Κυριακὴ πρὸ Χριστουγέννων: Πῶς θὰ γιορτάσουμε πνευματικῶ τῷ τρόπω τὰ Χριστούγεννα

π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος

Σὲ τρεῖς τέσσερεις ἡμέρες ἀδελφοί μου, θὰ γιορτάσουμε Χριστούγεννα. Ἔτσι τὸ σημερινό μας κήρυγμα θὰ τὸ ἀρχίσουμε μὲ μερικὲς ἐρωτήσεις.

Ἀσφαλῶς ὅλοι σας βάλατε στὰ σπίτια σᾶς Χριστουγεννιάτικο δένδρο καὶ τὸ στολίσατε καὶ καλῶς κάματε. Τὸν Χριστὸ ὅμως Τὸν γνωρίσατε;

Πολλοὶ ἀπὸ σᾶς στολίσατε καὶ τὰ μπαλκόνια καὶ τὶς ταράτσες, ἀκόμα καὶ τὰ φυσικὰ δένδρα ποὺ πιθανὸν νὰ εἴχατε στὶς μικρὲς αὐλές σας ἢ στὶς μεγάλες, τὰ στολίσατε μὲ πλῆθος ἀπὸ φῶτα καὶ λαμπάκια καὶ καλῶς κάνατε. Τὸν Χριστὸ ὅμως Τὸν γνωρίσατε;

Καὶ δένδρα καὶ δῶρα ψωνίσατε καὶ τρόφιμα πολλά, καὶ μὲ γαλοπούλα καὶ μὲ κοτόπουλο καὶ μὲ ἀρνάκι καὶ γλυκὰ γιὰ ἕνα πλούσιο γιορταστικὸ Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Καλῶς κάνατε, καὶ μεῖς στὸ σπίτι μᾶς τὸ ἴδιο κάναμε. Τὸν Χριστὸ ὅμως Τὸν γνωρίσαμε;

Ἀγαπᾶμε τὸν Χριστό, τὴν Παναγία μητέρα Του καὶ τοὺς Ἁγίους;

Εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ δώσουμε καὶ τὸ αἷμα μας γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Αὐτὸ τὸ πιστεύουμε, ναὶ ἢ ὄχι;

Λέμε ὅτι λατρεύουμε τὸν Χριστό, σὰν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ Σωτήρα μας. Ἂν τὸ πιστεύουμε αὐτὸ τὸ πράγμα, μποροῦμε νὰ τὸ ἀποδείξουμε μὲ ἔργα καὶ πράξεις ποὺ ἰδιαιτέρως ἔχουμε τονίσει ἐπανειλημμένως καὶ τὰ ζητάει ὁ Θεὸς ὁ ἴδιος διὰ τῆς Ἁγίας Γραφῆς;

Δηλαδὴ ἔρχεσαι στὴν ἐκκλησία κάθε Κυριακὴ καὶ μεγάλη γιορτή;

Μελετᾶς κάθε μέρα τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη;

Ἔχεις ἀληθινὴ πίστη στὴν Τριαδικότητα τοῦ Ἁγίου Θεοῦ καὶ στὴν Θεανθρωπότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ;

Προσεύχεσαι τὸ πρωὶ μὲ τὴν ἑωθινὴ προσευχὴ καὶ τὸ βράδυ μὲ τὸ Ἀπόδειπνο καὶ τοὺς Χαιρετισμούς;

Ἐξομολογεῖσαι μὲ ἀπόλυτη εἰλικρίνεια στὸν πνευματικό σου καὶ μόνον τὶς δικές σου ἁμαρτίες;

Προσέχεις τὶς αἰσθήσεις σου καὶ ἰδιαιτέρως τὰ μάτια σου καὶ τὴ γλώσσα σου, ποῦ κόκαλα δὲν ἔχει ἀλλὰ κόκαλα τσακίζεις;

Κάνεις στὸ κατὰ δύναμιν τὸν πνευματικόν σου ἀγώνα μὲ νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχὴ καὶ ἐγκράτεια; Τὸν κάνεις αὐτὸ τὸν ἀγώνα;

