Ἱκεσία πρός τήν Παναγίαν Τριάδα

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΖ΄

Τά τρία, ὁμότιμα μαζί καί συναιώνια πρόσωπα,

ὁ Θεός μου ὁ ἀληθινός,

ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα,

ὁ μόνος πού ἔχεις ἀθανασία,

καί κατοικεῖς σέ φῶς ἀπρόσιτο,

«Ἐσύ πού θεμελίωσες τή γῆ μέ τή δύναμί σου,

καί διέπεις μέ τή σοφία σου τήν οἰκουμένη»,

ἅγιε, ἅγιε, τρισάγιε Κύριε ὁ Θεός Σαβαώθ,

ὁ φοβερός καί ἰσχυρός,

ὁ δίκαιος καί ἐλεήμων,

ὁ θαυμαστός κι ἐπαινετός κι ἀγαπητός.

Ὁ ἕνας Θεός, ἀλλά σέ τρία πρόσωπα,

μέ μιά οὐσία, μιά δύναμι καί μιά σοφία,

ἡ μία ἀγαθότης, ἡ μία καί ἀδιαίρετη Τριάς.

Ἄνοιξε μου τίς πῦλες τῆς δικαιοσύνης, πού σοῦ κράζω,

κι ἀφοῦ ἔμπω μέσα σ᾿ αὐτές,

νά ἐξομολογηθῶ σέ σένα Κύριε.

Ἰδού, στέκομαι μπροστά στήν πύλη τοῦ οἴκου σου, Δέσποτα,

καί σάν ζητιάνος κρούω.

Διάταξε λοιπόν νά σοῦ ἀνοίξουν, ἐπειδή κρούω,

ἐσύ πού εἵπες: Κρούετε καί θά σᾶς ἀνοίξουν.

Γιατί κρούουν, Πατέρα πολυέλεε καί πολυεύσπλαχνε,

κρούουν στήν πόρτα σου οἱ βοεροί πόθοι ἀπό τά φυλλοκάρδια μου

καί οἱ κραυγές ἀπό τά δάκρυα τῶν ματιῶν μου.

«Εἶναι ἐνώπιόν σου πᾶσα ἡ ἐπιθυμία μου,

καί δέν κρύφτηκε ἀπό σέ ὁ στεναγμός μου».

Κι ἐσύ, λοιπόν, «μήν ἀποστρέψεις, Κύριε,

τό πρόσωπο σου ἀπό πάνω μου,

κι ἀπό ὀργή μήν ἀλλάξης δρόμο,

ἀπ᾿ τό δοῦλο σου».

Εἰσάκουσε, Κύριε, τίς φωνές ἀπό τά κλάμματα τοῦ παιδιοῦ σου,

κι ἅπλωσε τό ὑπεράγαθο χέρι σου νά μέ φροντίση,

γιά νά μέ βγάλης ἀπ᾿ τά βαθειά νερά

καί νά μέ ἀποσπάσης

ἀπό τή λάσπη κι ἀπό τῆς ἀθλιότητας τό βοῦρκο,

ὥστε νά μή χαθῶ μπροστά στά μάτια τῆς φιλανθρωπίας σου,

κι ἐμπρός στά γεμάτα συμπόνια σπλάχνα

τῆς ἄπειρης σου ἀγαθότητας.

Ἀλλά νά ξεφύγω πρός ἐσένα τόν Θεόν μου,

γιά νά ἰδῶ τόν πλοῦτο τῆς βασιλείας σου,

νά θωρῶ ἀδιάκοπα τήν τερπνότητα τοῦ προσώπου σου,

καί νά αἰνῶ καί δοξάζω τό ἅγιο ὄνομά σου.

Ναί, Κύριε, ἐσύ πού κάνεις τά θαυμάσια,

σύ πού πλαταίνεις τήν καρδιά μου γιά νά σ᾿ ἀναλογίζεται,

ἐσένα θά δοξάζω.

Ἐσέ πού φωτίζεις τά νειάτα μου,

καί δέν παραβλέπεις τά γηρατειά μου,

ἀλλά κάνεις ὅλα τά κόκκαλά μου ν᾿ ἀγάλλωνται,

κι ἀνακαινίζεις σάν τοῦ ἀητοῦ τό ἄσπρο μου τό κεφάλι.

Διότι σέ σένα πρέπει κάθε δόξα,

τιμή καί προσκύνησις,

στόν Πατέρα, στόν Υἱό καί στό Ἅγιον Πνεῦμα,

πού εἶσθε μία θεότης, μιά βασιλεία, καί μιά δύναμις.

Σέ σένα πρέπει,

τόν μοναδικό,

τόν ὑπεράναρχο,

τόν ὑπερούσιο,

καί παντοδύναμο Δημιουργό τῶν πάντων,

πού λατρεύεσαι ὡς Τριάδα, Θεέ μου,

τώρα καί πάντα καί στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΚΡΑΓΑΡΙΟΝ

Τοῦ θείου καί Ἱεροῦ Αὐγουστίνου

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΠΠΩΝΟΣ

Ἐκδοτικός οἶκος Βασ. Ρηγοπούλου

Θεσσαλονίκη 1973