Κυριακή ΣΤ΄Λουκᾶ: Οἱ δυό κόσμοι: Τοῦ Θεοῦ καί τοῦ διαβόλου. Ποιά ἡ στάση μας.

π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος

«..Καί παρεκάλουν τόν Ἰησοῦν ἴνα ἐπιτρέψει αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν».

Δηλαδή, παρακαλοῦσαν τά δαιμόνια τόν Χριστό νά τούς ἐπιτρέψει νά μποῦνε στούς χοίρους.

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἀδελφοί μου, ἀναφέρεται στό πῶς θεραπεύτηκε ὁ δαιμονισμένος καί στό ποῦ κατέληξε ἡ λεγεώνα τῶν δαιμόνων. Διακρίσεις καί προτιμήσεις καί προσωποληψίες στό Εὐαγγέλιο δέν ὑπάρχουν. Μιά καί μόνο διάκρισις ὑπάρχει καί θά ὑπάρχει πάντοτε. Καί ρωτᾶτε ποιά εἶναι αὐτή; Ἡ διάκρισις δυό κόσμων. Ὁ κόσμος τοῦ Θεοῦ καί ὁ κόσμος τοῦ διαβόλου. Δυό κόσμοι πού δέν μποροῦν ποτέ νά συνυπάρξουν, ὅπως δέν μπορεῖ νά συνυπάρξει τό φῶς μέ τό σκοτάδι, ἡ ἀλήθεια μέ τό ψέμα, ἡ ἀρετή μέ τήν ἁμαρτία.

Ὁ Θεός εἶναι τρόπος καί στάση ζωῆς, εἶναι ἡ ἀπόλυτος εὐτυχία καί μακαριότητα, εἶναι ὁ Παράδεισος. Ἐνῶ ὁ διάβολος εἶναι ἡ καταστροφή, εἶναι ἡ δυστυχία, ἡ κόλασις ἀπό τούτη τή ζωή.

Αὐτούς τούς δύο κόσμους τούς εἴδαμε σήμερα στό εὐαγγελικόν ἀνάγνωσμα. Ἀπό τό ἕνα μέρος ὁ Χριστός πού ἦρθε νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν τυραννία τοῦ κακοῦ καί τῆς ἁμαρτίας καί ἀπό τό ἄλλο μέρος ὁ διάβολος πού βασανίζει τόν ἄνθρωπο καί τόν σπρώχνει διαμέσου τῆς ἁμαρτίας στήν αἰώνια καταστροφή. Τά δαιμόνια εἶναι πολλά. Πάρα πολλά. Στρατιές ἀμέτρητες, λεγεώνα ὁλόκληρη σέ ἕναν καί μόνο ἄνθρωπο!

Γιά σκεφτεῖτε πόσα ἑκατομμύρια πρέπει νά εἶναι σέ ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα; Γιά αὐτό καί τήν κυριαρχοῦν! Ἄλλωστε καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος χαρακτηρίζει τόν διάβολο σάν κοσμοκράτορα καί ἄρχοντα τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου.

Δηλαδή, τῆς παρούσης ζωῆς. Εἶναι βέβαια κοσμοκράτορας ἀλλά ὄχι καί παντοκράτορας, γιατί παντοκράτορας εἶναι μόνο Κύριος ὁ Θεός.

Δυνατός ὁ διάβολος…ναί. Ἀλλά παντοδύναμος ὁ Χριστός. Ἔτσι, ἡ δύναμις τοῦ διαβόλου καί τῆς κακίας τοῦ μπροστά στό Χριστό καί στό Εὐαγγέλιό Του, μπροστά στήν Ἐκκλησία Του καί στά πανάγια μυστήριά της, κατέστη ἀδυναμία. Αὐτό μας τό βεβαιώνουν καί οἱ κραυγές πού ἔβγαλαν τά δαιμόνια μέσα ἀπ’ τόν δαιμονισμένο ὅταν συνάντησαν τό Χριστό, φωνάζοντες καί λέγοντες «τί ἠμίν καί σύ Ἰησοῦ Υἱέ τοῦ Θεοῦ ἦρθες ὧδε πρό καιροῦ βασανίσαι ἠμᾶς;».

