Ὁ γερω-Ἀγάπιος ὁ Καυσοκαλυβίτης ἦρθε 20 ἐτῶν γιά μοναχός
καί ἐκοιμήθη 90. Οὐδέποτε βγῆκε ἀπό τό Ἅγιον Ὅρος. Ἄν καί ἦταν ἀσθενικός καί ὑπέφερε,
ὅμως ἔκανε ὑπομονή. Ἦταν ἄκρως νηστευτής καί νηπτικός. Πολεμοῦσε μέ τούς
δαίμονες πού τοῦ παρουσιάζονταν φανερά, καί τούς ἔβλεπε. Κάποτε εἶχε ἀγρυπνία
στό Κυριακό καί αὐτός δέν τό ἤξερε. Ὅλη τή νύχτα δεινοπάθησε παλεύοντας μέ τούς
δαίμονες.
Κάποτε τοῦ πέρασε ἕνας λογισμός ὑπερήφανος, "ἄραγε
κάνουν οἱ ἄλλοι πατέρες τόση ἄσκηση καί προσευχή;". Δέχτηκε δυστυχῶς τόν
λογισμό. Ὅμως, γιά νά τόν θεραπεύσει ὁ Θεός, ἐπέτρεψε καί δαιμονίστηκε καί ἔκανε
παλαβά πράγματα.
Οἱ πατέρες τόν ἔκλεισαν στόν πύργο τῆς Λαύρας. Σέ μιά ἀγρυπνία
τῶν Ἀρχαγγέλων βγῆκε ὁ ἐφημέριος, ὅπως συνήθως, στήν Ὡραία Πύλη καί εἶπε στούς
πατέρες νά κάνουν κομποσχοίνι γιά τό γερω-Ἀγάπιο. Τήν ἴδια ὥρα ἐμφανίστηκε στό
γερω-Ἀγάπιο ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ καί ἔδιωξε τό δαιμόνιο. Ὅταν τό πρωί ὁ
διακονητής τοῦ πῆγε τό φαγητό, τοῦ εἶπε ἤρεμα ὁ γερω-Ἀγάπιος: "Αὐτή τή
νύχτα ἦρθε ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ καί μέ ἔκανε καλά". Τόν ἄφησαν ἐλεύθερο καί
συνέχισε τούς ἀγῶνες του, ἀλλά τώρα μέ πραγματική ταπείνωση.
Πηγή: Ἀναβάσεις