Ἡ μυθολογία τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων ἀναφέρει ὅτι ὁ βασιλιὰς τῆς Φρυγίας Μίδας προσέφερε μιὰ σπουδαία κι ἀξιόλογη ὑπηρεσία στὸ θεὸ Διόνυσο. Κι ὅτι ἐκεῖνος γιὰ νὰ τὸν εὐχαριστήσει, προσφέρθηκε νὰ τοῦ πραγματοποιήσει ὁποιαδήποτε ἐπιθυμία κι ἂν ἤθελε.
Ὁ Μίδας, ὕστερα ἀπὸ πολλὴ σκέψη, τοῦ ζήτησε νὰ μεταβάλλονται σὲ χρυσὸ ὅλα ὅσα θ᾿ ἄγγιζε. Ὁ θεὸς Διόνυσος, κατὰ τὸν μύθο, ἐκπλήρωσε τὴν ἐπιθυμία του κι ὁ Μίδας ἦταν πολὺ χαρούμενος. Ὅ,τι ἄγγιζε, πράγματι, γινόταν χρυσάφι. Ὅλα πήγαιναν περίφημα, μέχρι ποὺ διαπίστωσε πὼς κάθε φορὰ ποὺ ἤθελε νὰ βάλει κάτι στὸ στόμα του, εἴτε φαγητὸ εἴτε νερό, αὐτὰ μεταβάλλονταν αὐτομάτως σὲ χρυσό. Βλέποντας τὴν κατάστασή του παρακάλεσε τὸν Διόνυσο νὰ πάρει πίσω τὸ φοβερὸ δῶρο του. Ἐκεῖνος τὸν συμβούλεψε νὰ πάει στὶς πηγὲς τοῦ Πακτωλοῦ ποταμοῦ γιὰ νὰ πλύνει τὸ κεφάλι καὶ τὰ χέρια του, ὥστε ν᾿ ἀπαλλαγεῖ μιὰ γιὰ πάντα ἀπ᾿ αὐτὸ τό «χάρισμα».
Ὁ μύθος περιγράφει παραστατικότατα τὰ καταστροφικὰ ἀποτελέσματα τῆς πλεονεξίας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Μέγας Βασίλειος στὴν ὁμιλία του περὶ πλεονεξίας σημειώνει: «Ποιὸ μέσο δὲν μεταχειρίζεσαι γιὰ τὸν χρυσό; Τὸ σιτάρι σου γίνεται χρυσός, τὸ κρασί σου σὲ χρυσὸ μεταβάλλεται, τὰ μαλλιά σου γίνονται χρυσά. Κάθε εἴδους ἐμπορία, κάθε τεχνοτροπία σοῦ γεννᾶ χρυσό. Αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ χρυσὸς νέο χρυσὸ σοῦ γεννᾶ, ὁ ὁποῖος πολλαπλασιάζεται μὲ ἔντοκα δάνεια. Καὶ χορτασμὸς δὲν ὑπάρχει, καὶ ἡ ἐπιθυμία τοῦ πλούτου δὲν ἱκανοποιεῖται ποτέ… Ὁ πλεονέκτης δὲν χορταίνει ποτέ. Ὅσα περισσότερα ἀποκτᾶ, ἀκόμη περισσότερα ἐπιθυμεῖ».
Ἂς φυλαγόμαστε λοιπὸν ὅλοι μας ἀπὸ κάθε εἴδους πλεονεξία. Ὁ Κύριος μὲ τὸν σαφὴ λόγο Του μᾶς προειδοποιεῖ: «Ἡ πλεονεξία δὲν μπορεῖ καθόλου νὰ κάνει τὴ ζωή σας ἄνετη καὶ χαρούμενη κι εὐτυχισμένη. Διότι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ περίσσια πλούτη του καὶ δὲν διατηρεῖται ἀπὸ τὰ πολλὰ ὑπάρχοντά του. Τὰ πλούτη του δὲν μποροῦν νὰ τοῦ ἐξασφαλίσουν τὴ μακροζωία καὶ τὴν εὐχάριστη ζωή» (Λουκ. ιβ΄ [12] 15).