Τό διάβολο χριστιανοί μου, οὔτε νά τόν ὑποτιμᾶμε, γιατί εἶναι δόλιος καί πανοῦργος καί μπορεῖ νά μᾶς ρίξει ἀπό πολλές μεριές στήν ἁμαρτία, ἀλλά οὔτε πάλι νά τόν ὑπερτιμᾶμε καί νά τρέμουμε ἀπό τόν φόβο μας, χάνοντας ἔτσι τήν πίστη μας. Γιατί ὅποιος μέσα στήν καρδιά τοῦ ἔχει τόν Χριστό καί κάνει ὑπακοή στό πανάγιο θέλημά Του, δέν φοβᾶται τόν ἀντίχριστο. Κανέναν ἀντίχριστο καί κανέναν διάβολο δέ φοβᾶται.

Ναί ἀδελφοί μου, ὅποιος εἶναι δεμένος μέ τά δυό σωστικά μυστήρια τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καί τῆς Θείας Κοινωνίας, τῆς συντετριμμένης δηλαδή μετανοίας καί θείας λατρείας, αὐτός δέ φοβᾶται σατανικά δεσίματα μέ μαγεῖες καί στοιχειά.

Δέν τόν ἀγγίζουν, δέν μποροῦν νά τόν πειράξουν.

Δυνατός μέ ἀδυναμία ὁ διάβολος ἀλλά παντοδύναμος Χριστός ὁ Θεός. Τό βεβαιώνει καί ἡ ἄδεια πού ζήτησαν τά δαιμόνια ἀπό τόν Θεάνθρωπο Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό «ἐπιτρεψον ἠμίν ἀπελθεῖν εἰς τήν ἀγέλη τῶν χοίρων». Τίποτα δέ γίνεται σ’ αὐτόν ἐδῶ τόν κόσμο καί στή ζωή μᾶς ἀσφαλῶς, ἄν δέ δώσει ὁ Θεός τή συγκατάθεσή Του.

Ναί ἀδελφοί μου, τίποτα δέ γίνεται σ’ αὐτόν ἐδῶ τόν κόσμο ἀκόμα καί στά τρομακτικά φυσικά φαινόμενα ὅπως εἶναι οἱ σεισμοί, οἱ πλημμύρες, οἱ ἐκρήξεις τῶν ἡφαιστείων, οἱ τυφῶνες πού σαρώνουν τά πάντα στό πέρασμά τους, οἱ φοβερές ἐπιδημίες, ἡ πείνα πού ἁπλώνεται στόν τρίτο κόσμο, οἱ βιβλικές καταστροφές, τά τόσα πολλά καί τρομακτικά τροχαῖα δυστυχήματα στήν πατρίδα μας καί τόσα ἄλλα. Τίποτα ἀπό ὅλα αὐτά, ἐπαναλαμβάνω, δέ γίνεται ἄν δέν τό ἐπιτρέψει ἤ δέν τό παραχωρήσει Κύριος ὁ Θεός.

Τά δαιμόνια ζητᾶνε τήν ἄδεια γιά νά βγοῦνε ἀπό τόν ἄνθρωπο. Ζητᾶνε τήν ἄδεια γιά νά μποῦνε στά γουρούνια.

Καί ἰδού χριστιανοί μου μιά τραγική εἰρωνεία. Οἱ περισσότεροί των χριστιανῶν πού λένε ὅτι πιστεύουν στό Χριστό καί στό Εὐαγγέλιό Του, ἀνοίγουν διάπλατες τίς πόρτες γιά νά περάσουν μέσα στίς καρδιές τους, στά παιδιά τους καί στό σύντροφό τους, νά περάσουν μέσα στό σπίτι τους, στό σαλόνι καί στήν κρεβατοκάμαρά τους πλῆθος ἀπό δαιμόνια.

