π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος
Κάποιος νέος ἔκανε κάποτε παράπονα στὸν Γέροντά του γιατὶ ἡ καρδιά του ἦταν τόσο σκληρή, ποὺ καὶ στὶς προσευχές του ἀκόμη δὲν μποροῦσε νὰ κλάψη. - Ἔχω μέρα-νύχτα πτώσεις, ἀλλὰ δὲν κλαίω, ἔλεγε. Κάθε μέρα πάω ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο. Θέλω νὰ μετανοήσω, νὰ κλάψω, ἀλλὰ δὲν μπορῶ. Δὲν κατανύσσομαι σχεδὸν ποτέ. Γιατὶ εἶμαι μέσα μου σὰν πέτρα; Τί μοῦ συμβαίνει; Τί μοῦ λείπει;... Στὰ τραγικὰ αὐτὰ καὶ γεμᾶτα ἀγωνία ἐρωτηματικά, ὁ Γέροντας ἀπήντησε: - Σοῦ λείπει ἡ αὐτομεμψία καὶ τὸ πένθος. Ἔτσι, ἂν τρώγης πολὺ καὶ κοιμᾶσαι περισσότερο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ πρέπει, τὸ πένθος μαραίνεται, ὁ νοῦς σκοτίζεται, τὰ πάθη φουντώνουν. Ἂν καθημερινὰ κατα- κρίνης καὶ πολυλογῆς, ὑψηλοφρονῆς καὶ κενοδοξῆς, τότε τὸ πένθος ἐξαφανίζεται ὁλοκληρωτικὰ καὶ διὰ παντός.
Γι᾿ αὐτὸ χρειάζεται νὰ κάνης κάθε μέρα μικροθυσίες γιὰ χάρι τοῦ Χριστοῦ. - Τί εἴδους θυσίες; ἐρώτησε ὁ νέος μὲ ἀπορία. - Νά… Μικρὲς-μικρὲς θυσίες πού, σὰν τὶς ἀκοῦμε, δὲν μᾶς κά- νουν καμμία ἐντύπωσι, κι ὅμως δημιουργοῦν καὶ σφυρηλατοῦν χαρακτῆρα ὅμοιο μὲ τὸν χαρακτῆρα τοῦ Χριστοῦ.
Γιὰ παράδειγμα: ● στὸ τραπέζι ὑπάρχει φρέσκο ψωμί· ἄφησέ το καὶ πάρε τὸ ξερὸ καὶ τὸ «μπαγιάτικο» γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. 2 ● Φάγε χθεσινὸ φαῒ καὶ ὄχι τὸ σημερινὸ καὶ μυρωδᾶτο. ● Ἂν σοῦ φέρουν καλὸ καὶ ἐξαί- ρετο κρασί, νέρωσέ το ἢ ρῖξε μέσα ξίδι γιὰ τὸ χατήρι Ἐκείνου, ὁ Ὁποῖος ἐπάνω στὸν Σταυρὸ ποτίσθηκε μὲ χολὴ καὶ ξίδι. ● Ἀπὸ τὰ φροῦτα πάνω στὸ τραπέζι, διάλεξε τὸ χειρότερο καὶ τὸ χαλασμένο. ● Πότε-πό- τε, στὸ προσκεφάλι σου νὰ βάζης σκληρὸ μαξιλάρι ἢ καθόλου, γιὰ νὰ θυμᾶσαι ὅτι ὁ Σωτήρας σου Χριστὸς δὲν εἶχε «ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ». ● Ἂν κρυώνης τὴν νύχτα, μὴν παραπονεθῆς ποτέ, γιατὶ καὶ ὁ Χριστός μας ἐπάνω στὸν Σταυρὸ γυμνὸς ἐκρύωνε γιὰ χάρι σου. ● Πεινᾶς καὶ διψᾶς;... Κάνε ὑπομονὴ καὶ μὴ διαμαρτύρεσαι, μὴν ἀδημονῆς, σκέψου ὅτι καὶ γιὰ σένα ὁ Χριστός μας στὴν ἔρημο καὶ πείνασε καὶ δίψασε.
Ἔτσι, ἂν ἀναμιγνύης ὅ,τι κάνεις κάθε φορὰ μὲ λίγη θλῖψι, μὲ λίγη στέρησι καὶ λίγο πόνο, καὶ τὸ κάνης μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά, τότε νὰ ᾿σαι βέβαιος πὼς θὰ ἀποκτήσης συντριβὴ καὶ πένθος. Ὁ μεγάλος αὐτὸς Πνευματικὸς καὶ Γέροντας, μὲ τὴν σοφία καὶ τὴν πεῖρα του, μᾶς ἄφησε θαυμαστὲς ὑποθῆκες γιὰ τὸ πῶς κα- τακτᾶται, ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς Μοναχοὺς καὶ Ἐρημῖτες, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἀγωνιζομένους Χριστιανοὺς ἐν τῷ κόσμῳ, τὸ κατὰ Χριστὸν μακάριο πένθος.
