Ἀπὸ τὸν χρόνο στὴν αἰωνιότητα

Πρωτοχρονιὰ 2020. Καινούργιος χρόνος καὶ μεγαλύτερος κατὰ μία ἡμέρα ἀπὸ τοὺς προηγούμενους. Ἀποχαιρετήσαμε τὸ 2019, τὸ ὁποῖο ἔ­γινε πλέον παρελθόν. Ὑποδεχθήκαμε τὸ νέο ἔτος 2020 μὲ ἐλπίδα καὶ μὲ τὴν προσδοκία νὰ εἶναι καλύτερο ἀπὸ τὸ προηγούμενο. Δώσαμε καὶ πήραμε εὐ­χὲς πολλές.

Τώρα, στὴν ἀρχὴ τοῦ χρόνου, ἐπιβάλλεται λίγο νὰ στοχασθοῦμε, ἐφόσον παρατείνεται ἡ ζωή μας ἐδῶ στὸν κόσμο. Γιατὶ ὁ χρόνος εἶναι πολὺ πιὸ πολύτιμος ἀπὸ ὅ,τι νομίζουμε, καὶ περνᾶ γρήγορα. «Οἱ μῆνες φεύγουν σὰν νερό, κι ὁ χρόνος σὰν διαβάτης», λέει ὁ λαός μας. Τὸ χθὲς δὲν ξανάρχεται, τὸ αὔριο δὲν εἶναι βέβαιο. Μόνο τὸ σήμερα, τὸ στιγμιαῖο παρόν, εἶναι δικό μας. «Δὲν εἶναι τέτοιος ὁ χρόνος, ὥστε αὐτὸ μὲν ποὺ εἶναι παρελθὸν πέρασε πλέον καὶ χάθηκε, τὸ δὲ μέλλον οὔτε κὰν φάνηκε ἀκόμη, ἀλλὰ καὶ τὸ παρὸν πρὶν καλά-καλὰ προλάβει νὰ γίνει γνωστό, ξεφεύγει καὶ δὲν γίνεται αἰσθητό;» (Μέγας Βασίλειος, ΕΠΕ 4, 38).

Στὸν κόσμο αὐτὸν ὁ χρόνος εἶναι ὁ ἀπαραίτητος καιρὸς ἐργασίας γιὰ νὰ φτιάξουμε τὸν πνευματικὸ ἄνθρωπο μέσα μας. Τὸν ἄνθρωπο ποὺ πλάσθηκε ἀπὸ τὸν Δημιουργό Του «κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν». Νὰ ξεντυθοῦμε «τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ» καὶ νὰ ἐνδυθοῦμε τὸν «νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ᾿ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν», μᾶς συνιστᾶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Κολασ. γ´ 9-10).

Νὰ ξεντυθοῦμε τὸν παλαιὸ διεφθαρμένο ἐσωτερικό μας κόσμο μαζὶ μὲ τὶς πράξεις του καὶ νὰ ἐνδυθοῦμε τὸν νέο ἑαυτό μας, τὸν ἄνθρωπο ποὺ συνεχῶς ἀνανεώνεται καὶ γίνεται καινούργιος, ὥστε νὰ προοδεύει στὴν τέλεια γνώση τοῦ Θεοῦ. Καὶ γίνεται διαρκῶς καινούργιος μὲ τὸ νὰ παίρνει τὴν ἴδια μορφὴ μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος τὸν δημιούργησε.

Ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος παριστᾶ τὴ διεφθαρμένη ἀνθρώπινη φύση μας. Μὲ τὸ Βάπτισμά μας ὅμως ἔχουμε ξεντυθεῖ αὐτὸν τὸν διεφθαρμένο ἑαυτό μας, τὸν παλαιό μας ἄνθρωπο, καὶ ἔχουμε ἐνδυθεῖ τὸν νέο ἑαυτό μας, αὐτὸν ποὺ ὁμοιάζει μὲ τὸν Χριστό. Συνεπῶς, ἀφοῦ ἐνδυθήκαμε τὸν νέο ἄνθρωπο, ἂς φρον­τίζουμε συνεχῶς νὰ ἀνανεωνόμαστε καὶ νὰ γίνεται ὁ καθένας μας καινούργιος, ὥστε νὰ προοδεύει στὴν τέλεια γνώση τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ καθίσταται συν­ειδητὸ καὶ ἐνεργὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ…