Διότι ὅταν ἀνεξέλεγκτα κάθονται μπροστά στίς ὀθόνες τῶν τηλεοράσεων καί βλέπουν κάθε σάπιο καί βρωμερό, τότε εἶναι σά νά προσκαλοῦν τό διάβολο νά περάσει καί νά θρονιαστεῖ μέσα στίς καρδιές τους. Εἶναι σάν νά τοῦ λένε «ἐλᾶτε, περάστε, καθίστε κύριε διάβολε, εἴμαστε ὁλόκληροι δικοί σου. Κάντε μᾶς ὅ,τι θέλετε».

Ὑπάρχει ὅμως καί κάτι χειρότερο. Κάθε φορᾶ πού ἱκανοποιοῦμε τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας, στό διάβολο γινόμαστε σκλάβοι, δοῦλοι καί ὑπηρέτες. Μήν ψάχνετε ἀδελφοί μου νά βρεῖτε κάποιον ἀντίχριστο κρυμμένο πίσω ἀπό ἀόρατες μαῦρες λωρίδες ἤ ὁρατούς ἀριθμούς. Τόν ἔχουμε τόν ἀντίχριστο μέ τήν τηλεόραση μέσα στά σπίτια μας.

Κι ὅταν χωρίς ἔλεγχο τήν ἀνοίγουμε, τότε κάνει βαθιά τα χαράγματά του μέσα μας. Στίς καρδιές μας, στό μυαλό μας, στά μάτια μας, στό μέτωπό μας.

Μά καλά θά μοῦ πεῖτε, ὑπάρχουν ὄντως ὄργανα τοῦ διαβόλου; Δέν ὑπάρχουν ὅμως καί οἱ λεγόμενοι καλοί χριστιανοί; Φαίνεται λοιπόν, πώς καί στή χώρα τῶν Γαδαρηνῶν ὑπῆρχαν τόσοι ἄνθρωποι πού δέν ἤσαν δαιμονισμένοι. Κι ὅμως μέ τίς πράξεις τούς ἀποδείχθηκαν χειρότεροι ἀπό τόν δαιμονισμένο. Ἐκεῖνος ὁ δυστυχής ἦταν ἄβουλο νούμερο τοῦ σατανᾶ.

Ὅλοι ὅμως οἱ κάτοικοι τῶν Γαδαρηνῶν ἤσαν συνειδητά ὄργανα τοῦ διαβόλου, διότι ἔδιωξαν τόν Χριστό ἀπ’ τό χωριό τους. Δέν τόν θέλουν τό Σωτήρα Χριστό γιατί τούς ἔθιξε τά συμφέροντά τους. Τούς κατέστρεψε τή δουλειά, τούς χάλασε τό παράνομο ἐμπόριο τῶν χοίρων.

Ἔτσι εἶναι καί οἱ πιό πολλοί, οἱ σημερινοί, λεγόμενοι καλοί χριστιανοί. Εἶναι καλοί μέχρι νά θιγοῦν τά συμφέροντά τους. Προτιμᾶνε αὐτά παρά τήν Ἐκκλησία. Ἀγαπᾶνε τά πάθη τούς περισσότερο ἀπό τόν Χριστό καί τό Εὐαγγέλιό Του.

Πάνω ἀπ’ ὅλα ὁ ἐγωισμός τους καί ὕστερα ὁ Θεός καί οἱ ἐντολές Του.

Ὅταν λοιπόν λέμε ὄχι στό Σωτήρα Χριστό, ὄχι στίς ἐντολές Του, ὄχι στό Εὐαγγέλιό Του, ὄχι στόν Ἐκκλησιασμό, ὄχι στήν ἐξομολόγηση καί στή Θεία Κοινωνία, ὄχι στήν καθημερινή προσευχή, ὄχι στίς εἰκόνες, στό καντήλι καί στό θυμιατό, ὄχι στήν Παναγιά μας καί στούς Ἁγίους καί στά ἅγια λείψανά τους, ὄχι στή συγνώμη, στή μακροθυμία, στήν ἀγάπη, στή συγχωρητικότητα, στήν ὑπομονή καί στήν κάθε ἀρετή, τότε γεμίζουμε ἀπό διαβόλους καί τριβόλους πού μᾶς κάνουν κατοχή.

