκεται αντιμέτωπη με την ενεργοποίηση των πνευματικών νόμων.

Διαστάσεις επιδημίας έχει πάρει η χρήση του ναρκωτικού Spice σε πόλεις της Βρετανίας, με αποτέλεσμα όχι μόνο η αστυνομία να λαμβάνει καθημερινά δεκάδες κλίσης, αλλά και ολόκληρες πόλεις να γεμίζουν με ανθρώπους- ζόμπι που μαρμαρώνουν και χάνουν τις αισθήσεις τους καταμεσής του δρόμου.
Οπως φαίνεται και στις φωτογραφίες που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου, το «spice»,  μεταμορφώνει τους χρήστες του σε ζωντανούς νεκρούς, κάνοντας τους να περιφέρονται σαν ζόμπι σε πολυσύχναστους δρόμους.
Όσο για το «spice» (που σημαίνει μπαχαρικό), αυτό ανήκει στα κανναβοειδή ναρκωτικά και κύριο χαρακτηριστικό είναι πως παραλύει τον χρήστη, μετατρέποντάς τον σε άγαλμα.

Για να σωθείς είναι ανάγκη να ταπεινωθείς!

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Zοῦμε στή γῆ καί δέν βλέπουμε τό Θεό, δέν μποροῦμε νά Tόν δοῦμε. Ἀλλά σάν ἔρθει τό Ἅγιο Πνεῦμα στήν ψυχή, τότε θά δοῦμε τό Θεό, ὅπως Tόν εἶδε ὁ ἅγιος Στέφανος (Πράξ. 7:55-56). 

Ἡ ψυχή καί ὁ νοῦς ἀναγνωρίζουν ἀμέσως μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα ὅτι Aὐτός εἶναι ὁ Κύριος. Ἔτσι ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Θεοδόχος, μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀναγνώρισε στό μικρό βρέφος τόν Κύριο (Λουκ. 2:25-32). Ἔτσι καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Bαπτιστής, μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐπίσης, ἀναγνώρισε τόν Κύριο καί Tόν ὑπέδειξε στούς ἀνθρώπους.

Καί στόν οὐρανό καί στή γῆ ὁ Θεός γνωρίζεται μόνο μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὄχι μέ τήν ἐπιστήμη. Καί τά παιδιά πού δέν σπούδασαν καθόλου, γνωρίζουν τόν Κύριο μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα. Xωρίς τό Ἅγιο Πνεῦμα κανείς δέν μπορεῖ νά γνωρίσει τό Θεό καί πόσο πολύ μᾶς ἀγαπάει. 

Ἀκόμα κι ἄν διαβάζουμε ὅτι μᾶς ἀγάπησε καί ἔπαθε ἀπό ἀγάπη γιά μᾶς, σκεφτόμαστε γι' αὐτά μόνο μέ τό νοῦ, ἀλλά δέν καταλαβαίνουμε ὅπως πρέπει, μέ τήν ψυχή, τήν ἀγάπη τοῦ Xριστοῦ. Ὅταν ὅμως μᾶς διδάξει, τότε γνωρίζουμε μέ ἐνάργεια καί αἰσθητά τήν ἀγάπη· τότε γινόμαστε ὅμοιοι μέ τόν Κύριο.

Η φοβερή προφητεία του αββά Παμβώ!

 
Ερώτησε κάποτε ένας μοναχός τον αββά Παμβώ: «Αλήθεια γέροντα, θα αλλάξουν οι συνήθειες και οι παραδόσεις των χριστιανών και δεν θα υπάρχουν ιερείς στις εκκλησιές;»

Και ο Γέροντας απάντησε: «Εκείνο τον καιρό θα ψυχραθεί η αγάπη των πολλών και θα πέσει μεγάλη θλίψη. Θα γίνουν επιδρομές εθνών.

Μην κρίνεις ακόμα κι αν βλέπεις

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Δὲν εἶναι ὅλοι παλιάνθρωποι, ἐκεῖνοι ποὺ κάνουν ἐγκλήματα.

Ἀκόμη κι ἂν εἶναι ἀναίσθητος, ἂν θέλετε, ποὺ ἐλάχιστοι εἶναι οἱ πωρωμένοι καὶ οἱ ἀναίσθητοι. Οἱ ἄλλοι βρίσκονται σὲ μιὰ δύσκολη ὥρα, ἀτείχιστοι, καὶ τοὺς ἁρπάζει τὸ κακὸ καὶ τοὺς βάζει καὶ κάνουν τὰ μύρια ὅσα. 

Ἔτσι ἔλεγε ὁ Γέροντας Πορφύριος: “Δὲν εἶναι, βρέ, ὅλοι φονιάδες, οὔτε ὅλοι παλιάνθρωποι ποὺ κάνουν ἐγκλήματα, ἀλλ’ εἶναι ἀτείχιστοι, δὲν ἀγωνίζονται, δὲν ἐξομολογοῦνται, δὲν μεταλαβαίνουν, δὲν προσεύχονται, δὲν προσπαθοῦν. Κι εἶναι καλὲς ψυχές, ἀλλὰ μένουν ἔτσι, ξέφραγα ἀμπέλια, ὅπως λέει ἡ λαϊκὴ ἔκφραση. Καὶ τοὺς πιάνει καὶ τοὺς σκηκώνει τὸ κακό. Καὶ τοὺς βάνει νὰ κάνουνε φόνο καὶ νὰ κάνουν τόσα καὶ μετά, μετὰ ἀπὸ λίγο μετανοιώνουνε, στενοχωριοῦνται, ὑποφέρουνε, νιώθουν σὰν νά ‘ναι στὴν κόλαση”. 

Δέξαι ούν και εμέ τον αχρείον δούλον Σου και την μετάνοιάν μου

Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Σωτήρ μου, βρέξον εις την καρδίαν μου την δρόσον της χάριτός Σου, ποτισάτω μου αυτή την διάνοιαν και κοσμησάτω αυτήν τοις άνθεσι της κατανύξεως, της ταπεινώσεως, της αγάπης και της υπομονής. Και τι ταύτα λέγω; Ιδού γαρ η ευχή μου ασθενής και αι αμαρτίαι μου μεγάλαι και ισχυραί, αι αμαρτίαι μου θλίβουσί με και αι ασθένειαί μου αναγκαζουσί με βοάν σοι, Ο ανοίξας τους οφθαλμούς του τυφλού, άνοιξον τα όμματα της διανοίας μου, ίνα διά παντός το κάλλος Σου θεωρώ ο ανοίξας το στόμα της άνω του Βαλαάμ άνοιξον το στόμα μου εις έπαινον και δόξαν της χάριτός Σου. Ο θέμενος όριον τη θαλάσση τω λόγω του προστάγματός Σου, θες όριον τη καρδία μου δια της χάριτός Σου, όπως μη εκκλίνη δεξιά ή αριστερά από των εντολών Σου. Ο δους ύδωρ εν ερήμω λαώ απειθούντι και αντιλέγοντι, δός μοι κατάνυξιν και τοις οφθαλμοίς μου δάκρυα, ίνα θρηνήσω ημέρας και νυκτός τον της ζωής μου χρόνον μετά ταπεινοφροσύνης και αγάπης και καθαράς καρδίας.