Συγχωρεῖς τοὺς ἐχθρούς σου, τοὺς συγγενεῖς σου, τοὺς φίλους σου, τοὺς γείτονάς σου ποῦ σου ἔκαμαν κακό; Σὲ πείραξαν;

Πολεμᾶς τὰ πάθη σου, ἢ τὰ τρέφεις μὲ ὁποιοδήποτε τρόπο κάθε μέρα;

Θυμώνουμε ποτὲ ἐναντίον τῶν κακῶν, τῶν πονηρῶν, τῶν αἰσχρῶν, καὶ τῶν βλασφήμων λογισμῶν ποῦ σπέρνει ὁ διάβολος μέσα στὸ νοῦ μᾶς κάθε μέρα;

Στενοχωρούμεθα γιὰ τὰ λάθη μας, γιὰ τὶς πτώσεις μας καὶ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας ποῦ διαπράττουμε κάθε στιγμή;

Κοινωνοῦμε τῶν Ἀχράντων μὲ προσοχή, μὲ συστολὴ καὶ φόβο, μετὰ φόβου Θεοῦ πίστεως καὶ ἀγάπης;

Μήπως γογγύζουμε γιὰ τὰ βάσανα, τοὺς πόνους, τὶς ἀρρώστιες καὶ τὶς θλίψεις τῆς ζωῆς;

Ἐξετάζεις κάθε βράδυ τὴ συνείδησή σου, εἶναι ἥσυχη; Μήπως δὲν τήρησες ὅπως ἔπρεπε τὶς ἅγιες ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτὸ καὶ εἶσαι ἀνήσυχος, νευρικὸς καὶ γκρινιάρης;

Μιλᾶς γιὰ τὸ Χριστό, καὶ τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου; Τὸν ὁμολογεῖς; Ἢ μήπως ντρέπεσαι στὸν ὁποιοδήποτε συνάνθρωπό σου μπροστά;

Σ’ αὐτὲς τὶς εἴκοσι περίπου ἐρωτήσεις χριστιανοί μου, ἡ φωνὴ τῆς συνειδήσεώς μας, ἡ φωνὴ τῆς καρδιᾶς μᾶς μπορεῖ νὰ ἀπαντήσει μ’ ἕνα ὁλοκάθαρο «ναί»; Ἂν ἀπαντήσουμε «ναὶ μὲν ἀλλά…», «καὶ ναὶ καὶ ὄχι», «καὶ ἴσως», «καὶ πιθανόν», «καὶ ξέρεις», «καὶ αὐτό μου συμβαίνει», «καὶ τὸ ἄλλο μου γίνεται», ὅλα αὐτὰ εἶναι διάφορες δικαιολογίες καὶ οἱ δικαιολογίες εἶναι ὁ δικηγόρος τοῦ διαβόλου.

Τὰ καλύτερα Χριστούγεννα εἶναι ἐκεῖνα τὰ Χριστούγεννα ποὺ τὰ κάνουμε μὲ τὸν Χριστὸ μαζί. Τί θὰ πεῖ Χριστούγεννα ἄλλωστε; Νὰ ζήσουμε τὸν Χριστὸ ἐκείνην τὴν ἡμέρα μέσα στὴν καρδιά μας. Νὰ Τὸν κλείσουμε μέσα στὴν καρδιά μας, μὲ τὴ Θεία Κοινωνία καὶ τὴν ὅλη Ἐκκλησιαστικὴ ἀκολουθία, καὶ ἱερὰ ὑμνολογία, ὁλόκληρό το νεογέννητο Χριστὸ μέσα στὴν καρδιά μας. Νὰ γίνει δηλαδὴ ἡ καρδιὰ μᾶς φάτνη καὶ λίκνον αἰώνιας ζωῆς.

