Οι ηρωικοί υγειονομικοί που κάνουν απεργία πείνας έξω από το υπουργείο Υγείας δεν έχουν στο πλάι τους κανέναν «δικαιωματιστή», κι όμως η στεντόρεια φωνή τους ακούγεται μέχρι το Μαξίμου.
Υγειονομικοί σε απεργία πείνας: Μέσα σε δυόμιση σχεδόν έτη υγειονομικού απολυταρχισμού στη δυστοπική Ελλάδα που διαμόρφωσε η παρούσα κυβέρνηση, και κάτω από το ασφυκτικό βάρος των κέντρων ελέγχου που επιβάλλουν την παγκόσμια «επανεκκίνηση», πολλές φωνές «περιέργως» σίγησαν και πολλοί «αγωνιστικοί» φωνακλάδες έπαθαν αφωνία.
Για δυόμιση χρόνια, ένα αυταρχικό καθεστώς επέβαλλε μέτρα που δεν θα υπήρχαν ούτε στα πιο εφιαλτικά όνειρα μιας δημοκρατίας. Επιβλήθηκαν απεχθή υγειονομικά απαρτχάιντ, μοιράστηκαν αντισυνταγματικά «προνόμια κανονικότητας», θεσπίστηκε «κυνήγι» κατά του ανεμβολίαστου εργαζόμενου σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, ολόκληρες κοινωνικές ομάδες μπήκαν σε δυσμένεια λόγω «ανυπακοής», ηλικιωμένοι οδηγήθηκαν σε «στρατόπεδα συγκέντρωσης» οικονομικού θανάτου δια των προστίμων.
Οι περισσότεροι εργατοπατέρες και οι ψευτοεπαναστάτες παρακολουθούσαν αμέτοχοι αυτό το απολυταρχικό πογκρόμ που συνεχίζεται ως σήμερα. Δεν έβγαλαν ούτε «κιχ» για τον συστηματικό βιασμό του συντάγματος, της ελευθερίας, της προσωπικότητας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αραιά και που μόνο, «θυμούνται» να ρίχνουν κανένα πυροτέχνημα «διαμαρτυρίας» για να ξεπλύνουν λίγο την ανυπαρξία τους, και μετά πάλι μπαίνουν στη σειρά για τέταρτη δόση και προγραμματισμό διακοπών.
Που χάθηκαν όλοι οι «αλληλέγγυοι» για τον αγώνα που δίνουν οι υγειονομικοί;
Μπροστά στον αγώνα των υγειονομικών, αυτών των έντιμων βιοπαλαιστών, που βρίσκονται σε αναστολή για παραπάνω από 7 μήνες, οι εργατοπατερούληδες έγιναν… μακρινοί συγγενείς και οι διάφοροι αλληλέγγυοι έγιναν ξαφνικά αφερέγγυοι. Χωρίς κομματικές «πλάτες», χωρίς «χορηγούς», χωρίς ιδεολογικούς κρότωνες που δρουν παρασιτικά, οι 7.000 υγειονομικοί συνεχίζουν να δίνουν την πιο έντιμη και καθαρή μάχη κατά του τυφλού αυταρχισμού.
Αυτοί οι πραγματικοί αγωνιστές που αντιστέκονται στον οδοστρωτήρα της υποδούλωσης, έχουν ως αιχμή του δόρατος τους, πέντε πραγματικούς ήρωες, πέντε ανθρώπους που σήμερα έκλεισαν 17 ημέρες σε απεργία πείνας. Βρίσκονται νυχθημερόν έξω από το υπουργείο Υγείας και ζητούν «δικαίωση, αλλιώς αξιοπρεπή θάνατο».
Ο υπεράνθρωπος αγώνας τους πρεσβεύει κάθε οικογένεια που ρίχτηκε στον δρόμο, κάθε νοικοκυριό που συνεθλίβη κάτω από τον κυβερνητικό εκβιασμό, κάθε εργαζόμενο στην υγεία (ή αλλού) που βρίσκεται υπό την ομηρία ενός ανάλγητου κράτους. Και σε τελική ανάλυση, ο συγκινητικός αγώνας τους, αφορά κάθε πολίτη. Αφορά εμένα και εσένα. Γιατί είναι μάχη ζωής ή θανάτου ενάντια στο άδικο, το καταχρηστικό, το ανελεύθερο. Ενάντια στην ισοπέδωση δικαιωμάτων και αξιών.
