Ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἀκούσαμε, τὴν σπουδαία παραβολὴ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτη, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία κάποιος εἶχε πέσει στὰ χέρια ληστῶν οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ τὸν ἔδειραν καὶ τὸν πλήγωσαν, τὸν ἄφησαν μισοπεθαμένο στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου. Κατὰ καλή του τύχη περνώντας ἀπὸ ἐκεῖ ἕνας Σαμαρείτης, τὸν βοήθησε καὶ τὸν ὁδήγησε σὲ ἕνα Πανδοχεῖο, ὅπου ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς σώθηκε μὲ τὴν ἀγάπη, τὸ ἐνδιαφέρον καὶ τὰ ἔξοδα τοῦ Σαμαρείτη. Ἡ παραβολὴ εἰκονίζει μία πραγματικότητα. Καλὸς Σαμαρείτης εἶναι ὁ Χριστός, ληστὴς εἶναι ὁ διάβολος, τραυματίας ἐμεῖς καὶ πανδοχεῖο ἡ Ἐκκλησία. Πρὶν ἔλθει ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο, ὁ διάβολος κατασπάρασσε τὴν ψυχή μας καὶ τὴν ἄφηνε μισοπεθαμένη. Καὶ ἦλθε ὁ Χριστὸς ὁ Ὁποῖος ἔσκυψε μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ εὐσπλαχνία καὶ μᾶς ὁδήγησε σ ἕνα πανδοχεῖο, στὴν κιβωτὸ τῆς σωτηρίας, στὴν Ἐκκλησία .
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, μᾶς λένε ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ Μυστήριο τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ νὰ καταλάβουμε καλύτερα τί σημαίνει αὐτό, ὀνόμασαν τὴν Ἐκκλησία « οἰκοδομῆ » δηλαδὴ ἕνα στέρεο καὶ καλοχτισμένο σπίτι, τὴν ὀνόμασαν ἐπίσης « ναὸν τοῦ Θεοῦ » ὅπου ἐποικοδομοῦνται - στερεώνονται οἱ πιστοί, ὅλοι ἐμεῖς δηλαδὴ ποὺ εἴμαστε ἑνωμένοι καὶ πιστεύουμε στὸν Χριστό. Τὴν πιὸ κατανοητὴ καὶ πιὸ κατατοπιστικὴ εἰκόνα γιὰ τὸ τί εἶναι Ἐκκλησία, μᾶς τὴν δίνει ὁ Ἄπ. Παῦλος λέγοντας ὅτι Ἐκκλησία εἶναι « Σῶμα Χριστοῦ»καὶ μᾶς καλεῖ νὰ φαντασθοῦμε ἕνα ἀνθρώπινο σῶμα. Τέτοια εἶναι ἡ Ἐκκλησία .Κεφαλὴ στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός, τὸ ὑπόλοιπο σῶμα εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ζῶντες καὶ κεκοιμημένοι ποὺ ἔχουμε βαπτισθεῖ στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Καὶ ὅπως τὰ μέλη τοῦ σώματος καὶ τὸ κεφάλι εἶναι ἕνας ἄνθρωπος, ἔτσι καὶ ἐμεῖς, ἡ Ἐκκλησία δηλαδή, μὲ τὸν Χριστὸ εἴμαστε ἕνα σῶμα, στέρεα ἑνωμένο, θὰ συμπληρώσει ὁ Ι. Χρυσόστομος.
Γὶ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία κρύβει μέσα της μεγάλη δύναμη. Εἶναι ἡ
δύναμη τοῦ Χριστοῦ ὁ Ὁποῖος εἶναι Ἱδρυτὴς καὶ Ὁδηγός Της. Ἡ Ἐκκλησία λοιπὸν δὲν
εἶναι οὔτε ἐπιχείρηση, οὔτε ὀργάνωση, οὔτε σύλλογος,οὔτε ἄλλο ἀνθρώπινο
κατασκεύασμα, γὶ αὐτὸ ὅσοι κατὰ καιροὺς τὴν ἐδίωξαν, τὴν πολέμησαν, τὴν
συκοφάντησαν καὶ προσπάθησαν νὰ τὴν κηλιδώσουν, χτύπησαν μὲ δύναμη πάνω στὸ ἰσχυρὸ
ἀγκωνάρι, τὸν «ἀκρογωνιαῖο λίθο» τὸν Χριστό μας, τὸ θεμέλιό της Ἐκκλησίας.