Νὰ συνειδητοποιήσουμε, ὅσο ζοῦμε, ὅτι ἡ ποιότητα τῆς ἐπὶ γῆς ζωῆς μας καθορίζει τὴ θέση μας στὴν αἰωνιότητα. Ὁ λόγος τοῦ Ἀβραὰμ στὴν παραβολὴ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ πτωχοῦ Λαζάρου πρὸς τὸν πλούσιο, εἶναι ἀποκαλυπτικός: «Παιδί μου, εἶπε στὸν πλούσιο, θυμήσου ὅτι ἐσὺ ἀπόλαυσες μὲ τὸ παραπάνω τὰ ἀγαθά σου ὅταν ζοῦσες στὴ γῆ. Ἐνῶ ὁ Λάζαρος ἀντίστοιχα ἀπόλαυσε τὰ κακὰ τῆς δυστυχίας καὶ τῆς ἀσθένειας. Τώρα ὅμως ἐδῶ ὁ Λάζαρος παρηγορεῖται γι᾿ αὐτὰ ποὺ ὑπέφερε τότε συνεχῶς, ἐνῶ ἐσὺ ὑποφέρεις καὶ βασανίζεσαι χωρὶς διακοπή, ὅπως ἀδιάκοπη καὶ συνεχὴς ἦταν ἡ εὐτυχία σου πάνω στὴ γῆ» (Λουκ. ις´ [16] 25).

Μέσα λοιπὸν σ᾿ αὐτὸ τὸ χρονικὸ διά­στημα τῆς νέας χρονιᾶς θὰ κινηθεῖ ἡ ψυχή μας καὶ θὰ ἐκφρασθεῖ ἡ θέλησή μας. Θὰ θησαυρίσουμε γνώσεις, θὰ πρέπει ὅμως καὶ νὰ ὀμορφύνουμε τὴ ζωή μας, νὰ ξεριζώσουμε ἐλαττώματα καὶ ἀδυναμίες, νὰ λουστοῦμε στὴν Χάρι τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, νὰ λατρεύσουμε τὸν Τριαδικὸ Θεὸ στὴ θεία Λειτουργία, τὴν «εὐλογημένη βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».

Ἰδιαίτερα αὐτὴ τὴ χρονιὰ ἂς βυθίσουμε τὸ βλέμμα μας στὴν κορυφὴ τῆς πνευματικῆς ζωῆς: τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν τελειό­τητα. Συνεχῶς νὰ σκοπεύουμε μακριὰ καὶ ψηλὰ καὶ μὲ τέλεια ἀφοσίωση στὸν ἅγιο αὐτὸν στόχο μας. Ἐὰν στρέφουμε τὸ βλέμμα στὰ πόδια μας, θὰ χανόμαστε στὶς μικρότητες καὶ οὔτε ἐμεῖς θὰ βαδίζουμε μπροστὰ καὶ σταθερὰ οὔτε καὶ τοὺς ἄλλους θὰ βοηθοῦμε. Κατὰ τὸ πρότυπο τοῦ ἁγίου Θεοῦ ποὺ μᾶς κάλεσε, ἂς προσπαθοῦμε νὰ γινόμαστε ἅγιοι σὲ κάθε περίπτωση καὶ σὲ κάθε συμπεριφορά μας (βλ. Α´ Πέτρ. α´ 15): «Ἐπὶ τὴν τελειότητα φερώμεθα…» (Ἑβρ. ς´ 1).
Ἂς μὴ χάνουμε οὔτε μιὰ μέρα, οὔτε μιὰ ὥρα, οὔτε ἕνα λεπτὸ χωρὶς νὰ τὸ ἀξιοποιοῦμε ὅπως θέλει ὁ φιλάνθρωπος Σωτήρας καὶ Λυτρωτής μας Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.
Νὰ εὐχηθοῦμε, ὁ Κύριος, «ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος», Αὐτὸς ποὺ εἶναι ὁ Χορηγὸς τῆς εἰρήνης, νὰ μᾶς τελειοποιήσει σὲ κάθε ἀγαθὸ ἔργο, ὥστε νὰ ἐφαρμόζουμε τὸ θέλημά Του. Αὐτὸς νὰ ἐνεργήσει στὸ ἐσωτερικό μας ἐκεῖνο ποὺ εἶναι ἀρεστὸ ἐνώπιόν Του γιὰ νὰ ἑνωθοῦμε μαζί Του. Διότι σ᾿ Αὐτὸν ἀνήκει ἡ δόξα στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

---

Πηγή: Ο Σωτήρ