Όταν έκαναν απεργίες πείνας ακόμα και τρομοκράτες – καταδικασμένοι για σωρεία πολιτικών δολοφονιών, οι διάφοροι αλά καρτ «δικαιωματιστές» χαλούσαν τον κόσμο, το μιντιακό σύστημα αφιέρωνε άπλετο χρόνο προβολής του θέματος, ακόμα και πολιτικοί έκαναν ηχηρές παρεμβάσεις για να δοθεί λύση.
Και τώρα που πέντε άνθρωποι αργοσβήνουν διαμαρτυρόμενοι, διότι το κράτος τους καταδικάζει σε οικονομικό θάνατο, μόνο και μόνο επειδή είχαν το «θράσος» να μην υπακούσουν στην ντιρεκτίβα της υποχρεωτικής λήψης ενός σκευάσματος (που αποδείχθηκε έτσι κι αλλιώς ανεπαρκές), οι κατά τα άλλα… αγωνιστικοί χαμαιλέοντες της ορθοπολιτικής αγοράζουν τον πλησιέστερο αγρό στην πλατεία Συντάγματος, μην και τους χαλάσει η πολύτιμη ζαχαρένια τους.
Τελικά η βιομηχανία δικαιωμάτων που κυριαρχεί σήμερα στην Ελλάδα, ξεχώρισε τα ανθρώπινα δικαιώματα σε μείζονος και ήσσονος σημασίας λόγους για να διαμαρτύρεται κανείς. Και οι υγειονομικοί που κάνουν πολυήμερη απεργία πείνας, δεν απασχολούν ή μάλλον δεν συμφέρει να υφίστανται σε αυτό το βασίλειο της υποκρισίας.
Δυο εικόνες, όλη η σημερινή κατάσταση της δημόσιας υγείας
Για λόγους σημειολογικού ενδιαφέροντος, μπορούμε να παραθέσουμε δυο αντίθετες εικόνες που περιγράφουν γλαφυρά την τραγική κατάσταση της δημόσιας υγείας της χώρας μας. Από την μια πλευρά έχουμε τους απεργούς πείνας. Αδύναμοι, ταλαιπωρημένοι, υποβασταζόμενοι, άλλα μαχόμενοι με απίστευτη γενναιότητα και υπεράνθρωπο αγωνιστικό φρόνημα.
Από την άλλη έχουμε έναν… ροδαλό, ακμαίο άλλα φοβικό και μικροπρεπή – πολιτικά – Θάνο Πλεύρη, να περπατά πανικόβλητος στους διαδρόμους ενός νοσοκομείου (του Θριάσιου συγκεκριμένα) περικυκλωμένος από ειδικές δυνάμεις ΟΠΚΕ (!) προκειμένου να παραστεί σε εγκαίνια μιας νέας πτέρυγας!
Να η μεγάλη αντίθεση λοιπόν. Ισχνά άλλα πεντακάθαρα πρόσωπα που σώζουν την έννοια της ανθρώπινης αξίας, από τη μια. Και από την άλλη; Αλαζονεία, φοβία, εσωστρέφεια, καχυποψία και περιττή επίδειξη «δύναμης». Πώς να μην βγάλεις το καπέλο στους πρώτους; Πώς να μην σε γεμίσουν με αγανάκτηση οι δεύτεροι;
Παρά τις απίστευτες πιέσεις που δέχονται οι υγειονομικοί, ο τίμιος αγώνας των απεργών πείνας και όσων χιλιάδων οικογενειών βρίσκονται πίσω τους, δεν μπορεί να φιμωθεί ούτε από εμμονικούς «βασιλείς» ούτε από «παλιάτσους» του συστήματος. Αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν τον απόλυτο σεβασμό και την στήριξη από κάθε φιλότιμο Έλληνα, που αγαπά την ελευθερία του.
Η εμμονή, η εκδικητικότητα, η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή που διακρίνει κυβέρνηση και υπουργείο Υγείας με όσα πράττουν ενάντια στους υγειονομικούς, έχει γίνει μέγα σκάνδαλο στην αντίληψη του κάθε υγιώς σκεπτόμενου πολίτη. Ας μπει επιτέλους ένα τέλος σε αυτό το αίσχος.
Πηγή: sportime.gr