Φίλοι μου, μέσα ἀπό αὐτό τό κείμενο θά ἤθελα νά μοιραστῶ
μαζί σας τό θαῦμα ἐκεῖνο, πού ἔζησα στά ὀκτώ μου χρόνια καί πού τό ἀποτέλεσμα
καί ἡ χάρη πού πῆρα ἀπό αὐτό διατηρεῖται, χάρη στίς δεήσεις τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς
ὑπέρ ἐμοῦ, ἕως σήμερα.
Ἀπό δύο ἐτῶν ἔπασχα ἀπό στραβισμό ἰδιαίτερα σοβαρᾶς μορφῆς
καί , ὅπως ἔλεγαν οἱ γιατροί μου μέ εἶχαν ἐξετάσει σέ Ἀθήνα καί Κόρινθο, θά ἔπρεπε
νά φοράω τά γυαλιά γιά ὅλη μου τή ζωή.
Οἱ γονεῖς μου συνήθιζαν νά μέ πηγαίνουν κάθε χρόνο,
παραμονή τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, σέ ἕνα μικρό ἐκκλησάκι τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς πού
βρίσκεται στήν Ἀρχαία Κόρινθο. Ἐκεῖ, ἀπό τρίων σχεδόν χρονῶν ἔκανα τήν μικρή
μου ἀλλά τόσο περιεκτική σέ παράκληση προσευχούλα μου : " Ἁγία μου
Παρασκευή, κᾶνε μου καλά τα ματάκια μου " . Ἄναβα λοιπόν τή λαμπάδα μου
καί ἤλπιζα πολύ σέ αὐτήν.
Καί τελικά, στά ὀκτώ μου χρόνια, ἡ Ἁγία Παρασκευή,ἔκανε τό θαῦμα της, ἔξω ἀπό τό μικρό αὐτό ἐκκλησάκι. Μιά ξαφνική σκέψη μέσα μου, σάν ἀστραπή, μέ ὤθησε νά βγάλω τά γυαλιά μου καί μέ διαβεβαίωσε ὅτι πλέον δέ θά μοῦ χρειάζονταν ἄλλο! Ἔβγαλα λοιπόν τά γυαλιά μου καί διαπίστωσα ὅτι πράγματι, δέν εἶχα τό παραμικρό πρόβλημα! Ἔβλεπα πάρα πολύ καλά, χωρίς τό παραμικρό ἴχνος στραβισμοῦ! Αὐτόματα, τά ἔδωσα στή μητέρα μου καί τῆς εἶπα ὅτι δέ θά τά ξαναφοροῦσα πιά! Οἱ δικοί μου, στήν ἀρχή νόμιζαν πώς ἐπρόκειτο γιά παιδικό ἐνθουσιασμό ὅμως δέν ἄργησαν κι αὐτοί τίς ἑπόμενες ἡμέρες νά πιστέψουν πώς ἐπρόκειτο στά ἀλήθεια περί θαύματος.
Σήμερα εἶμαι μία ὥριμη γυναίκα μέ ἄριστη ὅραση. Ποτέ δέν
ἔπαψα νά ἐπισκέπτομαι ἐκεῖνο τό ἐκκλησάκι κάθε χρόνο καί νά εὐχαριστῶ τήν Ἁγία
Παρασκευή γιά τή θαυματουργή της παρέμβαση καί γιά τό ὅτι εἰσάκουσε τίς
ταπεινές, παιδικές προσευχές μου! Οἱ Ἅγιοι εἶναι πάντα κοντά μας. Ἀρκεῖ νά τούς
ἐπικαλεστοῦμε μέ πίστη καί εἶναι ἕτοιμοι νά σπεύσουν καί νά μᾶς βοηθήσουν...
Πηγή: Ἁγιορείτικο
Βῆμα