Ὅταν μεγάλωσε, νυμφεύθηκε καὶ ἀπέκτησε παιδιά, τὰ ὁποῖα ἀνέτρεψαν μὲ τὴ σύζυγό του σὰν ἀληθινοὶ χριστιανοὶ γονεῖς. Γρήγορα, ὅμως, ἡ γυναίκα του καὶ τὰ παιδιὰ τοῦ πέθαναν. Ὁ Ἰωάννης εἶχε μεγάλη περιουσία καὶ τοῦ ἔγιναν πολλὲς προτάσεις νὰ κάνει καινούργια οἰκογένεια. Ὅμως τὶς ἀπέρριψε ὅλες, ἀπαντώντας: «Νομίζω, πρὸς ὅλους εἶμαι ὀφειλέτης. Καὶ δὲν τὸ νομίζω μόνο. Εἶμαι. Διότι οἱ χριστιανοὶ ἔχουμε ἀλληλεγγύη. Δὲν τὸ λέει ὁ Παῦλος; Εἴμεθα μέλη ἀλλήλων. Ἀφοῦ, λοιπὸν ἔχω τὴ δυνατότητα νὰ δώσω στοὺς ἀδελφούς μου, ἄρα εἶμαι καὶ ὑποχρεωμένος νὰ δώσω. Νὰ γιατί ἐργάζομαι καὶ δὲ θὰ πάψω νὰ τὸ κάνω. Ἡ περιουσία μου δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἀνώτερη ἀπ’ αὐτὰ τὰ χρέη μου».
Γιὰ τὴ λαμπρότητα τῆς ζωῆς του, ὁ Ἰωάννης ἔγινε ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας. Διέπρεψε σὰν πνευματικὴ λυχνία στὴν πατριαρχεῖα πολλὰ χρόνια καὶ ἔκανε πολλὰ θαύματα. Ἐπειδὴ δὲ μοίραζε πλουσιοπάροχα στοὺς φτωχοὺς τὴν ἐλεημοσύνη ὀνομάστηκε Ἐλεήμων. Εἶχε καταστεῖ τόσο σεβάσμιος, ὥστε καὶ αὐτοὶ οἱ εἰδωλολάτρες τὸν σέβονταν. Τελικά, εἰρηνικὰ παρέδωσε τὴν μακάρια ψυχή του στὸ Θεὸ τὸ 620 μ.Χ. Καὶ εἶναι μακάρια ἡ ψυχή του, διότι ὁ Κύριος λέει: «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται» ( Εὐαγγέλιο Ματθαίου, ἐ’ 7). Μακάριοι, δηλαδή, εἶναι οἱ εὐσπλαχνικοὶ στὴ δυστυχία τοῦ πλησίον, διότι αὐτοὶ θὰ ἐλεηθοῦν ἀπὸ τὸ Θεό.
Πηγή: Οἱ Ἅγιοί του ἔτους
