Αν από το έτος 1986 που ψηφίσθηκε ο νόμος μέχρι σήμερα, δηλαδή 30 χρόνια, υπολογίσουμε τις 300.000 – 400.000 εκτρώσεις που γίνονται κάθε χρόνο, ο αριθμός των δολοφονημένων εμβρύων είναι 9.000.000 – 12.000.000
Δυστυχώς στους εσχάτους καιρούς συμβαίνει κάτι το απίστευτο. Ψηφίστηκε νόμος (1609) το έτος 1986 που νομιμοποιεί τον φόνο των εμβρύων, δηλαδή επιτρέπει την έκτρωση, βέβαια υπό ορισμένους όρους. Δηλαδή επιτρέπει να σκοτώνωνται άνθρωποι, διότι το έμβρυο είναι άνθρωπος, με την συμμετοχή της μητέρας.
Αν από το έτος 1986 που ψηφίσθηκε ο νόμος μέχρι σήμερα, δηλαδή 30 χρόνια, υπολογίσουμε τις 300.000 – 400.000 εκτρώσεις που γίνονται κάθε χρόνο, ο αριθμός των δολοφονημένων εμβρύων είναι 9.000.000 – 12.000.000, δηλαδή μία Ελλάδα μεγαλύτερη σε πληθυσμό από όσος υπάρχει σήμερα (10.000.000). Η αμαρτία αυτή είναι θανάσιμη και μαζί με τους άλλους αμαρτωλούς νόμους, πολιτικό γάμο, ομοφυλοφιλία κλπ. έφεραν την Ελλάδα μας σε αυτή την λυπηρή κατάσταση.
Τα παιδιά είναι δώρα Θεού και ουδενός ιδιοκτησία. Λέγει ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος «…Το τεκείν άνωθεν έχει την αρχήν, από της Θεού προνοίας και ούτε γυναικός φύσις, ούτε συνουσία, ούτε άλλον ουδέν αυταρκές προς τούτό εστιν» (PG 54, 639): Αλλά και ο Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς, λέγει ότι: «… ο Θεός ενεργεί, ο άνθρωπος συνεργεί» (Άνθρωπος και Θεάνθρωπος).
Όμως τα έμβρυα είναι ψυχές και οι ψυχές, όπως λέγει ο Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, εκδικούνται. Πέραν του ότι καμμιά γυναίκα που έκαμε αυτή την κακή πράξη (έκτρωση) το ξεπέρασε ποτέ σε όλη την ζωή της.
Ο Άγιος γράφει σε κάποια κυρία:
«Μου γράφεις πως κάτι σε αναστατώνει στον ύπνο. Τρία παιδιά εμφανίζονται μόλις κλείσεις τα μάτια και γελούν μαζί σου, σε κοροϊδεύουν, σε απειλούν και σε τρομάζουν.
Πήγες, είπες, σε έξυπνους ανθρώπους και έψαχνες φάρμακο. Εκείνοι σου είπαν: «Δεν είναι τίποτα»!
Εσύ τους είπες: «Αφού δεν είναι τίποτα διώξτε αυτό το τέρας από μένα! Μα, μπορεί να μη είναι τίποτα εκείνο που δεν μ’ αφήνει να ησυχάσω ήδη έξι μήνες»; Και εκείνοι σου απάντησαν: «Άλλαξε αέρα, πήγαινε σε χαρούμενες παρέες, να τρέφεσαι καλύτερα. Αυτό είναι απλή υποχονδρία».
Ξέρω, αδελφή, τέτοιους «έξυπνους». Αυτοί έπιασαν στο στόμα τους έτσι μερικές λέξεις όπως «υποχονδρία», «τηλεπάθεια», «αυθυποβολή», με τις οποίες προσπερνούν την αδιαμφισβήτητη πνευματική πραγματικότητα και σε καθημερινή βάση μιλούν στον αέρα, με ελαφρότητα και άγνοια σαν να μιλά το κρασί.
Εγώ πιστεύω ότι αυτά τα τρία παιδιά που εμφανίζονται είναι τα ίδια εκείνα τρία δικά σου παιδιά που εσύ κατά την προσωπική σου ομολογία νέκρωσες, πριν ο λαμπερός ήλιος τα φιλήση ζωντανά. Και αυτά τώρα σε εκδικούνται. Και η εκδίκηση των νεκρών είναι πολύ φρικαλέα!
