Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Γκράφιτι ἁγιογραφίες στοὺς τοίχους τῆς Ἀθήνας


Κείμενο Γιῶργος Φερδὴς

Ἁγιογραφίες σὲ γκράφιτι; Κι ὅμως ὅσο «ξένο» κι ἂν ἀκούγεται στοὺς τοίχους τῆς Ἀθήνας εἶναι γεγονός. Ὁ καλλιτέχνης ποὺ ὑπογράφει μὲ τὸ ψευδώνυμο «Φίκος» εἶναι ἕνας μοντέρνος ζωγράφος – ἁγιογράφος ποὺ ὅπως ὅλοι οἱ «street artists» ἢ «καλλιτέχνες τοῦ δρόμου» κατὰ τὸ ἑλληνικότερον προσπαθεῖ μὲ τὸν δικό του τρόπο νὰ βάλει κυριολεκτικὰ τὶς δικές του πινελιὲς στὴν εἰκόνα τῆς πόλης.

Ἀκόμη κι ὅταν τὰ θέματά του δὲν προέρχονται ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ πίστη ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ἱστορία ἢ τὴ μυθολογία, ὁ τρόπος ποὺ τὰ ἀπεικονίζει εἶναι…
ἁγιογραφικὸς μιᾶς καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ δικός του τρόπος νὰ περνᾶ τὸ δικό του χριστιανικὸ μήνυμα.

Εἶναι ἕνα «πάντρεμα» τῆς βυζαντινῆς μὲ τὴν σύγχρονη τέχνη.

Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ
Πρὶν λίγο καιρὸ δημιούργησε τὴν σελίδα του στὸ διαδίκτυο www.fikos.gr ὅπου φιλοξενεῖ τὰ ἔργα του.

Σήμερα ξεκινᾶ στὸ Λονδίνο ἡ πρώτη του ἀτομικὴ ἔκθεση εἰκόνων στὴν Sacred Space Gallery στὸ Notting Hill ἡ ὁποία θὰ διαρκέσει μέχρι καὶ τὶς 29 Δεκεμβρίου.

Βιογραφικὸ

O Φίκος γεννιέται τὸ 1987 στὴν Ἀθήνα ὅπου καὶ κατοικεῖ μέχρι σήμερα. Ἀπὸ μικρὸς ζωγραφίζει ὅ,τι βλέπει γύρω του, ὅπως κόμικ, τοπία, εἰκόνες κα.

Σὲ ἡλικία 13 ἐτῶν ξεκινάει τὶς σπουδὲς τοῦ πάνω στὴ βυζαντινὴ ζωγραφικὴ μὲ δάσκαλο τὸ Γιῶργο Κόρδη, μὲ τὸν ὁποῖο καὶ θὰ συνεργαστεῖ ἐπαγγελματιικὰ 5 χρόνια στὴν εἰκονογράφηση ὀρθοδόξων ἱερῶν ναῶν, ἐνῶ παράλληλα ἐξελίσσει τὸ προσωπικὸ ζωγραφικό του ἰδίωμα.

Ἡ θεματική της ζωγραφικῆς του, θρησκευτικῆς καὶ κοσμικῆς, πηγάζει ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ ὀρθόδοξη παράδοση καὶ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ μυθολογία ἀντίστοιχα.

Τεχνικά, ἡ ζωγραφική του παρουσιάζεται σὲ φορητὰ ἔργα (ἰαπωνικὸ χειροποίητο χαρτὶ κολλημένο σὲ ξύλο) τὰ ὁποῖα ζωγραφίζονται μὲ τὴν τεχνική της αὐγοτέμπερας καὶ τοιχογραφίες στὶς ὁποῖες χρησιμοποιεῖ ἀκρυλικά.

Ἔχοντας ἐργαστεῖ ὡς graffiti artist, ἀλλὰ καὶ εἰκονογράφος ὀρθοδόξων χριστιανικῶν ναῶν, ὁ Φίκος συνεχίζει τὴν ἐξελικτική του πορεία μέσω μεγάλων τοιχογραφιῶν σὲ δημοσίους χώρους. Ἡ ἀξία αὐτῶν τῶν ἔργων εἶναι μοναδική, καθὼς εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ὅπου ἡ μνημειακὴ βυζαντινὴ τέχνη συναντᾶ ἕνα σύγχρονο κίνημα ὅπως ἡ street art.

Τὰ θέματα τῶν τοιχογραφιῶν εἶναι σχετικὰ μὲ τὸν τόπο στὸν ὁποῖο ζωγραφίζονται, ἀλλὰ καὶ διδακτικά. Ἡ τοιχογραφικὴ ζωγραφική του Φίκου δὲν ἀποτελεῖ ἄλλη μιὰ “αὐτοέκφραση” τοῦ καλλιτέχνη, ἀλλὰ ἕνα κοινωνικὸ γεγονός, μιὰ πραγματικὴ “δημιουργία” (δημος+έργο, ἔργο γιὰ τὸ Δῆμο-κοινωνία).

Δουλειά του, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ἔχει παρουσιαστεῖ στὴ Γαλλία, Βουλγαρία, Ἀγγλία, Ἰρλανδία, Λιθουανία, Νορβηγία καὶ Μεξικό, σὲ ἐκθεσιακοὺς χώρους καὶ μουσεῖα, τηλεόραση καὶ ραδιόφωνο, ἰδιωτικοὺς καὶ δημόσιους χώρους.

Ὄνειρο τοῦ Φίκου εἶναι ἡ διάδοση καὶ καταξίωση τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς ζωγραφικῆς σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο, ὄχι σὰν ἕνα νοσταλγικὸ ἐπίτευγμα τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ σὰν ἕνα σύγχρονο οἰκουμενικὸ γεγονός.

Ἀπὸ τὸ μυστικιστικὸ χαρακτήρα τῶν κυκλαδικῶν εἰδωλίων, τὴν οὐσιαστικότητα τῆς γραμμῆς τῶν ἀρχαιοελληνικῶν ἀγγείων καὶ τὴ μνημειακότητα τῶν βυζαντινῶν τοιχογραφιῶν, μέχρι τὰ ἐπιτεύγματα τῶν σύγχρονων καλλιτεχνικῶν ρευμάτων ὅπως ὁ μοντερνισμὸς καὶ ἡ street art, ὁ Φίκος ἐπαναπροσδιορίζει τὴ σχέση τῆς βυζαντινῆς παράδοσης μὲ τὴ σύγχρονη κοινωνία, δημιουργώντας αὐτὸ ποὺ συμβατικὰ θὰ ὀνομάσει “Σύγχρονη Βυζαντινὴ Ζωγραφική”.