Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2016

Ο ίδιος ο Κύριος θα μας διδάξει την προσευχή


Ἡ προσευχή γίνεται μόνο μέ τό Ἅγιον Πνεῦμα. Αὐτό διδάσκει τήν ψυχή πῶς νά προσεύχεται.

«Τό γάρ τί προσευξάμεθα, καθ’ ὅ δεῖ, οὐκ οἴδαμεν, ἀλλ’ αὐτό τό Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπέρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις».
 
Ἐμεῖς δέν χρειάζεται νά κάνομε καμία προσπάθεια. Ν’ ἀπευθυνόμαστε στόν Θεό μέ ὕφος ταπεινοῦ δούλου, μέ φωνή παρακλητική καί ἱκετευτική. Τότε ἡ προσευχή μας εἶναι εὐάρεστη στόν Θεό. Νά στεκόμαστε μέ εὐλάβεια ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωμένου καί νά λέμε: 
  «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Αὐτό τά λέει ὅλα.

Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος θά μᾶς διδάξει τήν προσευχή.
Δέν θά τή μάθομε μόνοι μας, οὔτε ἄλλος κανείς θά μᾶς τή μάθει.
Μή λέμε, «ἔκανα τόσες μετάνοιες, ἐξασφάλισα τώρα τήν χάρι», ἀλλά νά ζητᾶμε νά λάμψει ἐντός μας τό ἀκήρατον φῶς τῆς θείας γνώσεως καί νά ἀνοίξει τά πνευματικά μας μάτια, γιά νά κατανοήσομε τά θεῖα Του λόγια. Μέ τόν τρόπο αὐτό, χωρίς νά τό καταλάβομε, ἀγαπᾶμε τόν Θεό χωρίς σφιξίματα, προσπάθεια κι ἀγώνα. Αὐτά πού εἶναι δύσκολα στούς ἀνθρώπους, γιά τόν Θεό εἶναι πολύ εὔκολα. Τόν Θεό θά Τόν ἀγαπήσομε ξαφνικά, ὅταν ἡ χάρις μᾶς ἐπισκιάσει. Ἄν ἀγαπήσομε πολύ τόν Χριστό, ἡ εὐχή θά λέγεται μόνης.
  Ὁ Χριστός θά εἶναι συνεχῶς στό μυαλό μας καί στήν καρδιά μας.
Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό εἶναι ἀνώτερη, ὅταν ἐκφράζεται ὡς εὐγνωμοσύνη. Εἶναι ἀνάγκη ν’ ἀγαπᾶμε, ὄχι ὡς καθῆκον, ἀλλά ὅπως εἶναι ἡ ἀνάγκη νά τρῶμε. Πολλές φορές ἐμεῖς πλησιάζομε στόν Θεό ἀπό ἀνάγκη ν’ ἀκουμπήσομε, ἐπειδή δέν μᾶς ἀναπαύουν ὅλα γύρω μας καί νιώθομε ἐρημιά. 

Ὅταν κινηθεῖ γιά προσευχή ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, στό δευτερόλεπτο τοῦ δευτερολέπτου ἔρχεται ἡ θεία χάρις. Τότε ὁ ἄνθρωπος γίνεται χαριτωμένος καί βλέπει μέ ἄλλα μάτια τά πάντα. Τό πᾶν εἶναι ν’ ἀγαπήσομε τόν Χριστό, τή προσευχή, τή μελέτη. Παίρνουμε ἕνα ἑκατομμύριο καί τό κόβομε κομματάκια. Τοῦ ἀνθρώπου ἡ προσπάθεια εἶναι τό ἕνα ἑκατομμυριοστό.

Πηγή: Καιόμενη Βάτος