Χριστιανοί μου, πιστεύω πώς ἐμεῖς ὅλοι σήμερα, δέν ἀνήκουμε σ’ αὐτούς ἀλλά στό Χριστό πού εἶναι πρῶτος στίς καρδιές μας. Πρωτεύει ἐν πάσι, ὅπως μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Στό χέρι μᾶς εἶναι νά κάνουμε τήν καλή ἐπιλογή ἀνάμεσα στόν κόσμο τοῦ Θεοῦ καί στόν κόσμο τοῦ διαβόλου.

Κάναμε ἤδη τήν ἐπιλογή μας καί εἶναι μία καί μοναδική γιά ὅλους μας. Ὁ Χριστός καί ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του μέ τά πανάγια μυστήριά της. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος καί τό Εὐαγγέλιό Του.

Ναί, διαλέξαμε τό Σωτήρα Χριστό, τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀπεράντους αἰώνας τῶν αἰώνων,

Ἀμήν.

Θέλω ὅμως νά προσθέσω καί κάτι ἄλλο. Ὅτι ὁ Κύριος χρησιμοποιεῖ στό ἔργον τῆς σωτηρίας σάν συνεργάτες τούς ἀνθρώπους. Ἔτσι, ὁ δαιμονισμένος πού θεραπεύτηκε καθόταν στά πόδια τοῦ Χριστοῦ ἰματισμένος καί σωφρονῶν.

Αὐτός πού ἦταν ὁ φόβος καί ὁ τρόμος τῶν ἀνθρώπων, ἔγινε τώρα μέ τή χάρη τοῦ Χριστοῦ μας, ὁ σώφρων, ὁ νηφάλιος, ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος πού ἐπιστρέφει πλέον ἀνάμεσα στούς ἄλλους συνανθρώπους του, μέσα στόν κοινωνικό του χῶρο, στήν κοινωνία, στήν οἰκογένειά του.

Καί σήμερα ἡ ἀνθρώπινη κοινωνία μᾶς ζεῖ μέ τόν φόβο καί τόν τρόμον πού προκαλοῦν ἄνθρωποι ποικίλοι ἐπηρεασμένοι ἀπό δαιμονικές δυνάμεις ὅπως εἶναι οἱ ἀναρχικοί, οἱ τρομοκράτες, οἱ χούλιγκανς, οἱ ληστές, οἱ φονιάδες, οἱ χρῆστες καί ἔμποροι ναρκωτικῶν, οἱ ἀπατεῶνες, οἱ βιαστές, οἱ γυμνιστές καί τόσοι ἄλλοι ὧν οὐκ ἔστι ἀριθμός.

Ἡ ψυχική μας λοιπόν ἀποθεραπεία βρίσκεται ἀποκλειστικά καί μόνον στή δύναμη καί στή χάρη τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος. Ἡ ἐμπειρία μᾶς ἀπ’ τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας φανερώνει ὅτι καμιά ἀρρώστια τοῦ πνεύματος καί τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου δέ μένει ἀθεράπευτη.

Ὁ ἄνθρωπος πού ἐπανασυνδέεται μέ τόν Θεόν στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, θεραπεύεται ὄχι μόνον ἀπό τά διάφορα πάθη ἀλλά συνήθως ἀλλάζει καί τήν ἐξωτερική του ἐμφάνιση, τούς τρόπους καί τήν ὄψη.

Ὁ θεραπευμένος φοβόταν μήπως τόν ξαναεπισκεφτοῦν πάλι τά πονηρά πνεύματα γιά νά γίνουν ὅ,τι χειρότερο ὑπῆρχε καί περισσότερο ἀπό πρίν. Παρακαλοῦσε λοιπόν ἔτσι τόν Κύριό μας νά τόν κρατήσει κοντά Του. Ὁ Χριστός ὅμως τόν ἀπέλυσε λέγοντάς του νά ἐπιστρέψει στό σπίτι του καί νά διηγεῖται.

Πηγή: Ἀναβάσεις