Πηγή: Ο Σωτήρ
Ὁ Μίδας, ὕστερα ἀπὸ πολλὴ σκέψη, τοῦ ζήτησε νὰ μεταβάλλονται σὲ χρυσὸ ὅλα ὅσα θ᾿ ἄγγιζε. Ὁ θεὸς Διόνυσος, κατὰ τὸν μύθο, ἐκπλήρωσε τὴν ἐπιθυμία του κι ὁ Μίδας ἦταν πολὺ χαρούμενος. Ὅ,τι ἄγγιζε, πράγματι, γινόταν χρυσάφι. Ὅλα πήγαιναν περίφημα, μέχρι ποὺ διαπίστωσε πὼς κάθε φορὰ ποὺ ἤθελε νὰ βάλει κάτι στὸ στόμα του, εἴτε φαγητὸ εἴτε νερό, αὐτὰ μεταβάλλονταν αὐτομάτως σὲ χρυσό. Βλέποντας τὴν κατάστασή του παρακάλεσε τὸν Διόνυσο νὰ πάρει πίσω τὸ φοβερὸ δῶρο του. Ἐκεῖνος τὸν συμβούλεψε νὰ πάει στὶς πηγὲς τοῦ Πακτωλοῦ ποταμοῦ γιὰ νὰ πλύνει τὸ κεφάλι καὶ τὰ χέρια του, ὥστε ν᾿ ἀπαλλαγεῖ μιὰ γιὰ πάντα ἀπ᾿ αὐτὸ τό «χάρισμα».
Ὁ μύθος περιγράφει παραστατικότατα τὰ καταστροφικὰ ἀποτελέσματα τῆς πλεονεξίας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Μέγας Βασίλειος στὴν ὁμιλία του περὶ πλεονεξίας σημειώνει: «Ποιὸ μέσο δὲν μεταχειρίζεσαι γιὰ τὸν χρυσό; Τὸ σιτάρι σου γίνεται χρυσός, τὸ κρασί σου σὲ χρυσὸ μεταβάλλεται, τὰ μαλλιά σου γίνονται χρυσά. Κάθε εἴδους ἐμπορία, κάθε τεχνοτροπία σοῦ γεννᾶ χρυσό. Αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ χρυσὸς νέο χρυσὸ σοῦ γεννᾶ, ὁ ὁποῖος πολλαπλασιάζεται μὲ ἔντοκα δάνεια. Καὶ χορτασμὸς δὲν ὑπάρχει, καὶ ἡ ἐπιθυμία τοῦ πλούτου δὲν ἱκανοποιεῖται ποτέ… Ὁ πλεονέκτης δὲν χορταίνει ποτέ. Ὅσα περισσότερα ἀποκτᾶ, ἀκόμη περισσότερα ἐπιθυμεῖ».
Ἂς φυλαγόμαστε λοιπὸν ὅλοι μας ἀπὸ κάθε εἴδους πλεονεξία. Ὁ Κύριος μὲ τὸν σαφὴ λόγο Του μᾶς προειδοποιεῖ: «Ἡ πλεονεξία δὲν μπορεῖ καθόλου νὰ κάνει τὴ ζωή σας ἄνετη καὶ χαρούμενη κι εὐτυχισμένη. Διότι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ περίσσια πλούτη του καὶ δὲν διατηρεῖται ἀπὸ τὰ πολλὰ ὑπάρχοντά του. Τὰ πλούτη του δὲν μποροῦν νὰ τοῦ ἐξασφαλίσουν τὴ μακροζωία καὶ τὴν εὐχάριστη ζωή» (Λουκ. ιβ΄ [12] 15).
Πηγή: Ο Σωτήρ