Ἡ Γέννησις τοῦ Χριστοῦ. Παρεκκλήσιον Ἁγίου Ἰωάννου
Θεολόγου.
Βατοπαιδινὸ Κελλὶ Ἁγίου Προκοπίου
Τὸ παρακάτω περιστατικὸ συνέβη σ΄ἕνα ὀρφανοτροφεῖο στὴ
Ρωσία, ὅπου περιθάλπονται μικρὰ παιδάκια, ἐγκαταλελειμμένα
καὶ κακοποιημένα. Στὸ ὀρφανοτροφεῖο, λοιπόν, αὐτό, πῆγε παραμονὲς
Χριστουγέννων ἕνας καθηγητὴς νὰ μιλήσει στὰ παιδιὰ γιὰ τὴ μεγάλη αὐτὴ γιορτή. Τὰ
περισσότερα ἂπ’ αὐτὰ ἄκουγαν γιὰ πρώτη φορὰ γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ γιὰ τὴ Γέννησή
του. Ἕνα ἀγοράκι ἕξι χρονῶν, ὁ Μίσα, ἄκουγε μὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ τὰ λόγια τοῦ
καθηγητῆ.
Στὴ συνέχεια δόθηκαν στὰ παιδιὰ ὑλικὰ γιὰ νὰ φτιάξουν τὴ
σπηλιά, τὴ φάτνη καὶ ὅλα τα σχετικά.
Παρακολουθώντας ὁ καθηγητὴς τὰ χειροτεχνήματα τῶν παιδιῶν,
πρόσεξε κάτι ποῦ τοῦ ἔκαμε ἐντύπωση σὲ ἐκεῖνο τοῦ Μίσα. Μέσα στὴ φάτνη
τοποθέτησε δύο μωρά.
- Ὁ ἕνας εἶναι ὁ Χριστός, τοῦ εἶπε ὁ καθηγητής. Ποιὸ εἶναι
τὸ ἄλλο παιδάκι στὴν κούνια;
Τότε ὁ μικρὸς Μίσα ἄρχισε νὰ τοῦ λέγει τὴν ἱστορία τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ ποῦ πρὶν λίγο εἶχε ἀκούσει ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ καθηγητῆ, προσθέτοντας, ὅμως, καὶ κάτι δικό του. Ὅταν ἔφτασε στὸ σημεῖο ὅπου ἡ Θεοτόκος τοποθέτησε τὸ βρέφος στὴ φάτνη συνέχισε μὲ αὐτὰ τὰ λόγια: «Τότε ὁ μικρὸς Χριστὸς γύρισε, μὲ κοίταξε καὶ μὲ ρώτησε ἂν εἶχα ἕνα μέρος νὰ μείνω. Ἐγὼ τοῦ εἶπα ὅτι δὲν ἔχω οὔτε μητέρα, οὔτε πατέρα, οὔτε πουθενὰ γιὰ νὰ μείνω. Τότε ὁ Χριστός μου εἶπε νὰ μείνω μαζί του.
Ἐγὼ τότε σκέφτηκα πῶς δὲν εἶχα κανένα δῶρο νὰ τοῦ δώσω, ὅπως
οἱ ἄλλοι. Πῶς θὰ μὲ κρατοῦσε μαζί του;
Τὸ μόνο δῶρο ποῦ μποροῦσα νὰ τοῦ προσφέρω ἦταν νὰ τὸν
κρατήσω ζεστό. Γὶ΄ αὐτὸ τὸν ρώτησα:
- Ἂν
σὲ κρατάω ζεστό, εἶναι γιὰ σένα αὐτὸ ἕνα καλὸ δῶρο; Ὁ Ἰησοῦς μου ἀπάντησε:
- Ἂν
μὲ κρατήσεις ζεστό, αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ καλύτερο δῶρο ποῦ μου ἔχει δώσει κανεὶς
ποτέ.
Ἔτσι μπῆκα στὴ μικρὴ κούνια, κι ἀφοῦ γύρισε καὶ μὲ
κοίταξε ὁ Ἰησοῦς μου εἶπε ὅτι μποροῦσα νὰ μείνω μαζί του γιὰ πάντα».
Ὅταν τέλειωσε τὴν ἱστορία ὁ μικρὸς Μίσα, τὰ μάτια τοῦ ἦταν
γεμάτα δάκρυα ποῦ ἔτρεχαν ἀσυγκράτητα στὰ μαγουλάκια του. Ἔσκυψε πάνω στὸ
τραπέζι, κάλυψε τὸ πρόσωπο μὲ τὸ χέρι κι ἔκλαιγε γοερά. Τὸ μικρὸ ὀρφανὸ εἶχε βρεῖ, ἐπὶ τέλους, κάποιον ποῦ δὲ θὰ τὸν ἐγκατέλειπε
ποτέ, ποῦ δὲ θὰ τὸν κακοποιοῦσε. Κάποιον ποῦ θὰ τοῦ ἔλεγε νὰ μείνει μαζί
του γιὰ πάντα.
Σὲ παρακαλῶ Χριστέ μου, ἔχε στὴν Κούνια σου ὅλα τα ὀρφανά
του κόσμου!-
Πηγές: Τὸ δῶρο τοῦ Μίσα, σέλ. 57-59, σέλ. 241-242,
Περιοδικὸ «Παρὰ τὴν Λίμνην», Μηνιαία ἔκδοση Ἐκκλησίας Ἁγίου Δημητρίου
Παραλιμνίου, περίοδος β΄, ἔτος ἰη΄, ἄρ. 12, Δεκέμβριος 2008, Διακόνημα