Ένα άλλο θαυμαστό πρότυπο
υπομονής είναι η κυρά- Βασιλικούλα, που ήρθε στο Μοναστήρι, προσκυνήτρια της
Παναγιάς. Μικροσκοπική, αποστεωμένη, σκεβρωμένη, θαρρείς σαν τα παλιά σκαριά τα
θαλασσοδαρμένα αλλά ανίκητα απ’ τον χρόνο και την ταλαιπωρία, έμοιαζε η γριούλα
που ήρθε να λειτουργηθεί την Κυριακή των Μυροφόρων στο μοναστήρι. Τα μάτια της
μισοσβησμένα από τον “καταρράκτη” , φαίνονταν να διαθέτουν μία άλλη όραση, πιο
οξεία και μακρινή.
Μετά την θεία Λειτουργία
άνοιξε την ψυχή της και βγήκαν οι θησαυροί της καρδιάς της.
“Έζησα, είπε, ένα μαρτύριο στη ζωή μου, αλλά ευχαριστώ τον Κύριο! Ήμουν ορφανή και με πάντρεψε ένας θείος μου και μου ‘δωσε έναν Γολγοθά! Μια ζωή ξύλο και καταφρόνια. Έκανα αυτό το παιδί, ανάπηρο στο μυαλό (είπε κι έδειξε καθισμένον σε μια καρέκλα πιο πέρα έναν ανάπηρο πνευματικά με άσπρα μαλλιά ) . Αυτός είναι ο γιος μου. Προσευχηθείτε γι’ αυτόν. Αυτός θα με τραβήξει πάνω, στην Βασιλεία του Θεού” !
Κάποια μοναχή την ρώτησε:
- Τί να κάνουμε για να σωθούμε, να
κερδίσουμε την Βασιλεία του Θεού, γιαγιά;
- Στην έρημο, παιδί μου!
- Ποια είναι η έρημος, γιαγιά;
- Να βλέπεις και να μη βλέπεις, να ακούς και
να μην ακούς, και να σιωπάς!
Όσοι την άκουγαν ,
θαύμασαν. Μόνον φιλοκαλικός Πατέρας της Εκκλησίας θα μπορούσε να πει αυτά τα
λόγια. ( Μακάριος ο Αιγύπτιος ) .
Και τελείωσε
επαναλαμβάνοντας:
- Την Βασιλεία του Χριστού μην χάσουμε, την
Βασιλεία Του. Να μας τραβήξει επάνω να σωθούμε!…
Από το βιβλίο: «ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ
ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ουράνια μηνύματα
Θαυμαστά γεγονότα»
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