Ὅλοι ἀγαπᾶμε τούς γονεῖς
μας, ἔτσι δέν εἶναι; Καί ὄχι ἀπό εὐγνωμοσύνη ἀλλά γιατί ἁπλά εἶναι οἱ γονεῖς
μας!
Κι ὅμως, ὅλοι ἐκνευριζόμαστε
μαζί τους κάποιες φορές, ὅπως κι ἐκεῖνοι μαζί μας, ὅπως καί ἐμεῖς μέ τά δικά
μας παιδιά. Εἶναι ἀνθρώπινο, ὅπως καί τό νά βαριόμαστε, ναί. Εἶναι ἀνθρώπινο νά
μήν ἔχουμε πάντα τήν ἴδια ὄρεξη, οὔτε τήν ἴδια ὑπομονή νά ἀσχοληθοῦμε μέ τόν
τρόπο πού πρέπει. Εἶναι ἀνθρώπινο ἀκόμη καί νά νιώθουμε ἐνόχληση.
Ὅπως εἶναι ἀνθρώπινο καί νά
τό παραδεχόμαστε!
Θεωροῦμε δεδομένη τήν παρουσία τῶν γονιῶν μας καί ξεχνᾶμε ὅτι μιά μέρα, ὅσο ἀργά κι ἄν εὐχόμαστε νά ἔρθει αὐτή, δέ θά ὑπάρχει κανείς στήν ἄλλη μεριά τῆς τηλεφωνικῆς γραμμῆς, δέ θά ὑπάρχει κανείς νά ἀπαντήσει στό "μαμά" καί "μπαμπά". Κι ὅσο κι ἄν αὐτό εἶναι ἡ φυσιολογική σειρά τῶν πραγμάτων, πονάει. Ἴσως γι'αὐτό τό ἀφήνουμε στό πίσω μέρος τοῦ μυαλοῦ. Ἴσως καί νά εἶναι λογικό ἔτσι νά κάνουμε.
Στό βίντεο πού ἀκολουθεῖ, ἕνας
πατέρας μέ πρόβλημα μνήμης, ἐπαναλαμβάνει τήν ἴδια, ἁπλή ἐρώτηση στό γιό του,
ξανά καί ξανά ὥσπου ἐκεῖνος χάνει τήν ὑπομονή του καί ἐξαγριώνεται. Ὁ πατέρας
φεύγει ἀνέκφραστος καί χωρίς νά πεῖ λέξη γιά νά ἐπιστρέψει μετά ἀπό λίγο,
δίνοντας στό γιό τοῦ τό ἡμερολόγιό του...
Ἀκοῦστε τό ἀπόσπασμα πού
διαβάζει ὁ γιός καί πώς ἀντιδρᾶ.
Ὁ πατέρας πού μέ τίς ἐπαναλαμβανόμενες
ἐρωτήσεις τοῦ ἦταν πρίν λίγο ἐνοχλητικός γίνεται στά μάτια τοῦ γιοῦ καί
πάλι "ὁ μπαμπάς".
Ἄραγε κάθονταν σέ αὐτό τό ἴδιο
παγκάκι πολλά χρόνια πρίν;
Ἅς ἀνοίξουμε τήν ἀγκαλιά
μας καί ἅς γίνουμε λίγο πιό τρυφεροί μέ τούς ἀγαπημένους μας!
Ἅς δείξουμε λίγο
περισσότερη κατανόηση ὅταν ἐκεῖνοι δέν εἶναι πιά ὅπως τούς ξέραμε. Πολλές φορές
εἶναι σκληρό νά παραδεχτεῖ κανείς ὅτι ὁ δυνατός μπαμπάς πού ὅλα τα κατάφερνε,
πού ὅλα περνοῦσαν ἀπό τά χέρια του, πού εἶχε γιά τά πάντα μιά λύση, πού ξέραμε ὅτι
μπορούσαμε νά στηριζόμαστε ἐπάνω του γιά τό κάθε τί, ἔχει τώρα τήν ἀνάγκη μᾶς ἀκόμη
καί γιά τοῦ ποῦμε ξανά καί ξανά τί εἶναι αὐτό πού βλέπει νά τιτιβίζει μπρός
του.
Ἅς μήν ἀφήνουμε τό χρόνο νά
περνᾶ κι ἅς ποῦμε, ἅς δείξουμε στούς γονεῖς μᾶς ὅλα ἐκεῖνα γιά τά ὁποῖα δέν θά
θέλαμε νά μετανιώνουμε ἀργότερα πού δέν τo εἴχαμε κάνει ὅταν μπορούσαμε ...
"Τί εἶναι αὐτό;"
"Ἕνα σπουργίτι,
πατέρα, μπαμπά μου, ἕνα σπουργίτι ...".
Σκηνοθεσία Constantin Pilavios
Written by: Nikos (aka Paramithas) & Constantin Pilavios
Πατέρας: Nikos Zoiopoulos
Γιός: Panagiotis
Bougiouris
Director of photography: Zoe Manta
Music by: Christos Triantafillou
Sound by: Teo Babouris
Mixed by: Kostas Varibobiotis
Produced by: MovieTeller
films