Τό γεγονός αὐτό συνέβη σέ μιά κωμόπολη τοῦ νομοῦ Ἀχαΐας τό 2007 καί ἀποδεικνύει ἀναμφίβολα ὅτι κάθε φιλάνθρωπη πράξη πού γίνεται ἐκ μέρους τῶν συγγενῶν γιά τήν ψυχούλα τῶν κεκοιμημένων, ἔχει ἀγαθή ἐπίδραση καί τούς δίνει τό θεῖο ἔλεος.
Ἡ κοπέλα μιᾶς ἀγροτικῆς οἰκογενείας, μορφωμένη καί προικισμένη ἀπό τόν Θεό μέ ψυχική καί σωματική ὡραιότητα, προσβλήθηκε ἀπό καρκίνο τοῦ ἥπατος καί τελικά τήν πῆρε ὁ Θεός κοντά Του.
Οἱ γονεῖς της, θεοσεβεῖς καί μέ ἀκλόνητη πίστη, πόνεσαν μέν πολύ, ἀλλά τελικά ἐμπιστεύθηκαν τό παιδί τους στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί ἡσύχασαν.
Ἐπειδή δέ ἀνέκαθεν ἦταν ἐλεήμονες, συνέχισαν ἀκόμη περισσότερο τήν εὐλογημένη τακτική τους μετά τήν κοίμηση τῆς κόρης τους.
Μιά γνωστή τους κοπέλα εἶχε στήν μικρή αὐτή πολιτειούλα ἕνα μαγαζάκι καί, ὅταν ἔσφαζαν κανένα ζῶο, τό πουλοῦσε ἐκεῖ.
Ἐπειδή εἶχε ὑποχρέωση στούς ἀνθρώπους αὐτούς ἡ κρεοπώλης, διότι πολλές φορές τήν εἶχαν βοηθήσει ποικιλοτρόπως, μιά ἡμέρα χάρισε στήν μητέρα τῆς κεκοιμημένης ἕνα ἐκλεκτό κομμάτι κρέας γιά τόν σύζυγό της.
Τήν εὐχαρίστησε καί, ὅταν πῆγε στό σπίτι, ὅπως εἶπε χαρακτηριστικά, τό πέταξε μέσα στήν κατάψυξη τοῦ ψυγείου, ὅπως ἦταν.
Μετά ἀπό δύο ἡμέρες, πῆγε στό σπίτι της μιά φτωχούλα χήρα γυναίκα καί εἶχε καί παιδάκια καί τῆς ζήτησε βοήθεια.
Ἡ ἐλεήμων γυναίκα τῆς ἔδωσε ὅ,τι μποροῦσε καί τελικά θυμήθηκε κι ἐκεῖνο τό κρέας καί ἀνοίγοντας τό ψυγεῖο τό ἔδωσε καί τῆς εἶπε:
– Πάρε αὐτό καί μαγείρεψέ το γιά τά παιδιά.
Μετά ἀπό μερικές μέρες, συνάντησε τήν κρεοπώλη, ἡ ὁποία συγκινημένη ἀλλά καί ἀπορημένη τῆς εἶπε τά ἑξῆς:
– Κυρία Μαρία μου, εἶδα στόν ὕπνο μου τήν κόρη σου.
Ἔλαμπε ἀπό ὀμορφιά καί χαρά!
Τήν ρώτησα πῶς περνάει καί μοῦ εἶπε:
«Εἶμαι πολύ καλά καί σέ παρακαλῶ νά τό πεῖς στήν μητέρα μου, γιά νά μήν στενοχωριέται.
Γιά τό κρέας πού ἔδωσες στήν μητέρα μου, σ’ εὐχαριστῶ.
Εὐχαριστῶ καί τήν μητέρα μου.
Νά τῆς πης πώς ἀπό αὐτό τό κρέας ἔφαγα κι ἐγώ!».
Αὐτό βέβαια τό τελευταῖο δέν μπόρεσα νά καταλάβω τί σήμαινε.
Ἀκούγοντας αὐτά ἡ πονεμένη μητέρα, ἔμεινε ἄφωνη καί γέμισαν τά μάτια της δάκρυα. Ὅταν συνῆλθε, μέ φωνή πού ἔτρεμε ἀπό συγκίνησι, εἶπε:
– Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὅσοι ἔφυγαν ἀπό αὐτή τή ζωή, ζοῦν! Τό κρέας πού μοῦ ἔδωσες, παιδί μου, τό ἔδωσα ἐλεημοσύνη σέ μιά φτωχούλα πού μοῦ ζήτησε βοήθεια.
Τήν λυπήθηκα. Καί νά, ἡ ἐλεημοσύνη ἔδωσε χαρά καί στήν ψυχή τῆς κόρης μου καί σοῦ τό ἀποκάλυψε. Θεέ μου, Σ’ εὐχαριστῶ!
Δίνε πάντα χαρά στό παιδάκι μου!…
Πηγή: (Ἀπό τό βιβλίο «Ἐκφράσεις τοῦ πνευματικοῦ κόσμου – Οὐράνια μηνύματα – Θαυμαστά γεγονότα»), Ι.Ν. Παντανάσσης