Κύριε καί Θεέ μας, Ἐσύ, πού εὐλογεῖς καί ἀναπτύσονται τά λουλούδια, τά χορτάρια καί κάθε τί τό ἐπίγειο μέ τήν θερμότητα τοῦ ἡλίου Σου καί τήν ἀνθρώπινη ψυχή μέ τήν φλόγα τῆς ἀγάπης Σου.
Ἐσύ, πού ἐδημιούργησες τά πάντα ἀπό καλωσύνη, ὅσα εἶναι
στόν οὐρανό καί ὅσα εἶναι στήν γῆ καί τά διατηρεῖς ὅλα μέ τήν ἀγάπη σου καί τό ἔλεός
Σου, χορήγησε τήν πολλήν Σου εὐσπλαγχνία Κύριε, καί στήν ἀδύνατη καί ταπεινή
ψυχή μου, ἡ ὁποία σέ προσκυνεῖ, τήν ἀγαθότητα καί τήν θεία Χάρι Σου, τήν ἀγάπη
καί τό ἔλεός Σου πρός τούς γονεῖς μου, πρός τούς παπποῦδες μου καί πρός ὅλους, ὅσοι
κοπιάζουν γιά μένα καί μέ βοήθησαν ἐνίοτε μέ τήν συμβουλή τους καί τήν καλωσύνη
τους.
Κάνε, Κύριε, ν᾿ ἀνατέλλη ἀπό τήν ψυχή μου σάν ἕνας
λαμπρός ἥλιος ἡ ἀγάπη μου γι᾿ αὐτούς, ὥστε ὅλοι τούς νά αἰσθάνωνται τήν ἀφθονοπάροχη
παρηγοριά σου καί τήν βοήθειά σου πού
πηγάζει ἀπό Σένα καί ξεχύνεται ἐπάνω τους μέ τήν εἰλικρινῆ μου ἀγάπη καί
προσευχή.
Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου