Ανάμεσα στις πολλές αρετές
που εστόλιζαν τον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα, ξεχωριστή θέση είχε και η μεγάλη
του ανεξικακία. Η ιστορία, η βιογραφία του, οι Συναξαριστές του μας διασώζουν
πολλά περιστατικά από τη ζωή του. Ένα απ’ αυτά, μας λέει ότι κάποτε δύο κληρικοί,
ήρθαν σε προστριβή και δυστυχώς χειροδίκησαν μεταξύ τους. Ο ένας κτύπησε τον
άλλον. Η έχθρα είχε φουντώσει ανάμεσά τους. Το σκάνδαλο που δημιούργησαν στις
ψυχές των πιστών, ήταν πάρα πολύ μεγάλο. Ο συνετός Πατριάρχης για να περιορίσει
το κακό, και για να τους παιδαγωγήσει, έλαβε αμέσως τα μέτρα του. Τους επέβαλε
αργία για ένα ορισμένο διάστημα. Έπρεπε να αποσυρθούν για να φύγει από τη μέση
το σκάνδαλο και να συναισθανθούν το αμάρτημά τους. Το φάρμακο λοιπόν δόθηκε από
τον έμπειρο γιατρό και στους δυό ασθενείς. Το ίδιο φάρμακο. Ο ένας το δέχθηκε
με ευγνωμοσύνη, κατάλαβε το λάθος του και μετανόησε. Λυπήθηκε και ζήτησε
συγγνώμην από τον επίσκοπό του, από τον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα.
Ο άλλος όμως υπήρξε πιο πονηρός, πιο κακός, θύμωσε, πεισμάτωσε, και όχι μόνο δεν μετανόησε αλλά έγινε και χειρότερος. Έπαψε να πηγαίνει και στην Εκκλησία. Έπαψε να κάνει προσευχή και νηστεία, και άρχισε να γυρίζει στην πόλη, και να συμπεριφέρεται απρόσεκτα. Ακόμα δε και μέσα στα καπηλειά. Άνοιξε τη γλώσσα του ακόμα και κατά του αγαθού αυτού Πατριάρχου, του όντως αυτού παντελεήμονος, όπου και αν βρισκόταν έχυνε δηλητήριο εναντίον του. Έμαθε ο μακάριος εκείνος ποιμένας την μανία και την αδιόρθωτη έχθρα του κακού αυτού κληρικού. Δεν οργίσθηκε όμως εναντίον του όπως θα περίμενε κάποιος. Ο αληθινός πατέρας θέλει να σώσει το παιδί του που κινδυνεύει. Θέλει να το συναντήσει, να το συμβουλεύσει, και να προσπαθήσει να το συνεφέρει. Παράδοξο όμως πράγμα, ενώ η σκέψις αυτή τον απασχολεί τόσο πολύ και είναι έτοιμος να τρέξει και να ψάξει να τον βρεί, κάποιο αόρατο χέρι την διώχνει απ’ το νου του. Και αυτό το πράγμα ίσως και για να φανεί ακόμα περισσότερο η λάμψη της μεγάλης του αρετής.

Δεν άργησαν να τον βρούν
και σύντομα τον παρουσιάζουν μπροστά του. Και τότε έγινε μια σκηνή και που
άγγελοι ακόμα την έχουν θαυμάσει. Όχι οι άνθρωποι, οι άγγελοι. Ο σεβάσμιος
Πατριάρχης μόλις τον είδε, πρώτος έβαλε μετάνοια και είπε : «συγχώρεσέ με
αδελφέ». Ο Άγιος Ελεήμων έπεσε στα πόδια του αμαρτωλού ιερέως! Ο πατέρας
γονατίζει μπροστά στο άτακτο παιδί για να το συγκινήσει! Απίστευτο θέαμα στα
μάτια ανθρώπων και αγγέλων. Ο αναιδής κληρικός ταράζεται! Τα χάνει. Κρύος
ιδρώτας τον περιλούζει. Κοκκινίζει μπρός στην ασύλληπτη ταπείνωση του
ποιμενάρχου του. Ντρέπεται στους ανθρώπους που τον κοιτούν με έκπληξη και
απορία, φοβάται και τρέμει τη δίκαιη τιμωρία του Θεού! Φρίττει μπροστά σε μια
τέτοια σκηνή, να βλέπει την τίμια και αγία εκείνη κεφαλή τη λευκασμένη στην
υπηρεσία του Κυρίου, τη σεβαστή ακόμα και στους αγγέλους, πεσμένη στα αμαρτωλά
του πόδια. Η καρδιά του συντρίβεται! Τα πόδια του παραλύουν. Πέφτει και αυτός
κάτω στη γη και ζητάει τη συμπάθεια και τη συγγνώμη και το έλεος του
Πατριάρχου. Ο ανεξίκακος όμως Άγιος Ιωάννης με καλοσύνη του απαντά: «Ο Θεός
παιδί μου να χαρίσει και στους δυό μας τη συγχώρησή Του!»

* Ομιλία πατρός Στεφάνου Αναγνωστοπούλου.