Επειδή εσύ αυτοαποκαλείσαι διαβασμένη γυναίκα, θα σου μιλήσω από τα βιβλία. Από τα βιβλία θα θυμηθής τον Μάκβεθ η πως το πνεύμα ενός νεκρού ανθρώπου σκότωσε τον Άγγλο βασιλιά. Διάβασες οπωσδήποτε πως ο βασιλιάς Βλάδισλαβ, δολοφόνος του βασιλιά Βλαδίμηρου, δολοφονήθηκε από το πνεύμα του Βλαδίμηρου.
Όμως ίσως διάβασες για την ακόλουθη περίπτωση. Ο Βυζαντινός βασιλιάς Κώνστας είχε αδελφό τον Θεοδόσιο, τον οποίο δεν αγαπούσε, επειδή φοβόταν να μη τον ρίξει από τον θρόνο. Γι’ αυτό ο Κώνστας ανάγκασε τον Θεοδόσιο να γίνει διάκονος. Αλλά ο φόβος δεν άφηνε τον βασιλιά ούτε τότε.
Τελικά ο βασιλιάς αποφάσισε να εγκληματήση. Κανόνισε ώστε να σκοτώσουν τον Θεοδόσιο. Όταν πέτυχε τον δόλιο σκοπό του ανέπνευσε η ψυχή του νομίζοντας ότι για πάντα ελευθερώθηκε από τον αντίπαλό του.
Όμως ο αδαής δεν φαντάστηκε ότι οι νεκροί είναι πιο δυνατοί από τους ζωντανούς και ότι εκείνος που σκοτώνει αθώο άνθρωπο στην πραγματικότητα δεν νικά αλλά παραδίδει τα όπλα μπροστά στον νεκρό. Μετά από αυτό μία νύχτα ο δολοφονημένος διάκονος Θεοδόσιος εμφανίστηκε στον αδελφό του, τον βασιλιά, με ένα ποτήρι αίμα που άχνιζε και φώναξε με φοβερή φωνή: «Πιές αδελφέ»! Ο βασιλιάς αναπήδησε, ξεσήκωσε όλο το παλάτι, όμως κανένας δεν ήξερε να του πη τίποτα.
Μία άλλη νύχτα επαναλήφθηκε η ίδια σκηνή:
Ο διάκονος με ένα ποτήρι αίμα και τη φρικτή κραυγή: «Πιές αδελφέ»!
Ο βασιλιάς ξεσήκωσε όλη την Κωνσταντινούπολη, όμως όλοι τον χάζευαν, όπως εσένα εκείνοι οι έξυπνοι που σε στέλνουν στον καθαρό αέρα και την καλύτερη κουζίνα. Πάλι μία νύχτα επαναλήφθηκε το ίδιο. Τελικά ο βασιλιάς Κώνστας βρέθηκε ξαφνικά ένα πρωί νεκρός στο κρεβάτι του.
Διαβάζεις την Αγία Γραφή; Εκεί έχουν ειπωθή όλα, όλα έχουν εξηγηθή, πως και γιατί οι νεκροί εκδικούνται τους ζωντανούς. Διάβασε άλλη μία φορά για τον Κάϊν, ο οποίος λόγω της δολοφονίας του αδελφού του πουθενά και ποτέ δεν εύρισκε ειρήνη.
Διάβασε πως το πνεύμα του προσβεβλημένου Σαμουήλ εκδικείτο τον Σαούλ. Και πως ο καημένος ο Δαβίδ φρικτά βασανιζόταν, χρόνια και χρόνια, λόγω της δολοφονίας του Ούριε. Και ακόμα θα βρης χιλιάδες και χιλιάδες παρόμοιες περιπτώσεις από τον Κάϊν έως εσένα. Και θα καταλάβης τι σε βασανίζει και γιατί. Θα καταλάβης ότι ο κόσμος των δολοφονημένων είναι πιο δυνατός από τους δολοφόνους τους και εκδικείται φοβερά.
Πρώτα κατάλαβε αυτό και κατανόησέ το. Ύστερα κάνε ο,τι μπορείς για τα σκοτωμένα παιδιά σου.
Και ο ελεήμων Θεός, στον Οποίο δεν υπάρχουν νεκροί, θα σε συγχωρήση και θα σου χαρίση ειρήνη. Και όσο για όλα εκείνα που πρέπει να πράξης ρώτησε την Εκκλησία. Οι ιερείς τα ξέρουν.
Ο Θεός να σε ελεήση».
Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, Greek Press, Τράπεζα Ιδεών