- Γέροντα, βλέπει κανείς,
ότι κατεξοχήν στην εποχή μας κυριαρχεί το οικονομικό πρόβλημα. Όλοι προσπαθούμε
να αυξήσουμε τα έσοδά μας. Κι όταν το πετύχουμε, διαπιστώνουμε πάλι ότι δεν μας
φθάνουν. Τελικά τα οικονομικό μας πρόβλημα θα μείνει πάντα άλυτο;
Και ο π. Επιφάνιος
απήντησε:
- Έχουμε οικονομικό
πρόβλημα, διότι είμεθα άπληστοι. Αν ήμεθα ολιγαρκείς,
δεν θα υπήρχε τέτοιο
πρόβλημα. Η πλεονεξία δημιουργεί το οικονομικό αδιέξοδο. Δεν μας αρκούν αυτά
που έχουμε. Θέλουμε όλο και περισσότερα. Ποιά άλλη καλυτέρα λύσις του
οικονομικού προβλήματος υπάρχει από την ολιγάρκεια;
Ένας αετός, λέγει η
διήγησις, είδε κάποτε κοντά στους καταρράκτες του Νιαγάρα να επιπλέει το σώμα
ενός ζώου. Πέταξε πάνω του και άρχισε να τρώει με βουλιμία. Τρώγοντας πλησίαζε
συνεχώς στους καταρράκτες. Κάποια στιγμή αντελήφθη τον κίνδυνο. Προσπάθησε να
πετάξει… Το νερό, όμως, ήταν παγωμένο. Τα νύχια του πάγωσαν και αυτά και έγιναν
ένα με το ψοφίμι.
Ο καταρράκτης τον παρέσυρε
και τον έπνιξε. Από απληστία, για να φάει κάτι περισσότερο έχασε την ζωή του!
Κυνηγάμε το περισσότερο. Αλλ’ ο Κύριος μας προειδοποίησε: «οὐκ ἐν τῷ
περισσεύειν τινὶ ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ» (Λουκ. 12, 15) Η
ζωή του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τα πολλά υπάρχοντα. Να μάθουμε να είμαστε
ολιγαρκείς, κατά τον Αποστολικό λόγο: «ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα,
τούτοις ἀρκεσθησόμεθα» (Α΄ Τιμ. 6, 8)
Δύο μέτρα χώμα είναι η
κατάληξις όλων μας. Και αν είναι κάποιος πλούσιος και δυνάστης και μεγάλος και
τρανός, τί θα κερδίσει παραπάνω από δύο μέτρα χώμα; Το πολύ-πολύ, να του κάνουν
έναν ωραίο τάφο. Αυτό είναι το κέρδος του!
Ο Χριστιανισμός όχι μόνο
δεν κάνει ζημιά στην οικονομία, αλλά απ’ εναντίας προσφέρει την καλύτερη λύση.
Αν όλοι οι άνθρωποι υπήκουαν σ’ αυτό που λέει ο Απ. Παύλος και ηρκούντο στα
απολύτως απαραίτητα, και δεν ήθελαν ένα σωρό περιττά, δεν θα υπήρχε οικονομικό
πρόβλημα. Την καλυτέρα λύση την προσφέρει ο λόγος της Γραφής. Να αρκούμεθα στα
απολύτως απαραίτητα. Θέλουμε σήμερα, αν είναι δυνατόν, να έχουμε και σπίτια με
πισίνα μέσα στην αυλή. Δεκάδες φαγητών σερβίρονται πολλές φορές, όταν κάνουν
τραπέζια. Τι τα θέλουμε αυτά; Αυτές οι περιττές δαπάνες χρήματος όταν οι άλλοι
άνθρωποι πεινούν, είναι μεγάλη αμαρτία. Αλλά και άσκοπη δαπάνη χρόνου. Ενώ
μπορούμε αυτό τον χρόνο να τον διαθέσουμε σε κάτι καλύτερο, είτε σε μία
πνευματική μελέτη, είτε στην επίσκεψη κάποιου αρρώστου, είτε σε άλλο θεάρεστο
έργο.
Υπάρχουν τόσα έργα να
κάνουμε. Και τα χρήματα, φυσικά, που εξοικονομούμε από την αποφυγή ανοήτων
δαπανών, θα τα δίδουμε σε ανθρώπους, οι οποίοι θα καλύψουν στοιχειωδέστατες
ανάγκες της ζωής τους.
(Από το βιβλίο «Χριστώ τω
Θεώ παραθώμεθα» των εκδόσεων του Ι. Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου
Τροιζήνος)
Πηγή: Ορθόδοξος δρόμος