Με την Αττική Τραγωδία των πυρκαγιών στέγνωσαν οι λέξεις. Κανένα σχήμα λόγου, κανένα φραστικό κλισέ για «πύρινες λαίλαπες», «σκηνές Αποκάλυψης», «βιβλικές καταστροφές» δεν μπορεί να σπρώξει για να χωρέσει στο στενό τετράγωνο κουτάκι της λογικής τα όσα πελώρια και συνταρακτικά συνέβησαν μέσα σε λίγες ώρες.
Ασύλληπτο για τον νου. Ασύλληπτη και η ακατάσχετη πολυλογία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όπου θρηνολογούν, πολιτικολογούν, δικάζουν, οικτίρουν –κάποιοι θεατρινίζουν κιόλας.
Η Ελλάδα πενθεί για την εκατόμβη της εν καιρώ ειρήνης. Η Ελλάδα πονάει. Ας κάνουμε ησυχία. Για τις ψυχές που έφυγαν με τόσο ακατανόητα οδυνηρό τρόπο.
Ας σιωπήσουμε. Για λίγο έστω. Οι λέξεις σώθηκαν, τα είπαν όλα και άδειασαν από νοήματα. Κάηκαν κι αυτές από την πολλή χρήση. Λέξεις-κούρβαλα.
Πηγή: Harddog, Αβέρωφ