«Ό, τι καλό και δίκαιο παρμένο από το Ευαγγέλιο»
«...Ό, τι καλόν και δίκαιον υπάρχει σήμερον εις τας
ολονέν και περισσότερον εκκοσμικευμένας πολιτείας και κοινωνίας είναι παρμένον
από το Ευαγγέλιον και την Εκκλησίαν. Τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα δια τα
οποία οι πάντες δήθεν εργάζονται λαοί και έθνη, κοινωνίαι, άνθρωποι, αδελφοί-
τα οποία συνήθως βιούνται ατυχώς εμπειρικώς δια του αντιευαγγελικού και
αντιχριστιανικού πλέγματος «οφθαλμόν
αντί οφθαλμού» και «οδόντα αντί οδόντος» , αποτελούν αξίας της Εκκλησίας, αξίας
τας οποίας ο δίκαιος Άναξ, ο Μέγας Κωνσταντίνος, ενεφύτευσεν εις την διοίκησιν
και την δομήν του κράτους του, διότι διείδε και προείδεν ότι μόνον ούτω θα
ηδύνατο τούτο να προκόψει και να διατηρηθεί συνημμένον και ειρηνικόν.
Τας ιδίας αυτάς αξίας παρέλαβεν εν τη ουσία και ο σημερινός κόσμος, με την διαφοράν ότι ήλλαξεν απλώς τους τίτλους και ότι ο «άνθρωπος» διακηρύττει πλέον επισήμως «ότι δεν πιστεύει εις τον Θεόν» και ότι «η εποχή του Χριστιανισμού έχει ήδη παρέλθει»!
Όμως, παρά τας «κραυγάς ταύτας» , ο Χριστιανισμός, η
Αλήθεια, όχι μόνον δεν έχει παρέλθει, αλλά οσημέραι ανδρούται, δυναμούται και
ωριμάζει, επιβεβαιωμένου καθημερινώς του Παυλικού λόγου «ου δε επλεόνασεν η
αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις, ίνα ώσπερ εβασίλευσεν η αμαρτία εν τω
θανάτω, ούτω και η χάρις βασιλεύσει δια δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον δια Ιησού
Χριστού του Κυρίου ημών» (Ρωμ. 5, 20-21).
Οι σύγχρονοι πολιτειακοί θεσμοί παρά τας συχνάκις
κινδυνώδεις μεταρρυθμίσεις, αι οποίαι ενίοτε δυναμιτίζουν και αυτά τα θεμέλια της κοινωνίας, ως η παρατηρουμένη
έλλειψις σεβασμού προς τον ιερόν θεσμόν της οικογένειας, η νομική αναγνώρισις
και θεσμοθέτησης σοβαρών και θανασίμων αμαρτιών και μη φυσιολογικών
καταστάσεων, είναι βαθέως εμπεποτισμένοι, οι πολιτειακοί θεσμοί ούτοι, υπό του
Ευαγγελίου του Χριστού και υπό του αίματος των Μαρτύρων της Εκκλησίας.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος «έβαψε» βαθέως το κράτος του με την
βαφήν του Χριστού, ώστε να μη είναι δυνατόν να εξαλειφθεί με την πάροδον των
αιώνων».