Κάθε φορᾶν κατὰ τὴν ὁποίαν συνέρχονται οἱ χριστιανοί μιᾶς ἐνορίας πρὸς
τέλεσιν τῆς θείας εὐχαριστίας γίνονται Ἐκκλησία, ὁλόκληρος ἡ Ἐκκλησία…
Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἐνορία ἐκφράζει τὴν ζωὴν ὁλοκλήρου τῆς Ἐκκλησίας,
φανερώνεται καὶ ἀπὸ τὴν ἐν γένει πνευματικὴν ζωὴν τῶν ἐνοριτῶν, ἡ ὁποία
πραγματώνεται εἰς τὰ πλαίσια τῆς ζωῆς τῆς ἐνορίας.
Ἡ ἐνορία ἔχεις τοὺς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ὑπάγονται εἰς τὸν κανονικὸν
Ὀρθόδοξον ἐπίσκοπον τῆς περιοχῆς καὶ ἐγγυῶνται διὰ τὴν παρουσίαν τοῦ
Χριστοῦ εἰς τὴν λειτουργικὴν ζωὴν καὶ διὰ τὴν ἑνότητα μαζί Του. Εἰς τὴν
ἐνορίαν θὰ εὔρωμεν καὶ τὸ μυστήριον τῶν μυστηρίων, τὴν θείαν
εὐχαριστίαν.
Καθὲ φορᾶν κατὰ τὴν ὁποίαν συνέρχονται οἱ ἐνορίται διὰ νὰ τελεσθῆ ἡ θεία λειτουργία, πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι συνέρχονται «ἐν Ἐκκλησίᾳ», συγκροτοῦν τὴν Ἐκκλησίαν ὁλόκληρον. Κάθε μέλος μιᾶς ἐνορίας ἀνήκει διὰ τῆς ἐνορίας του εἰς τὴν Καθολικὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.
Τοιουτοτρόπως, ἡ ἐνορία δὲν ἀποτελεῖ μέρος τῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ ὁλόκληρον
τὴν Ἐκκλησίαν, ἡ καθολικότης τῆς ὁποίας προσδιορίζεται, ἐσωτερικῶς, μὲ
τὴν παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ εἰς τὴν θείαν εὐχαριστίαν.
Κατὰ τὴν θείαν λειτουργίαν τῆς ἐνορίας εἶναι παρὼν ὁ ἐπίσκοπος. Αὐτὴν τὴν σημασίαν
ἔχει τὸ γεγονὸς ὅτι μνημονεύεται τὸ ὄνομά του ἀπὸ τὸν ἱερέα. Εἶναι,
ἀκόμη, παρόντες οἱ πρεσβύτεροι τῆς Ἐκκλησίας, οἱ διάκονοι καὶ ὁλόκληρος ὁ
λαὸς τοῦ Θεοῦ.
Πηγή: (Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ πατρὸς Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου «Ἐφόδιον Ὀρθοδοξίας»), Ι.Ν. Παντανάσσης