Τί σημαίνει αὐτό. Σημαίνει ὅτι μαζὶ μὲ τοὺς κτύπους τῆς δικῆς σου καρδιᾶς, καὶ τῆς δικῆς μου βέβαια, νὰ νοιώσεις καὶ νὰ νοιώσω, νὰ αἰσθανθεῖς καὶ νὰ αἰσθανθῶ, νὰ βιώσεις καὶ νὰ βιώσω, καὶ τοὺς κτύπους τῆς Θεανθρώπινης καρδιᾶς τοῦ βρέφους Ἰησοῦ.

Νὰ νοιώσεις δηλαδὴ τοὺς νοεροὺς παλμοὺς τῆς αἰωνιότητος, τοὺς παλμοὺς τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, τοὺς παλμοὺς τῆς ἀθανασίας, τοὺς παλμοὺς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἔτσι νὰ καταστεῖς καὶ σὺ καὶ ’γω, ὅπως μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος «κοινωνὸς θείας φύσεως».

Πρῶτα πρῶτα νοιώθεις ὅτι εἶσαι ἀληθινὸς ἄνθρωπος. Ἄνθρωπος πλασμένος κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ. Ἄνθρωπος πνευματικός. Ἄνθρωπος μὲν μὲ σάρκα καὶ ὀστᾶ, μὲ σῶμα καὶ ὕλη, ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ ἄνθρωπος οὐράνιος. Καὶ αὐτὸ διότι μετέχεις τῆς Θεότητος. Ἀφθαρτοποιεῖσαι. Πνευματοφορεῖς τὸ Βρέφος Ἰησοῦς μέσα στὴν καρδιά σου, εἰδικὰ ἐκείνη τὴν ἡμέρα, ὅταν προσέρχεσαι στὴν Ἐκκλησία, καὶ ὅταν κοινωνεῖς τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.

Τότε γίνεσαι οὐράνια φάτνη, πνευματικὸν λίκνον, πνευματικὴ Βηθλεέμ. Μέσα καὶ ἔξω ὅλα λάμπουν, ὅλα λάμπουν. Ἐξ ἀνατολῶν ἀνατέλλει στὸν οὐρανὸ τῆς καρδιᾶς σου ὁλόκληρος ὁ Ἥλιος Χριστός. «Ὁ ἀχώρητος παντί, πῶς ἐχωρήθη ἐν γαστρι»; Θὰ ψάλουμε ἐκεῖνο τὸ πρωινό, μὲ τὰ ὡραιότατα ἐκεῖνα τὰ τρία καθίσματα τοῦ ὄρθρου τῶν Χριστουγέννων. Ναί, «ὁ ἀχώρητος ὅμως παντί», πῶς ἐχωρήθη ἐν τῇ καρδία σου ὡς Θεῖος Μαργαρίτης; Τὸ σκέφτηκες αὐτὸ ποτέ; Πῶς γίνεται ἡ καρδιά σου χῶρος γιὰ νὰ χωρέσει «ὁ ἀχώρητος παντὶ» μὲ τὸν Θεῖο Μαργαρίτη;

Καὶ ὅταν δεῖς μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς σου τὸν Χριστὸ μέσα στὴν καρδιά σου, μετὰ τὴν πρωινὴ Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία καὶ Θεία Κοινωνία, ὢ τότε! ὢ τότε! θὰ τὸ πῶ καὶ θὰ τὸ φωνάξω. Ἄγγελοι καὶ Ἀρχάγγελοι θὰ ζητωκραυγάζουν πανηγυρικὰ μέσα σου ὅμως, μέσα στὸ εἶναι σου, μέσα στὶς αἰσθήσεις σου, μέσα στὴν ψυχή σου, μέσα στὴν καρδιά σου, τὸ «Δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῶ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