Πηγή: Ιερά Μονή Προφήτου Ηλία Θήρας
Κάποιος νέος ἔκανε κάποτε παράπονα στὸν Γέροντά του γιατὶ ἡ καρδιά του ἦταν τόσο σκληρή, ποὺ καὶ στὶς προσευχές του ἀκόμη δὲν μποροῦσε νὰ κλάψη. - Ἔχω μέρα-νύχτα πτώσεις, ἀλλὰ δὲν κλαίω, ἔλεγε. Κάθε μέρα πάω ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο. Θέλω νὰ μετανοήσω, νὰ κλάψω, ἀλλὰ δὲν μπορῶ. Δὲν κατανύσσομαι σχεδὸν ποτέ. Γιατὶ εἶμαι μέσα μου σὰν πέτρα; Τί μοῦ συμβαίνει; Τί μοῦ λείπει;... Στὰ τραγικὰ αὐτὰ καὶ γεμᾶτα ἀγωνία ἐρωτηματικά, ὁ Γέροντας ἀπήντησε: - Σοῦ λείπει ἡ αὐτομεμψία καὶ τὸ πένθος. Ἔτσι, ἂν τρώγης πολὺ καὶ κοιμᾶσαι περισσότερο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ πρέπει, τὸ πένθος μαραίνεται, ὁ νοῦς σκοτίζεται, τὰ πάθη φουντώνουν. Ἂν καθημερινὰ κατα- κρίνης καὶ πολυλογῆς, ὑψηλοφρονῆς καὶ κενοδοξῆς, τότε τὸ πένθος ἐξαφανίζεται ὁλοκληρωτικὰ καὶ διὰ παντός.
Γι᾿ αὐτὸ χρειάζεται νὰ κάνης κάθε μέρα μικροθυσίες γιὰ χάρι τοῦ Χριστοῦ. - Τί εἴδους θυσίες; ἐρώτησε ὁ νέος μὲ ἀπορία. - Νά… Μικρὲς-μικρὲς θυσίες πού, σὰν τὶς ἀκοῦμε, δὲν μᾶς κά- νουν καμμία ἐντύπωσι, κι ὅμως δημιουργοῦν καὶ σφυρηλατοῦν χαρακτῆρα ὅμοιο μὲ τὸν χαρακτῆρα τοῦ Χριστοῦ.
Γιὰ παράδειγμα: ● στὸ τραπέζι ὑπάρχει φρέσκο ψωμί· ἄφησέ το καὶ πάρε τὸ ξερὸ καὶ τὸ «μπαγιάτικο» γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. 2 ● Φάγε χθεσινὸ φαῒ καὶ ὄχι τὸ σημερινὸ καὶ μυρωδᾶτο. ● Ἂν σοῦ φέρουν καλὸ καὶ ἐξαί- ρετο κρασί, νέρωσέ το ἢ ρῖξε μέσα ξίδι γιὰ τὸ χατήρι Ἐκείνου, ὁ Ὁποῖος ἐπάνω στὸν Σταυρὸ ποτίσθηκε μὲ χολὴ καὶ ξίδι. ● Ἀπὸ τὰ φροῦτα πάνω στὸ τραπέζι, διάλεξε τὸ χειρότερο καὶ τὸ χαλασμένο. ● Πότε-πό- τε, στὸ προσκεφάλι σου νὰ βάζης σκληρὸ μαξιλάρι ἢ καθόλου, γιὰ νὰ θυμᾶσαι ὅτι ὁ Σωτήρας σου Χριστὸς δὲν εἶχε «ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ». ● Ἂν κρυώνης τὴν νύχτα, μὴν παραπονεθῆς ποτέ, γιατὶ καὶ ὁ Χριστός μας ἐπάνω στὸν Σταυρὸ γυμνὸς ἐκρύωνε γιὰ χάρι σου. ● Πεινᾶς καὶ διψᾶς;... Κάνε ὑπομονὴ καὶ μὴ διαμαρτύρεσαι, μὴν ἀδημονῆς, σκέψου ὅτι καὶ γιὰ σένα ὁ Χριστός μας στὴν ἔρημο καὶ πείνασε καὶ δίψασε.
Ἔτσι, ἂν ἀναμιγνύης ὅ,τι κάνεις κάθε φορὰ μὲ λίγη θλῖψι, μὲ λίγη στέρησι καὶ λίγο πόνο, καὶ τὸ κάνης μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά, τότε νὰ ᾿σαι βέβαιος πὼς θὰ ἀποκτήσης συντριβὴ καὶ πένθος. Ὁ μεγάλος αὐτὸς Πνευματικὸς καὶ Γέροντας, μὲ τὴν σοφία καὶ τὴν πεῖρα του, μᾶς ἄφησε θαυμαστὲς ὑποθῆκες γιὰ τὸ πῶς κα- τακτᾶται, ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς Μοναχοὺς καὶ Ἐρημῖτες, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἀγωνιζομένους Χριστιανοὺς ἐν τῷ κόσμῳ, τὸ κατὰ Χριστὸν μακάριο πένθος.
Πηγή: Ιερά Μονή Προφήτου Ηλία Θήρας