Ὁ Ἅγιος Ἀμφιλόχιος ἦταν Καππαδόκης, σύγχρονός του Μεγάλου Βασιλείου καὶ φίλος του.
Διακεκριμένος γιὰ τὴ μεγάλη του μόρφωση καὶ εὐσέβεια, ἀναδείχθηκε
ἐπίσκοπος Ἰκονίου τὸ ἔτος 344 μ.Χ. Ὑπῆρξε ἄριστος ἐπίσκοπος καὶ μετεῖχε στὴ Β’
Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου καὶ διέπρεψε. Ὁ Ἀμφιλόχιος δὲν εἶχε
κύρος μόνο στὴ δική του Ἐκκλησία, ἀλλὰ τὸ ἠθικὸ κύρος τοῦ εἶχε ἐπεκταθεῖ καὶ σὲ
ἄλλες περιοχές. Ἔτσι, παρενέβαινε καὶ σὲ Ἐκκλησίες κοντινές, ὅπου διασφάλιζε τὴν
εἰρήνη καὶ ὀρθοτομοῦσε τὸ λόγο τῆς ἀληθείας. Διότι στὸ ἔργο του, εἶχε ὁδηγὸ τὰ
θεόπνευστα λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷ
Θεῶ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας». (Β’ πρὸς
Τιμόθεον, στ’ 15). Δηλαδή, λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, προσπάθησε νὰ παραστήσεις τὸν
ἑαυτό σου στὸ Θεὸ δοκιμασμένο καὶ τέλειο ἐργάτη, ποὺ δὲν τὸν ντροπιάζει τὸ
καλοφτιαγμένο ἔργο του, καὶ διδάσκει ὀρθά το λόγο τῆς ἀληθείας. Στὴν πρὸς Ἀμφιλοχία
ἐπιστολὴ ὁ Μέγας Βασίλειος φανερώνει τὴ λαμπρὴ ἠθικὴ φυσιογνωμία τοῦ Ἀμφιλοχίου.
Τὸν παρακαλεῖ νὰ παραστεῖ στὴν τιμητικὴ γιορτὴ ὑπὲρ τῶν μαρτύρων τῆς
Καισαρείας, γιὰ νὰ ἀποβεῖ αὐτὴ σεμνότερη, διότι ὁ λαὸς τῆς Καισαρείας τὸν ἀγαπᾶ,
ὅσο κανένα ἄλλο ἐπίσκοπο.
Ὁ Ἀμφιλόχιος συνέταξε ἀρκετοὺς λόγους γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία
μας, καὶ πέθανε εἰρηνικά το ἔτος 394 μ.Χ.
Πηγή: Οἱ Ἅγιοί του ἔτους