Μὴ σᾶς φαίνεται παράξενο, δὲν εἶναι αὐτὰ μόνο λόγια, δὲν εἶναι ξεροὶ λόγοι, οὐτοπία καὶ χίμαιρα. Ὅταν σᾶς λέω καὶ σᾶς βεβαιώνω ὅτι ἡ καρδιά σας θὰ γίνει φάτνη, μπορεῖ νὰ γίνει μία ἁγιοπνευματικὴ κατοικία, ἐντός της ὁποίας θὰ ἀνακληθεῖ ὁ Ἰησοῦς Χριστός, διὰ τῆς Θείας Κοινωνίας, διότι ὅλα αὐτὰ γιὰ μᾶς εἶναι πίστις, εἶναι πίστις ἀληθινή, εἶναι πίστις ζωντανή, εἶναι πίστις πραγματική, καὶ «διὰ τῆς τοιαύτης πίστεως κατοικεῖσαι τὸν Χριστὸν ἐν ταῖς καρδίαις ἠμῶν», μᾶς βεβαιώνει ἡ Ἁγία Γραφὴ μὲ τὸ στόμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.

Θέλεις νὰ ζήσεις ἀληθινὰ Χριστούγεννα; Καὶ ποιὸς δὲ θέλει; Ὅμως πρῶτα ἀπ’ ὅλα πρέπει νὰ πιστέψεις, καὶ ν’ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου, ἐξ ὅλης καρδίας καὶ ψυχῆς καὶ διανοίας καὶ ἰσχύος, καὶ νὰ ἔχεις ἤδη ἐξομολογηθεῖ. Πρέπει νὰ ἔχεις μισήσει καὶ νὰ μισεῖς τὴν ἁμαρτία. Πρέπει νὰ ἐκκλησιαστεῖς ἀπὸ τὶς πέντε εἰ δυνατόν το πρωί. Καὶ τέλος νὰ κοινωνήσεις τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Καὶ ἂν γιὰ τὸν ἄλφα βήτα λόγο, δὲν μπορέσεις ἢ δὲ σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ κοινωνήσεις, μπορεῖς νὰ κοινωνήσεις τὴ Θεία Χάρη, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸν Θεῖον πνευματικὸν Μαργαρίτην. Ἂν ζήσουμε τὰ φετινὰ Χριστούγεννα μαζὶ μὲ τὸν Χριστόν, τότε ὅλα γύρω μας καὶ μέσα μας, θὰ πανηγυρίζουν, θὰ λαμπροφοροῦν, θὰ γιορτάζουν.

Οἱ περισσότεροι ὅμως δυστυχῶς, ἀπὸ μᾶς τοὺς Νεοέλληνες Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, θὰ γιορτάσουν, ἢ μᾶλλον θὰ περάσουν Χριστούγεννα χωρὶς Χριστόν. Θὰ ’ναι γι’ αὐτοὺς μία κοινὴ ἡμέρα κοινῆς ἀργίας, ἕνα εὐχάριστο πρωινὸ γιὰ ὕπνο. Ὅταν ὅμως ξυπνήσουν, ὅλα γύρω τους καὶ ὅλα μέσα τους θὰ εἶναι ἔρημα, θὰ εἶναι μαῦρα, θὰ εἶναι σκοτεινά. Ἤδη ἄρχισαν νὰ ζοῦνε ἀπὸ τώρα τὴν Κόλαση. Δὲν τοὺς σώζουν τὰ λαμπάκια καὶ οἱ φωταψίες, τὸ γλέντι καὶ ὁ χορός, ἡ κραιπάλη καὶ ἡ μέθη ἢ τὸ τυχὸν πλούσιο τραπέζι.

Χριστούγεννα χωρὶς Χριστό, δὲν εἶναι Χριστούγεννα, τὰ Χριστούγεννα τὰ γιορτάζουμε μόνον μὲ τὸν Χριστόν, διότι ὁ Χριστὸς σώζει. Αὐτὸς χαρίζει τὸ φῶς, τὴ ζωή, τὴ χαρά, τὴν εὐτυχία, τὴν εἰρήνη, καὶ τὴν γαλήνη τῆς ψυχῆς. Αὐτὸς χαρίζει καὶ τὰ ἀληθινὰ Χριστούγεννα.

Μαζί Του νὰ τὰ ζήσουμε, μαζί Του,

Ἀμήν.

Πηγή: Ἀναβάσεις