Θεέ μου, δῶσε στόν παπά μας ὑπομονή!

Πρίν ἀπό λίγα χρόνια εἶχα διαβάσει σέ ἕνα ἀγγλικό χριστιανικό περιοδικό ἕνα εὐχάριστο κειμενάκι, μέ θέμα τόν παπά. Τό μετέφρασα καί ἰδού τό ἀποτέλεσμα:

Ὁ παπάς μας

Ἄν εἶναι ἐνεργητικός, τόν θεωροῦν ὑπερβολικά κουρδισμένο.

Ἄν εἶναι ἤρεμος, τόν θεωροῦν τεμπέλη.

Ἄν ἔχει γκρίζα μαλλιά, θεωρεῖται γέρος.

Ἄν εἶναι νέος, λένε πώς δέν ἔχει ἐμπειρία.

Ἄν θέλει νά κάνει ἀλλαγές, τόν θεωροῦν ἐπαναστάτη.

Ἄν δέν θέλει, λένε πῶς δέν παίρνει πρωτοβουλίες.

Ἄν κηρύττει κατά τῆς ἁμαρτίας, τόν θεωροῦν φανατικό.

Ἄν δέν τό κάνει, λένε πῶς εἶναι κοσμικός.

Av χρησιμοποιεῖ κινήσεις τῶν χεριῶν ὅταν ἐκφράζεται, τόν θεωροῦν ἠθοποιό.

Ἄν παραμένει ἀκίνητος, τόν λένε ξύλινο.

Ἄν ὑψώνει τή φωνή του, λένε πῶς φωνάζει.

Ἄν δέν ὑψώνει τή φωνή τόν, τόν θεωροῦν μονότονο.

Ἄν εἶναι στό σπίτι του, λένε πῶς θά ἔπρεπε νά εἶναι ἔξω, ἐπισκεπτόμενος ἐνορίτες.

Ἄν θεαθεῖ στό δρόμο, λένε πῶς θά ἔπρεπε νά εἶναι κλεισμένος μέσα, ἐτοιμάζοντας τό κήρυγμά του.

Ἄν ἐπισκέπτεται τούς πτωχούς, τόν θεωροῦν σοσιαλιστή.

Ἄν ἐπισκέπτεται πλουσίους, λένε πῶς κάνει χατίρια.

Θεέ μου, δῶσε στόν παπά μας ὑπομονή!

Πηγή: Πενταπόσταγμα