Ο Ι. Χρυσόστομος λέει ἐπίσης,ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι λιμάνι
γιὰ ὅλους, ἁμαρτωλοὺς καὶ δικαίους: « Ἐὰν εἶσαι ἁμαρτωλός, ἔλα στὴν Ἐκκλησία νὰ
πεῖς τὶς ἁμαρτίες σου. Κι ἂν εἶσαι δίκαιος ἔλα γιὰ νὰ μὴν χάσεις τὴν ἀρετή σου.
Γιατί ἡ Ἐκκλησία εἶναι λιμάνι καὶ γιὰ τοὺς δύο ». Ὁ ἴδιος Πατέρας συγκρίνοντας
τὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν κιβωτὸ τοῦ Νῶε, ἀποδεικνύει τὴν ἀνωτερότητα τῆς Ἐκκλησίας μὲ
τὰ ἑξῆς λόγια: Ἡ κιβωτὸς δεχόταν ἄλογα ζῶα καὶ διαφύλαττε ἄλογα ζῶα, ἡ Ἐκκλησία
δέχεται ἄλογους ἀνθρώπους καὶ τοὺς μεταβάλλει. Ἐὰν μπεῖ κάποιος σὰν τὴν ἀλεποῦ,
τὸν κάνει πρόβατο. Ἐὰν μπεῖ κάποιος σὰν λύκος τὸν κάνει ἀρνί. Ἐὰν μπεῖ κάποιος
σὰν φίδι, τὸν κάνει περιστέρι .Ἐὰν εἴμαστε γόνιμη γῆ καὶ δεχόμαστε τὰ σπέρματα
τοῦ λόγου θὰ ἀποδώσουμε καρπό. Ἐὰν ὅμως εἴμαστε ἄγονη πέτρα, δὲν εὐθύνεται ἡ Ἐκκλησία.
Καὶ ἐὰν ἀκοῦμε τὰ λόγια τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἐὰν δὲν τὰ ἀκοῦμε, ἡ Ἐκκλησία δὲν θὰ
σταματήσει νὰ μᾶς ἀπευθύνει πνευματικὴ ὠδή, θεραπεύοντας τὰ τραύματα μᾶς
καταλήγει ὁ Ι. Χρυσόστομος.
Ὅταν μιλᾶμε γιὰ τὴν Ἐκκλησία, πρέπει ἀμέσως νὰ φέρνουμε
στὸν νοῦ μας πὼς εἶναι ἡ Μητέρα ποὺ μᾶς γέννησε πνευματικά, πὼς εἶναι τὸ
καταφύγιό μας στὶς τρικυμίες καὶ τοὺς πειρασμοὺς τὶς παρούσης ζωῆς, πὼς εἶναι τὸ
πλοῖο ἐκεῖνο μὲ κυβερνήτη τὸν Χριστό,μὲ σημαία τὸν Σταυρό,μὲ τεντωμένα σκοινιὰ
τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, μὲ ἄγκυρα τὶς Θεῖες Ἐντολές Του, μὲ ναῦτες τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους
καὶ πανιὰ ποὺ ὑψώνονται πάνω στὸ ὑψηλὸ κατάρτι, τοὺς Προφῆτες καὶ τοὺς Ἀποστόλους,
τὸ πλοῖο ἐκεῖνο ποὺ μᾶς μεταφέρει στὴν Αἰώνια Πατρίδα, τὴν θριαμβεύουσα «Μιά, Ἁγία,
Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ» Οὐράνια Ἐκκλησία.
Πηγή: Τὸ
σταυρουδάκι