Ὁ Ἰωάννης ἦταν γιὸς τοῦ ἱερέα
Ζαχαρία καὶ τῆς Ἐλισάβετ. Μέχρι τὰ τριάντα του χρόνια, ζεῖ ἀσκητικὴ ζωὴ στὴν ἔρημό
της Ἰουδαίας, ἀφιερωμένη ὁλοκληρωτικὰ στὴν προσευχή, τὴ μελέτη καὶ τὴν
πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ τελειοποίηση. Τὸ ροῦχο τοῦ ἦταν ἀπὸ τρίχες καμήλας, στὴ
μέση του εἶχε δερμάτινη ζώνη καὶ τὴν τροφὴ τοῦ ἀποτελοῦσαν ἀκρίδες καὶ ἄγριο
μέλι. Μὲ μορφὴ ἡλιοκαμένη, σοβαρός, ἀξιοπρεπὴς καὶ δυναμικός, ὁ Ἰωάννης
φανέρωνε ἀμέσως φυσιογνωμία ἔκτακτη καὶ ὑπέροχη. Εἶχε ὅλα τα προσόντα μεγάλου
καὶ ἐπιβλητικοῦ κήρυκα τοῦ θείου λόγου. Ἔτσι, μὲ μεγάλη χάρη κήρυττε «τὰ
πλήθη». Κατακεραύνωνε καὶ χτυποῦσε σκληρὰ τὴ φαρισαϊκὴ ἀλαζονικὴ ἔπαρση, ποὺ
κάτω ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ ἔνδυμα τῆς ψευτοαγιότητας ἔκρυβε τὶς πιὸ ἀηδιαστικὲς πληγὲς
ψυχικῆς σκληρότητας καὶ ἀκαθαρσίας. Γενικά, ἡ διδασκαλία τοῦ συνοψίζεται στὴ
χαρακτηριστικὴ φράση του: «Μετανοεῖτε• ἤγγικε γὰρ ἢ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»,
προετοιμάζοντας, ἔτσι, τὸ δρόμο τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ γιὰ τὸ σωτήριο ἔργο
Του. Ὅταν ὁ Χριστὸς ἄρχισε τὴ δημόσια δράση του, ὁ κόσμος ἄφηνε σιγὰ-σιγὰ τὸν Ἰωάννη
καὶ ἀκολουθοῦσε Αὐτόν. Ἡ ἀντιστροφὴ αὐτή, βέβαια, θὰ προκαλοῦσε μεγάλη πίκρα καὶ
θὰ γεννοῦσε ἀγκάθια ζήλειας καὶ φθόνου σ’ ἕναν, ἐκτὸς χριστιανικοῦ πνεύματος,
διδάσκαλο ἢ φιλόσοφο. Ἀντίθετα, στὸν Ἰωάννη προκάλεσε μεγάλη χαρὰ καὶ εὐφροσύνη.
Ἡ γιορτὴ αὐτὴ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, γιὰ τὸν ὅποιο ὁ Κύριος εἶπε ὅτι κανεὶς
ἄνθρωπος δὲ στάθηκε μεγαλύτερός του, καθιερώθηκε τὸν 5ο μ.Χ. αἰώνα.
Ἐπίσης, σήμερα ἑορτάζουμε καὶ τὸ γεγονὸς τῆς μεταφορᾶς στὴν Κωνσταντινούπολη τῆς τιμίας Χειρὸς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ποὺ ἔγινε κατὰ τὸν ἀκόλουθο τρόπο: Ὅταν ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς πῆγε στὴν πόλη Σεβαστῆ, ὅπου τάφηκε ὁ Πρόδρομος, παρέλαβε ἀπὸ τὸν τάφο τοῦ τὸ δεξί του χέρι, τὸ μετέφερε στὴν Ἀντιόχεια, ὅπου χάριτι Θεοῦ ἐπιτελοῦσε πολλὰ θαύματα. Ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια, τὸ Ἱερὸ χέρι, μετακομίστηκε στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 957, ἀπὸ τὸν διάκονο Ἰώβ. Ἐκεῖ ὁ φιλοχριστὸς αὐτοκράτορας, ἀφοῦ τὴν ἀσπάστηκε μὲ πολὺ σεβασμό, τὴν τοποθέτησε στὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα.
Πηγή: Οἱ Ἅγιοί του ἔτους
