Γέροντας Παΐσιος
Παρατηρῆστε καὶ κοσμικοὺς
ποὺ παρουσιάζουν τέτοια θυσία ποὺ δὲν τὴν ἔχουν οὔτε μοναχοί.
Στὸν κόσμο -μου κάνει μεγάλη
ἐντύπωση-, παρόλο ποὺ οἱ ἄνθρωποι μπορεῖ νὰ μὴν πιστεύουν, νὰ ἔχουν τὶς ἀδυναμίες
τους, τὰ πάθη τους, πῶς τὰ οἰκονόμησε ὁ Θεὸς καὶ ἔχουν μαλακὴ καρδιά.
Βλέπουν κάποιον ποὺ ἔχει ἀνάγκη,
καὶ ἃς εἶναι ἄγνωστος καὶ πᾶνε καὶ τοῦ προσφέρουν βοήθεια.
Πολλοὶ ποὺ δὲν πιστεύουν οὔτε στὸν Παράδεισο, ἂν δοῦν ἕναν κίνδυνο, τρέχουν νὰ προλάβουν νὰ μὴ γίνη κακὸ νὰ σκοτωθοῦν αὐτοὶ γιὰ νὰ σωθοῦν ἄλλοι, νὰ δώσουν περιουσίες κλπ.
Πρὶν ἀπὸ χρόνια, σὲ μιὰ
βιοτεχνία κινδύνεψε νὰ τυλιχθῆ ἕνας ἐργάτης σὲ ἕνα μηχάνημα, καὶ ἐνῶ ἦταν τόσοι
ἄνδρες, ἔτρεξε μιὰ γυναίκα νὰ τὸν γλυτώση.
Οἱ ἄνδρες ποὺ εἶχαν καὶ
παλληκαριὰ καὶ κοιτοῦσαν...
Τὸν γλύτωσε τελικά, ἀλλὰ
τυλίχτηκε ἐκείνη μὲ τὰ φορέματά της καὶ σκοτώθηκε.
Μάρτυρας ! Μεγάλη ὑπόθεση !
Τέτοιοι ἄνθρωποι δὲν
σκέφτονται τὸν ἑαυτό τους, τὸν πετᾶνε ἔξω.
Καὶ ὅταν τὸν πετᾶνε ἔξω,
τότε πετιέται μέσα τους ὁ Χριστός...