Γέροντας Παΐσιος
- Γιατί νά νιώθης βάρος;
Μέ μιά σωστή ἐξομολόγηση σβήνουν ὅλα τα παλιά. Ἀνοίγονται
νέα δεφτέρια. Ἔρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί ἀλλάζει τελείως ὁ ἄνθρωπος. Χάνονται
ἡ ταραχή, ἡ ἀγριάδα, τό ἄγχος καί ἔρχονται ἡ γαλήνη, ἡ ἠρεμία. Τόσο αἰσθητό εἶναι
αὐτό ἀκόμη καί ἐξωτερικά, πού λέω σέ μερικούς νά φωτογραφηθοῦν πρίν ἀπό τήν ἐξομολόγηση
καί μετά τήν ἐξομολόγηση, γιά νά διαπιστώσουν καί οἱ ἴδιοι τήν καλή ἀλλοίωση,
γιατί στό πρόσωπο ζωγραφίζεται ἡ ἐσωτερική πνευματική κατάσταση. Τά μυστήρια τῆς
Ἐκκλησίας κάνουν θαύματα. Ὅσο πλησιάζει κανείς στόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό,
θεώνεται, καί ἑπόμενο εἶναι νά ἀκτινοβολῆ καί νά προδίδεται ἀπό τήν θεία Χάρη.
-
Δηλαδή, Γέροντα, μετά ἀπό μιά εἰλικρινῆ ἐξομολόγηση νιώθεις ἀμέσως χαρά;
- Ὄχι πάντοτε. Μπορεῖ καί νά μή χαρῆς ἀμέσως, ἀλλά σιγά-σιγά γεννιέται μέσα σου ἡ χαρά. Μετά τήν ἐξομολόγηση χρειάζεται ἡ φιλότιμη ἀναγνώριση. Νά νιώθης ὅπως αὐτός πού τοῦ χαρίζεται ἕνα χρέος πού ἔχει, καί ἀπό φιλότιμο αἰσθάνεται εὐγνωμοσύνη καί ὑποχρέωση πρός τόν εὐεργέτη του. Νά εὐχαριστῆς τόν Θεό, ἀλλά συγχρόνως νά ζῆς καί τό ψαλμικό: «τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διαπαντός»[8], γιά νά μήν ξεθαρρεύης καί ἐπαναλαμβάνης τά ἴδια σφάλματα.
-
Γέροντα, διάβασα κάπου ὅτι οἱ δαίμονες θά μᾶς βασανίσουν στήν ἄλλη ζωή ἀκόμη
καί γιά ἕναν κακό λογισμό πού δέν ἐξομολογηθήκαμε.
-
Κοίταξε, ὅταν ὁ ἄνθρωπος μετανοήση καί πῆ στόν πνευματικό ὅ,τι θυμόταν, χωρίς
νά ἔχη τήν πρόθεση νά κρύψη κάτι, τελείωσε· τά ταγκαλάκια δέν ἔχουν καμμία ἐξουσία
ἐπάνω του. Ὅταν ὅμως δέν ἐξομολογηθῆ ἐν γνώσει τοῦ μερικές ἁμαρτίες του, θά
βασανίζεται στήν ἄλλη ζωή γι' αὐτές.
-
Γέροντα, ὅταν κάποιος ἐξομολογήθηκε νεανικά του σφάλματα, ἀλλά πάλι τά
σκέφτεται καί ταλαιπωρῆται, εἶναι σωστή ἀντιμετώπιση;
- Ἄν ἔχη
πολλή συντριβή γιά τά νεανικά του σφάλματα καί τά ἐξομολογήθηκε, δέν ὑπάρχει
λόγος νά ταλαιπωρῆται, ἀφοῦ ὁ Θεός τοῦ τά συγχώρησε ἀπό τήν στιγμή πού τά ἐξομολογήθηκε.
Στό ἑξῆς δέν πρέπει νά σκαλίζη τά παλιά, ἰδίως σαρκικά ἁμαρτήματα, γιατί μπορεῖ
νά πάθη ζημιά. Στόν πόλεμο π.χ. πέφτει μιά χειροβομβίδα δίπλα σε ἕναν
στρατιώτη, ἀλλά τόν φυλάει ὁ Θεός καί δέν σκάζει. Ὅταν τελειώση ὁ πόλεμος,
βρίσκει ὁ στρατιώτης τήν χειροβομβίδα πού δέν ἔσκασε καί ἀρχίζει νά τήν
περιεργάζεται, καί τελικά ἀνατινάζεται στόν ἀέρα σέ καιρό εἰρήνης.
Πηγή: Ψήγματα
Ὀρθοδοξίας