Εἰς τὴν Θεοτόκον

Σύ μου σκέπη εἶ καὶ ῥύστις, Σύ μου εἶ παραμυθία.

Σὺ ἀντίληψίς μου πέλεις, Σὺ ἐλπὶς καὶ προστασία.

Σὺ ἐνίσχυσόν με, Κόρη, ἐν τῇ πάλῃ, ἐν σταδίῳ.

Σύ μου εἶ, Παρθενομῆτορ, καύχημά μου ἐν τῷ βίῳ.

Σύ με δεῖξον νικηφόρον, Σύ με δεῖξον στεφανίτην...

Ὦ θεία Ἀγάπη, ἐλθὲ ἱκετεύω.

ἐξ ὅλης ψυχῆς μου καὶ μέσης καρδίας...

Καὶ ἔρωτα θεῖον, ὦ θεία Ἀγάπη,

Θερμῶς ἱκετεύω τῷ δούλῳ Σου δός μοι.

 

(Ἀπὸ τὸ «Κεκραγάριον» τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου).