Κυριακή 7 Ιουνίου 2020

Δε θα ξεπεράσω ποτέ το ότι η μητέρα μου διάλεξε να μεγαλώσω χωρίς πατέρα

baby beautiful blur 01

Μεγάλωσα ως  μοναχοπαίδι μιας άγαμης μητέρας, αλλά όταν ήμουν μικρό παιδί  ποτέ δεν αμφισβήτησα αυτό το καθεστώς. Ο πατέρας μου ήταν μαζί μας πότε πότε από τότε που γεννήθηκα μέχρι την ηλικία των τριών ετών. Μετά την αναχώρησή του από το σπίτι μας τον έβλεπα μερικές φορές το χρόνο, στη συνέχεια  όμως και από την ηλικία  5-11 ετών δεν τον είδα καθόλου.
Φαινόταν τόσο φυσικό αυτό για μένα ως παιδί. Θυμάμαι ότι είχα μια φίλη όταν ήμουν περίπου 6 ετών. Με ρώτησε με ενδιαφέρον μια μέρα, «πού είναι ο μπαμπάς σου; Γιατί δεν ζει μαζί σας;». Κι εγώ απάντησα με απλότητα ότι, «η μαμά μου δεν τον συμπαθεί, έτσι και αυτός δεν ζει εδώ». Η φίλη μου όμως ανέφερε το θέμα στη μαμά μου, όταν καθίσαμε κάποτε μαζί στο τραπέζι. Θυμάμαι ότι η μητέρα μου φαινόταν θυμωμένη και ντροπιασμένη που έπρεπε να το συζητήσει. Όταν η φίλη μου έφυγε, η μητέρα μου με ρώτησε: «Γιατί της είχες πει;», κι εγώ απάντησα: «Γιατί όχι, αφού αυτή είναι η αλήθεια».
Διαβάστε περισσότερα »