Δεν θέλω, δεν επιθυμώ να ζήσω πολύ.
Θέλω να ζήσω με Σένα.
Το πολύ, το ζωντανό και ατέλειωτο είσαι Εσύ.
Έλα και κάμε το θέλημά Σου σε μένα.
Έλα όπως θέλεις και όταν κρίνης.
Έλα σαν αύρα, σαν ευλογία, αν το νομίζης σωστό.
Έλα σαν κεραυνός δοκιμασίας και κατάσκαψέ μου το είναι, αν νομίζης ότι έτσι πρέπει. Ξέρω ότι αυτό που θα ακολουθήσει την επίσκεψή Σου, μ' οποιοδήποτε τρόπο κι αν έλθεις, θα είναι αυτό το βαθύτατο που επιθυμώ και δεν μπορώ να το εκφράσω, και δεν μπορώ να το βρω πουθενά, έξω από Σένα.
Γι' αυτό Εσένα ζητώ και περιμένω.
Έχω απογοητευθεί από τον εαυτό μου.
Μόνο Εσύ μένεις.
Και έρχομαι προς Σε τον ιατρό, το φωτισμό και τον αγιασμό των ψυχών και των σωμάτων.
Έρχομαι άρρωστος, όπως είμαι, και εγκαταλείπω σε Σένα τη ζωή μου άπασα και την ελπίδα.
π. Βασίλειος Ιβηρίτης
Πηγή: Λάζαρος Ιορδανίδης